Πέμπτη, Οκτωβρίου 31, 2013

ΗΦΑΙΣΤΕΙΟΝ

On the Hephestion of Athens

                                        for Bertolt Brecht

We built, as we were told, the Parthenon.
It sparkled bright, to all Athenians’ pride,
Athena clad in ivory and in gold.
We were to make the summit of the world,
and so we toiled with crane and chisel till
our work was through for that world to behold.

And then, in the Agoura, common place
where slave and serf and citizen all roamed
we raised our own Hephaestion—the shrine
made for our homely god, the one who fell,
the injured one who labored still to forge
the bolts of Zeus. The cuckold god, whose wife
found play with warriors better than her time
beside the lame one, rank with sweat and smoke
and calloused hands with burns in black and red.

And yet, a hundred generations lost,
it’s this one that remains most concinnite.
A ruin, yes, the paint we lavished gone,
but with a couple weeks we’d have it up
and roofed and ready for our priests to pray.

We are the kind of men who knew our god,
the one who kept us from the broken bones,
the amputations, poisons of the blood,
the suppurations, agues—He’d prefer
a place amid the stink of common folk
who’d pass before his portico and smile,
and then, he knew, would dawdle for a while.

Πρόκειται για ποίημα που ευρέθη εδώ. Πάντοτε μ' ενδιαφέρει που μπορεί να οδηγήσουν  αυτές οι πηγές έμπνευσης των ανθρώπων.

Τετάρτη, Οκτωβρίου 30, 2013

Μη σκίσουμε κάνα καλσόν...

Θέλει προσοχή το ζήτημα, κύριοι. Αναμφιβόλως θέλει προσοχή το ζήτημα.
Ποιό ζήτημα?

Αυτό εδώ το ζήτημα.
Αναμφιβόλως απαιτεί λεπτούς και επιδέξιους χειρισμούς. Μη γίνει καμιά στραβή και σκίσουμε κάνα καλσόν.

Τρίτη, Οκτωβρίου 29, 2013

Με μεγάλα γράμματα

Άλλο και τούτο πάλι... 
Το πέτυχα πινεζωμένο σ' ένα δέντρο στη ρεματιά κι είπα 
να το αποθανατίσω, διότι -που ξέρεις- μπορεί να ζούμε ιστορικές στιγμές
και ένα νέο αλφάβητο να είναι στα σπάργανα. 


Κυριακή, Οκτωβρίου 27, 2013

ΤΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ

Η πιο τραγική μορφή του τρωικού κύκλου είναι ο μικρός Αστυάναξ, και η ψυχρή δολοφονία του, πριν από την ανοιχτοσύνη της εφηβείας, αποτελεί την πιο αποτρόπαια πράξη του πολέμου. Κι όμως στους αλεξανδρινούς χρόνους έκαναν λογοπαίγνιο με το όνομά του. Είναι αστυάναξ, έλεγαν για κάποιο, της αστυσίας δηλαδή. Αν ένας μελετητής ή λογοτέχνης μεταφέρει αυτό το λογοπαίγνιο της αλεξανδρινής περιόδου στις ώρες των μαχών της Ιλιάδας, ότι αυτό εξέφραζαν οι Τρώες ή οι  Έλληνες όταν ανέφεραν το όνομά του παιδιού του Έκτορα, ότι δηλαδή με το Αστυάναξ υπονοείται η αστυσία, σημαίνει ότι αυτός ο λογοτέχνης ή μελετητής είναι και αγράμματος και αναίσθητος.

Με αυτές τις φράσεις αρχίζει το ενδιαφέρον κείμενο του πάντοτε ενδιαφέροντος ανθρώπου Σάββα Παύλου. Κείμενο που έχει τον τίτλο "Είναι αγράμματη η Μάντλιν Μίλερ, η συγγραφέας του βιβλίου Το τραγούδι του Αχιλλέα"? 

Το κείμενο του Σάββα Παύλου είχε δημοσιευτεί στο τεύχος Ιουλίου-Αυγούστου του περιοδικού "Νέα Ευθύνη", και μπορεί κάποιος να το διαβάσει κάνοντας κλικ εδώ.

Μια χαρά ανάγνωσμα για ένα μια χαρά κυριακάτικο απόγευμα. 




Τετάρτη, Οκτωβρίου 23, 2013

ΤΡΕΙΣ ΕΚΔΟΧΕΣ

Η πρώτη είναι αυτή -και δεν τη συμπαθώ.
Τη θεωρώ προϊόν παρεξήγησης.


Η δεύτερη εκδοχή, μου φαίνεται σχεδόν μαγική.
Ειλικρινά μαγική.


Και, βέβαια, υπάρχει και η τρίτη εκδοχή, εξίσου μαγική, αλλά με εκείνο το είδος της μαγείας που πιάνει μόνο σε εκείνους που έχουν την ιδιαιτερότητα να ακούνε ήχους την ώρα που βλέπουν γράμματα.

Σου το 'πα για τα σύννεφα
σου το 'πα για τα μάτια τα κλαμένα
για τα σημάδια που άφησαν τα χέρια μας
πάνω στα τραπεζάκια τα βρεμένα
Στα φανερά και στα κρυφά
σου το 'πα για τα σύννεφα
Για σένα και για μένα

Σου το 'πα με τα κύματα
σου το 'πα με τη σκοτεινή ρουφήχτρα
με το σκυλί και με το κλεφτοφάναρο
με τον καφέ και με τη χαρτορίχτρα
Ψιθυριστά και φωναχτά
σου το 'πα με τα κύματα
Σου το 'πα μες στη νύχτα

Σου το 'πα τα μεσάνυχτα
σου το 'πα τη στιγμή που δε μιλούσες
που με το νου μου λίγο μόνο σ' άγγιζα
κι άναβε το φουστάνι που φορούσες
Από κοντά κι από μακριά
σου το 'πα τα μεσάνυχτα
Με τ' άστρα που κοιτούσες.

