Τρίτη, Αυγούστου 15, 2017

Η ΚΑΤΑΡΑ ΤΟΥ ΠΕΥΚΟΥ


«Γιάννη, γιατί έκοψες τον πεύκο;
Γιατί; Γιατί;»
Αγέρας θα ’ναι, λέει ο Γιάννης
και περπατεί.

Ανάβει η πέτρα, το λιβάδι
βγάνει φωτιά.
Να ’βρισκε ο Γιάννης μια βρυσούλα,
μια ρεματιά!

Μες το λιοπύρι, μες στον κάμπο
να ένα δεντρί...
Ξαπλώθη ο Γιάννης αποκάτου,
δροσιά να βρει.

Το δέντρο παίρνει τα κλαριά του
και περπατεί!
Δεν θ΄ ανασάνω, λέει ο Γιάννης,
γιατί, γιατί;

«Γιάννη, πού κίνησες να φτάσεις;»
«Στα δυο χωριά.»
«Κι ακόμα βρίσκεσαι δω κάτου;
Πολύ μακριά!»

«Εγώ πηγαίνω, όλο πηγαίνω.
Τι έφταιξα εγώ;
Σκιάζεται ο λόγκος και με φεύγει,
γι' αυτό είμαι δω.

Πότε ξεκίνησα; Είναι μέρες...
για δυο, για τρεις...
Ο νους μου σήμερα δε ξέρω,
τ' είναι βαρύς».

«Να μια βρυσούλα, πιε νεράκι
να δροσιστείς».
Σκύβει να πιει νερό στη βρύση,
στερεύει ευθύς.

Οι μέρες πέρασαν κι οι μήνες,
φεύγει ο καιρός,
Στον ίδιο τόπο είν' ο Γιάννης,
κι ας τρέχει εμπρός...

Να το χινόπωρο, να οι μπόρες,
μα πού κλαρί;
Χτυπιέται ορθός με το χαλάζι,
με τη βροχή.

«Γιάννη, γιατί έσφαξες το δέντρο,
το σπλαχνικό,
που 'ριχνεν ίσκιο στο κοπάδι
και στο βοσκό;»

Ο πεύκος μίλαε στον αέρα
- τ' ακούς, τ' ακούς;-
και τραγουδούσε σα φλογέρα
στους μπιστικούς.

«Φρύγανο και κλαρί του πήρες
και τις δροσιές
Και το ρετσίνι του ποτάμι
απ΄ τις πληγές.

Σακάτης ήτανε κι ολόρθος,
ως τη χρονιά,
Που τον εγκρέμισες για ξύλα,
Γιάννη φονιά!»

«Τη χάρη σου ερημοκλησάκι,
την προσκυνώ,
Βόηθα να φτάσω κάποιαν ώρα
και να σταθώ...

Η μάνα μου θα περιμένει
κι έχω βοσκή...
Κι είχα και τρύγο... Τι ώρα νάναι
και τι εποχή;

Ξεκίνησα το καλοκαίρι
-να στοχαστείς-
Κι ήρθε και μ' ήβρε ο χειμώνας
μεσοστρατίς.

Πάλι Αλωνάρης και λιοπύρι!
Πότε ήρθε; Πώς;
Άγιε, σταμάτησε το λόγκο,
που τρέχει εμπρός.

Άγιε, το δρόμο δεν τον βγάνω
-με τι καρδιά;-
Θέλω να πέσω να πεθάνω,
εδώ κοντά.»

Πέφτει σα δέντρο απ΄ το πελέκι...
βογκάει βαριά.
Μακριά του στάθηκε το δάσος,
πολύ μακριά.

Εκεί τριγύρω ούτε χορτάρι,
φωνή καμιά.
Στ΄ αγκάθια πέθανε, στον κάμπο,
στην ερημιά.

Ζαχαρίας Παπαντωνίου (1877-1940)


Κυριακή, Ιουλίου 16, 2017

Το σωστό πρωτοσέλιδο

Τελικά το σωστό πρωτοσέλιδο
της σημερινής Ε.Ω. 
είναι αυτό?

Ή μήπως αυτό?

Πρέπει να θυμηθώ να κοιτάξω τις εφημερίδες στο περίπτερο.

