Κυριακή, Σεπτεμβρίου 25, 2011

Η ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΕΝΟΣ ΑΛΛΟΥ

Επιστρέφοντας από την Νάξο και από τα πέριξ των Αραφηνιδων Αλών, κάλλιστα θα μπορούσα να κάτσω να γράψω ταξιδιωτικές εντυπώσεις.

Ωστόσο, λόγω του ότι κατά τας διακοπάς μου, διάφοροι Μπενίτο και Τζέφρι και λοιποί του θεάτρου σκιών μου εζάλισαν τηλεοπτικώς τ' αρχίδια μεταβάλλοντες σε μέγα εθνικό θέμα την οσφυοκαμψία των...

...είπα λοιπόν να ξεκινήσω αλλιώτικα, αρνούμενος βέβαια ν' ασχοληθώ με τα μέλη του θεάτρου σκιών... όμως ασχολούμενος με τις άλλες σκιές, αυτές που κάνουν μπλονζόν στους κάδους απορριμμάτων και στα σκουπίδια της κρατικής μηχανής, ευελπιστούντες να βρουν ένα ξεροκόμματο ή ένα ξεροκόμμα...

Στον πρόλογο του έργου του "Σκλάβοι Πολιορκημένοι", ο Βάρναλης έγραψε τα εξής:

Πάλι μεθυσμένος εἶσαι, δυόμιση ὥρα τῆς νυχτός.
Κι ἂν τὰ γονατά σου τρέμαν, ἐκρατιόσουνα στητὸς
μπρὸς στὸ κάθε τραπεζάκι.«-Γειά σου Κωσταντὴ βαρβᾶτε!»
«-Καλησπερούδια, ἀφεντικά, πῶς τὰ καλοπερνᾶτε;»
Ἕνας σοὔδινε ποτήρι κι ἄλλος σοὔδινεν ἐλιά.
Ἔτσι πέρασες γραμμὴ τῆς γειτονιᾶς τὰ καπελιά.
Κι ἂν σὲ πείραζε κανένας - ἂχ ἐκεῖνος ὁ Τριβέλας!-
ἔκανες πὼς δὲν ἔνιωθες καὶ πάντα ἐγλυκογέλας.
Χτὲς καὶ σήμερα ἴδια κι ὅμοια, χρόνος μπρός, χρόνια μετά...
Ἡ ὕπαρξή σου σὲ σκοτάδια ὅλο πηχτότερα βουτᾷ.
Τάχα ἡ θελησή σου λίγη, τάχα ὁ πόνος σου μεγάλος;
Ἄχ, ποὖσαι νιότη, ποὔδειχνες πῶς θὰ γινόμουν ἄλλος!
και ναι μεν η μεγάλη πλέμπα κράτησε τη φράση "Αχ, που'σαι νιότη που 'δειχνες πως θα γινόμουν άλλος", ωστόσο το κεντρικό ερώτημα ήταν και παραμένει το "Τάχα η θέληση σου λίγη? Τάχα ο πόνος σου μεγάλος?" Κατά τα πρώτα χρόνια της μεταπολίτευσης, ο Γιάννης Ζουγανέλης (ναι, ναι, ο γνωστός), πήρε την πρωτοβουλία να απαντήσει: "Είναι η θέλησή σου λίγη. Δεν είναι ο πόνος σου μεγάλος".
 
 Βέβαια, μετά τα πράγματα πήραν την τροπή που πήραν (ναι, ναι, τη γνωστή)....

...οπότε ίσως είναι πιο σωστή η προσέγγιση εκείνη (μάλλον του Αναγνωστάκη) που μας δίνει την εξής απάντηση στο ερώτημα:

Τάχα η θέλησή σου λίγη?
Τάχα ο πόνος σου μεγάλος?
Η ζημιά ήτανε στο ζύγι.
Πάντα φταίει κάποιος άλλος.





 Οπότε, καλέ μου αναγνώστη, κάτσε στ' αυγά σου, κράτα την ανύπαρκτη θέλησή σου και σκάσε κι άσε τους να σε πηδάνε. Ό,τι κι αν κάνεις, δεν μου χάλασε τις διακοπές ο πόνος σου -ούτε πρόκειται να μου χαλάσει το κέφι, γενικώς. Εις τα αφορώντα με, είσαι ο άλλος που φταίει πάντα και θα σε δουλεύω ψιλό γαζί για όσο η θέλησή σου παραμένει λίγη.

3 σχόλια :

Mi-la-re,
mi-la-re-si