Κυριακή, Σεπτεμβρίου 30, 2012

ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΣΗΜΕΡΑ

Ανεξαρτήτως από τις όποιες ενστάσεις μπορεί κάποιος να έχει όσον αφορά την καλλιτεχνική αξία των τούρκικων σήριαλ, γεγονός είναι πως τα τούρκικα σήριαλ σιγά-σιγά αλλάζουν την καθημερινότητά μας. Για παράδειγμα, επιφέρουν αλλαγές στο τραπεζικό σύστημα. Πάει ο άλλος στο ΑΤΜ και έκπληκτος βλέπει..... 
Από την άλλη, πέραν της επιρροής των τούρκικων σήριαλ, η κατάσταση στα ΑΤΜ των τραπεζών αλλάζει ραγδαία και εξαιτίας της επιρροής των δελτίων ειδήσεων: Μπλα-μπλα-μπλα εγκληματικότητα, μπλα-μπλα-μπλα εγκληματικότητα, με αποτέλεσμα να βγαίνεις στο μπαλκόνι σου και να βλέπεις στην απέναντι τράπεζα την εξής εικόνα: 

Ωστόσο μάγκα μου εγώ ουδόλως ανησυχώ, εφόσον στον τόπο υπάρχει και συγκυβερνά η Δημοκρατική Αριστερά του μπαρμπα-Φώτη...
Διότι πρόκειται για κόμμα σύγχρονο, με προχωρημένες απόψεις που δίνουν λύσεις στα προβλήματα και διεξόδους στα αδιέξοδα της καθημερινής ζωής των νεοελλήνων. Διότι η Δημοκρατική Αριστερά με τη ριζοσπαστική της σκέψη και με τις τομές που θέλει να κάνει πάνω στο δέρμα της ελληνικής κοινωνίας, κινείται έξω και πέρα από τον στείρο καταγγελτισμό και τις ιδεολογικές αγκυλώσεις του παρελθόντος.
Ωραία πράματα δηλαδή. 
Στην Ελλάδα σήμερα. 


Σάββατο, Σεπτεμβρίου 29, 2012

ΚΥΡΙΩΣ

Ζούμε σε μια εποχή όπου όλα μπορεί αν συμβούν.
Απ' ό,τι φαίνεται, ένα απ' όσα μπορεί να συμβούν είναι το να συλληφθείς σε μια διαδήλωση και μετά η αστυνομία να δώσει στη δημοσιότητα φωτογραφίες σου. Για ποιό λόγο θα γίνει η δημοσιοποίηση των φωτογραφιών σου?

Η δημοσιοποίηση αποσκοπεί κυρίως στην εξακρίβωση τυχόν τέλεσης άλλων αδικημάτων από τους ίδιους.

Αυτό λέει η σχετική ανακοίνωση της αστυνομίας.

Πρόκειται για μια εξαιρετική διατύπωση, η οποία, βέβαια, κυρίως εμπεριέχει την κεντρική απειλή "αν βρεθεί κάποιος ευφάνταστος ρουφιάνος μπορεί να μπλέξεις άσχημα".

Πάντως είναι προφανές ότι η λέξη "κυρίως" χρησιμοποιείται επειδή υποκρύπτει τη λέξη "δευτερευόντως".

Ας πούμε, δευτερευόντως "τώρα που έπεσες στα χέρια μας θα προσπαθήσουμε να σε διαπομπεύσουμε για παραδειγματισμό".
Ή αν θες, δευτερευόντως -δεδομένου πως μεταξύ των φωτογραφηθέντων αρκετοί έχουν τραυματιστεί (προφανώς από) τα χέρια των προστατών του πολίτη- η δημοσιοποίηση των φωτογραφιών σημαίνει επίσης "μακρυά από τις διαδηλώσεις γιατί βλέπεις τι μπορεί να συμβεί στο σώμα σου έτσι και πέσεις στα χέρια μας"...

Φρονώ όμως πως η λέξη "δευτερευόντως" η οποία υποκρύπτεται πίσω από τη λέξη "κυρίως", θα μπορούσε να δίνει στην ανακοίνωση ένα εντελώς διαφορετικό περιεχόμενο, άσχετο με τη θέληση της αστυνομίας:

Για παράδειγμα, εγώ διαβάζω τη φρασούλα από την ανακοίνωση της αστυνομίας, ως εξής:

"Η δημοσιοποίηση αποσκοπεί δευτερευόντως στο να αναδείξει την κρατική χυδαιότητα, έτσι ώστε όσοι μεγαλύτεροι σε ηλικία αηδιάσουν από τη δημοσιοποίηση των φωτογραφιών νεαρών παιδιών, την επόμενη φορά να μην κάτσουν αραχτοί αλλά να είναι στο δρόμο και σε εγρήγορση, προκειμένου να αποτρέψουν την επόμενη εκδήλωση της κρατικής χυδαιότητας επί νεαρών παιδιών".

Ούτως ώστε να δούμε όμορφες στιγμές και εικόνες -σαν εκείνη την προχτεσινή από τη Μαδρίτη:

ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΡΙΟΝ

Η φιλομάθεια είναι μια αναμφιβόλως σημαντική αρετή, η δε συχνή βιβλιοφαγία εφοδιάζει τον οργανισμό με τα αντισώματα που είναι αναγκαία προκειμένου να αντιμετωπισθούν νόσοι και νοσήματα και άλλα κακά πράγματα τα οποία αλλέως πως αδύνατόν εστι να αντιμετωπισθούν.

Ως εκ τούτου, λέω να περάσω μεγάλο μέρος του Σ/Κ μελετώντας πράγματα τα οποία εσύ, ω αντιφασίστα αναγνώστη μου, ενδεχομένως θα αρνηθείς να μελετήσεις.
Ε, εσύ χάνεις!

Πάντως αν τυχόν θες, σου'χω εδώ:
Εκτενή αποσπάσματα του βιβλίου "Η Μαύρη Βίβλος του Κώστα Πλεύρη"
αλλά και
"Γκρεμίζοντας τον Μύθο της Χρυσής Αυγής".

Με την υπενθύμιση πως ο καλός βιβλιοφάγος ουδόλως καταπίνει τα πάντα αμάσητα -αντιθέτως τρώει μόνο το ψαχνό -και τα κόκκαλα και τα ρέστα τα πετάει να τα φάνε τα σκυλιά.

Πέμπτη, Σεπτεμβρίου 27, 2012

ΛΟΚΟΜΟΤΙΒΕΣ ΤΗΣ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ

Πάντως, ανεξάρτητα από τη γνώμη που έχει κάποιος για την όποια αποτελεσματικότητα των μαζικών διαδηλώσεων στο κέντρο της πόλης, όλοι οφείλουν να αναγνωρίσουν το αναμφισβήτητο γεγονός πως δίχως τις μαζικές διαδηλώσεις στο κέντρο της πόλης πολλά κεντρικά μεζεδοπωλεία θα αντιμετώπιζαν πρόβλημα οικονομικής επιβίωσης. Ω, ναι, η μεζεδοπωλειακή επιχειρηματικότητα δίχως τις μαζικές διαδηλώσεις θα αντιμετώπιζε σοβαρό πρόβλημα. Υπό αυτή την έννοια, δύσκολα μπορεί να θεωρηθεί χυδαία η τάση μου να ονομάζω τις μαζικές διαδηλώσεις στο κέντρο της πόλης ως λοκομοτίβα της μεζεδοπωλειακής ανάπτυξης.

Ας μην πάμε στην ταβέρνα τούτη τη γλυκειά βραδυά...
Άχου ζαλάδες κι έρωτες απόψε που τα σπάμε!



Τετάρτη, Σεπτεμβρίου 26, 2012

ΛΥΡΙΣΜΟΣ!!!

Για τους Savage Republic έχω ξανα-γράψει φανερώνοντας την εκτίμηση μου για τις όμορφες στιγμές που μου έχουν χαρίσει στο παρελθόν.

Εδώ, θα αρκεστώ να βάλω μια λυρική μπαλάντα από το πρώτο, πανάρχαιο άλμπουμ τους. Η απαλότητα του ήχου συνταιριάζεται απόλυτα με την τρυφερότητα του στίχου, και γενικότερα μιλώντας τολμώ να πω ότι πρόκειται για ένα εξαιρετικό τραγούδι που εκφράζει τις ανάγκες των σύγχρονων καιρών μας.

Τρίτη, Σεπτεμβρίου 25, 2012

ΜΙΑ ΝΕΑ ΕΠΟΧΗ ΞΕΚΙΝΑ

Επιτέλους.
Καιρός ήταν να λάβει χώραν αυτή η κοσμοϊστορική αλλαγή! 
Ναι καλέ μου αναγνώστη! Το Πανεπιστήμιο Πατρών ΕΠΡΕΠΕ να εκσυγχρονίσει το λογότυπό του -όπου, ως γνωστόν, πρωταγωνιστούσε ο Άγιος Ανδρέας.
Διότι δες εδώ την παλιά εκδοχή του λογοτύπου, και πες μου αν θα μπορούσε να συμβαδίζει με το πνεύμα της εποχής μας: 
Είναι προφανές πως πρόκειται περί λογοτύπου ξεπερασμένου από το πνεύμα της εποχής μας, περί λογοτύπου που ήταν επιβεβλημένο να εκσυγχρονιστεί. 
Και, πράγματι, σε μια εμπνευσμένη κίνηση, εκσυγχρονίστηκε! 
Ιδού η νέα, εκσυγχρονισμένη εκδοχή του πράγματος:
Όπως ήταν αναμενόμενο, το σχετικό ενημερωτικό δελτίο έγινε αντικείμενο ενθουσιώδους υποδοχής εκ μέρους της ακαδημαϊκής κοινότητας. 

Εκσυγχρονίζεται το upatras. Από εκεί που είχαμε τον Αγιαντρέα στο logo, τώρα πλέον έχουμε τον Αγιαντρέα στο logo.

Καλά το σημαινόμενο της μουτζουρίτσας από πίσω: "Οι γραμμές του φόντου διασταυρώνονται για να εκφράσουν τη συνάντηση της ιστορίας του Ιδρύματος με το μέλλον και τις προοπτικές του σε ένα παρόν με συνέχεια και εξωστρέφεια" πολλή πλάκα!! 

Ο St.Andrew ή φοράει RayBan ή θέλουν κόψιμο τα φρύδια του...Ένα από τα 2.


Είναι προφανές, καλέ μου αναγνώστη: Μια νέα εποχή ξεκινά για το Πανεπιστήμιο Πατρών!!! Ο άγιος Ανδρέας με τη χάρη του και την επιστημονική κατάρτιση που του χάρισε απλόχερα η επιφοίτηση του αγίου πνεύματος κατά την ημέρα της Παντηκοστής, αναμένεται να συνεχίσει -με τη βοήθεια του νέου ριζοσπαστικά ανανεωμένου λογοτύπου- να καθοδηγεί το Πανεπιστήμιο Πατρών στις πολυδαίδαλες ατραπούς της επιστημονικής μεθοδολογίας και γνώσης. 
Αμήν. 