Πέμπτη, Ιουλίου 13, 2017

Κατάργηση της ελευθερίας του λόγου: Ο νέος ουμανισμός?

Το νέο ανδραγάθημα εκείνου εκεί του γραφικού δικομανούς που ακούει στο όνομα Παναγιώτης Δημητράς, δεν έχει απλώς να κάνει με τη δικομανία του, βάσει της οποίας προέκυψε αυτό εδώ το δημιούργημα που εμείς οι μεγαλύτεροι σε ηλικία το βλέπουμε και ανατριχιάζουμε επειδή μας θυμίζει εποχές που θέλαμε να πιστεύουμε ότι έχουν παρέλθει.
Κατά τη γνώμη μου, το παραπάνω ανδραγάθημα του Παναγιώτη Δημητρά γίνεται αξιομνημόνευτο επειδή βάζει στο παιχνίδι μια κάποια "Ένωση Ουμανιστών Ελλάδας", η οποία στα πλαίσια του ουμανισμού και των ουμανιστικών ιδεωδών αρπάζει το ψαλίδι του λογοκριτή και στρέφεται κατά της ελευθερίας του λόγου. 

Όπως βέβαια θα υποψιαζόταν κάποιος, πρόκειται για μια δεύτερη οργάνωση του Παναγιώτη Δημητρά (με την οποία μπορεί κάποιος να επικοινωνήσει μέσω ενός P.O. Box το οποίο είναι ακριβώς το ίδιο με το P.O. Box της άλλης οργάνωσης του Δημητρά (Ελληνικό Παρατηρτήριο Συμφωνιών του Ελσίνκι -αχ...  η καταραμένη φτώχεια άγγιξε ακόμα και αυτού του τύπου τις οργανώσεις...). 

Είναι ιστορικώς αποδεδειγμένο ότι το Ελληνικό Παρατηρητήριο των Συμφωνιών του Ελσίνκι αποτελεί μια πολυπληθή οργάνωση με χιλιάδες ή δεκάδες χιλιάδων μέλη, χρηματοδοτούμενη προφανώς από το υστέρημα αυτών των δεκάδων χιλιάδων μελών τα οποία δεν έχει δει κανείς.

Τρέμω όμως στην ιδέα η Ένωση Ουμανιστών Ελλάδας να είναι μια οργάνωση ακόμα πολυπληθέστερη. Να μην είναι, ας πούμε, μονομελής. Η διμελής. Ή πενταμελής. Ή δεκαπενταμελής. 

Τρέμω δηλαδή στην ιδέα ότι ενδέχεται να υπάρχουν όχι μόνο περισσότεροι του ενός δικομανείς Δημητράδες εχθροί της ελευθερίας του λόγου και της έκφρασης, αλλά ότι οι εν Ελλάδι δικομανείς Δημητράδες εχθροί της ελευθερίας του λόγου και της έκφρασης ενδέχεται να είναι περισσότεροι από καμιά δεκαπενταριά. 

Δεν θα ήταν απλώς ξεφτίλα γι' αυτό το δύσμοιρο τόπο. Θα ήταν επικίνδυνο.

Διότι, φαντάσου ας πούμε το εξής ενδεχόμενο: 
Τα μέλη της Ένωσης Ουμανιστών Ελλάδας που εχθρεύονται την ελευθερία του λόγου και της έκφρασης, να είναι ίσα ή και περισσότερα από τα μέλη της Χρυσής Αυγής που εξίσου εχθρεύονται την ελευθερία του λόγου και της έκφρασης. 
Χαμός. 
Θα μας μήνυαν από παντού οι δύο ομοϊδεατικές οργανώσεις.

Ευτυχώς με καθησυχάζει η σκέψη ότι παρ' όλο το ντόρο που δημιουργούν μέσω της δικομανίας του Δημητρά, τόσο το Ελληνικό Παρατηρητήριο των Συμφωνιών του Ελσίνκι όσο και η Ένωση Ουμανιστών Ελλάδας πιθανότατα αποτελούν μονομελείς ή έστω ολιγομελείς παρέες (πιθανότατα, μάλιστα,  είναι μια παρέα και όχι δύο). Και ότι απλώς υπάρχουν για να χαρίζουν τίτλους στον ηγέτη τους. 