Δευτέρα, Οκτωβρίου 21, 2013

Μικρομέρειες που ενίοτε κάνουν τη διαφορά

H Μικρομέρια της Ακρόπολης (Micromeria acropolitana) είναι είδος μικρού φυτού του γένους Μικρομέρια (Micromeria) της οικογένειας των χειλανθών (Lamiaceae ή Labiatae). 
Αποτελεί ενδημικό φυτό της Αθήνας και συγκεκριμένα του βράχου της Ακροπόλεως, στον οποίο ζει αποκλειστικά. Έχει ύψος 5 έως 20 εκατοστά. Ανθίζει από το Μάιο έως τον Ιούνιο. Τα άνθη της έχουν χρώμα ροζ.
Το φυτό ανακάλυψαν, χωρίς να το ορίσουν, οι H. Rainer και W. Till, δινοντάς του το όνομα Micromeria athenae. Ορίστηκε για πρώτη φορά το 1908 από τον Αυστριακό βοτανολόγο Eugen von Halácsy με το όνομα Micromeria acropolitana. 
Για πολλά χρόνια υπήρχε η άποψη πως πρόκειται για φυτό που έχει εξαφανιστεί. Πρόσφατα, το 2004 ανακαλύφθηκε τυχαία γύρω από την Ακρόπολη από τον Έλληνα βιολόγο Γρηγόρη Τσούνη, ένας μικρός πληθυσμός 200 φυτών. Ταυτοποιήθηκαν το 2009 από τη βοτανολόγο δρ Κιτ Ταν από το Πανεπιστήμιο της Κοπεγχάγης. 
Η θέση του πληθυσμού κρατείται μυστική για λόγους ασφαλείας.

Είναι προφανές ότι έχω κάνει αντιγραφή από εδώ.

Και, θεωρώ εύλογο να βάλω ένα λινκ και προς εδώ, όπου, βρε αδερφέ, το κείμενο κλείνει με τους στίχους του Δροσίνη:

Ανάερα ριζωμένο,φτωχό της γης χορτάρι,
Σε μια του Παρθενώνος αθάνατη γλυφή,
Χωρίς καν να ναι δάφνης,ελιάς,μυρτιάς κλωνάρι,
Της δόξας στεφανώνει την πιο ψηλή κορφή.

Θεωρώ όμορφους τους στίχους του Δροσίνη υπό την έννοια ότι, ξέρεις εσύ, Ελληναρά αναγνώστη μου: Αν σε καμιά πέριξ της Ακροπόλεως βόλτα σου πετύχεις την εν λόγω micromeria acropolitana, μην σκεφτείς κάτι σε στυλ "Α! Να μια micromeria acropolitana! Κάτσε να την ξεριζώσω να την πάρω στο σπίτι να τη βάλω σε μια γλάστρα ή σε ένα ανθοδοχείο ώστε να έχω να τη ρίχνω στις μαρμελάδες που θα φτιάξω κλπ κλπ".
Όχι λέμε!
Ο σκοπός του παιχνιδιού είναι να αρκεστείς σε έναν γεμάτο σεβασμό χαιρετισμό προς έναν αρχαιότερο εσού φίλο και κάτοικο της Ακροπόλεως.
Και, που ξέρεις καμιά φορά, μπορεί να έχει τα μέσα και τα κονέ και να σου ανταποδώσει το σεβασμό που θα του έχεις δείξει -αν μη τι άλλο κάνοντάς σε να βλέπεις με πλείονες του ενός τρόπους τη βόλτα πέριξ της Ακροπόλεως.

Λαλούν τ' αηδόνια - Με την Αλίκη Καγιαλόγλου

Κυριακή, Οκτωβρίου 20, 2013

Κόκκαλο

Έρχεται πείνα.
Ήδη ήρθε.
Τα καταστροφικά μνημόνια φέρνουν πείνα.
Έφεραν πείνα.
Πείνα και απελπισία. 
Πείνα δίχως ελπίδα. 

Είναι φανερό: Δεν υπάρχει άλλο λίπος στην ελληνική κοινωνία.
Μόνο κόκκαλα υπάρχουν πια. 
Μόνο κόκκαλα.
Κόκκαλα κι απελπισία. 
Έλλειψη ελπίδας.
Κοκκαλιάρα ελπίδα.
Κοκκαλωμένη ελπίδα.

Μας φάγαν το ψητό και μας άφησαν τα κόκκαλα...

Όμως κάποιοι δεν το βάζουν κάτω!
Ελπίζουν στη δύναμη της προσευχής.
Τα μέλη του συγκροτήματος "Κόκκαλo" είναι από Αθήνα και Τρίκαλα. 
Κυκλοφόρησαν ανεξάρτητα την πρώτη τους δουλειά το 2001 
και έχουν δώσει αρκετά live.
Όσον αφορά το μουσικό κομμάτι, 
μπορεί με μια πρώτη ακρόαση να φέρνουν στο μυαλό 
τις κλασσικές ελληνικές πανκ μπάντες τύπου "Αντίδραση", 
κυρίως λόγω του ελληνικού στίχου και των φωνητικών, 
αλλά μη γελιέστε. 
Η μουσική τους έχει πολύ μικρή σχέση με αυτό το είδος 
και αποτελείται κυρίως από από καυτά μεταλλικά ριφάκια 
που θυμίζουν προηγούμενες δεκαετίες.

Εμείς εδώ ακούμε ένα σημαντικό κομμάτι των "Κόκκαλο".
Ο τίτλος του είναι "Είμαι κόκκαλο".
Καλή ακρόαση!

Σάββατο, Οκτωβρίου 19, 2013

Κορνούτος

Η περίπτωση του Κορνούτου θα μπορούσε να θεωρηθεί ως ένα τυπικό δείγμα των αλλαγών που οι αιώνες επιφέρουν πάνω στη νοηματοδότηση των λέξεων και των ονομάτων.

Είναι βέβαιο πως σήμερα ελάχιστοι Ιταλοί θα ένιωθαν άνετα εάν ονομάζοντο ή απεκαλούντο "Κορνούτο" (ιταλογράφως: "Cornuto").
Ωστόσο υπήρξε κάποια παλαιότερη εποχή κατά την οποία φαίνεται πως το όνομα Cornutus  (δηλαδή "Cornuto" και εξελληνισμένα: "Κορνούτος") εθεωρείτο μια χαρά όνομα.
Ως εκ τούτου υπήρξαν κάμποσοι που είχαν το όνομα Κορνούτος.

Ένας εξ αυτών, ήτο ο Λoύκιος Ανναίος Κορνούτος.