Να 'μαστε πάλι εδώ Ανδρέα, οι δρόμοι τρέχουν χιαστί, σημείο χι κι εμείς παρέα κλπ κλπ κλπ



ΘΕΤΙΚΗ ΣΚΕΨΗ

Βρε θα γίνει λέμε, εφόσον μπορεί να γίνει θα γίνει, τι να λέμε τώρα...
Nothing but flowers -ξες τώρα ντε...

Δευτέρα, Σεπτεμβρίου 24, 2012

Η ΘΕΣΗ ΜΟΥ ΓΙΑ ΤΟΝ ΓΕΡΟΝΤΑ ΠΑΣΤΙΤΣΙΟ

Μετά τη νέα επιτυχία του τμήματος δίωξης ηλεκτρονικού εγκλήματος της ΕΛΑΣ, βρήκαν πάλι την ευκαιρία οι ροζ διεθνιστούληδες άθεοι να εξαπολύσουν μύδρους ενάντια στη Χρυσή Αυγή, το βασικό στήριγμα του καθεστώτος της Ελλάδος των Ελλήνων Χριστιανών.
Κρυμμένοι πίσω από το αναντίρρητο γεγονός πως όλα έγιναν ύστερα από σχετική καταγγελία ενός βουλευτή της Χρυσής Αυγής, αρκούνται στο να καταγγείλουν τη Χρυσή Αυγή, αρνούμενοι να δουν και να καταγγείλουν ως πρέπει τα ανοσιουργήματα των αθέων οι οποίοι τόλμησαν να βεβηλώσουν τη μνήμη μιας από τις πιο σεπτές μορφές του ορθόδοξου καθεστώτος μας: Τον γέροντα Παϊσιο! 
Ο γέροντας Ποπαϊσιος: 
Χαρακτηριστικό δείγμα της χυδαιότητας των απίστων

Τον γέροντα Παϊσιο λέγω, οι προφητείες του οποίου μεγάλωσαν γενιές και γενιές, σκορπίζοντας σε όλους μας ρίγη ελληνικότητας και ελληνορθοδοξίας, γεμίζοντάς μας ελπίδες πως θα την πάρουμε την Πόλη κλπ κλπ -για να μην αναφέρω τα θαύματα του Παϊσιου...

Και είναι προς τιμήν της Χρυσής Αυγής το γεγονός πως πρώτη -και μόνη- αυτή τόλμησε να υψώσει το ανάστημά της ενάντια σ' αυτή την επέλαση της αθεϊζουσας χυδαιότητας, αναγκάζοντας εν τέλει και την ΕΛΑΣ να πράξει το καθήκον της: Να στηρίξει τα όσια και τα ιερά του θεοκρατικού καθεστώτος της πατρίδος μας, το οποίο τρίζει κάτω από το ανυπόφορο βάρος της αμφισβητήσεώς του εκ μέρους των απίστων!
Ο γέροντας Χασίσιος: 
Άλλο ένα δείγμα της χυδαιότητας των απίστων

Επιπλέον, είναι δύο φορές προς τιμήν της Χρυσής Αυγής το γεγονός πως με αναντίρρητη ιδεολογικο-θρησκευτική γενναιότητα, κάνει την μεγάλη υπέρβαση, κατορθώνοντας να εμπράκτως να συνδυάσει μέσα σε λίγες μέρες την τιμή προς τους προγόνους σύμφωνα με το αρχαιοελληνικό τυπικό αφενός αλλά και την υπεράσπιση της τιμής της σύγχρονης ελληνορθοδοξίας αφετέρου! 

Ας δοθούν λοιπόν τα πρέποντα εύσημα, τόσο στη Χρυσή Αυγή όσο και σε όσους κατά καιρούς και κατά διάφορους τρόπους έχουν συνεργαστεί μαζί της, και ας αναγνωρίζουμε και το δικό τους μερίδιο σε αυτό το σημαντικό σημερινό χτύπημα ενάντια στην αντιχριστιανική χυδαιότητα που μας περιβάλλει!!!

ΟΜΗΡΙΚΕΣ ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ -7

Μα ποιό στην ευχή είναι αυτό το νησί της Καλυψούς βρε καλέ μου αναγνώστη?
Μην είναι η Γαύδος?
Μην είναι η Μάλτα?
Μην είναι οι Λειψοί?
Μην είναι οι Αζόρες?
Μην είναι το νησάκι Ceuta στο Γιβραλτάρ?

Όρεξη να 'χεις καλέ μου αναγνώστη και θα διαπιστώσεις ότι πολλά νησάκια διεκδικούν την τιμή να είναι το νησάκι της Καλυψούς.
Το θέμα είναι τι έχει να μας πει ο Όμηρος επ' αυτού.
Επειδή, όπως είδαμε σε προηγούμενη σημείωση, όταν ο Όμηρος έχει κέφια σκαρώνει κάτι χάρτες τόσο μα τόσο σαφείς, που έχουν ως αποτέλεσμα να μπερδεύονται οι αναγνώστες από την πολλή σαφήνεια.

Πάρε για παράδειγμα τι σκηνή σκαρώνει ο Όμηρος στην αρχή της ε' ραψωδίας της Οδύσσειας προκειμένου να τοποθετήσει στον χάρτη το νησί της Καλυψούς: Βάζει τον Δία να είναι στον Όλυμπο και να δίνει εντολή στον Ερμή -ο οποίος είναι επίσης στον Όλυμπο- να πετάξει ως το νησί της Καλυψούς για να της πει να αφήσει ελεύθερο τον Οδυσσέα.

Ξεκινάει λοιπόν ο Ερμής με αφετηρία τον Όλυμπο και....

"... απ' την Πιερία σαν πέρασε χύθηκε απ' τον αιθέρα στο πέλαγο
και πήγαινε στο κύμα σαν τον γλάρο
που μες του αστείρευτου γιαλού τους αφρισμένους κόρφους
ψάρια ζητά και τα πυκνά φτερά του βρέχει η άρμη.
Έτσι όμοιος πήγαινε ο Ερμής στα κύματα τα πλήθια.
Σαν έφτασε στο απόμακρο νησί βγήκε έξω τότε
απ' το γαλάζιο πέλαγο και στη στεριά τραβούσε..." (Οδύσσεια ε: 50-56)

Τι λέει μέχρι εδώ ο ποιητής?
Λέει ότι ο Ερμής έφυγε από τον Όλυμπο πετώντας, αλλά όχι πετώντας προς τα δυτικά -προς την Κοζάνη, ας πούμε- ούτε προς τα βόρεια -προς τα Σκόπια ας πούμε- ούτε προς τα νοτιοδυτικά -προς την Καρδίτσα ας πούμε. Όχι. Λέει με σαφήνεια πως ο Ερμής πέταξε προς τη θάλασσα. Προς το Αιγαίο. Ανατολικά-νοτιοανατολικά δηλαδή.
Και δεν αρκείται σε αυτή τη γενική κατεύθυνση, αλλά μας λέει και κάτι άλλο: Ότι ο Ερμής πετούσε όπως πετάει ο γλάρος, δηλαδή όχι πολύ ψηλά αλλά σχεδόν αγγίζοντας το κύμα.
Σε τι είναι χρήσιμη αυτή η πληροφορία?
Απλά: Μας πληροφορεί ότι ο Ερμής δεν πέταξε πάνω από τη Λήμνο, ας πούμε, ούτε πέταξε πάνω από οποιαδήποτε στεριά ή από οποιοδήποτε άλλο νησί. Πέταξε μόνο πάνω από θάλασσα.

Αυτό το τελευταίο, το ότι ο Ερμής στη συγκεκριμένη διαδρομή δεν πέταξε πάνω από μεγάλο νησί ή κομμάτι στεριάς, ο Όμηρος το τονίζει και παρακάτω, βάζοντας τον Ερμή να λέει:

"Μ' έστειλε εδώ του Κρόνου ο γιος χωρίς να θέλω να 'ρθω.
Ποιός τόση πικροθάλασσα που τελειωμό δεν έχει
θα την περνούσε αυτόθελα? Μήτε έχει καν στο δρόμο
ανθρώπων πόλεις που σφαχτά και διαλεχτές θυσίες
πολλές προσφέρουν στους θεούς..."  (Οδύσσεια ε' 100-104)

Προσέχεις τι λέει?
Λέει πρώτα απ' όλα ότι έκανε το συγκεκριμένο ταξίδι χωρίς να το θέλει ο ίδιος. Το θεωρεί καταναγκασμό και αγγαρεία, επειδή η διαδρομή δεν περιλαμβάνει κάτι αξιοθέατο ή ευχάριστο για τον ίδιο. Γιατί το λέει αυτό?
Το λέει για να τονίσει ότι η διαδρομή του ήταν δυσάρεστη, επομένως την έκανε θέλοντας να ξεμπερδεύει μια ώρα αρχύτερα. Ακολούθησε, δηλαδή, το συντομότερο δρομολόγιο. Όταν μια διαδρομή είναι απαίσια, τότε δεν έχεις καμιά όρεξη να κάνεις παρεκκλίσεις και άσκοπες βόλτες.
Αυτό λέει.

Επομένως, η διαδρομή που ακολούθησε ήταν η συντομότερη δυνατή -μια ευθεία. Μια ευθεία που ξεκινάει από τον Όλυμπο, μπαίνει στο Αιγαίο και αφού διασχίσει πολλή θάλασσα και μόνο θάλασσα, καταλήγει στο νησί της Καλυψούς.

Παίρνεις λοιπόν έναν χάρτη της Μεσογείου και σχεδιάζεις πιθανά δρομολόγια.
Ε, δε θα σου πάρει πολύ για να καταλάβεις ότι -φευ- το νησί της καλυψούς δεν θα μπορούσε να είναι ούτε η Μάλτα, ούτε ένα νησάκι στο Γιβραλτάρ, ούτε η μυστήρια Γαύδος, ούτε οι Αζόρες και δεν ξέρω και για τους Λειψούς πως το βλέπεις αλλά ίσως κι αυτό να είναι χλωμό.

Λυπάμαι που χαλάω το αρχαιοπρεπώς τουριστικό όνομα των εν λόγω νησιών, αλλά, δυστυχώς, έχει αυτές τις παρενέργειες η μελέτη των ομηρικών επών...


Σάββατο, Σεπτεμβρίου 22, 2012

ΔΩΣΤΕ ΘΑΥΜΑΤΑ ΣΤΟ ΛΑΟ !!!