(Όπως παλιά υπήρχαν προσφωνήσεις του στυλ "Ο Δουξ της Σαξονίας και κόμης του Εδιμβούργου και πρίγκηψ του Μπραουνσβάιγκ, μέγας ιππότης της Μάλτας και σεμνός υπηρέτης της αυτού αγιότητος του Πάπα", κάπως έτσι, στα πλαίσια μιας νέου τύπου χαζο-μεγαλοπρέπειας επιζητήθηκε μια προσφώνηση του στυλ "Ο Παναγιώτης Δημητράς, πρόεδρος του ελληνικού παρατηρητηρίου των Συμφωνιών του Ελσίνκι και εμπνευστής ηγέτης της Ένωσης Ουμανιστών Ελλάδας, ταπεινός υπερασπιστής των ανθρωπίνων διαιωμάτων και μέγας λογοκριτής και φιμωτής των πάντων").

Πρόκειται δηλαδή για γελοίες καταστάσεις με τις οποίες δεν θα άξιζε ν' ασχοληθεί κανείς αν δεν ήταν ορατή η στόχευση του όλου πράγματος: 
Ο δικομανής ναι μεν ξεκίνησε τις μηνύσεις από πρόσωπα λίγο ή πολύ γνωστά στο ευρύ κοινό (Σώτη Τριανταφύλλου και τώρα Λώρη Κέζα -κλικ για το άρθρο της που πρόσβαλε τα ουμανιστικά ιδεώδη του Δημητρά), όμως υπάρχει κίνδυνος η δικομανία του  δικομανούς να καταστεί ανεξέλεγκτη παρουσιάζοντας μεταστάσεις και σε γραπτά άλλων, ανώνυμων εκφραστών άποψης. 

Τη διαδικασία, άλλωστε, την έχει περιγράψει ένα αρχαίο γερμανικό ποίημα: 

Όταν μήνυσε τη Σώτη Τριανταφύλλου, δεν αντέδρασα.
Όταν μήνυσε τη Λώρη Κέζα δεν αντέδρασα. 
Όταν μήνυσε τους πάντες και τα πάντα δεν αντέδρασα.
Τώρα που πάει να φιμώσει εμένα, δεν έμεινε κανείς να αντιδράσει.

Τραγούδι 

Σάββατο, Ιουνίου 17, 2017

Mother Palestine Vs Apartheid Woman

Ο Latuff σχολιάζει τη νέα ταινία της DC, Wonder Woman, που κυκλοφορεί αυτές τις μέρες στους κινηματογράφους του εξωτερικού. Στο σκίτσο, η Mother Palestine εκδικείται την πρωταγωνίστρια της ταινίας.

Όπου πρωταγωνίστρια της ταινίας είναι η ισραηλινής καταγωγής Gal Gadot, η οποία είναι γνωστή για τις εθνικιστικές της θέσεις. Μάλιστα, η Gadot είχε διατελέσει Εκπαιδεύτρια Μάχης στις ισραηλινές ένοπλες δυνάμεις για δύο χρόνια.


Δευτέρα, Μαΐου 29, 2017

Θλίψη και οδυρμός

Σε συνέχεια του προηγουμένου.

Σήμερα που πέθανε ένας άνθρωπος που όλοι τον αγαπούσαν,
σήμερα που η Ελλάδα έμεινε ορφανή,
όλοι οφείλουμε να θρηνήσουμε
ψάλλοντας θρηνητικά άσματα οδύνης.
Φτάσανε πικρά χαμπέρια στο κουτούκι του Γιαβρή
και σταυρώσαμε τα χέρια και είπαμε άλλο μην μας βρει

Χάρε μπαμπέση σταυρωτή
γιατί μας το `κανες? Γιατί?
Πήρες απ την παρέα μας το πιο καλό παιδί
Βγήκαμε βουβοί στο δρόμο με τα μάτια καταγής
ποιος θα βάλει ένα νόμο να μην φεύγουμε νωρίς?
Χάρε μπαμπέση σταυρωτή
γιατί μας το `κανες? Γιατί?
Πήρες απ την παρέα μας το πιο καλό παιδί