Ο συγκεκριμένος υπήρξε συγγραφέας πολλών και διαφόρων κειμένων, από τα οποία (ίσως το μοναδικό που σώζεται)  είναι το -σύντομο πλην μεγαλειώδες- κείμενο με τον τίτλο "Επιδρομή των κατά την ελληνικήν θεολογίαν παραδεδομένων".

Με αφορμή λοιπόν αφενός τη σημερινή πανσέληνο και αφετέρου τη σημερινή λιακάδα, είπα να παραθέσω εδώ ένα πολύ όμορφο απόσπασμα από το έργο αυτό του Κορνούτου.
Ταιριάζει με τη σημερινή μέρα το συγκεκριμένο απόσπασμα, εφόσον αναφέρεται στον Απόλλωνα και την Αρτέμιδα.

Θα μου πεις, βέβαια, αναγνωσταρά μου, για ποιό λόγο δε βάζω τη μετάφραση και αρκούμαι στο αρχαίο κείμενο...

Ε, το κάνω αφενός επειδή δικαιούμαι κι εγώ να ψιλο-τεμπελιάσω, και αφετέρου επειδή θεωρώ τη γλώσσα του κειμένου βατή και προσιτή και κατανοητή στον μέσο αναγνώστη -πόσο μάλλον στους αναγνώστες του παρόντος μπλογκ, που είναι αναγνώστες υψηλού επιπέδου!
:-)

Ἐχομένως τοίνυν͵ ὦ τέκνον͵ Ἀπόλλων ὁ ἥλιός ἐστιν͵ Ἄρτεμις δὲ ἡ σελήνη· διὰ τοῦτο γὰρ καὶ τοξότας αὐτοὺς ἀμφοτέρους παρήγαγον͵ τὴν ὡσανεὶ ἄφεσιν πόρρω τῶν ἀκτίνων αἰνιττόμενοι. καλοῦνται δὲ ὁ μὲν [ἥλιος] ἕκατος [διὰ τοῦτο]͵ ἡ δὲ ἑκάτη τῷ ἕκαθεν δεῦρο ἀφιέναι καὶ ἀποστέλλειν τὸ φῶς͵ ὥστε παρακειμένως καὶ ἑκατηβόλους αὐτοὺς προσηγορεύκασιν.

ἔνιοι δὲ τὸν Ἕκατον καὶ τὴν Ἑκάτην ἄλλως ἐτυμολογοῦσιν͵ ὡς τῶν τεθειμένων αὐτοῖς τὰ ὀνόματα ταῦτα ἑκὰς αὐτοὺς εἶναι εὐχομένων καὶ τὴν ἐξ αὐτῶν βλάβην μὴ προσπελάζειν αὐτοῖς· δοκοῦσι γὰρ καὶ φθείρειν ἔσθ΄ ὅτε τὸν ἀέρα καὶ τῶν λοιμικῶν καταστάσεων αἴτιοι γίνεσθαι· διὸ καὶ τοὺς ὀξεῖς θανάτους αὐτοῖς ἀνετίθεσαν οἱ πάλαι͵ καὶ ὁ ποιητὴς ὡς ἐμφανές τι ἐν τῷ λοιμῷ παρεισάγει τὸν Ἀχιλλέα λέγοντα ὅτι ζητητέος μάντις͵ ὅς κ΄ εἴποι ὅτι τόσσον ἐχώσατο Φοῖβος Ἀπόλλων.

τούτου δ΄ ἕνεκεν οἴονται κατ΄ εὐφημισμὸν τὴν μὲν Ἄρτεμιν ἀπὸ τοῦ ἀρτεμεῖς ποιεῖν͵ ὅ ἐστιν ὑγιεῖς͵ ὠνομάσθαι͵ τὸν δ΄ Ἀπόλλωνα ὡς ἀπολύονθ΄ ἡμᾶς τῶν νόσων ἢ ἀπελαύνοντα ἀφ΄ ἡμῶν αὐτὰς [ἢ ἀπολλύντα] ταύτης τετευχέναι τῆς προσηγορίας͵ καθ΄ ἣν ἔννοιαν καὶ παιήων ἐκλήθη καὶ ἰατρὸς ἔδοξεν εἶναι.

τινὲς δὲ αὐτόθεν Ἀπόλλωνα αὐτὸν ἀπὸ τοῦ ἀπολλύναι φασὶν εἰρῆσθαι· καὶ γὰρ τὸν ἀπολλύντα ταύτην τὴν διακόσμησιν τοῦτον εἶναι διὰ τοῦ διατμίζειν ἀδιαλείπτως πάντοθεν αὐτῆς τὸ ὑγρὸν καὶ τῷ αἰθέρι προσκατατάττειν· τάχα δ΄ ἂν καὶ ἀπὸ τοῦ ἁπλοῦν καὶ λύειν τὸ συνεστὸς τῆς οὐσίας ἢ καὶ τὸ σκότος ὡσὰν ἁπλῶν εἰρημένος εἴη.

οἰκείως δὲ καὶ ἀδελφοὺς αὐτοὺς παρεισήγαγον ἐμφερεῖς ἀλλήλοις ὄντας καὶ ὁμοειδῆ κίνησιν κινουμένους καὶ δύναμιν παραπλησίαν ἐν τοῖς ὅλοις ἔχοντας καὶ τρέφοντας ὁμοίως τὰ ἐπὶ γῆς.
εἶθ΄ ὁ μὲν Ἀπόλλων ἄρρην ἀνεπλάσθη͵ θερμότερον ὢν πῦρ καὶ δραστικώτερον͵ ἡ δ΄ Ἄρτεμις θήλεια͵ ἀμβλυτέραν καὶ ἀσθενῆ τὴν δύναμιν ἔχουσα.

βούπαιδος δ΄ ἡλικίαν ὁ Ἀπόλλων ἔχει͵ καθ΄ ἣν καὶ οἱ ἄνθρωποι εὐειδέστατοι ἑαυτῶν φαίνονται· κάλλιστος γὰρ ὀφθῆναι καὶ νεαρώτατός ἐστιν ὁ ἥλιος.