Ανοιχτή επιστολή προς:

*Εκκλησίαν του Μεγάλου Σουβλακέως
*Ελληνικήν Εκκλησίαν των Πασταφαριανών
*Λοιπές ανάλογες εκκλησιαστικές οργανώσεις

Κύριοι,
λυπάμαι που θα το πω, αλλά πάει το παιχνίδι, το χάσατε και πρέπει να πάρετε τα μέτρα σας! Ο λαός, αυτός ο υπερήφανος και ατίθασος ελληνικός λαός, ήδη απομακρύνεται από τας δικάς σας εκκλησιαστικάς διδαχάς και στρέφεται μαζικά προς εκείνους τους εκκλησιαστικούς ταγούς που έχουν να του προτείνουν αυτό που εσείς ΔΕΝ έχετε να του προτείνετε: ΘΑΥΜΑΤΑ!!!

Κύριοι,
απτή απόδειξη της προαναφερθείσης εκκλησιαστικής μετακινήσεως, αποτελεί η εδώ και 4-5 μέρες παρατηρούμενη ΜΑΖΙΚΗ αναδημοσίευση μιας θαυματουργού ειδήσεως προερχομένης από το μακρινό και εξωτικό Μπενίν. Η είδηση αναδημοσιεύεται παντού σχεδόν αυτούσια και λέγει τα εξής:


Κάποιοι κάτοικοι του Μπενίν, σοκαρίστηκαν όταν μια γυναίκα γέννησε ένα άλογο κατά τη διάρκεια της λειτουργίας στην εκκλησία, όταν οι πιστοί στην εκκλησία είδαν ένα άλογο αντί να κλαίει ένα μωρό.
Ο Γενικός Επίσκοπος της Εκκλησίας, Ευαγγελιστής Πλούτος Silva, ο οποίος αφηγήθηκε το άσχημο περιστατικό στους δημοσιογράφους, είπε οτι μια γυναίκα που αρνήθηκε να αποκαλύψει την ταυτότητά της, ουρλιάζοντας κατά τη διάρκεια της προσευχής, άρχισε να αιμορραγεί πριν από την γέννηση του αλόγου.
Ο Επίσκοπος Πλούτος είπε ακόμη ότι τα μέλη της εκκλησίας ήταν συγκλονισμένοι όταν η γυναίκα γέννησε.
Σύμφωνα με τον ίδιο, κατά τη διάρκεια της προσευχής υπήρχε μια γυναίκα με ένα θέμα και ότι κάτι εμπόδιζε τη μήτρα της.
“Δεν μπορώ να το αγγίξω και δεν ξέρω αν το άλογο ήταν ήδη νεκρό ή όχι.
Δεν μπορώ να περιγράψω αυτό που είδα. Έχουμε δει ότι οι άνθρωποι κάνουν εμετό πολλά πράγματα κατά τη διάρκεια της υπηρεσίας μας, αλλά όχι αυτό το είδος του πράγματος.
Κύριοι,
μια απλή αναζήτηση εις το google θα είναι αρκετή για να αντιληφθείτε το μαζικό ενδιαφέρον του κοινού σχετικά με την παραπάνω είδηση: Από το έγκριτο ευλόγιο my panathinaikos μέχρι το πολλά υποσχόμενο ευλόγιο "αθέατη γνώση" και από το εθνοπρεπές μπλογκ "ελεύθερη σκέψη" μέχρι το υπερ-μπλογκ "ιερός αγών", σύσσωμη η ελληνόφωνη μπλογκόσφαιρα ασχολείται με το τελευταίο αυτό θαύμα του Κυρίου τινών -για να μην αναφέρω τις αναδημοσιεύσεις του θέματος στο φέϊσμπουκ.

Κύριοι,
όπως καταλαβαίνετε, τέτοια θαύματα μέχρι στιγμής ΔΕΝ ΕΧΕΤΕ ΚΑΤΑΦΕΡΕΙ να τα ανταγωνιστείτε, ως εκ τούτου οι εκκλησίες σας δεν έχουν μέλλον! Κι αυτό, επειδή τέτοιου είδους θαύματα λειτουργούν ως ως πιστοποιητικά και ως certificate και pedigree ευνοίας της θείας χάριτος.

Ως εκ τούτου, οφείλω να σας θέσω προ των ευθυνών σας: Το εκκλησίασμα και το ποίμνιο των εκκλησιών σας απαιτεί από εσάς να του παρουσιάσετε επειγόντως ΘΑΥΜΑΤΑ!!! Θαύματα αντίστοιχα και εφάμιλλα του προαναφερθέντος. Θέλοντας να σας βοηθήσω και να σας εμπνεύσω, ενδεικτικώς αναφέρω πιθανά μελλοντικά θαύματα:
Μια παρθένος να γεννήσει ένα σουβλάκι δίπιττο.
Μια ογδοντάχρονη να γεννήσει μια νοστιμότατη πίτσα με πεπερόνι.
Μια νοστιμότατη πίτσα με πεπερόνι να γεννήσει ένα σουβλάκι δίπιττο,
κλπ κλπ κλπ. Ο κατάλογος των πιθανών και απίθανων θαυμάτων είναι ατελείωτος.

Ω, ναι, κύριοι:
Μόνο έτσι θα μπορέσετε να στρέψετε τα φώτα της δημοσιότητος εις το εκκλησιαστικόν σας έργον... Όμως, φεύ, φαίνεται πως δεν διαθέτετε την απαραίτητη τεχνογνωσία σχετικά με το πως εμφανίζεται και πως γνωστοποιείται ένα θαύμα... Τι να πω... Εκκλησιαστικοί ταγοί είστε εσείς ή ερασιτέχνες?

Όπως και να 'χει, θέτω υπόψιν σας ένα σχετικό λινκ από τη μακρινή Νιγηρία το οποίο αναφέρεται και αναλύει το θαύμα στο Μπενίν, ώστε να αποκτήσετε κι εσείς την απαραίτητη τεχνογνωσία του πράγματος, μπας και δούμε κι εδώ την θεία χάρη να εκδηλώνεται με αντίστοιχους τρόπους!!!

http://www.informationnigeria.org/2012/09/update-woman-who-gave-birth-to-horse-like-creature-was-childless-for-11-years.html


Πέμπτη, Σεπτεμβρίου 20, 2012

ΥΠΕΡΟΧΕΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΙΚΕΣ ΙΔΕΕΣ

Θαυμάζω το κουράγιο των ατόμων που πάνε κόντρα στο ρεύμα.

Για παράδειγμα, σε μια εποχή όπου όλοι πουλάνε όσο-όσο τα λιγοστά ασημικά,χρυσαφικά και χρυσά κοσμήματα που τους έχουν απομείνει, εγώ θαυμάζω τους γενναίους επιχειρηματικούς νόες που ιδρύουν επιχειρήσεις και καταστήματα αργυροχρυσοχοΐας.
Ή, σε μια εποχή όπου αυξάνονται οι ουρές στα συσσίτια και διογκώνεται ο αριθμός όσων ζουν κάτω απ'το όριο της φτώχειας -μη σου πω και της εξαθλίωσης- εγώ θαυμάζω όσους ανοίγουν εστιατόρια πολυτελείας, κυριλέ παγωτατζίδικα και πολυτελείς καφετέριες.
Ή, σε μια εποχή που ο άλλος δεν έχει να πληρώσει ούτε τα εισιτήρια του μετρό, θαυμάζω όσους τολμηρούς αποφασίζουν να αγοράσουν ταξί.

Πάντοτε θαύμαζα τους τολμηρούς.

Αλλά κι εγώ τολμηρός είμαι. Σκέφτηκα λοιπόν δύο γαμάτες επιχειρηματικές ιδέες:

α) Να αγοράσω μια μονοκατοικία στον Άγιο Παντελεήμονα και να τη μετατρέψω σε Κέντρο Εβραϊκών Μελετών -στη μια αίθουσα του οποίου  να διοργανώνονται προβολές της ταινίας "Η αθωότητα των μουσουλμάνων" και στην άλλη αίθουσά του να διοργανώνονται εκδηλώσεις μνήμης του ολοκαυτώματος και καταδίκης του νεοναζισμού. Τέλος, εάν εξασφαλίσω την άδεια για κάτι τέτοιο, μια τρίτη αίθουσα κάλλιστα θα μπορούσε να λειτουργεί ως εβραϊκή συναγωγή -που τόσο λείπει από τον Άγιο Παντελεήμονα.

β) Να αγοράσω ένα μεγάλο υπόγειο στα Εξάρχεια όπου και θα εγκαταστήσω τα υπερσύγχρονα εκτυπωτικά μηχανήματα του εκδοτικού μου οίκου -ο οποίος θα ειδικεύεται στην έκδοση των Απάντων του Αδόλφου Χίτλερ και αφισών του τρίτου ράιχ.

Πιθανότατα, βέβαια, οι επιχειρηματικές μου δραστηριότητες δεν θα στεφθούν από μεγάλη επιτυχία. Πιθανότατα θα αντιμετωπίσουν μερικά μικροπροβλήματα στη λειτουργία τους.
Τον αναγνωρίζω αυτόν τον κίνδυνο.

Όμως, διάολε, είμαι σίγουρος πως θα έχουν μεγαλύτερες πιθανότητες επιτυχίας συγκρινόμενες με τις επιχειρηματικές απόπειρες των γενναίων και ευφυών συνανθρώπων μου που ανέφερα στην αρχή αυτού του κειμένου και τις οποίες βλέπουμε γύρω μας να ξεφυτρώνουν σαν τα μανιτάρια.

Ή, ίσως, σαν τα μουρέλα...


Κυριακή, Σεπτεμβρίου 16, 2012

ΕΠΕΤΕΙΟΣ

Επέτειος σήμερα, καλέ μου αναγνώστη. Μεγάλη επέτειος. Σαν αυτές τις μέρες, πολλά-πολλά χρόνια πριν....
Κάθομαι και διαβάζω το σχετικό επετειακό του jungle report...

...ωστόσο ξέρεις την ανωμαλία μου να επιμένω στη θεωρητική καθαρότητα των πραγμάτων...

...ως εκ τούτου, ιδού και ένα επετειακό γραμμένο από τη Συσπείρωση Αναρχικών, το οποίο συμβαίνει να με εκφράζει περισσότερο...



Σάββατο, Σεπτεμβρίου 15, 2012

Ο ΙΟΣ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΑΣΤΥΝΟΜΙΑΣ

"Από στιγμή σε στιγμή περιμένω να έρθουν να με συλλάβουν όλοι μαζί: Η αντιτρομοκρατική, το τμήμα παιδικής πορνογραφίας, η υπηρεσία δίωξης ηλεκτρονικού εγκλήματος, η CIA, η Ιντερπόλ... Συντάκο, τρέξε και ίσως προλάβεις να με δεις για τελευταία φορά πριν με στείλουν στο Γκουαντανάμο..."