μετὰ δὲ ταῦτα Φοῖβος μὲν λέγεται διὰ τὸ καθαρὸς εἶναι καὶ λαμπρός· 
[ἐπιθέτοις ἄλλοις εἰς αὐτὸν χρῶνται͵ χρυσοκόμαν καὶ ἀκειρεκόμαν προσαγορεύοντες͵ ἐπειδὴ χρυσωπός ἐστι καὶ ἔξω πένθους καθεστὼς διὰ τὴν ἁγνότητα]·

Δήλιον δὲ αὐτὸν ὠνόμασαν καὶ Φαναῖον ἀπὸ τοῦ δηλοῦσθαι δι΄ αὐτοῦ τὰ ὄντα καὶ φωτίζεσθαι τὸν κόσμον͵ ὡς καὶ Ἀναφαίου Ἀπόλλωνος ἱερὸν ἱδρύσαντο͵ τοῦ ἀναφαίνοντος πάντα· τούτῳ δ΄ ἠκολούθησε καὶ τὸ τὴν Δῆλον καὶ Ἀνάφην ἱερὰς αὐτοῦ νομισθῆναι. 

διὰ δὲ τὸν εἰρημένον σαφηνισμὸν τῶν πραγμάτων καὶ τὴν μαντικὴν αὐτῷ προσῆψαν καὶ εὑρεθέντος τοῦ ἐν Δελφοῖς μαντείου τὸν Ἀπόλλωνα προσωνόμασαν Πύθιον ἀπὸ τοῦ δεῦρο ἐρχομένους τοὺς ἀνθρώπους πυνθάνεσθαι τὰ καθ΄ ἑαυτούς· ἐλέχθη δὲ καὶ ὁ τόπος ὀμφαλὸς τῆς γῆς οὐχ ὡς μεσαίτατος ὢν αὐτῆς͵ ἀλλ΄ ἀπὸ τῆς ἀναδιδομένης ἐν αὐτῷ ὀμφῆς͵ ἥτις ἐστὶ θεία φωνή. 

λοξῶν δὲ καὶ περισκελῶν ὄντων τῶν χρησμῶν͵ οὓς δίδωσι͵ λοξίας ὠνόμασται[· ἢ ἀπὸ τῆς λοξότητος τῆς πορείας͵ ἣν ποιεῖται διὰ τοῦ ζῳδιακοῦ κύκλου]. 

μουσικὸς δὲ καὶ κιθαριστὴς παρεισῆκται τῷ κρούειν ἐναρμονίως πᾶν μέρος τοῦ κόσμου καὶ συνῳδὸν αὐτὸ πᾶσι τοῖς ἄλλοις μέρεσι ποιεῖν͵ μηδεμιᾶς [αὐτῶν] ἐκμελείας ἐν τοῖς οὖσι θεωρουμένης͵ ἀλλὰ καὶ τὴν τῶν χρόνων πρὸς ἀλλήλους συμμετρίαν ἐπ΄ ἄκρον ὡς ἐν ῥυθμοῖς τηροῦντος αὐτοῦ καὶ τὰς τῶν ζῴων φωνὰς καὶ ὡσαύτως τοὺς τῶν ἄλλων σωμάτων ψόφους͵ οἳ διὰ τὸ ξηραίνεσθαι χρησίμως ὑπὸ τὸν ἀέρα ἀποδίδονται͵ δαιμονίως ἡρμόσθαι πρὸς τὰς ἀκοὰς ποιοῦντος. ἀπὸ ταύτης δὲ τῆς ἀρχῆς καὶ Μουσηγέτης ἐκλήθη καὶ ἐπίσκοπος καὶ αὐτὸς παίζειν μετὰ τῶν Μουσῶν ἐνομίσθη· 

ἐκ γάρ τοι Μουσέων καὶ ἑκηβόλου Ἀπόλλωνος ἄνδρες ἀοιδοὶ ἔασιν ἐπὶ χθονὶ καὶ βασιλῆες φησὶν ὁ Ἡσίοδος. διὰ τοῦτο γὰρ καὶ ἱερὸς αὐτοῦ ὁ κύκνος τῷ μουσικώτατον καὶ λευκότατον ἅμα εἶναι τῶν ὀρνέων͵ ὁ δὲ κόραξ ἀλλότριος διά τε τὸ μιαρὸς εἶναι καὶ διὰ τὴν χροιάν.

ἡ δὲ δάφνη καίπερ δαφοινή τις οὖσα στέμμα αὐτοῦ ἐστιν͵ ἐπειδὴ εὐερνές τε καὶ ἀειθαλὲς φυτόν ἐστι· τυγχάνει δὲ καὶ εὐέκκαυστος οὖσα καὶ πρὸς τὰς καθάρσεις οἰκεῖόν τι ἔχουσα͵ ὥστε μὴ ἀλλοτρίως ἀνακεῖσθαι τῷ καθαρωτάτῳ καὶ καυστικωτάτῳ θεῷ. τάχα δὲ καὶ τὸ ὄνομα αὐτῆς͵ προστρέχον πως τῷ διαφαίνειν͵ ἐπιτηδείαν αὐτὴν ἐποίησε πρὸς τὰς μαντείας εἶναι δοκεῖν. ὁ δὲ τρίπους διὰ τελειότητα τοῦ τῶν τριῶν ἀριθμοῦ δέδοται αὐτῷ· δύναται δὲ καὶ ἀπὸ τῶν τριῶν παραλλήλων κύκλων͵ ὧν ἕνα μὲν τέμνει κινούμενος τὴν ἐνιαύσιον κίνησιν ὁ ἥλιος͵ δυοῖν δ΄ ἐφάπτεται. 

ἐπεὶ δ΄ ἐν τοῖς λοιμοῖς ὡς ἐπίπαν δοκεῖ τὰ θρέμματα πημαίνεσθαι πρῶτον καὶ συνεχέστερον ἢ καθ΄ αὑτὰ φθείρεσθαι [λοιμικῶς]͵ κατὰ τοῦτο καὶ τὴν τῶν ποιμνίων ἐπιμέλειαν ἀνέθηκαν αὐτῷ͵ νόμιον καὶ λύκιον καὶ λυκοκτόνον προσαγορεύοντες. 

ἀγυιεὺς δ΄ ἐκλήθη δεόντως ἱδρυθεὶς ἐν ταῖς ἀγυιαῖς· καταυγάζει γὰρ ταύτας καὶ πληροῖ φωτὸς ἀνατέλλων͵ ὡς ἐκ τῶν ἐναντίων εἴρηται τὸ δύσετο τ΄ ἠέλιος σκιόων τό τε πᾶσαι ἀγυιαί.
καὶ λεσχηνόριον δ΄ αὐτὸν προσηγόρευσαν διὰ τὸ τὰς ἡμέρας ταῖς λέσχαις καὶ τῷ ὁμιλεῖν ἀλλήλοις συνέχεσθαι τοὺς ἀνθρώπους͵ τὰς δὲ νύκτας καθ΄ ἑαυτοὺς  ἀναπαύεσθαι. 

παιᾶνα δ΄ αὐτὸν ἐκάλεσαν εἴτουν κατ΄ ἀντίφρασιν καὶ ἐξιλαστικῶς͵ ἵνα μὴ νόσους αὐτοῖς ἐπιπέμπῃ μηδὲ φθείρῃ τὸν ἀναπνεόμενον ὑπ΄ αὐτῶν ἀέρα͵ εἴτε καὶ ὡς τῷ ὄντι τοῦ αὐτοῦ ὑγιείας τῷ σώματι αἰτίου γινομένου διὰ τῆς τοῦ περιέχοντος εὐκρασίας. 

Ἡ δ΄ Ἄρτεμις φωσφόρος μὲν ἐπωνομάσθη διὰ τὸ καὶ αὐτὴ σέλας βάλλειν καὶ φωτίζειν ποσῶς τὸ περιέχον͵ ὁπόταν μάλιστα πανσέληνος ᾖ͵ δίκτυννα δ΄ ἀπὸ τοῦ βάλλειν τὰς ἀκτῖνας δίκειν γὰρ τὸ βάλλειν ἢ ἀπὸ τοῦ διικνεῖσθαι τὴν δύναμιν αὐτῆς εἰς πάντα τὰ ἐπὶ γῆς  ὡς διικτύννης αὐτῆς οὔσης. 

κυνηγέτιν δ΄ αὐτὴν καὶ θηροκτόνον καὶ ἐλαφηβόλον καὶ ὀρεσίφοιτον παρεισήγαγον ἤτοι τρέπειν εἰς τὰ ἄγρια βουλόμενοι τὴν ἐξ αὐτῆς βλάβην ἢ ἐπειδὴ μάλιστα νυκτὸς καταφαίνεται͵ πολλὴ δ΄ ἐν τῇ νυκτὶ ἡσυχία πανταχοῦ καθάπερ ἐν ταῖς ὕλαις καὶ ταῖς ἐρήμοις ἐστίν͵ ὥστε ἐν τοιούτοις τισὶ χωρίοις αὐτὴν πλάζεσθαι δοκεῖν͵ ἔξωθεν ἤδη τούτῳ προσπεπλασμένου τοῦ κυνηγετεῖν αὐτὴν τοξότιν οὖσαν. συνῳδὸν δὲ τούτῳ καὶ τὸ τοὺς κύνας ἱεροὺς αὐτῆς νομισθῆναι πρός τε τὰς θήρας ἔχοντας ἐπιτηδείως καὶ ἀγρυπνεῖν ἐν ταῖς νυξὶ καὶ ὑλακτεῖν πεφυκότας.

κυνηγίᾳ δ΄ ἔοικε καὶ τὸ μὴ διαλείπειν αὐτὴν ὁτὲ μὲν διώκουσαν τὸν ἥλιον ὁτὲ δὲ φεύγουσαν͵ εἶτα ἐν τῷ ζῳδιακῷ μετερχομένην ζῴδια καὶ ταχέως συνιοῦσαν· οἰκεῖον γὰρ κυνηγίᾳ καὶ τὸ τάχος[· προσγειότατόν τε τῶν οὐρανίων οὖσαν αὐτὴν περὶ τὰς κορυφὰς τῶν ὀρῶν ἔφασαν ἀναστρέφεσθαι].

οὐχ ἑτέρα δ΄ οὖσα αὐτῆς ἡ Ἑκάτη τρίμορφος εἰσῆκται διὰ τὸ τρία σχήματα γενικώτατα ἀποτελεῖν τὴν σελήνην͵ μηνοειδῆ γινομένην καὶ πανσέληνον καὶ τρίτον τι ἄλλο σχῆμα [πλάττουσιν] ἀναλαμβάνουσαν͵ καθ΄ ὃ πεπλήρωται μὲν αὐτῆς ὁ μηνίσκος͵ οὐ πεπλήρωται δ΄ ὁ κύκλος.

ἐντεῦθεν ἤδη καὶ τριοδῖτις ἐπεκλήθη καὶ τῶν τριόδων ἐπόπτης ἐνομίσθη διὰ τὸ τριχῶς μεταβάλλειν ὁδεύουσα διὰ τῶν ζῴων. 

τοῦ δ΄ ἡλίου διὰ τῆς ἡμέρας μόνον φαινομένου͵ αὐτὴν καὶ νυκτὸς καὶ σκότους ὁρωμένην καὶ μεταβάλλουσαν νυχίαν τε καὶ νυκτιπόλον καὶ χθονίαν ἐκάλεσαν καὶ τοῖς καταχθονίοις θεοῖς ἤρξαντο συντιμᾶν͵ δεῖπνα ἐμφέροντες αὐτῇ. 

προσανεπλάσθη δὲ τούτῳ καὶ τὸ μιαίνειν τὴν γῆν ταύτην [καὶ μιαίνειν] ὥσπερ τοὺς κατοιχομένους καὶ τὸ ταῖς φαρμακίσι συνεργεῖν καὶ ἐπάγεσθαι ταῖς οἰκίαις͵ εἶτα τελευταῖον τὸ πένθεσι καὶ φόνῳ χαίρειν͵ ἐξ οὗ τινες προήχθησαν ἐπὶ τὸ καὶ θυσίαις αὐτὴν ἀτόποις καὶ σφαγιασμοῖς ἀνθρώπων ἱλάσκεσθαι θέλειν. καθιέρωσαν δὲ καὶ τὴν τρίγλαν αὐτῇ διὰ τοὔνομα.

ἐνοδία δέ ἐστιν οὐ δι΄ ἄλλο τι ἢ διὸ καὶ Ἀπόλλων ἀγυιεύς. 