Έπινα ακόμα τον πρωινό καφέ μου όταν μου τηλεφώνησε ο φίλος και συνάδελφος.
Ο τόνος της φωνής του ακουγόταν γεμάτος γνήσια και ανυπόκριτη αγωνία, ωστόσο εδώ που τα λέμε, στην αρχή νόμισα πως απλά τα 'χει παίξει εντελώς. Όταν όμως άρχισε να περιγράφει τι του συνέβη, άρχισα κι εγώ ν' ανησυχώ στα σοβαρά:

"Μόλις ανάβω τον υπολογιστή και συνδέεται στο ίντερνετ, αμέσως με πάει σε μια σελίδα της Ελληνικής Αστυνομίας όπου μου λέει πως ο υπολογιστής μου είναι μπλοκαρισμένος απ' το ίντερνετ επειδή μέσω αυτού έχω διακινήσει απαγορευμένο υλικό. Σου λέω: Από στιγμή σε στιγμή περιμένω να 'ρθουν να μου χτυπήσουνε την πόρτα!!!"

Προσπάθησα να ρωτήσω λεπτομέρειες, αλλά όταν ο άλλος δεν είναι δα και κανένας ειδικός της πληροφορικής και του διαδικτύου, άντε βγάλε άκρη από τις περιγραφές του. Ως εκ τούτου, το πράγμα ακουγόταν όντως ανησυχητικό.

Μέσα στο μυαλό μου άρχισαν να φαίνονται εικόνες με εμένα να έχω ένα πινέλο στο χέρι και να γράφω ένα πανό με το σύνθημα
"ΟΙ ΧΡΥΣΟΧΟΟΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΕΣ
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΝ ΣΥΛΛΗΦΘΕΝΤΑ ΣΥΝΤΡΟΦΟ",
ή πλακάτ με περιεχόμενο όπως
"ΠΙΣΩ ΡΟΥΦΙΑΝΟΙ - ΕΜΠΡΟΣ ΒΌΡΑΚΑ!!!"
ή ξερωγώ με εμένα σε νυχτερινές περιπλανήσεις να γράφω σε τοίχους
"ΟΙ ΧΡΥΣΟΧΟΟΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΑΙΔΕΡΑΣΤΕΣ
ΑΠΛΩΣ ΦΤΙΑΧΝΟΥΝ ΚΟΣΜΗΜΑΤΑ ΓΙΑ ΜΕΓΑΛΟΑΣΤΕΣ"
και τέτοια.

Μέσα σε όλη αυτή την κατάσταση, το μόνο παρήγορο έμοιαζε να είναι ότι το κείμενο από τη συγκεκριμένη σελίδα της ελληνικής αστυνομίας ανέφερε κάτι για ένα πρόστιμο των 100 ευρώ, το οποίο μπορούσε να πληρωθεί και on line.

Τελοσπάντων, μην τα πολυλογώ, πήγα στο σπίτι του φίλου και συνάδελφου, άνοιξα τον κομπιούτορα και είδα ιδίοις όμμασι την περιβόητη σελίδα, αμέσως έκανα μια επανεκκίνηση σε safe mode και από ένστικτο ξεκίνησα να ξεκατινιάζω το registry με εκείνο το μοναδικό μου χάρισμα να βρίσκω καθαρά από διαίσθηση τι φταίει δίχως να τα κάνω όλα πουτάνα -σε αντίθεση με άλλους που επιτυγχάνουν απλώς το αντίστροφο, και βουαλά, μέσα σε ένα εικοσάλεπτο το ζήτημα είχε διευθετηθεί και η ελληνική αστυνομία είχε σταματήσει πλέον να έχει απαιτήσεις από τον φίλο και συνάδελφο.

Οπότε, αμέσως μετά, μπορούσαμε απερίσπαστοι να σταχυολογήσουμε αναφορές και εμπειρίες χρηστών του ίντερνετ οι οποίοι είχε τύχει να έχουν το ίδιο πρόβλημα.
Ενδεικτικά, καλέ μου αναγνώστη μπορείς να δεις εδώ αλλά και εδώ αλλά και εδώ αλλά και εδώ.

Τέλος καλό όλα καλά λοιπόν, και θα ήταν ανάξιο λόγου το όλο θέμα (αν και οι τρομάρες των φίλων ποτέ δεν είναι ανάξιες λόγου) όμως θεώρησα σωστό και πρέπον να το αναφέρω και εδώ, ώστε αν τυχόν σου τύχει κάτι αντίστοιχο, καλέ μου αναγνώστη, να φερθείς με ψυχραιμία.

Λογαρίδης για κλείσιμο

Παρασκευή, Σεπτεμβρίου 14, 2012

ΤΟ ΜΕΓΑΛΕΙΟΝ ΤΗΣ ΧΑΡΙΤΟΣ ΕΝ ΧΡΙΣΤΩ

Δεν περιγράφω άλλο!
Το τι γέλιο έχω ρίξει εδώ και μισή ώρα, δε λέγεται! 

Θα αρκεστώ στο να χρησιμοποιήσω τα λόγια του Ορθοδόξου Συναξαριστού, όστις μας πληροφορεί τα εξής συγκλονιστικά από τον Βίο του Οσίου Ιακώβου του ασκητού (η μνήμη του οποίου τιμάται εις τας 28 Ιανουαρίου εκάστου έτους) :

Επειδή όμως κανένας δεν ξεφεύγει από τις ενέδρες του διαβόλου, συνέβη και ο Όσιος αυτός να πέσει σε μεγάλο παράπτωμα, για να γίνει παράδειγμα σε όλους τους αμαρτωλούς και οδηγός προς μετάνοια. Να, λοιπόν, τι συνέβη: Κάποιος άνθρωπος επιφανής είχε μια θυγατέρα δαιμονισμένη, την οποία πήγε στον Όσιο να την θεραπεύσει. Εκείνος προσευχήθηκε και αμέσως το δαιμόνιο έφυγε και άφησε ελεύθερη τη νέα. Ο πατέρας της όμως, επειδή φοβόταν μήπως και πάλι το δαιμόνιο ενοχλήσει την θυγατέρα του, την άφησε στο σπήλαιο του Αγίου. Για συντροφιά της άφησε εκεί και το νεότερο αδελφό της. Ο ασκητής όμως Ιάκωβος νικήθηκε από την επιθυμία και διέφθειρε τη νέα. Και στη συνέχεια, για να μη γνωστοποιηθεί η μυσαρή του πράξη και εξευτελισθεί, φόνευσε και τη νέα και τον αδελφό της και έριξε τα σώματά τους στο ποτάμι που ήταν εκεί κοντά.

Ύστερα από τα φοβερά αυτά εγκλήματα που διέπραξε, έχασε κάθε ελπίδα για σωτηρία και του δημιουργήθηκε η ακατάσχετη επιθυμία να αφήσει την ασκητική ζωή και να επανέλθει στον κόσμο. Στο δρόμο όμως τον συνάντησε κάποιος ευλαβής μοναχός, στις παραινέσεις του οποίου πειθάρχησε ο Όσιος, που αποφάσισε να κλειστεί μέσα σε ένα τάφο και να υπομείνει κάθε σκληραγωγία. Εκείνο τον χρόνο σημειώθηκε στη χώρα μεγάλη ξηρασία και ο Θεός κατά θαυμαστό τρόπο μήνυσε στον Επίσκοπο της πόλεως ότι, αν δεν προσευχηθεί ο Όσιος Ιάκωβος που διαμένει στον τάφο, δεν θα λάβει τέλος η ανομβρία. Αμέσως λοιπόν, τότε ο Επίσκοπος επισκέφθηκε τον Όσιο, μαζί με όλο τον λαό και τον παρακάλεσε να προσευχηθεί, για να ανοίξουν οι κρουνοί του ουρανού. Ο Όσιος, μετά από την παράκληση του Επισκόπου, προσευχήθηκε με άκρα ταπείνωση και βαθιά πίστη στον Θεό. Και ο Θεός άκουσε την προσευχή του, διότι, αν και είχε διαπράξει βαρύτατα αμαρτήματα, είχε ειλικρινά μετανοήσει και έστειλε πλούσια την βροχή στη γη.

Το θαύμα αυτό έδωσε στον Όσιο την ελπίδα αλλά και τη βεβαιότητα ότι ο Θεός τον συγχώρεσε. Και με την ελπίδα και τη βεβαιότητα αυτή συνέχισε τον επίπονο ασκητικό του βίο.

Έτσι αγωνιζόμενος κοιμήθηκε με ειρήνη.

Ω, ναι, αδελφοί, αυτό είναι το μεγαλείον και το μυστήριον της χάριτος εν Χριστώ: 
Εδώ ο μάστορης -την περίοδο όπου ΗΔΗ ήταν ασκητής και άγιος άνθρωπος- πρώτα βίασε ένα -πιθανότατα ανήλικο- κοριτσάκι με ειδικές ανάγκες, εν συνεχεία δολοφόνησε τόσο το κοριτσάκι όσο και το -νεαρότερο- αδελφάκι του. 
Όμως, αυτά τα ειδεχθή εγκλήματα του οσίου, απλώς εστάθησαν η αφορμή διά να ρεύσουν εν αφθονία οι κρουνοί της θείας χάριτος εν Χριστώ. 
Και έτσι, ο εν λόγω βιαστής και δολοφόνος έγινε το παράδειγμα για τους αμαρτωλούς, έγινε ο φάρος που σηματοδοτεί το γεγονός της υπάρξεως του μυστηρίου της μετανοίας. 

Ας τσιμπήσουμε κι ένα τεριρέμ διά να μερακλώσωμεν.

Τετάρτη, Σεπτεμβρίου 12, 2012

ΟΙ ΑΡΚΟΥΔΕΣ

Ο ουρανός βρέχει αρκούδες 
που κάνουν τούμπες και κατεβαίνουν 
σαν πεταλούδες
ο κόσμος τρέχει ξετρελαμένος απ' την τρομάρα
τρέμουνε όλοι και ξεφωνίζουν 
απ' τη λαχτάρα

Μα οι αρκούδες που κατεβαίνουν
που κατεβαίνουν σαν πεταλούδες
στη γη καθίζουν
χαμογελάνε και τρώνε φλούδες

Και συ που τρως το φαγητό σου 
αποχαυνωμένος
και συ που αγγίζεις γλυκά σημεία 
ερεθισμένος
έφτασε η ώρα να βγεις στο δρόμο 
ξεσπαθωμένος
έφτασε η ώρα να βγεις στο δρόμο 
με δράκου μένος

Ήρθαν οι βάρβαροι απ' την Ασία
που περιμένεις κι αν μείνεις μέσα δεν προλαβαίνεις
και θα τη χάσεις μια και για πάντα
την ευκαιρία να πολεμήσεις με τα θηρία

Γιατί οι αρκούδες μόλις μασήσουν 
όλες τις φλούδες
θα ξαναφύγουν πάλι όπως ήρθαν 
σαν πεταλούδες
κι εσύ θλιμμένος σ' ένα κρεβάτι 
ασβεστωμένος
θα καυγαδίζεις μικροκαυγάδες 
με δράκου μένος

Τρίτη, Σεπτεμβρίου 11, 2012

ΚΡΙΜΑ ΡΕ ΓΜΤ...


Απεβίωσε πριν από δύο ημέρες, μετά από 10 ημερών άνιση μάχη με το θάνατο σε νοσοκομείο της Αθήνας, ο 33χρονος άνδρας στα χέρια του οποίου εξερράγη αυτοσχέδιος εμπρηστικός μηχανισμός τα ξημερώματα στις 31 Αυγούστου, ενώ βρίσκονταν στην οδό Ωραίας Ελένης στο κέντρο της Σπάρτης. Ο επίδοξος εμπρηστής, είχε υποστεί εκτεταμένα εγκαύματα με αποτέλεσμα να μην αντέξει, παρά τις προσπάθειες των γιατρών.
Σύμφωνα με αστυνομικές πηγές, το τραγικό θύμα μιας υπό εξέλιξη ενέργειες με ακαθόριστο ακόμα στόχο, φέρεται ότι αποτελούσε μέλος της Χρυσής Αυγής, όπως στο συγκεκριμένο πολιτικό χώρο τοποθετείται σύμφωνα με πληροφορίες του bloko.gr, συνεργός του, στο σπίτι του οποίου οι αστυνομικοί της Ασφάλειας Σπάρτης σε συνεργασία με κλιμάκιο συναδέλφων τους από την Αθήνα, βρήκαν έτοιμες προς χρήση 60 εμπρηστικές βόμβες!!!
Το πρώτο ερώτημα που ανέκυψε είναι ποιος ήταν ο στόχος του 33χρονου θύματος, καθώς το αυτοκίνητο κοντά στο οποίο ανατινάχτηκε ο μηχανισμός δε προσδιορίζεται ως τέτοιο. Όπως εκτιμάται η έκρηξη οφείλεται σε ... αστοχία καθώς το κινητό  τηλέφωνο γλίστρησε από το χέρι του κι έπεσε πάνω στην υπό μεταφορά βόμβα με αποτέλεσμα την ενεργοποίηση της. Στο πλαίσιο αυτό, καταβάλεται προσπάθεια να συνταχθεί ένας κατάλογος με εν δυνάμει στόχους, καθώς για παράδειγμα, σε πολύ κοντινή απόσταση βρίσκεται το αστυνομικό τμήμα της πόλης.
Το δεύτερο ερώτημα ΄που βασανίζει τις τοπικές αρχές, είναι τί τις ήθελαν και για που προόριζαν 60 εμπρηστικές βόμβες, ικανές να "πυρπολήσουν" με πολλά εισαγωγικά, τμήμα της πόλης.
Το αξιοπερίεργο είναι βέβαια, ότι ενώ τις πρώτες ημέρες εξασφανίστηκε από προσώπου γης ο φερόμενος ως συνεργός του 33χρονου και προφανώς το άτομο με το οποίο είχε συνομιλίες στο κινητό τηλέφωνο και προέκυψαν από την άρση των επικοινωνιών,  όταν εμφανίστηκε και οδηγήθηκε στις τοπικές δικαστικές αρχές με τη δικογραφία για την κατοχή των 60 εμπρηστικών βομβών, αφέθηκε ... ελεύθερος με περιοριστικούς όρους!!!
Σύμφωνα με τις ίδιες πηγές και οι δύο που εμπλέκονται στην υπόθεση φέρονται ν' ανήκουν στην Χρυσή Αυγή και περιγράφονται ως εσωστρεφείς δίχως πολλές κοινωνικές επαφές.
(Εδώ αλλά και εδώ, ενώ για να παρθεί η ιστορία απ' την αρχή, εδώ)
Προ-μαιανδρικές καταστάσεις

Δευτέρα, Σεπτεμβρίου 10, 2012

ΤΑ CD ΚΑΙ ΤΑ ΠΟΥΚΑΜΙΣΑ

Ο Σταμάτης είναι μαρμαράς.
Βέβαια, τον τελευταίο χρόνο έχει κάνει μόλις καμιά δεκαριά μεροκάματα, επομένως κατ' ουσίαν είναι άνεργος μαρμαράς.
Ως εκ τούτου, ο Σταμάτης δεν είναι μαρμαράς, απλά είναι άνεργος.

Και όταν λέμε άνεργος, δεν εννοούμε "άνεργος εργαζόμενος" αλλά "άνεργος προλετάριος".
Ξέρεις: Ανήκει σε εκείνη εκεί την (κατά τη γνώμη πολλών) ανύπαρκτη -πλην όμως πολυάριθμη- κοινωνική ομάδα των ανθρώπων οι οποίοι προκειμένου να ζήσουν δεν έχουν προς αξιοποίηση κανένα άλλο εφόδιο παρά μόνο την εργατική τους δύναμη. Ούτε πτυχία ούτε μεταπτυχιακά ούτε τίποτα. Ούτε καν ένα κτηματάκι στο χωριό να τον περιμένει. Του 'χει κάτσει στραβά η ζωή.

Τώρα με την κρίση (μιας και ήταν και άνεργος -άρα είχε ελεύθερο χρόνο), είχε αρχίσει να ξανα-πολιτικοποιείται. Να τους πολεμήσει τους καργιόληδες ρε παιδί μου, έστω και για την τιμή των όπλων.

Είχε πάει σε κάτι χαριστικά-ανταλλακτικά παζάρια (από τα οποία κονόμησε κάτι φίνα σουβενίρ, κάτι cd και καναδυό βιβλία -"τώρα τα πιάσαμε τα λεφτά μας" μονολογούσε κάθε φορά που τα σκεφτόταν), είχε πάει σε 4-5 προβολές ταινιών σε μια πλατεία στη γειτονιά του, καλά ήταν αν και το σινεμά γενικώς δεν του πολυ-άρεσε, είχε πάρει μέρος πέρσι σε καμιά δεκαριά συνελεύσεις στην πλατεία της γειτονιάς του (το τι παπαρολογία ειπώθηκε δε λέγεται), κάποια στιγμή του έλαχε ο κλήρος να πει κι ο ίδιος 2-3 πράματα, σηκώθηκε όρθιος να μιλήσει γελώντας, έχοντας στο μυαλό του τη λέξη "μανιπουλάτσια" που είχε αναφέρει ο αμέσως προηγούμενος ομιλητής (εδώ ο κόσμος χάνεται, τι λέξεις πάνε και σκαρφίζονται ρε πούστη μου, σκέφτηκε), τεσπα άρχισε εκεί πέρα να τους λέει για την ανεργία του και για τους καργιόληδες του ΟΑΕΔ που δεν του έδιναν επίδομα ανεργίας και για τους άλλους μπινέδες του ΙΚΑ που δεν του ανανέωναν το βιβλιάριο υγείας, οι άλλοι από κάτω τον κοίταζαν με θαυμασμό, κάτι πιο μπαρουτοκαπνισμένοι μεσήλικες γνωστοί αριστεροί της γειτονιάς σχεδόν δάκρυσαν από συγκίνηση, και ξαφνικά όλοι αγρίεψαν κι άρχισαν να τον στραβοκοιτάνε μόλις ανέφερε ότι το παλιό του αφεντικό είχε προσλάβει κάτι μυστήριους αλλοδαπούς με τα μισά λεφτά και είχε απολύσει τους Έλληνες.

Ε, αυτό ήταν: Η υπόλοιπη συνέλευση αναλώθηκε στην καταδίκη του ρατσισμού και της ξενοφοβίας, και στο φινάλε εγκρίθηκε κι ένα ψήφισμα που ξεκίναγε κάπως έτσι: "Εμείς, η Λαϊκή Συνέλευση Κουκουβάουνων, χαιρετίζουμε τον αγώνα των εργαζομένων της Ελλάδας, Ελλήνων και μεταναστών, και περισσότερο των μεταναστών που αποτελούν το πιο ταλαιπωρημένο κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας..."

Έμεινε να τους κοιτάει σα μαλάκας, αλλά εντάξει, δεν ήταν και αβάσιμο αυτό που έλεγαν, οπότε συνέχισε να συμμετέχει στις δράσεις τους.

Για παράδειγμα, πήγε σε κάτι συλλογικές κουζίνες που οργανώθηκαν 2-3 φορές τον τελευταίο χρόνο. Τη μια φορά έφαγε τρεις σαρδέλες και δυο κουταλιές πατατοσαλάτα, την άλλη πρόλαβε μόνο ένα κομμάτι ραβανί και μια μπύρα (κι άντε τώρα να φας ραβανί πίνοντας μπύρα) και γενικά άρχισε να του δημιουργείται η πεποίθηση ότι οι τύποι απλώς κάνουν το χαβαλέ τους, πρώτα τρώνε στο σπίτι τους και μετά, χορτάτοι, πάνε στη συλλογική κουζίνα.

Μια άλλη φορά είχε οργανωθεί μια συναυλία στην πλατεία, είχε βοηθήσει κι ο ίδιος στο κουβάλημα, είχε καλέσει και 2-3 φίλους κι επιτέλους κάποια στιγμή μετά από αρκετή καθυστέρηση (και δως του κράξιμο οι φίλοι του "άντε ρε μαλάκα, πότε θα ξεκινήσουν") άρχισαν να εμφανίζονται τα συγκροτήματα "Απόλυτη ξεφτίλα", "Χαοτικές ταξιαρχίες", "Μίσος και αντιπάθεια", "Ιπτάμενα Γιαούρτια", "Ανασκολοπιστές", οι φίλοι άρχισαν να τον κράζουν "τι μαλακίες είναι αυτές ρε", έφυγαν και τον άφησαν εκεί πέρα με μια μπίρα στο χέρι, αλλά το χειρότερο ήταν πως έτσι όπως αργότερα συμμετείχε στο ξε-στήσιμο του όλου σκηνικού, μια γαμημένη βίδα που προεξείχε του έσκισε το πουκάμισο, γάμα τα σου λέω, γάμα τα, χρειαζόταν καινούργιο πουκάμισο ή κάτι σχετικό, τόσο καιρό άνεργος και χωρίς εισοδήματα είχαν αρχίσει τα ρούχα του να έχουν χοντρές φθορές.

Κάποιος του σύστησε ένα χώρο στα Εξάρχεια για τζαμπέ ρουχισμό, πήγε, έβαλε τα γέλια μόλις του πρόσφεραν κάτι μπλουζάκια από το προηγούμενο gay parade, "ρε δε γαμιόσαστε" μονολόγησε κι έφυγε.