δοκεῖ δὲ τοῖς πλείστοις ἡ αὐτὴ εἶναι καὶ Εἰλείθυια͵ ἀπαύστως εἰλουμένη καὶ θέουσα περὶ τὴν γῆν͵ ἣν εὔχονται ἐλθεῖν αὑταῖς ἠπίαν καὶ λυσίζωνον αἱ ὠδίνουσαι͵ λύουσαν τὸ ἐσφιγμένον τῶν κόλπων πρὸς τὸ ῥᾷον καὶ ἀπονώτερον ἐκπεσεῖν τὸ κυισκόμενον͵ λεγομένης αὐτῆς καὶ Ἐλευθοῦς. πλείους δ΄ Εἰλείθυιαι παραδέδονται καθ΄ ὃν λόγον πλείους Ἔρωτες· πολύτροποι γὰρ καὶ οἱ τοκετοὶ τῶν γυναικῶν ὡς αἱ τῶν ἐρώντων ἐπιθυμίαι. φανερῶς δ΄ ἡ σελήνη τελεσφορεῖσθαι τὰ συλλαμβανόμενα ποιεῖ καὶ ταύτης ἐστὶ τό τε αὔξειν αὐτὰ καὶ τὸ ἀπολύειν τῶν φερουσῶν πεπανθέντα. 

οὐ θαυμαστὸν δ΄ εἰ κατ΄ ἄλλην μὲν ἔμφασιν παρθένον ὑπενόησαν τὴν Ἄρτεμιν ἄχραντον καὶ ἁγνὴν οὖσαν ὁμοίως τῷ ἡλίῳ͵ κατ΄ ἄλλην δὲ ἐπίκουρον τῶν τικτουσῶν͵ ἐπ΄ αὐτῇ κειμένου τοῦ εὐτοκεῖσθαι τὰ τικτόμενα͵ κατὰ τρίτην δὲ φρικῶδές τι καὶ χαλεπὸν ἔχουσαν͵ οἵαν ἔφαμεν περὶ τῆς Ἑκάτης ὑπόνοιαν εἶναι.

Κατά τα άλλα, καλέ μου αναγνώστη, αν τυχόν ενδιαφέρεσαι για το πλήρες κείμενο, ένα κλικ εδώ θα ήταν αρκετό.








Παρασκευή, Οκτωβρίου 18, 2013

ΕΠΙ ΤΟΥ ΚΑΝΑΠΕΩΣ

Πρόκειται για καναπέ με την πλήρη, σύγχρονη έννοια 
της λέξεως καναπές, 
όπως καταλαβαίνεις. 
Ντιζαϊνάτος κι όμορφος, ιδεώδης για παρακολούθηση τηλεοράσεως.
Ό,τι πρέπει 
για ανθρώπους που δυσφορούν στο άκουσμα του διλήμματος
"ή θα τους φάμε ή θα μας φάνε".

Τετάρτη, Οκτωβρίου 16, 2013

Εκκλησιαστικός δωδεκαθεϊσμός

Με ενδιαφέρον πληροφορήθηκα πως -επιτέλους!- ιδρύθηκε και λειτουργεί (δεν ξέρω επί πόσον καιρό) η Εκκλησία του Ελληνικού Δωδεκαθέου!

(κι αν δεν με πιστεύεις, ταλαίπωρε αναγνώστη μου, κλικ εδώ
-και μη έσο άπιστος, ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ τρολιά).

Καιρό τώρα, ταλαίπωρε και πονεμένε αναγνώστη μου, σκέφτομαι να το κάνω. Όμως ύστερα από την προαναφερθείσα εξέλιξη, αποφάσισα να το κάνω το συντομότερο δυνατόν:

Θα ιδρύσω τη Συναγωγή των Ελλήνων Δωδεκαθεϊστών! Δε μου γλιτώνει!

Ακριβώς εδώ, ταλαίπωρε και βασανισμένε αναγνώστη μου, θα ήθελα τη βοήθειά σου:

Πιστεύεις πως θα πρέπει να κατοχυρώσω την πατέντα "Συναγωγή των Ελλήνων Δωδεκαθεϊστών", ή μήπως να προτιμήσω την ονομασία "Κονγκλάβιο Καρδιναλίων του Ελληνικού Δωδεκαθεϊσμού"?  Ή μήπως "Διαρκής Ιερά Σύνοδος Ελλήνων Πολυθεϊστών" -γιατί όχι και "Ελληνικό Πολυθεϊστικό Πατριαρχείο", ώστε να υπάρχει δυνατότητα ύπαρξης πολλών Πατριαρχείων: Πατριαρχείο Αθηνών, Πατριαρχείο Θεσσαλονίκης, Πατριαρχείο Μάνης και πάσης Λακωνίας κλπ κλπ, όπου, κάθε φορά που θα απαιτείται, όλα τα πατριαρχεία μαζί θα οργανώνουν Οικουμενική Σύνοδο προκειμένου να πάρουν θέση σχετικά με μία κυοφορούμενη διχογνωμία (σαν την σε άλλο ηλεκτρονικό χώρο εξελισσόμενη διχογνωμία μεταξύ των αιρετικών Λατρευτικιανών και των αιρετικών Θεραποντοφυσιτών).

Πιστεύω πάντως ότι η καλύτερη ονομασία που θα μπορούσα να διαλέξω είναι όντως "Συναγωγή των Ελλήνων Δωδεκαθεϊστών", κι αυτό επειδή πιθανολογώ πως -σαν ονομασία- ιντριγκάρει περισσότερο από όσο ιντριγκάρουν αντίστοιχες ονομασίες άλλων θεωρητικώς ομοθρήσκων μου.

Απλά προβληματίζομαι αν οι ιερείς μας θα πρέπει να αποκαλούνται "Ηλευοίτες" (εκ του "Ήλιος"+"Ευοί"), ώστε ο κόσμος να τους μπερδεύει τόσο με τους Λευίτες αλλά και με τους Αλεβίτες, με τους Μαλεβίτες και γενικώς να γίνεται μπέρδεμα και χαβαλές -ξέρεις τώρα, χαβαλές να γίνεται...