Αργότερα κάπου πήρε το μάτι του ότι η Χρυσή Αυγή της Νίκαιας θα μοιράσει ρούχα, πήγε, τσίμπησε δυο πουκαμισάκια κι αποχώρησε χωρίς πολλά-πολλά, "δεν είναι ν' ανοίγεις παρτίδες με τους φασίστες" σκέφτηκε, αλλά από την άλλη δε βρήκε κάτι κακό στην πρωτοβουλία τους, ούτε τον πίεσαν να τον στρατολογήσουν ούτε τίποτα. Δυο πουκαμισάκια τσάκωσε -σίγουρα πιο χρήσιμα από ένα cd.

Οπότε με τα πουκάμισα σε μια σακούλα κατευθύνθηκε σ' ένα ίντερνετ καφέ για να τυπώσει μια προκήρυξη θέσεων πεντάμηνης απασχόλησης που μια ΜΚΟ θα προσλάβει για λογαριασμό του δήμου εργάτες κουρέματος του γκαζόν και κλαδέματος των δέντρων, μαλακίες δηλαδή αλλά "στην αναβροχιά καλό και το χαλάζι" σκέφτηκε.

Είπε να ρίξει και μια ματιά στο φέισμπουκ, τι ήταν να το ανοίξει το ρημάδι...
Αμέσως με πήρε τηλέφωνο:
"ρε Συντ, καταστραφήκαμε ρε μαλάκα, συμφορά μαύρη μας βρήκε σου λέω, είχα πάει στους μαλάκες και τσίμπησα δυο πουκαμισάκια, ούτε cd ούτε "Αναθεματισμένοι διαβόλοι" ούτε δυο σαρδέλες με πατατοσαλάτα ούτε τίποτα, αλλά δεν είχα προσέξει ότι είναι εντελώς ανορθόγραφοι ρε μαλάκα, τσέκαρε το mail σου, σου στέλνω μια φωτο από το φέισμπουκ να γελάσεις, μιλάμε οι μαλάκες οι χρυσαύγουλοι είναι εντελώς αγράμματοι, ούτε πτυχία ούτε μεταπτυχιακά ούτε τίποτα, η μόρφωσή τους είναι στο επίπεδο της μόρφωσης που έχουν εκείνοι εκεί οι σιχαμένοι οι προλετάριοι, απαπαπα, μακρυά από μας οι αγράμματοι προλετάριοι, απαπαπαπα... Αλήθεια, με πόσα σίγμα γράφεται η λέξη "έσεται" της φράσης "έσεται ήμαρ"? Σε ρωτάω επειδή αυτοί οι μαλάκες οι ανορθόγραφοι οι χρυσαύγουλοι προλετάριοι (ως εκ τούτου σιχαμένοι), έχουν γράψει "ΕΣΣΕΤΑΙ ΗΜΑΡ" με δύο σίγμα, ως εκ τούτου οι αντιφασίστες του φέισμπουκ το έχουν τσεκάρει ως λάθος..."

Του απάντησα πως η φράση "Έσσεται ήμαρ" είναι φράση που υπάρχει στα ομηρικά έπη, ότι στα ομηρικά έπη το "έσσεται" γράφεται αναμφιβόλως και αναντιρρήτως με δύο σίγμα, επομένως και οι αντιφασίστες με τα μεταπτυχιακά ελέγχονται, ωστόσο με γειά τα πουκαμισάκια -να τα περάσει από κλίβανο πρώτα για να καεί η ναζιστίνη- αλλά καλού-κακού θα ήταν καλό να κόψει τις επαφές τόσο με τους προλετάριους (ναι, αυτούς τους αμόρφωτους και άξεστους υπανθρώπους) της Χρυσής Αυγής, όσο και με τους μοσχομυρωμένους σπουδαγμένους και μορφωμένους μεταπτυχιακούς της μεταπτυχιακής αριστεράς...

...και να πιάσει παρτίδες με τους προλετάριους που δεν νταραβερίζονται με τη Χρυσή Αυγή (όσο ακόμα αυτοί οι προλετάριοι συνεχίζουν να αποτελούν υπαρκτό είδος) και να γίνουν πολλοί προκειμένου να υπάρχει ένα αριστερό προλεταριακό αντίβαρο, γιατί έτσι όπως πάει το πράμα "έσσεται ήμαρ" όπου θα δούμε τη Χρυσή Αυγή να αποτελεί το μόνο εν Ελλάδι προλεταριακό κόμμα -και θα τρίβουμε τα μάτια μας με τη μαλακία που δέρνει την αριστερά...


Σάββατο, Σεπτεμβρίου 08, 2012

ΓΙΑ ΕΝΑ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟ ΑΠΟΓΕΥΜΑ


Μαλάκα μου ΠΡΕΠΕΙ να πάμε!!!
Πάμε με χίλια!!!
Εδώ σου λέω θα εκτεθεί κοτζάμ τεμάχιο από το πουκάμισο του Κοσμά του Αιτωλού!
Θα εκτεθεί και η γκλίτσα του!!!

Πάμε σου λέω, θα 'χει τζέρτζελο!!!
Τρελλλλός φραμπαλάς!!!

Παρασκευή, Σεπτεμβρίου 07, 2012

ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΕΙΝΑΙ ΕΝΟΧΟ

Προclashικό λαϊκοπάνκ σλογκανάκι με πονεμένη ιστορία. Περνώντας και βλέποντάς το, αναπόφευκτα θυμήθηκα αυτόν που το πρωτοδιατύπωσε.

Πέμπτη, Σεπτεμβρίου 06, 2012

Η ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΤΗΣ ΕΡΓΑΤΙΚΗΣ ΤΑΞΗΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

Και ενώ στην Ελλάδα κατά το μακρινό 1845 ο κόσμος ακόμα πανηγύριζε για την επιτυχία της 3ης Σεπτέμβρη του 1843 που ανάγκασε τον Όθωνα να παραχωρήσει Σύνταγμα
(με αποτέλεσμα να αποχτήσουν όνομα αφενός η οδός 3ης Σεπτεμβρίου και αφετέρου η πλατεία Συντάγματος -χώρια που ο ποιητής βρήκε αφορμή να εμπνευστεί τους στίχους "θα σε ξανάβρω στους μπαξέδες τρείς του Σεπτέμβρη να περνάς")...

...Την ίδια εποχή, εκεί γύρω στο 1845, ο Φρίντριχ Ένγκελς, σύντροφος και κολλητάρι του Καρλ Μαρξ, θεώρησε σκόπιμο να συγγράψει ένα μνημειώδες βιβλιαράκι με τίτλο "Η κατάσταση της εργατικής τάξης στην Αγγλία".

Για το συγκεκριμένο βιβλιαράκι, καμιά εξηνταριά χρόνια μετά την πρώτη κυκλοφορία του βιβλιαρακίου, ο Βλαδίμηρος ο Λένιν είχε μόνο καλά λόγια να πει, θεωρώντας το εξαιρετικά σημαντικό. Έγραψε χαρακτηριστικά ο Λένιν πως μέσω αυτού του βιβλίου:

"Ο Έγκελς γνώρισε το προλεταριάτο στην Αγγλία, στο κέντρο της αγγλικής βιομηχανίας, στο Μάντσεστερ, όπου εγκαταστάθηκε το 1842, κι έπιασε δουλιά σ’ έναν εμπορικό οίκο, ένας από τους συνεταίρους του οποίου ήταν ο πατέρας του. Εδώ ο Έγκελς δεν καθόταν απλώς στο γραφείο του εργοστασίου, πήγαινε στις βρώμικες συνοικίες όπου ζούσαν οι εργάτες κι έβλεπε με τα μάτια του τη φτώχια και τη δυστυχία τους. Δεν αρκέστηκε όμως στις προσωπικές του παρατηρήσεις, διάβασε όλα όσα είχαν γραφεί πριν απ’ αυτόν για την κατάσταση της αγγλικής εργατικής τάξης, μελέτησε προσεχτικά όλα τα επίσημα ντοκουμέντα που του ήταν προσιτά. Καρπός των μελετών και των παρατηρήσεων αυτών ήταν το βιβλίο: Η Κατάσταση της Εργατικής Τάξης στην Αγγλία, που βγήκε το 1845. Πιο πάνω έχουμε αναφέρει ποια ήταν η κύρια υπηρεσία που πρόσφερε ο Έγκελς σαν συγγραφέας του βιβλίου Η Κατάσταση της Εργατικής Τάξης στην Αγγλία. Και πριν από τον Έγκελς πάρα πολλοί είχαν περιγράψει τα βάσανα του προλεταριάτου και είχαν τονίσει, ότι είναι ανάγκη να του δοθεί βοήθεια. Πρώτος ο Ένγκελς είπε ότι το προλεταριάτο δεν είναι μόνο μια τάξη που υποφέρει, ότι ίσα -ίσα η επαίσχυντη οικονομική κατάσταση του προλεταριάτου το σπρώχνει ακατάσχετα προς τα μπρος και το αναγκάζει να παλεύει για την τελική του απελευθέρωση. Και το αγωνιζόμενο προλεταριάτο θα βοηθήσει μόνο του τον εαυτό του. Το πολιτικό κίνημα της εργατικής τάξης θα οδηγήσει αναπόφευκτα τους εργάτες να καταλάβουν, ότι γι’ αυτούς δεν υπάρχει άλλη διέξοδος εκτός από το σοσιαλισμό. Από το άλλο μέρος, ο σοσιαλισμός τότε μόνο θα καταστεί δύναμη, όταν γίνει σκοπός της πολιτικής πάλης της εργατικής τάξης. Αυτές είναι οι βασικές ιδέες του βιβλίου του Έγκελς για την κατάσταση της εργατικής τάξης στην Αγγλία, ιδέες που τις έχει αφομοιώσει σήμερα όλο το σκεπτόμενο και αγωνιζόμενο προλεταριάτο, που τότε όμως ήταν εντελώς καινούργιες."

Βλέπουμε λοιπόν πόσο σημαντικό εθεωρείτο από τον Λένιν το συγκεκριμένο βιβλίο του Ένγκελς.

Ο Λένιν ΑΝΑΜΦΙΒΟΛΑ ήταν επαναστάτης, υπό την έννοια ότι όχι απλώς σκόπευε να οδηγήσει το προλεταριάτο στο να κάνει μια σοσιαλιστική επανάσταση, αλλά -κυρίως- κατάφερε να οδηγήσει το προλεταριάτο στο να κάνει μια σοσιαλιστική επανάσταση.
Δεν ήταν ένας επαναστάτης του γραφείου, δηλαδή.
Ως εκ τούτου, καλό είναι να πάρουμε στα σοβαρά τις απόψεις του: Δηλαδή, να δεχτούμε την άποψη του επαναστάτη Λένιν που λέει πως το συγκεκριμένο βιβλίο του Έγκελς αποτελεί ένα διαμάντι της σοσιαλιστικής βιβλιογραφίας.
Ένα διαμάντι που οφείλουμε να μελετήσουμε όλοι εμείς οι ενδιαφερόμενοι για τα ζητήματα της επανάστασης.

Ως εκ τούτου, επειδή είμαι καλός άνθρωπος, αφενός δίνω σε κάθε ενδιαφερόμενο τα λινκ όπου μπορεί να διαβάσει ολόκληρο το διαμαντάκι του Ένγκελς και αφετέρου, λέω να δημοσιεύσω εδώ ένα ζουμερό απόσπασμα του συγκεκριμένου βιβλίου, ώστε να ξεστραβωθούμε και να διδαχθούμε πολλά και διάφορα ενδιαφέροντα πραγματάκια.

Το συγκεκριμένο απόσπασμα, αφορά την Ιρλανδική Μετανάστευση και λέει τα εξής:


Έχουμε ήδη αναφερθεί, με άλλες ευκαιρίες, στους Ιρλανδούς που έχουν μεταναστεύσει στην Αγγλία και θα πρέπει τώρα να ερευνήσουμε περισσότερο τις αιτίες και τα αποτελέσματα αυτής της μετανάστευσης.
Η ραγδαία επέκταση της αγγλικής βιομηχανίας δεν θα μπορούσε να πραγματοποιηθεί εάν η Αγγλία δεν είχε στην διάθεση της, σαν εφεδρεία, τον πολυάριθμο και εξαθλιωμένο πληθυσμό της Ιρλανδίας. Στην πατρίδα τους οι Ιρλανδοί δεν είχαν τίποτα να χάσουν, ενώ στην Αγγλία είχαν πολλά να κερδίσουν. Και απ’ την ώρα που έγινε γνωστό στην Ιρλανδία ότι στην ανατολική ακτή του καναλιού του Αγίου Γεωργίου προσφέρεται σταθερή δουλειά και καλό μεροκάματο για γερά χέρια, χρόνο με το χρόνο το διαβαίνουν στρατιές Ιρλανδών.
Υπολογίζεται ότι πάνω από ένα εκατομμύριο έχει ήδη μεταναστεύσει, και συνεχίζουν ακόμα να περνούν κάπου πενήντα χιλιάδες το χρόνο, και σχεδόν όλοι κατευθύνονται στις βιομηχανικές ζώνες, ειδικά στις μεγάλες πόλεις, συγκροτώντας την πιο παρακατιανή τάξη του πληθυσμού. 120.000 φτωχοί Ιρλανδοί ζουν στο Λονδίνο, στο Μάντσεστερ 40.000, στο Λίβερπουλ 34.000, στο Μπρίστολ 24.000, στην Γλασκόβη 40.000, στο Εδιμβούργο 29.000. Αυτοί οι άνθρωποι, που μεγάλωσαν σχεδόν χωρίς πολιτισμό, εξοικειωμένοι απ’ την νεαρή τους ηλικία σε κάθε είδους στερήσεις, απελέκητοι, αχαλίνωτοι και αδιάφοροι για το μέλλον, φέρνουν όλες τις βάναυσες συνήθειές τους μέσα σε μια τάξη του αγγλικού πληθυσμού που, είναι αλήθεια, λίγο κίνητρο έχει να καλλιεργήσει τη μόρφωση και την ηθική. Ας ακούσουμε τον Τόμας Καρλάιλ πάνω σε αυτό το θέμα:
«Σε όλους τους μεγάλους δρόμους και τις παρόδους σας υποδέχονται πρόσωπα με τα άγρια «μιλσιανά» χαρακτηριστικά, που σας κοιτάζουν κουτοπόνηρα, παράξενα, ανήσυχα, μίζερα, και χλευαστικά. Ο Άγγλος αμαξάς, περνώντας με τ’ αμάξι του αστράφτει στον Μιλσιανό μια καμουτσιά, τον καταριέται στην γλώσσα του και ο Μιλσιανός προτείνει το καπέλο του για να ζητιανέψει. Αντιπροσωπεύει το χειρότερο κακό που έχει να πολεμήσει αυτή η χώρα. Ντυμένος στα κουρέλια του και γελώντας πρωτόγονα είναι έτοιμος ν’ αναλάβει κάθε δουλειά για την οποία δεν χρειάζεται παρά γερά μπράτσα και ράχη, για ένα μεροκάματο που φτάνει μόνο ν’ αγοράσει πατάτες. Για καρύκευμα του αρκεί μόνο το αλάτι, κοιμάται πανευτυχής στο πρώτο χοιροστάσιο ή σκυλόσπιτο που θα του τύχει, κουρνιάζει σε κάποια αποθηκούλα, και φορά ένα κοστούμι από κουρέλια, που το να το φορέσει κανείς ή να το βγάλει από πάνω του λέγεται ότι είναι μια δύσκολη επιχείρηση, που αναλαμβάνεται μόνο σε γιορτές ή σε ιδιαίτερες περιστάσεις. Ο Σάξονας, αν δεν μπορεί να δουλέψει μ’ αυτούς τους όρους δε βρίσκει δουλειά. Ο απολίτιστος Ιρλανδός, όχι χάρη στη δύναμή του, αλλά χάρη στο αντίθετο της δύναμης, εκτοπίζει τον ντόπιο Σάξονα και καταλαμβάνει την θέση του. Έτσι συντηρείται στο χάλι του, την αθλιότητα, και τον παραλογισμό του, στην απάτη και τη βία του μεθύστακα, έτοιμη μαγιά ξεπεσμού και αναταραχής. Οποιοσδήποτε με δυσκολία αγωνίζεται να σταθεί κολυμπώντας στην επιφάνεια, μπορεί τώρα να γνωρίσει ένα παράδειγμα πως ο άνθρωπος μπορεί να υπάρξει όχι κολυμπώντας, αλλά βυθισμένος ... Γι’ αυτό οι συνθήκες ζωής στα κατώτερα στρώματα των Άγγλων χειρωνακτών εργατών προσεγγίζουν όλο και περισσότερο σε αυτές των Ιρλανδών, καθώς ανταγωνίζονται μαζί τους σε όλες τις αγορές εργασίας: Έτσι κάθε εργασία, που απαιτεί μόνο δύναμη και ελάχιστη ειδίκευση πρέπει να γίνει, και γίνεται, όχι με το αγγλικό μεροκάματο αλλά με ένα μεροκάματο που ξεπερνά το ιρλανδικό, που το ξεπερνά δηλαδή τόσο όσο χρειάζεται κανείς για να λιμοκτονεί τρώγοντας πατάτες για τριάντα εβδομάδες το χρόνο, μα που κάθε ώρα που περνά, με την άφιξη κάθε νέου ατμόπλοιου, τείνει να εξισωθεί εντελώς».
Αν εξαιρέσουμε την υπερβολική και μονόπλευρη καταδίκη του ιρλανδικού εθνικού χαρακτήρα, ο Καρλάιλ έχει εδώ απόλυτα δίκιο. Αυτοί οι Ιρλανδοί που μεταναστεύουν για τέσσερις πένες στην Αγγλία, στριμωγμένοι συνήθως σα βόδια στο κατάστρωμα ενός ατμόπλοιου, εγκαθίστανται οπουδήποτε. Οι χειρότερες κατοικίες είναι αρκετά καλές γι’ αυτούς, λίγο τους απασχολούν τα ρούχα τους, αρκεί να συγκρατεί τα κουρέλια τους μια μόνο κλωστή, αγνοούν την χρήση των παπουτσιών, τρέφονται αποκλειστικά με πατάτες, κι’ ότι παραπάνω κερδίζουν το ξοδεύουν στο ποτό. Τι να τους κάνει μια τέτοια ράτσα τους υψηλούς μισθούς; Οι χειρότερες συνοικίες των μεγάλων πόλεων κατοικούνται από τους Ιρλανδούς. Όποτε μια συνοικία διακρίνεται για την ιδιαίτερη βρωμιά της και τα ερείπια της, ο παρατηρητής σίγουρα θα συναντήσει σ’ αυτήν κυρίως εκείνα τα κελτικά πρόσωπα που διακρίνονται απ’ τις σαξονικές φυσιογνωμίες των ντόπιων με την πρώτη ματιά, και θ’ ακούσει αυτή την τραγουδιστή και βαριά προφορά που ο γνήσιος Ιρλανδός ποτέ δεν χάνει. Έχω ακούσει περιστασιακά την κελτο-ιρλανδική γλώσσα να μιλιέται στις πυκνοκατοικημένες συνοικίες του Μάντσεστερ. Η πλειοψηφία από τις οικογένειες που ζουν σε υπόγεια είναι σχεδόν παντού ιρλανδικής καταγωγής. Με λίγα λόγια, όπως λέει ο Δρ Κέυ, οι Ιρλανδοί ανακάλυψαν το ελάχιστο των βιοτικών αναγκών, και το μαθαίνουν τώρα στους άγγλους εργαζομένους. Επίσης έφεραν μαζί τους την βρωμιά και τον αλκοολισμό. Η έλλειψη καθαριότητας, που είναι η δεύτερη φύση του Ιρλανδού και δεν είναι τόσο επιβλαβής στη χώρα τους, στην ύπαιθρο όπου ο πληθυσμός είναι διεσπαρμένος, γίνεται τρομακτικά και σοβαρά επικίνδυνη στις πυκνά κατοικημένες μεγάλες πόλεις. Όπως συνηθίζει να το κάνει στην πατρίδα του, ο Μιλεσιανός αδειάζει όλα τα σκουπίδια του και τη βρωμιά μπροστά στην πόρτα του και δημιουργεί βόρβορους και σωρούς από κοπριές, που βρωμίζουν την εργατική συνοικία και μολύνουν την ατμόσφαιρα. Χτίζει το χοιροστάσιο του στους τοίχους των σπιτιών, όπως το έκανε στην πατρίδα του, και εάν τον εμποδίσουν να το κάνει αφήνει τα γουρούνια να κοιμηθούν στο δωμάτιο μαζί του. Αυτή η νέα και αφύσικη μέθοδος κτηνοτροφίας στις πόλεις είναι αποκλειστικά ιρλανδικής προέλευσης. Ο Ιρλανδός αγαπά το γουρούνι του όπως ο Άραβας το άλογο του, με τη διαφορά ότι το πουλά όταν είναι αρκετά παχύ για σφάξιμο. Κατά τ’ άλλα, τρώει μαζί με το γουρούνι του, κοιμάται μαζί του, τα παιδιά του παίζουν με το γουρούνι, ανεβαίνουν στην πλάτη του, και κυλιόνται μαζί του στους σωρούς από κοπριά, όπως μπορούμε να διαπιστώσουμε σε χιλιάδες περιπτώσεις σε όλες τις μεγάλες πόλεις της Αγγλίας. Είναι αδύνατο να περιγράψει κανείς την βρωμιά και την έλλειψη ανέσεων που επικρατεί στα σπίτια τους. Ο Ιρλανδός δεν είναι συνηθισμένος στα έπιπλα, ένας σωρός άχυρα, μερικά κουρέλια, εντελώς άχρηστα σα ρουχισμός, του αρκούν για το νυχτερινό του κρεβάτι. Ένα κούτσουρο, μια σπασμένη καρέκλα, ένα παλαιό κασόνι για τραπέζι -τίποτε περισσότερο δεν χρειάζεται- μια τσαγιέρα, μερικές πήλινες κούπες και πιάτα εξοπλίζουν την κουζίνα του, η οποία είναι επίσης το υπνοδωμάτιο και το καθιστικό του. Όταν του λείπουν τα καύσιμα καίει ότι βρεθεί μπροστά του, καρέκλες, τις κάσες απ’ τις πόρτες, τα διακοσμητικά σανιδώματα του τοίχου, τα πατώματα, όλα παίρνουν το δρόμο για το τζάκι. Επιπλέον, γιατί να του χρειαστεί περισσότερος χώρος; Στην πατρίδα του η πλινθόκτιστη καλύβα του είχε ένα μόνο δωμάτιο για όλες τις οικιακές χρήσεις, άρα στην Αγγλία η οικογένειά του δεν έχει ανάγκη από περισσότερα δωμάτια. Έτσι η συνήθεια να στοιβάζονται πολλά άτομα σε ένα μόνο δωμάτιο, που τόσο διαδομένη είναι σήμερα, έχει την ρίζα της κυρίως στην ιρλανδική μετανάστευση. Και επειδή ο φτωχός διάβολος πρέπει να έχει και κάποια ευχαρίστηση, και η κοινωνία τον έχει αποκλείσει από όλες τις άλλες, οδηγεί τον εαυτό του στην κατανάλωση του οινοπνεύματος. Το ποτό είναι το μόνο πράγμα που κάνει ανεκτή τη ζωή του Ιρλανδού, το ποτό και η κεφάτη και ανέμελη ιδιοσυγκρασία του, έτσι ξεφαντώνει στο ποτό ως το σημείο της πιο κτηνώδους μέθης. Ο νότιος και ανέμελος χαρακτήρας του Ιρλανδού, η απελέκητη φύση του, που τον τοποθετεί σε επίπεδο ελάχιστα πάνω απ’ τον άγριο, η περιφρόνησή του για κάθε ανθρώπινη ευχαρίστηση την οποία, καθώς είναι απελέκητος είναι και ανίκανος να την νιώσει, η βρωμιά και η φτώχια του ευνοούν τον αλκοολισμό του. Ο πειρασμός είναι μεγάλος, δεν μπορεί να του αντισταθεί, και έτσι όταν έχει χρήματα τα ξεφορτώνεται στο λαρύγγι του. Τι άλλο να κάνει; Και πως μπορεί η κοινωνία να τον κατηγορήσει όταν τον φέρνει σ’ αυτή την θέση και κάνει σχεδόν αναπόφευκτο να καταλήξει ένας μέθυσος, όταν τον εγκαταλείπει στον πρωτογονισμό του;
Έναν τέτοιο ανταγωνιστή έχει να αντιμετωπίσει ο Άγγλος εργάτης, ένα ανταγωνιστή που κατέχει τη χαμηλότερη βαθμίδα της κλίμακας που μπορεί να υπάρχει σε μια πολιτισμένη χώρα και που ακριβώς για αυτόν τον λόγο, αρκείται σ’ ένα μεροκάματο κατώτερο απ’ οποιουδήποτε άλλου εργάτη. Επομένως, όπως λέει ο Καρλάιλ, δεν μπορεί να συμβαίνει διαφορετικά παρά το μεροκάματο του Άγγλου εργάτη, σ’ όλους τους κλάδους όπου μπορεί να τον συναγωνιστεί ο Ιρλανδός, πέφτει όλο και περισσότερο. Και αυτοί οι κλάδοι είναι πολλοί. Όλοι οι κλάδοι στους οποίους απαιτείται ελάχιστη ή καθόλου τεχνική κατάρτιση είναι ανοικτοί στους Ιρλανδούς. Για δουλειές στις οποίες απαιτείται μακρόχρονη ειδίκευση ή μεθοδικότητα και επίμονη προσπάθεια, ο ασυνάρτητος, άστατος και μέθυσος Ιρλανδός είναι ιδιαίτερα ανεπαρκής. Για να γίνει μηχανικός, χειριστής εργαλειο-μηχανής, θα πρέπει να προσαρμοστεί στον αγγλικό πολιτισμό, στα αγγλικά ήθη, να γίνει ουσιαστικά Εγγλέζος.
Όμως για εργασία πιο απλή, με λιγότερη ακρίβεια, οπουδήποτε απαιτείται περισσότερο δύναμη παρά ικανότητα, ο Ιρλανδός είναι τόσο καλός όσο ο Άγγλος. Τέτοια επαγγέλματα έχουν κατακλυστεί από τους Ιρλανδούς. Χειρώνακτες-υφαντές, πλινθοκτίστες, χαμάληδες, αυτοί οι εργάτες που ψάχνουν γενικά για ένα μεροκάματο κ.λ.π., αριθμούν ολόκληρες ορδές Ιρλανδών και η πίεση αυτής της ράτσας συνετέλεσε, σε μεγάλο βαθμό να συμπιεστούν τα μεροκάματα και να υποβαθμιστεί η ίδια η εργατική τάξη. Κι αν ακόμα οι Ιρλανδοί που επέβαλαν την δική τους νοοτροπία σε διάφορα επαγγέλματα γινόντουσαν περισσότερο πολιτισμένοι, θα τους έμεναν αρκετές απ’ τις παλιές τους συνήθειες για να ασκούν στους Άγγλους συναδέλφους τους, μέσα στους χώρους δουλειάς, μια εκφυλιστική επιρροή –χωρίς να λογαριάσουμε την επιρροή του ίδιου του ιρλανδέζικου περιβάλλοντος. Γιατί, αν λάβουμε υπόψη ότι σε κάθε πόλη, το ένα πέμπτο ή το ένα τέταρτο των εργατών είναι Ιρλανδοί ή παιδιά Ιρλανδών που ανατράφηκαν στις συνθήκες της ιρλανδέζικης βρωμιάς, κανείς δεν θα πρέπει να εκπλήσσεται όταν συναντά στη ζωή, στις συνήθειες, στο πνευματικό και ηθικό της επίπεδο, κοντολογίς στον χαρακτήρα, γενικά, της εργατικής τάξης, ένα σημαντικό μέρος απ’ τα ιρλανδέζικα χαρακτηριστικά. Αντίθετα είναι εύκολο να καταλάβουμε πως η εξευτελιστική θέση των Άγγλων εργατών, αποτέλεσμα της σύγχρονης ιστορίας μας και των άμεσων συνεπειών της, γίνεται ακόμα πιο εξευτελιστική από την παρουσία του ιρλανδέζικου ανταγωνισμού
Τέτοιος μαλάκας ρατσιστής ήταν ο Ένγκελς, καλέ μου αναγνώστη (όπως ίσως θυμάσαι, σε προηγούμενο ποστ είχαμε αποδείξει πόσο μαλάκες και ξεφτίλες πατριώτες λάτρεις του έθνους ήταν ο Μαρξ και ο Μπακούνιν).
Ειδικά αυτός ο Μπακούνιν, ήταν εντελώς ξεφτίλας πατριώτης...