Τα σκέφτομαι αυτά, διότι πιθανολογώ πως σύντομα θα βρεθεί κάποιος θρασύτερος εμού που θα ιδρύσει τους Δωδεκαθεϊστές Μάρτυρες του Ζηνός, ένας άλλος θα ιδρύσει την Ορθόδοξη Εκκλησία των Ελλήνων Δωδεκαθεϊστών του πατρώου ιουλιανού ημερολογίου, και στο τέλος οι μη-γρηγορούντες ενδιαφερόμενοι, θα μείνουν με ελάχιστα θελκτικές επιλογές όπως "Ελληνικό Τζαμί Δωδεκαθεϊστών"  ή "Δωδεκαθεϊστική Παγόδα" και τέτοια απω-ανατολίτικα πράματα που έχουν στην Άπω Ιωνία (την λεγόμενη και Ιαπωνία)...

Γι' αυτό σου λέω χιλιοταλαιπωρημένε αναγνώστη μου, πρέπει να τρέξω να κατοχυρώσω την ονομασία "Συναγωγή των Ελλήνων Πολυθεϊστών" -διότι οι καιροί ου μενετοί κι ίσως να μην προλάβω και κατοχυρώσει την πατέντα κανένας άλλονας.

Ξέφυγα όμως...
Ο σκοπός αυτής εδώ της δημοσιεύσεως είναι να ενημερώσω το κοινό σχετικά με την ύπαρξη και λειτουργία της Εκκλησίας του Ελληνικού Δωδεκαθέου.
Και αντ' αυτού εγώ ξέφυγα κι άρχισα να λέω άλλα αντ' άλλων.

Τι κακό είναι κι ετούτο που έχω πάθει βρε αναγνωσταρά μου:
περιέργως, κάθε φορά που ασχολούμαι με τέτοια ζητήματα, ξεφεύγω.

Χάνομαι γιατί ρεμβάζω, Διάφανος




Πρετεντερισμός

Θα αρκεστώ να πω ότι θεωρώ απογοητευτικό το φαινόμενο που όλο και πιο ξεκάθαρα αποκαλύπτεται τις τελευταίες 20-30 ώρες:

Η συντριπτική πλειονότητα των φίλων και γνωστών μου, ξενυχτάει κάθε φορά που κάνει εκπομπή ο Πρετεντέρης.

Το θεωρώ ντροπή.
Δική μου (που δεν το είχα υποψιαστεί τόσον καιρό)
και δική τους.

Η πλάκα είναι πως και οι ίδιοι το θεωρούν ντροπή -και δικαίως.
Γι' αυτό δεν φανέρωναν το πάθος τους τόσον καιρό.
Όμως τώρα, με αφορμή τις θέσεις που εξέφρασε ένας συνταγματολόγος στην εκπομπή, ξεσάλωσαν κατά του Πρετεντέρη, κάνοντας έτσι φανερή την αλήθεια που έκρυβαν επιμελώς τόσα χρόνια:

Ότι, δυστυχώς, η συντριπτική πλειονότητα των εν σαρκί φίλων και γνωστών μου (αλλά και των διαδικτυακών τοιούτων), φαίνεται πως κάθεται κι ασχολείται με την εκπομπή του Πρετεντέρη...

Δεν υπάρχει σωτηρία.






Κυριακή, Οκτωβρίου 13, 2013

Παπουτσολογία

Γνωστή η ιστορία:

Ένας ισχυρός αλλά ανόητος βασιλιάς παραπονέθηκε ότι το άγριο έδαφος πλήγωνε τα πόδια του. Διέταξε λοιπόν να καλυφθεί όλο το βασίλειο με δέρμα αγελάδας για να προστατέψει τα πόδια του.
Ο τρελός της αυλής όμως γέλασε και είπε πως η ιδέα του βασιλιά ήταν γελοία.
Ο βασιλιάς θύμωσε πολύ και είπε στον τρελό : «Δείξε μου εσύ έναν καλύτερο τρόπο αλλιώς θα σου κόψω το κεφάλι!».
Ο τρελός είπε : «Πες να κόψουν μικρά κομμάτια δέρμα για να καλύψεις απλώς τις πατούσες των ποδιών σου».
Κι έτσι γεννήθηκαν τα παπούτσια.

Η ιστορία θέλει να μας διδάξει πολλά και διάφορα ωφέλιμα πράγματα.
Ωστόσο, αποφεύγει να μπει στο δαιδαλώδες θέμα που αφορά το ότι μαζί με τα παπούτσια γεννήθηκαν και τα νούμερα.
Στα παπούτσια μας.

Ωστόσο, θετικό -και το φαινομενικώς άσχετο, βέβαια- είναι το ότι τα πατίνια μας παραμένουν κόκκινα.





Σάββατο, Οκτωβρίου 12, 2013

Και παρ' όλα αυτά, η ΧΑ συνεχίζει να αναπτύσσεται...

Με ανάμικτα συναισθήματα πληροφορήθηκα πως 
-παρ' όλο το αντιφασιστικό και αντιναζιστικό κλίμα των ημερών-
η ΧΑ συνεχίζει 
να δημιουργεί πυρήνες στα ελληνικά νησιά...
Τι να πω πια δεν ξέρω...

Στη φωτογραφία, βλέπουμε μέλη του πυρήνα Μυκόνου της ΧΑ 
να επιδίδονται σε αθλοπαιδιές.

Παρασκευή, Οκτωβρίου 11, 2013

Η ώρα της εξέγερσης πλησιάζει

Το καζάνι βράζει!
Η ώρα της εξέγερσης πλησιάζει! 

Το πρωτοσέλιδο της σημερινής Εστίας, φωτεινός φάρος έντυπου καταγγελτικού λόγου.