Πάνω σε τέτοιους μαλάκες ρατσιστές και πατριώτες είναι χτισμένες οι σοσιαλιστικές θεωρίες, καλέ μου αναγνώστη... και θα πρέπει εμείς οι σημερινοί να είμαστε βαθιά ευγνώμονες προς όλα εκείνα τα σημερινά αστέρια  των ΜΚΟ, τα οποία, οδηγούμενα από σοφία και ουμανιστικά ιδεώδη, μας οδηγούν προς τον σωστό δρόμο του διεθνισμού, έξω και πέρα από τις παρακαταθήκες των τυχάρπαστων Μαρξ, Ένγκελς, Μπακούνιν, Λένιν και σία. 

Να πάνε να γαμηθούνε όλοι αυτοί. Ο λόγος τους μοιάζει με λόγο Χρυσαυγίτη, επομένως τους απορρίπτουμε και τους αφήνουμε να τους διαβάζουν οι Χρυσαυγίτες και οι προλετάριοι οπαδοί τους. 
Εμείς με τέτοια ζώα, δε θέλουμε να έχουμε οποιαδήποτε σχέση!


Τετάρτη, Σεπτεμβρίου 05, 2012

Τρίτη, Σεπτεμβρίου 04, 2012

ΦΟΥΛ ΤΗΣ ΑΡΤΕΜΙΔΑΣ

Ήθελα να πω λοιπόν ότι τώρα που το καλοσκέφτομαι, αυτό το καλοκαίρι αι προσωπικαί μου διαδρομαί εθύμιζαν λιγουλάκι ιερόν δρομολόγιον:

Από την Αρτέμιδα την Αγροτέρα στην Αμαρυσία Αρτέμιδα και από την Αμαρυσία στην Αρτέμιδα την Ταυροπόλο και δως του πάλι Αμαρυσία και δως του πάλι Αγροτέρα και δως του πάλι Ταυροπόλο -με μια ελάχιστη παράκαμψη μέχρι την Αρτέμιδα τη Βραυρωνία- και ξανά Ταυροπόλος και ξανά Αγροτέρα και ξανά Αμαρυσία και ξανά μανά το ίδιο δρομολόγιο και τανάπαλιν και πάλι και πάλι... 

Δεν ξέρω ρε συ μάστορη, όχι πως υπήρξε στιγμή στη ζωή μου που να με πειράξει κάποια παρατεταμένη αναφορά στην Αρτέμιδα, αλλά τώρα που το φέρνω στο νου μου, μοιάζει σημαδιακό. 

Ίδωμεν.

Αλλά, καλού κακού, πάμε όλα μαζί τα παιδάκια: 

Ἄρτεμιν ἀείδω χρυσηλάκατον, κελαδεινήν,
παρθένον αἰδοίην, ἐλαφηβόλον, ἰοχέαιραν,
αὐτοκασιγνήτην χρυσαόρου Ἀπόλλωνος,
ἣ κατ' ὄρη σκιόεντα καὶ ἄκριας ἠνεμοέσσας
ἄγρῃ τερπομένη παγχρύσεα τόξα τιταίνει       
πέμπουσα στονόεντα βέλη............


Δευτέρα, Σεπτεμβρίου 03, 2012