Πέμπτη, Οκτωβρίου 10, 2013

Πέφτει βροχή

Έτσι όπως καθόμανε που λες, λέω: 
Άραγες, σήμερα πόσοι έπεσαν από τα σύννεφα? Ε?
Ε, τι ήταν να το πω... Πάνω εκεί που ψιλόβρεχε, σταμάτησε να βρέχει. 
Περίεργον. Το γκαντέμιασα.
Κρίμας. Είχαν πλάκα οι πέφτοντες από τα σύννεφα.
Γκάτσος, Χατζηνάσιος, Μούσχουρη, Πέφτει βροχή

Τετάρτη, Οκτωβρίου 09, 2013

ΔΙΑΛΟΓΟΣ

Για αυτό σου λέω, να παρακαλάς να μη μπουν σπίτι σου, γιατί τότε θα σε δέσουν για σύσταση εγκληματικής οργάνωσης πολύ εύκολα, ενώ εσύ δε θα έχεις κάνει τίποτα σε αντίθεση με τους Χρυσαυγίτες και μάλιστα θα σε χώσουν και δύο φορές μέσα.Θα σε χώσουν μέσα για σύσταση εγκληματικής οργάνωσης και μετά θα σε βγάλουν για να σε χώσουν και πάλι σε ένα ωραιότατο ψυχιατρείο, αφού δε θα ξέρουν πού να σε κατατάξουν με αυτά που διαβάζεις.Θα αναρωτιούνται: "Αυτός τώρα είναι σίγουρα διχασμένη πολιτική προσωπικότητα, και Φασίστας και Αναρχικός. Έχουμε πέσει από τα σύννεφα".
Πρόκειται για απόσπασμα από έναν πολύ ενδιαφέροντα διάλογο -διάλογο νεοπλατωνικού τύπου, θα έλεγα, υπερβάλλοντας κάπως- που βρήκα εδώ και που πολύ μου άρεσε.


Τρίτη, Οκτωβρίου 08, 2013

Ιπποσύνες

Όταν μένεις στη Σαλονίκη, μένεις κοντά στην Καβάλα. 
Και όταν μένεις κοντά στην Καβάλα, 
ευνόητο είναι ότι θα επηρεαστείς και θα θες να γίνεις ιππότης. 
Κάπως έτσι εξηγείται:

Υ.Γ: Όσον αφορά μια πιο ολοκληρωμένη δική μου άποψη σχετικά με τους ιππότες,
βλέπε σχετικά και εδώ -κλικ

Κυριακή, Οκτωβρίου 06, 2013

Να υπάρχει στην ατζέντα...



Βεβαίως η αλήθεια είναι πως είχα παρευρεθεί και πέρυσι, με τις αναμνήσεις να μη είναι και τόσο συγκλονιστικές, αλλά ανήκοντας σε εκείνη τη γενιά που πίστευε στο δόγμα "να αγαπάμε τα παιδιά και ό,τι μεγαλώνει", λέω να παρευρεθώ και φέτος. 

Παρασκευή, Οκτωβρίου 04, 2013

ΡΑΝΤΕΒΟΥ ΣΤΟ ΒΥΡΩΝΑ

Αναμφίβολα πρόκειται για μια από τις πιο ενδιαφέρουσες συλλογές 
που έχουν παρουσιαστεί ποτέ στο Βύρωνα!

Πέμπτη, Οκτωβρίου 03, 2013

Σχέδιο Στουρνάρα?

Όλοι θυμόμαστε τη -σχετικά πρόσφατη- δήλωση του Στουρνάρα στο Mega: "Υπάρχουν ακόμη πάνω από 20 δις ευρώ σε στρώματα και μπαούλα και πρέπει να επιστρέψουν".
(κλικ εδώ ή εδώ κλπ).
Η δήλωση αυτή, σε γενικές γραμμές αντιμετωπίστηκε από τη λαϊκή μάζα με σχόλια του τύπου "μα που ζει ο μαλάκας? ούτε ευρώ στην τσέπη δεν έχουμε" ή σχόλια του τύπου "τι λέει ο παπάρας... εδώ δεν έχουμε να φάμε" κλπ κλπ.

Ωστόσο, οι τελευταίες εξελίξεις δείχνουν να επιβεβαιώνουν τον Στουρνάρα!

Συγκεκριμένα, σε τέσσερις μόνο έρευνες σε σπίτια χρυσαυγιτών, βρέθηκαν:

Στο σπίτι Μιχαλολιάκου: 43.000 ευρώ
Στης Σκορδέλη: 145.000 ευρώ
Στο σπίτι Χρυσαυγίτη Αστυνομικού Ζητά στη Θεσσαλονίκη: 100.000 ευρώ
Στο σπίτι του υποδιοικητή του ΑΤ Αγίου Παντελεήμονα: Χιλιάδες ευρώ -ακόμα τα μετράνε.

Τα ευρώπουλα, δηλαδή, έχουν στήσει τρελό χορό με τους χρυσαυγίτες. Πρόκειται για αληθινό σαξές στόρι -όχι σαν τις μαλακίες σαξές στόρι του Σαμαρά.

Ως εκ τούτου ξεπηδούν αμείλικτα τα ερωτήματα:

Μήπως πίσω απ' όλο αυτό το ντράβαλο με τις έρευνες για τη Χροισύ Αβγεί κρύβεται ο Στουρνάρας? 
Μήπως ο στόχος των ερευνών είναι απλώς το να επιστρέψουν οι καταθέσεις στις τράπεζες? 
Μήπως δηλαδή ο στόχος των ερευνών δεν είναι η Χρησύ Αβγοί αλλά οι έρευνες αποσκοπούν στην τόνωση της εθνικής οικονομίας? 

Και σε τελική ανάλυση, δεδομένου πως τα ευρήματα των ερευνών δείχνουν πως εν τέλει η Χρεισή Αυγί αποτελεί από μόνη της ένα σαξές στόρι...
Μήπως οι έρευνες αποσκοπούν στο να σπιλώσουν το οικονομικό σαξές στόρι των ναζιστών, προκειμένου να αναδειχτεί το σαξές στόρι του Σαμαρά?

Αν έχουν βάση τα παραπάνω ερωτήματα, συνεπάγεται πως οι έρευνες για τη Χρησύ Αυγγεί πρόκειται να συνεχιστούν και να ενταθούν -μέχρι να βρεθούν τα "τουλάχιστον 20 δις" που αποτελούν προϊόν του νόμιμου χρισαυγείτηκου ιδρώτα και που -πιθανότατα- οι χρησαβγείταις έχουν κρυμμένα στα μπαούλα τους.

Μόνο το μέλλον μπορεί να απαντήσει αν έχω δίκιο...


Τετάρτη, Οκτωβρίου 02, 2013

Η ΝΟΜΙΜΟΠΟΙΗΣΗ

Ιστορικές δηλώσεις αφισαρισμένες από συντρόφους.
Θα μπορούσε βέβαια κάποιος να προσθέσει αφίσες με δηλώσεις και άλλων χώρων, ας πούμε. 
Άλλη φορά. 
Προς το παρόν, το εργαλείο: