Πέμπτη, Απριλίου 29, 2010

2010 -ΟΙ ΔΙΑΚΥΜΑΝΣΕΙΣ ΤΩΝ ΣΠΡΕΝΤΣ
Ξαναγύρισε στο παιχνίδι του σκακιού και ξαξασήκωσε τον αξιωματικό. Όμως σχεδόν την ίδια στιγμή, τον άφησε να πέσει με κρότο στο σκάκι. Τινάχτηκε σα να τον είχε τσιμπήσει βελόνα.
Στον αέρα αντήχησε ένας διαπεραστικός ήχος σάλπιγγας. Ήταν το ανακοιθνωθέν: Νίκη!!!
Όταν ηχούσε η σάλπιγγα πριν από τα νέα, σήμαινε πάντα νίκη.
Κάτι σαν ηλεκτρισμός απλώθηκε ένα γύρο στο καφενείο. Ακόμα και τα γκαρσόνια τινάχτηκαν κι έστησαν αυτί.
Η σάλπιγγα είχε εξαπολύσει έναν εκκωφαντικό θόρυβο. Ήδη απ' την τηλεόραση μια φωνή γεμάτη έξαψη μιλούσε καθαρά και γρηγορα. Πριν όμως καλά-καλά αρχίσει, πνίγηκε μες το θόρυβο απ' τις ζητωκραυγές του κόσμου απέξω. Τα νέα είχαν διαδοθεί στους δρόμους σαν αστραπή, ως διά μαγείας.

Απ' αυτά που μετά βίας κατόρθωσε ν' ακούσει από την τηλεόραση ο Ουίνστον, κατάλαβε πως όλα έγιναν όπως τα είχε προβλέψει: Μια μεγάλη αρμάδα, συνταγμένη κρυφά, μεταφέρθηκε διά θαλάσσης και κατάφερε ένα σημαντικό χτύπημα στα νώτα του εχθρού - το άσπρο βέλος που περνούσε διασχίζοντας την ουρά του μαύρου βέλους.

Μέσα στο γενικό θόρυβο ξεχώριζαν σκόρπιες φράσεις θριάμβου: "μεγάλος στρατιωτικός ελιγμός - Τέλειος συγχρονισμός - Οριστική κατατρόπωση - Μισό εκαρομμύριο αιχμάλωτοι - Ολοκληρωτική συντριβή του εχθρού - Έλεγχος σ' ολόκληρη την Αφρική - Το τέλος του πολέμου πλησιάζει - Νίκη - Η μεγαλύτερη νίκη στην ιστορία της ανθρωπότητας - Νίκη, νίκη, νίκη!!!"

Κάτω απ' το τραπέζι τα πόδια του Ουίνστον έκαναν σπασμωδικές κινήσεις. Δεν είχε κουνηθεί απ' την καρέκλα του, αλλά με τη σκέψη του έτρεχε, έτρεχε σαν σίφουνας. Ήταν έξω, μαζί με το πλήθος, αλαλάζοντας, ενώνοντας τις κραυγές του με τις κραυγές του πλήθους σ' ένα χείμαρρο θριάμβου. Κοίταξε ξανά το πορτρέτο του μεγάλου αδερφού. Ο κολοσσός που δρασκέλιζε τον κόσμο! Ο βράχος που συντρίβονταν πάνω του οι ασιατικές ορδές. Σκέφτηκε πως πριν από 10 λεπτά -ναι, μόνο δέκα λεπτά - υπήρχε ακόμα αμφιβολία μες την καρδιά του όταν αναρωτιόταν αν τα νέα από το μέτωπο θα ήταν νίκη ή ήττα. Α, δεν είχε εξολοθρευτεί μόνο μια Ευρασιατική στρατιά.
Είχε αλλάξει πολύ από εκείνη την πρώτη μέρα που βρέθηκε στο Υπουργείο Αγάπης, αλλά η τελειωτική αλλαγή, η απαραίτητη, που θα τον γιάτρευε, δεν είχε συμβεί ποτέ ίσαμε αυτήν εδώ τη στιγμή.

Η φωνή από την τηλεοθόνη εξακολουθούσε να αφηγείται ιστορίες για αιχμαλώτους, λάφυρα, σφαγές, αλλά ο θόρυβος έξω είχε κοπάσει λίγο. Τα γκαρσόνια ξαναγύριζαν στη δουλειά τους. Ένα απ' αυτά πλησίασε τον Ουίνστον με τη μπουκάλα του τζίν. Ο Ουίνστον, βυθισμένος σ' ένα ευτυχισμένο όνειρο, ούτε καν πρόσεξε πως γέμιζαν το ποτήρι του. Τώρα δεν έτρεχε πια, ούτε ζητωκραύγαζε. Είχε γυρίσει πίσω στο Υπουργείο Αγάπης. Όλα είχαν συγχωρεθεί, και η ψυχή του ήταν άσπιλη σαν το χιόνι. Ήταν στο σκαμνί του κατηγορούμενου και ομολογούσε τα πάντα, ενοχοποιώντας τους πάντες. Προχωρούσε στο διάδρομο με τ' άσπρα πλακάκια έχοντας την αίσθηση ότι περπατάει μέσα στον ήλιο κι ένας φύλακας οπλισμένος τον ακολουθούσε από πίσω. Η σφαίρα που περίμενε τόσον καιρό, περνούσε μέσα στο μυαλό του.

Κοίταξε το τεράστιο πρόσωπο. Του χρειάστηκαν σαράντα χρόνια για να μάθει τι είδους χαμόγελο κρυβόταν πίσω απ' το μαύρο μουστάκι. Ω, σκληρή, ανώφελη παρεξήγηση! Ω, πεισματάρη που εξορίστηκες με την θέλησή σου απ' την πατρική αγκαλιά! Δυο δάκρυα που μύριζαν τζιν κύλισαν στα πλάγια της μύτης του. Αλλά όλα ήταν εντάξει, όλα πήγαιναν καλά, ο αγώνας είχε τελειώσει. Είχε κερδίσει τη μάχη με τον εαυτό του. ΑΓΑΠΟΥΣΕ τον Μεγάλο Αδερφό.


Πρόκειται, καλέ μου αναγνώστη, για τις τελευταίες γραμμές από το "1984" του Τζορτζ Όργουελ.
Πολύ ενδιαφέρον βιβλίο αναγνωστη μου: αν δεν το έχεις διαβάσει, να το διαβάσεις. Στο συνιστώ.

Πάντως, είτε το διαβάσεις είτε όχι, στις μέρες που ζούμε, αυτή την τελευταία σκηνή του βιβλίου -που έβαλα παραπάνω, μπορείς να τη ζήσεις και να την εμπειριστείς ζωντανά (ολοζώντανα και νεκροζώντανα) σε πάρα πολλά λαϊκά καφενεία: Την ώρα που ένας μαλάκας στην οθόνη ανακοινώνει αν ανέβηκαν ή επεσαν τα σπρεντ ή αν καποιος απιθανος οικος υποβαθμισε την πιστοληπτικη ικανοτητα της χωρας, η σκηνή επαναλαμβάνεται, και επαναλαμβάνεται.
Δυστυχώς.
Βέβαια είμαι αισιόδοξος: Ο Μεγάλος Αδερφός δεν έχει νικήσει ακόμα οριστικά, σίγουρα όμως έχει βάλει κάτω το μυαλό μας, το παίζει μονότερμα και προηγείται 6-0. Τουλάχιστον έτσι δείχνουν τα πράγματα.
Προς το παρόν, όμως.
Είμαι αισιόδοξος -γι' αυτό λέω "προς το παρόν":
Κάποια στιγμή θα γίνει αντιληπτό ότι ο δικός τους κόσμος απέχει έτη φωτός από τον δικό μας κόσμο -τον μόνο πραγματικό κόσμο, δηλαδή. Αισιοδοξώ ότι η σπρεντολογία, μαζί με τη λοιπή σπερμολογία των ημερών, θα αρχίσει να διπλώνεται περιστροφικά γύρω από έναν υποθετικό άξονα του εαυτού της, μεταβάλλοντας τον σχοινοτενή χαρακτήρα της σε καθαρόαιμο σχοινί -όπως έλεγε κι ένας παππούς πριν από δυο αιώνες, "ο καπιταλισμός φτιάχνει το σχοινί που θα τον κρεμάσει". Παραμένω σχετικά αισιόδοξος, λοιπόν, μόλο που τις τελευταίες μέρες, στα καφενεία που συχνάζω -πλην ενός, βέβαια- όλο και συχνότερα βλέπω γύρω μου την τελευταία σκηνή από το "1984" του Όργουελ...

Δευτέρα, Απριλίου 26, 2010

ΗΦΑΙΣΤΟΣ: ΕΝΑΣ ΘΕΟΣ ΜΕ ΕΙΔΙΚΕΣ ΙΚΑΝΟΤΗΤΕΣ
(αθώες αυτοβιογραφικές σημειώσεις -δούλεψα μπρούτζο και καταγγέλλω)


Όταν πιτσιρικάς άρχισα να δοκιμάζω την τύχη μου στο χώρο της αργυροχρυσοχοϊας, σχεδόν αμέσως μαγεύτηκα από τις ιδιότητες του χρυσού, του ασημιού και του χαλκού -το καθένα με μάγεψε για διαφορετικούς λόγους, που δε σκοπεύω να τους πω τώρα.
Όμως, αυτός ο μπρούτζος...
Ποτέ δεν τον χώνεψα το μπρούτζο -η μεγαλύτερη κατάρα ήταν να με βάλεις να δουλέψω μπρούτζο. Βρώμικο υλικό, αντιπαθές... Με τσάντιζε, με εκνεύριζε, με αρρώσταινε, με βρώμιζε... Και, προς μεγάλη μου δυστυχία, υπήρξε εποχή που έπρεπε να δουλέψω κιλά ολόκληρα μπρούτζου.
Το θυμάμαι κι αρρωσταίνω, καλέ μου αναγνώστη.

Μια χαρά ήταν η ανθρωπότητα στην εποχή του χαλκού. Οι συνάδελφοί μου εκείνης της εποχής, οι “χαλκείς”, έφτιαχναν τα κομψοτεχνήματά τους κι όλοι τους θαύμαζαν: Τους έβλεπαν να παίζουν με τη φωτιά και να μην καίγονται, να μεταχειρίζονται το συνδυασμό φωτιάς και τέχνης παίρνοντας το σκληρό μέταλλο και πλάθοντάς το σαν να ήταν πηλός.
Κι αν ήσουν και πλούσιος, πάλι στους χαλκείς πήγαινες και τους έδινες το χρυσάφι σου για να του δώσουν ζωή και μορφή. Διότι καλό και πολύτιμο το χρυσάφι σου, αλλά “το αίσθημα” το ήθελε σε μορφή κοσμημάτων -αν της έκανες δώρο μια σκέτη ράβδο χρυσού, το πιθανότερο ήταν να μην εκτιμήσει την αξία του δώρου σου και να σου τη φέρει στο κεφάλι -και η ράβδος ήταν και βαριά...

Ενώ με ένα ελαφρύ ζευγάρι σκουλαρίκια, ας πούμε, κατάφερνες να την εντυπωσιάσεις -και σου κόστιζε και λιγότερο χρυσό.
Η ικανοποίηση της λεγάμενης λοιπόν περνούσε μέσα από τα χέρια των “χαλκέων”.
Χαλκείς και χρυσοχόοι ένα πράμα, λοιπόν, εκείνη την εποχή.

Ως εκ τούτου, είναι λογικό να θεωρείται πως ο Ήφαιστος και η Αφροδίτη, η θεά του έρωτα, ήταν ζευγάρι -αχώνευτος για την Αφροδίτη ο Ήφαιστος, αλλά της ήταν κι απαραίτητος: Δεν μπορούσε να κάνει αλλιώς.

Όταν αργότερα κάποιος ανακάλυψε τον ορείχαλκο και το μπρούτζο, πάλι στους χαλκείς εμπιστεύτηκε το μυστικό του. Οι χαλκείς ήταν που οδήγησαν την ανθρωπότητα στην εποχή του ορείχαλκου και του μπρούτζου -αφού πρώτα είχαν βγάλει την ανθρωπότητα από τη λίθινη εποχή.

Κι όταν κάποιος άλλος έφερε την πρώτη καραβιά σίδερου από τον Πόντο, πάλι στους χαλκείς τον πήγε. Και η ανθρωπότητα πέρασε πλέον στην εποχή του σιδήρου. Και του ατσαλιού.

Βέβαια, το ατσάλι έχει τα δικά του κόλπα και το δικό του προορισμό: Είναι εκ φύσεως προορισμένο για μαζική παραγωγή. Όπως και ο σίδηρος, όπως και ο μπρούτζος.
Δε μπορείς να κάνεις τέχνη με αυτά τα υλικά. Θέλουν τεχνική, δε θέλουν τέχνη.

Κάπου εκεί άρχισαν να διαχωρίζονται οι τεχνίτες από τους καλλιτέχνες.
Στους κύκλους των Ελλήνων “χαλκέων”, αυτό εκφράστηκε μέσα από το μουσικό δίπολο:

Πετρολούκας Χαλκιάς (ή και Λάκης Χαλκιάς) αφενός,
Γιώργος Τσαλίκης αφετέρου.

Οι τσαλίκηδες (εκ του “ατσάλι”) κατεργαζόντουσαν τη μαζική παραγωγή, ενώ οι χαλκιάδες ήταν οι πιο τεχνίτες του πράγματος. (Αν και παραδόξως, σε αρκετά σημεία της επαρχίας, η διαφορά παίρνει απλώς φυλετική μορφή: Τσαλίκηδες είναι οι μπαλαμοί χαλκιάδες, και χαλκιάδες είναι οι τσιγγάνοι τσαλίκηδες -ή ίσως το αντίστροφο -δεν είμαι δυνατός σε αυτά τα φυλετικά ζητήματα).

Θα υπήρχε άραγε βιομηχανική επανάσταση χωρίς σίδερο κι ατσάλι? Δεν ξέρω, πάντως μου φαίνεται ότι είναι υπερβολή να συνδέουμε τη βιομηχανική επανάσταση μόνο με το κάρβουνο και το πετρέλαιο -παίζει και το ατσάλι ως βασικό συστατικό της.

Όπως ίσως ξέρεις, καλέ μου αναγνώστη, ο Ησίοδος σε ένα από τα έπη του, έκανε παιχνίδι λέγοντας ότι κάποτε υπήρξε ένα “χρυσό γένος”, μετά υπήρξε ένα “αργυρό γένος”, μετά ένα “χάλκινο γένος” (αν θυμάμαι καλά), και μετά, ένα “σιδερένιο γένος”.

Δεν πρόκειται να επεκταθώ σε αυτό, αλλά μεταλλικά γένη χωρίς Ήφαιστο δημιουργό τους, δεν θα μπορούσαν να υπάρξουν, ε?
(Το κρατάμε ως μνήμη για την επόμενη συνέχεια)

Όταν κάποια στιγμή, στα πρώτα χρόνια μου ως χρυσοχόος, διαπίστωσα πως θεός εμπνευστής και προστάτης μου λογικά είναι ο Ήφαιστος, αφενός εντυπωσιάστηκα διότι μικρός όταν έμενα στο Περιστέρι είχα παίξει πολλές φορές μπάλα στο γήπεδο του Ηφαίστου και είχα εξοικειωθεί με το όνομα, αφετέρου όμως παραξενεύτηκα όταν συνειδητοποίησα πως οι αρχαίοι πίστευαν πως ο Ήφαιστος ήταν “χωλός”, κουτσός δηλαδή. Διότι, τι διάολο, έπαιζα μπάλα στο γήπεδο του κουτσού θεού?

Χρόνια ολόκληρα αναρωτιόμουν τι στο διάολο εννοούσαν οι αρχαίοι όταν περιγράφανε τον Ήφαιστο ως κουτσό, ως σακάτη. Ήξερα ότι οι αρχαίοι συνήθως ΔΕΝ έλεγαν μαλακίες, ότι ήταν σοβαροί άνθρωποι. Αλλά δεν μπορούσα να εξηγήσω αυτή την εμμονή τους να περιγράφουν τον Ήφαιστο ως θεό που κουτσαίνει, και σε μερικές περιπτώσεις ως γενικότερα μη-εμφανίσιμο θεό.
Δε μπορεί να ήταν σωστοί σε όλα και μαλάκες σε αυτό το θέμα...

Τρελλάθηκα λοιπόν όταν έμαθα τις προάλλες από έναν φίλο στο φόρουμ του 12830, ότι αυτό που έχει αλλάξει από την αρχαιότητα ως τώρα, δεν είναι τα εργαλεία κατεργασίας του μπρούτζου, αλλά... ο ίδιος ο μπρούτζος!
Φαίνεται πως στην αρχαιότητα ο μπρούτζος ήταν πολύ πιο αηδιαστικός από ό,τι είναι σήμερα (επομένως αν ήμουν χαλκέας στην αρχαιότητα θα είχα κάνει χαρακίρι ή θα το είχα γυρίσει στα ναρκωτικά), και να γιατί:

Σήμερα, όταν λέμε μπρούτζος, εννοούμε ένα κράμα χαλκού και κασσίτερου.
Όμως οι καημένοι οι αρχαίοι χαλκείς, που στα κομμάτια να βρούνε κασσίτερο? Εντάξει, χαλκό βρίσκανε χαλαρά. Κασσίτερο όμως?
Για να βρούνε κασσίτερο θα έπρεπε να τρέχουν μέχρι τις Κασσιτερίδες Νήσους”, οι οποίες ήταν στη Μεγάλη Βρετανία. Καλά κρασά δηλαδή... Ταξίδι ολάκερο...

Κι έτσι όπως ήθελαν ντε και καλά να φτιάξουν μπρούτζο (ρε κόλλημα που είχαν φάει), άρχισαν να λιώνουν χαλκό μαζί με αρσενικό -όχι αυτό που λέμε “να ένα ωραίο αρσενικό με γερά μπράτσα”, αλλά το άλλο αρσενικό, το δηλητηριώδες χημικό στοιχείο αρσενικό δηλαδή, το οποίο έτσι κι αλλιώς σε μικροποσότητες εκ φύσεως συνυπάρχει με το χαλκό, αλλά οι αρχαίοι χαλκείς το έβαζαν σε μεγάλες ποσότητες -τι ανωμαλία κι αυτή- και το έλιωναν μαζί με το χαλκό προκειμένου να φτιάξουν αυτό το αηδιαστικό πράγμα που λέγεται μπρούτζος αρσενικούχος μπρούτζος, εν προκειμένω).

Και βέβαια, όποιος ανακατεύεται με δηλητήρια, παθαίνει ζημιά: Στη συγκεκριμένη περίπτωση, το αρσενικό είναι η αιτία για μια ασθένεια που λέγεται “αρσενικωση” ή κάπως έτσι, η οποία πέρα από τα άλλα που προκαλεί στο δέρμα (κάνοντας άσχημο τον Ήφαιστο), προκαλεί και μερική παράλυση των κάτω άκρων (κάνοντας κουτσό τον Ήφαιστο).

Βέβαια οι καημένοι οι αρχαίοι, αυτά δεν θα μπορούσαν να τα ξέρουν... Προσπαθώντας λοιπόν να απαντήσουν στο ερώτημα “για ποιόν στα κομμάτια λόγο σχεδόν όλοι οι χαλκείς είναι κουτσοί”, οι αρχαίοι μυθολόγοι χωρίστηκαν σε δύο φράξιες:

Η μία έλεγε ότι ο Ήφαιστος γεννήθηκε και ήταν τόσο άσχημος από τους καρκίνους του δέρματος που είχε εκ γενετής, ώστε η Ήρα, η μαμά του, τον πέταξε από τον Όλυμπο αηδιασμένη και από την πτώση έσπασε το πόδι του.
Η άλλη έλεγε ότι απλώς γεννήθηκε και κουτσός και με καρκίνους του δέρματος οπότε πάλι η Ήρα τον πέταξε από τον Όλυμπο, μόνο που σε αυτή τη βερσιόν δεν έσπασε το πόδι του πέφτοντας -ήταν ήδη κουτσός.

Πάντως, και στις δύο βερσιόν του πράγματος, ο Ήφαιστος ήρθε στον κόσμο από την Ήρα και μάλιστα γεννήθηκε στον ίδιο τον Όλυμπο -είπαμε, όσο δούλευε το χρυσό, το ασήμι και τον χαλκό, όλα πήγαιναν καλά και ολύμπια -μόλις άρχισε να δουλεύει το μπρούτζο είναι που έγινε η ζημιά που τον έκανε άσχημο στα μάτια της μαμάς του...

Κάτω στη γη, πλέον, απ' όλους τους θεούς μόνο με το Διόνυσο είχε παρτίδες -ίσως επειδή όσοι μπεκροκανάτες πλακώνονται στα δώρα του Διονύσου, μετά το δέκατο ποτήρι αρχίζουν να παραπατάνε όπως ο Ήφαιστος -μη σου πω ότι παραπατάνε και χειρότερα από τον Ήφαιστο- χώρια που αν γίνουν κουνουπίδι αρχίζουν να του μοιάζουν και στο πρόσωπο... ψιλομελάχροινοι γίνονται...
Πως να μη το συμπαθεί τον Διόνυσο, λοιπόν, και βέβαια, ο Διόνυσος ήταν αυτός που ξανα-ανέβασε τον Ήφαιστο στον Όλυμπο -πιθανόν αφού πρώτα έδειξε στους Ολύμπιους κάποιους μεθυσμένους λέγοντας “δείτε: υπάρχουν κάποιοι που τρεκλίζουν χειρότερα απ' τον Ήφαιστο”...

Το ηθικό δίδαγμα ως εδώ είναι πως οι αρχαίοι δεν ήταν μαλάκες αφενός, και πως ο Ήφαιστος ήταν όντως κουτσός αφετέρου.
Και βέβαια, η Μούσα που τα ξέρει όλα, οδήγησε τον Καρυωτάκη να γράψει την εξής σχετική υπαινικτική αναφορά (η οποία μοιάζει σκέτη ξεκάρφωτη εικόνα μέσα στη συλλογή "Νηπενθή"):

Μπρούτζινος γύφτος -- τράλαλα! --
τρελὰ πηδάει κεῖ πέρα,
χαρούμενος ποὺ ἐδούλευε
τὸν μπροῦτζον ὅλη μέρα
καὶ πού ῾χει τὴ γυναῖκα του
χτῆμα του καὶ βασίλειο.
Μπρούτζινος γύφτος -- τράλαλα! --
δίνει κλωτσιὰ στὸν ἥλιο!

Και, βέβαια, αυτός που δίνει κλωτσιά στον ήλιο, αναποφεύκτως καίει το πόδι του!


(Συνεχίζεται. Στο επόμενο: Υπαινικτικές αναφορές στη λέξη "χαλκόπους")

Κυριακή, Απριλίου 25, 2010

ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΣ ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΤΙΣ ΛΕΞΕΙΣ

Προχτές, το tvxs δημοσίευσε την επιστολή μιας μάνας που τα δυό της παιδιά έχουν στοχοποιηθεί από τις δυνάμεις καταστολής και από τα φερέφωνα των δυνάμεων καταστολής: τους δημοσιογράφους.

Θεωρώ απαραίτητο, καλέ μου αναγνώστη, πρώτα απ' όλα να κάνεις κλικ και να διαβάσεις την ίδια την επιστολή της μητέρας, προκειμένου να εννοήσεις τις μεθόδους των δυναμεων καταστολής, όπως τις περιγράφει ένα άτομο που τις έζησε από πρώτο χέρι.

Όμως εγώ θα σταθώ στον επίλογο του δημοσιεύματος, που είναι ο εξής:

Το tvxs.gr μίλησε με τον δημοσιογράφο, του οποίου τα ρεπορτάζ αναφέρονται στην επιστολή. «Υπήρξε μία πληροφορία, η οποία ήταν κεντρική από την αστυνομία και δημοσιεύθηκε σε όλο τον Τύπο. Στην πορεία αποδείχτηκε ότι αυτή η πληροφορία δεν είναι σωστή και δεν επιβεβαιώνεται», απάντησε ο δημοσιογράφος, σημειώνοντας ότι «από το δημοσίευμα δεν προκύπτει τίποτα που να προσδιορίζει την ταυτότητα του προσώπου, παρά μόνο δύο αρχικά του ονόματος, τα οποία αντιστοιχούν σε χιλιάδες άλλους ανθρώπους. Επιπλέον, αν υπάρχουν έρευνες της αστυνομίας, αυτές δεν έχουν αφορμή τα δημοσιεύματα, αλλά ανεξάρτητα γεγονότα»


Ας απομονώσουμε τα λόγια του εν λόγω "δημοσιογράφου":

«Υπήρξε μία πληροφορία, η οποία ήταν κεντρική από την αστυνομία και δημοσιεύθηκε σε όλο τον Τύπο. Στην πορεία αποδείχτηκε ότι αυτή η πληροφορία δεν είναι σωστή και δεν επιβεβαιώνεται. Από το δημοσίευμα δεν προκύπτει τίποτα που να προσδιορίζει την ταυτότητα του προσώπου, παρά μόνο δύο αρχικά του ονόματος, τα οποία αντιστοιχούν σε χιλιάδες άλλους ανθρώπους. Επιπλέον, αν υπάρχουν έρευνες της αστυνομίας, αυτές δεν έχουν αφορμή τα δημοσιεύματα, αλλά ανεξάρτητα γεγονότα».

Αν μετράω σωστά, πρόκειται για 70 (ολογράφως: εβδομήντα) λέξεις.

Πρόσεξε τώρα, αναγνώστη μου, τι καταφέρνει να ομολογήσει μέσα σε εβδομήντα λέξεις:
1. Ότι δέχεται ο ίδιος να λειτουργεί ως φερέφωνο της αστυνομίας, χωρίς να εξετάζει τις πληροφορίες που του πασάρει η αστυνομία.
2. Ότι η αστυνομία, και μάλιστα "κεντρικά", πασάρει συνειδητά στα φερέφωνά της ψευδείς πληροφορίες.
3. Ότι ο ίδιος δεν είναι το μοναδικό φερέφωνο της αστυνομίας, αλλά υπάρχουν και άλλα φερέφωνα "σε όλο τον τύπο".
4. Ότι ακόμα κι όταν τα δημοσιεύματά του αποδεικνύεται πως βασίστηκαν σε ψευδείς πληροφορίες, ο ίδιος δεν προβαίνει -με νεότερα δημοσιεύματα- σε διάψευση των παλαιοτερων ανακριβών δημοσιευμάτων του.
5. Ότι το ίδιο ακριβώς (το να μη διαψεύδουν τα προηγούμενα ψευδή δημοσιεύματά τους) το πράττουν και οι υπόλοιποι συνάδελφοί του.
6. Ότι γνωρίζει από πριν πως η πηγή των πληροφοριών του ψεύδεται, κι έτσι, για να καλύψει τον εαυτό του από ευθύνες, δημοσιεύει "μόνο" τα αρχικά των ονομάτων, ώστε να μη βρει κάνα μπελά -"τα αρχικά του ονόματος αντιστοιχούν σε χιλιάδες άλλους ανθρώπους".
7. Ότι στη σκέψη του, μια διάρρηξη ή μια παράνομη λήψη dna αποτελούν απλώς και αορίστως "έρευνες".
8. Ότι δικαιολογεί τέτοιου είδους "έρευνες" ("αν υπάρχουν"), επειδή "σχετίζονται με ανεξάρτητα γεγονότα".
9. Ότι δεν αποκλείει το γεγονός (ίσα-ίσα το βρίσκει λογικό), καποια στιγμή στο μέλλον, εξαιτίας ψευδών δημοσιευμάτων που η ίδια η αστυνομία θα έχει δι---οχετεύσει στα φερέφωνά της, η αστυνομία να χρησιμοποιήσει τα δημοσιεύματα αυτά ως αφορμή ερευνών.
10. Ότι όλη αυτή την παρανοϊκή λογική την αποδέχεται ως λογική του επαγγέλματός του.
11. Ότι, παρόλες αυτές τις δημόσιες παραδοχές του, νιώθει ασφαλής πως δεν πρόκειται να καταγγελθεί από την ένωση συντακτών -σιγά τώρα...

Ε, άξιος ο (όποιος και όσος) μισθός του:
Αν μη τι'άλλο, θέλει ταλέντο να τα πεις όλα αυτά με 70 λέξεις!!!

Σάββατο, Απριλίου 24, 2010

ΜΗΧΑΝΙΣΜΟΙ ΣΤΗΡΙΞΗΣ

Κάθε μηχανισμός στήριξης που σέβεται τον εαυτό του, οφείλει να μην ποτελεί προϊόν εμπειρικού αυτοσχεδιασμού.......


Κάθε μηχανισμός στήριξης που σέβεται τον εαυτό του, οφείλει να είναι προϊόν βαθιάς και ενδελεχούς μελέτης σοφών βιβλίων και συγγραμμάτων......


Κάθε μηχανισμός στήριξης που σέβεται τον εαυτό του, οφείλει να αναγνωρίζει ότι ενδεχομένως θα δημιουργήσει αβάσταχτα κοινωνικά βάρη..... Τα οποία μόνο με κονσέρβες για το μέλλον δύνανται να αντιμετωπισθούν..... Διότι όπως είπε και ο ποιητής: "Μην αμελήσετε: πάρτε μαζί σας νερό! Το μέλλον μας έχει πολλή ξηρασία"....

---------------------------------------------
Ας παραστήσουμε τους υπεράνω ενόψει της επερχόμενης Οδύσσειας που μας έταξε ο Παπανδρέου ο Τρίτος ο μακρύτερος, (κάθε Παπανδρέου που τιμά το όνομά του, οφείλει να καταστρέψει την Ελλάδα τουλάχιστον άπαξ), ετοιμαζόμαστε να μπαρκάρουμε στο σαπιοκάραβο έχοντας πλήρη επίγνωση ότι τελικά στην Ιθάκη γύρισε μόνο ο Οδυσσέας -και γύρισε μόνο και μόνο για να ξαναφύγει, ε?- και έχοντας την ελπίδα μας στην τυχαία σπίθα που ίσως ανατινάξει το συσσωρευμένο μπαρούτι, καθόμαστε αναπαυτικά και ακούμε τον φοβερό και τρομερό Λούτσιο Ντάλλα και την Itaca του.....

Καπετάνιε που ατενίζεις το υψηλό σου πεπρωμένο,
είδες άραγε ποτέ σου το ναυτάκι το καημένο?
Από διάφορα λιμάνια βγήκες ανανεωμένος.
Μα η γυναίκα αυτού του δόλιου, λεει πως ειναι πεθαμένος...

Παρασκευή, Απριλίου 23, 2010

ILS ONT LE POUVOIR - NOUS AVONS LA NUIT

Κι αυτό όχι επειδή είμεθα σκοτεινοί τύποι - κάθε άλλο!
Απλώς επειδή ο Απόλλων (που έλεγα στο προηγούμενο) δεν ήταν μοναχοπαίδι -είχε και αδερφή, μην ξεχνιόμαστε, ε?
Έκατος ο ένας, Εκάτη η άλλη.
Έκαστος στο είδος του κι ο Λουμίδης στους καφέδες, που λένε.

Οπότε, καλέ μου αναγνώστη, δικαιολογημένη η απορία στα μάτια της εικονιζόμενης κυρίας, που αναρωτιέται λουσμένη μέσα στο φως της μέρας: "Μα καλά, που βρέθηκαν όλα αυτά τα φύλλα"?

Δίκαιη και δικαιολογημένη η απορία της.
Διότι αυτή είναι η μυσταγωγία της μέρας, καλέ μου αναγνώστη: Η μυσταγωγία της μέρας είναι η παρατήρηση και η προσπάθεια κατανόησης όσων βλέπουμε.
Ενώ, με τη νύχτα αλλάζει το πράγμα: Το φως της νύχτας ενίοτε δημιουργεί μαγικές αυταπάτες, άλλες φορές όμως ξεδιαλύνει τα πράγματα και οδηγεί σε βαθύτερη κατανόηση της πραγματικότητας.

Απόδειξη αυτού που λέω, αποτελεί η εξής φωτο:


(Τις φωτογραφίες τις απαλλοτρίωσα από το kirmentios.blogspot.com το οποίο με τη σειρά του ισχυρίζεται ότι τις απαλλοτρίωσε από την Ελίτσα, πλην όμως όσο κι αν έψαξα εις το ευλόγιον της Ελίτσας, δεν κατάφερα να τις εντοπίσω (πράγμα κακόν, κλαψ!)

Εφόσον λοιπόν η νύχτα ανοίγει νέους δρόμους και ρίχνει φως που χαράζει νέες οπτικές στην κατανόηση των πραγμάτων, μοιραία θα αναγκαστώ να συμφωνήσω πως είναι ωραιότατο το παρακάτω άσμα της συντρόφισσας Αφροδίτης Μάνου -ξυπνάει μέσα μου τη ρομαντική μου φυση...

Ήτοι,

Η νύχτα ξέρει και φοβάται,
μας αγαπάει, μας λυπάται
Μαζί μας πίνει, ξενυχτάει
και το πρωί για ύπνο πάει

Η νύχτα θέλει ν’ αγαπιέται
και από έρωτα χτυπιέται
Καπνίζει, βρίζει και διαβάζει,
κλαίει σαν παιδί κι αναστενάζει

Η νύχτα παίζει και κιθάρα
και μένει πάντα από τσιγάρα
Γράφει τραγούδια και ζηλεύει,
γυρνάει στους δρόμους κι αλητεύει

Η νύχτα ντύνεται γυναίκα
και ξεκινάει κατά τις δέκα
Τους άλλους βάζει να τα σπάνε
και τα πληρώνει όσα και να ναι

Η νύχτα κάνει απιστίες
και παίρνει μέρος σε ληστείες
Βάζει μια βόμβα στην Κυψέλη
κι ύστερα λέει ότι θέλει

Η νύχτα ότι και να γίνει,
αναλαμβάνει την ευθύνη
Κι αυτός που ξέρει τι συμβαίνει,
ζει με τη νύχτα και σωπαίνει

Πέμπτη, Απριλίου 22, 2010

ΑΠΟΛΛΩΝ ΚΑΙ ΣΥΜΒΟΛΑ
(ήτοι ασκήσεις πολιτικο-ποδοσφαιρικής θεολογίας)


Διότι έτσι όπως σου τα λέω είναι, καλέ μου αναγνώστη... Στα ζητήματα θεολογίας μπορεί να είμαι σχεδόν ανεπίδεκτος μαθήσεως, αλλά υπάρχει ένα ζήτημα που μάλλον το έχω αντιληφθεί σωστά:

Δηλαδή ότι, για καλή μας τύχη, ο Απόλλων είναι αυτός που είναι και θα συνεχίσει να είναι αυτός που είναι.
Το μοναδικό ζήτημα είναι ΕΜΕΙΣ ως τι τον αντιλαμβανόμαστε και ως τι τον εκλαμβάνουμε.

Για να σου το εξηγήσω, σου φέρνω δύο καθαρώς ποδοσφαιρικά παραδείγματα:

Από τη δεκαετία του 1920, η ποδοσφαιρική ομάδα του Απόλλωνα Αθηνών, έκρινε σκόπιμο να υιοθετήσει ως σύμβολό της τη “σβάστικα”. Με αποτέλεσμα να προκύψουν φωτογραφίες σαν αυτή εδώ:

Φωτογραφία του 1938, μια από τις τελευταίες φορές που η ομάδα του Απόλλωνα Αθηνών χρησιμοποιεί ως έμβλημα τη σβάστικα

Το ίδιο χρονικό διάστημα, η ποδοσφαιρική ομάδα του Απόλλωνα Καλαμαριάς, έκρινε σκόπιμο να υιοθετήσει ως έμβλημά της το Άλφα σε κύκλο, το γνωστό στις μέρες μας ως “αλφάδι”, με αποτέλεσμα να προκύψουν φωτογραφίες σαν αυτή εδώ:

Με πιάνεις, ποδοσφαιρόφιλε αναγνώστη μου?
Απόλλων ο ένας, Απόλλων και ο άλλος. Όμως, απ' ό,τι φαίνεται, οι υπεύθυνοι των δύο ομάδων είχαν διαφορετική αντίληψη του Απόλλωνος.

Και με αυτή τη διαφορετική τους αντίληψη, έπαιξαν καταλυτικό ρόλο στην παγκόσμια πολιτική συμβολοποίηση!

Λίγα χρόνια αργότερα εμφανίστηκε ο Χίτλερ και υιοθέτησε το σύμβολο του Απόλλωνα Αθηνών (αναγκάζοντας τη συμπαθή αθηναϊκή ομάδα να αλλάξει σύμβολο)...

Ενώ, επίσης λίγα χρόνια αργότερα, οι διεθνείς αναρχικοί αποφάσισαν να υιοθετήσουν το σύμβολο του Απόλλωνα Καλαμαριάς...

Παρατηρούμε έκπληκτοι, λοιπόν, ότι είτε το δει κανείς έτσι, είτε το δει γιουβέτσι, οι οπαδοί του Απόλλωνα βρίσκονται -σε συμβολικό επίπεδο- ένα βήμα μπροστά από τα γεγονότα.

Και, μπορεί καλέ μου αναγνώστη εγώ να τάσσομαι αναφανδόν υπέρ της επιλογής του Απόλλωνα Καλαμαριάς (αν και είμαι Αθηναίος), όμως αυτή είναι απλά μια υποκειμενική επιλογή.
Ενώ είναι αντικειμενική η παρατήρηση πως -σε σχεδόν θεολογικό επίπεδο- πάντοτε η ιδέα του Απόλλωνος προηγείται της εποχής της.

Φαίνεται πως κάάάτι ήξεραν οι αρχαίοι ημών!!!
ΝΑΟΙ ΣΤΟ ΥΨΟΣ Τ' ΟΥΡΑΝΟΥ...

Η Αυτοκέφαλος Εκκλησία της Κύπρου θα μπορούσε να συμπεριληφθεί στο περιοδικό «Forbes» με τις πλουσιότερες στον κόσμο, αν υπήρχε τέτοια λίστα. Με 868 εκατ. ευρώ αποθεματικό, με ακίνητα, με τραπεζικές καταθέσεις, με μετοχές στο χρηματιστήριο, ποιος αλήθεια δεν θα ζήλευε το ιερό πορτοφόλι της. Και όμως, παρά την οικονομική ευρωστία της, η οικονομική κρίση χτύπησε και την Εκκλησία της Κύπρου και άρχισε ήδη περικοπές σε... αγαθοεργίες, σε φιλανθρωπίες και σε βοήθειες. Ναι, δεν διαβάσατε λάθος, τα οικονομικά της Εκκλησίας για να διατηρηθούν εύρωστα θα πρέπει να υπάρξουν οικονομίες και οι οικονομίες αυτές θα προέλθουν κυρίως από την περικοπή των φιλανθρωπιών! Ωστε μετά, Θεού -και... Αλλάχ- θέλοντος, να γίνουν χρυσοφόρες επενδύσεις με τη βοήθεια των εμίρηδων του Κατάρ.

Με αυτά τα λόγια αρχίζει το άρθρο του Νίκου Χασαπόπουλου στο “Βήμα” στις 21 του περασμένου Ιουνίου.

Και, όπως καταλαβαίνεις καλέ μου αναγνώστη, όχι μόνο ο Αρχιεπίσκοπος Κύπρου αλλά και κάθε άλλος επιτυχημένος μπίζνεσμαν, δεν μπορεί να υποδέχεται τους διεθνείς ομολόγους του και να τους ξεναγεί σε ένα παλιο-αχούρι, έτσι δεν είναι? Επιβάλλεται να έχει στην κατοχή του έναν σούπερ-ντούπερ καθεδρικό ναό με όλα τα κομφόρ. Χαρακτηριστικό είναι το ρεπορτάζ της οικονομικής εφημερίδας “Εξπρές” στις 13 Φεβρουαρίου πέρσι, όπου σε άρθρο με τίτλο “Εννέα εκατομμύρια ευρώ για το νέο καθεδρικό ναό στη Λευκωσία” διαβάζουμε μεταξύ άλλων:

Οι εκκλησίες Αγίου Ιωάννη (καθεδρικός ναός από τα τέλη του 1600 μέχρι σήμερα) και του Αγίου Αντωνίου θα πάρουν την μορφή μουσειακών χώρων, είπε ο κ. Χρυσόστομος και πρόσθεσε ότι νιώθει άβολα και ντρέπεται, όταν τυγχάνει να ξεναγεί ξένους ηγέτες Εκκλησιών στον 'Αγιο Ιωάννη και να τους λέγει ότι "αυτός είναι ο καθεδρικός μας ναός".

Και δίκιο έχει ο άνθρωπος, καλέ μου αναγνώστη. Ντροπής πράματα δεν είναι να υποδέχεσαι τους επιχειρηματίες συναδέλφους σου και να τους ξεναγείς σε ένα κτίσμα 350 ετών?
Όπως εξηγεί γλαφυρά το ίδιο άρθρο:

Ο σημερινός, ιστορικός καθεδρικός ναός του Αγίου Ιωάννη του Θεολόγου κτίστηκε από τον Αρχιεπίσκοπο Νικηφόρο το 1662, πιθανότατα στο χώρο παλαιότερης Μονής.
Οι τοιχογραφίες του καθεδρικού ναού ανάγονται στον 18ο αιώνα και σύμφωνα με τον αρχαιολόγο-βυζαντινολόγο Χριστόδουλο Χατζηχριστοδούλου αποδίδονται στον Κύπριο αγιογράφο Φιλάρετο.
Είναι ο μόνος ναός στην Κύπρο, που αγιογραφήθηκε ολόκληρος την περίοδο της τουρκοκρατίας και γ΄αυτό, επισημαίνει ο κ. Χατζηχριστοδούλου, οι μορφές είναι ισχνές και στη τοιχογραφία της Σταύρωσης του Χριστού απεικονίζονται μιναρέδες.


Οπότε, έχει δίκιο ο άνθρωπος, ο πνευματικός ηγέτης -πάνω απ' όλα όμως ο μπίζνεσμαν- αρχιεπίσκοπος Χρυσόστομος ο Β', να θέλει να χτίσει νέο ναό -διότι ο κόσμος πάει μπροστά. Δε γουστάρουμε να ζούμε σε αντίκες ρε αδερφέ! Γουστο μας, καπέλο μας και καουμποϊλίκι μας!

(Τα μαθαίνει αυτά και ο μητροπολίτης Πάφου και θέλει να χτίσει κι αυτός νέο καθεδρικό ναό μέσα στο Δημόσιο Κήπο της Πάφου, αλλιώτικα απαιτεί 26 εκατομμύρια ευρώπουλα, διότι σου λέει “εμείς εδώ είμαστε λιγότερο μάγκες δηλαδή”? Σωστός! Αλλά ας αφήσουμε την Πάφο -δεν την ξέρω καλά- και ας επανέλθουμε στη Λευκωσία).

Ενώ λοιπόν ο επιτυχημένος Αρχιεπίσκοπος – μπίζνεσμαν Χρυσόστομος ο Β' παρουσίασε τα πανέμορφα σχέδιά του για έναν σύγχρονο ναό ύψους 29 μέτρων και όγκου άστα-να-πάνε, ξαφνικά εμφανίζεται η δήμαρχος Λευκωσίας να της έχουν σηκωθεί οι τρίχες μόλις μαθαίνει τι πρόκειται να γίνει σε μια πανέμορφη περιοχή της πόλης της, από δίπλα της κάτι κόμματα, κάτι κινήσεις πολιτών και κατι οικολόγοι περιβαλλοντιστές και λοιποί μυστήριοι να λένε “ωχ αμάν” και να καταγγέλλουν το σχέδιο του νέου καθεδρικού ναού, αναγκάζεται να κόψει κάτι ο αρχιεπίσκοπος και να αρκεστεί στα 23 μέτρα ύψος, χαμπάρι δεν παίρνουν οι άλλοι τη δύσκολη θέση που βρίσκεται ο μπίζνεσμαν (διότι ποιός μπίζνεσμαν αντέχει να βλέπει να μην υλοποιούνται όσα εξαγγέλλει?), τελοσπάντων κόβει κάτι ακόμα, αν έχω καταλάβει καλά αυτή την εποχή είμαστε στο σημείο που αρκείται στα 19 μέτρα ύψος (αν και εκφράζεται το παράπονο ότι “θα είναι ένας από τους μικρότερους καθεδρικούς ναούς της Ευρώπης”, διότι ως γνωστόν το μέγεθος είναι που μετράει -δίνει κύρος), αρχίζει να καλεί κατ' ιδίαν διάφορους για να τους εξηγήσει την πολλαπλή ωφέλεια του πράγματος, μπας και πειστούν με αυτό το κατ' ιδίαν, μέσα σε όλα εμφανίζονται και κάτι αρμόδιοι καθηγητές πανεπιστημίου που επισημαίνουν ότι ο σχεδιαζόμενος ναός θα θυμίζει περισσότερο σλάβικη παρά βυζαντινή αρχιτεκτονική (βλέπε σχετικό πρόσφατο δημοσίευμα του “Φιλελεύθερου”), και γενικά ρε παιδί μου, ο ευρύτερος ελληνισμός δεν αφήνει τους επιτυχημένους μπίζνεσμεν να προκόψουν...

(Όχι μόνο δεν τους αφήνει, αλλά τους κάνει και πλακίτσες, αν κρίνω από αυτό το μάλλον πρωταπριλιάτικο ρεπορτάζ [από την περσινή πρωταπριλιά] της εφημερίδας “Πολίτης”)

Και μέσα σ' όλα, η εν λόγω εφημερίδα, ο “Πολίτης”, δηλαδή -που μεταξύ μας είναι η κυπριακή εφημερίδα που εμπιστεύομαι περισσότερο, την περασμένη βδομάδα δημοσιεύει μια σχετική επιστολή ενός Ομίλου Κυπρίων τους οποίους εμπιστεύομαι ακόμα περισσότερο.
Το περιεχόμενό της είναι το εξής:

Εμείς, ο Όμιλος Φίλων Αρχαίου Ελληνικού Πολιτισμού Έλευσις:
Αρνούμεθα να "συνηθίσουμε" στην καταστροφή.

Δεν δεχόμαστε άλλο τη λοβοτομή της αισθητικής αλλά και της ιστορικής μας μνήμης.
Δεν θα επιτρέψουμε την ανέγερση ενός καθεδρικού ναού στην εντός των τειχών Λευκωσία, γιατί η Λευκωσία, παλιά και νέα, ανήκει αποκλειστικά σε μας, τους πολίτες της.
Το ζήτημα, δεν είναι θρησκευτικό. Είναι αισθητικό, ιστορικό και λειτουργικό.
Συνιστά ύβρη στο παρελθόν αλλά και στην προοπτική του μέλλοντός μας η τυχόν ανέγερση ενός τεράστιου κτίσματος που, αφενός, είναι παντελώς ξένο στους αρχιτεκτονικούς ρυθμούς της Παλιάς Λευκωσίας και, αφετέρου, θα προκαλέσει αφόρητη κυκλοφορική συμφόρηση λόγω της επισκεψιμότητας που θα προκαλέσει. Επισκεψιμότητα που, ωστόσο, δεν πρόκειται σε κανένα επίπεδο να επηρεάσει θετικά τα καταστήματα και την ζωή της πόλης, εφόσον, ως γνωστόν, η Εκκλησία λειτουργεί σε ώρες και μέρες που κατά κανόνα η εμπορική κίνηση είναι νεκρή.
Αλλά αυτό είναι το λιγότερο.
Η ουσία βρίσκεται στο ότι ο καθεδρικός ναός που θέλει ο Αρχιεπίσκοπος να ανεγείρει είναι ένα ξένο στοιχείο στο σώμα της πόλης και της ιστορίας της. Δεν έχει απολύτως καμία σχέση με το παραδοσιακό αριστούργημα που αγκάλιασε με τα έξοχα ενετικά τείχη ο αρχιτέκτονας Τζούλιο Σαβορνιάνο. Δεν έχει καμία σχέση με το όραμα που έχουν οι νέοι Κύπριοι για το ομορφότερο κομμάτι της Λευκωσίας, που είναι ιδανικό για πολιτισμό, τέχνες, ψυχαγωγία και περιπάτους.
Έλεος! Με πάνω από 140 (!!!) εκκλησίες στην κεντρική και ευρύτερη Λευκωσία -αν υποθέσουμε πως υπάρχει αναγκαιότητα για...καθεδρικό ναό...αυτός πρέπει να γίνει στην κομψή και λιλιπούτεια Παλιά Πόλη; Τόση πια περιφρόνηση, κύριε Αρχιεπίσκοπε;


* Εμείς, ο Όμιλος Φίλων Αρχαίου Ελληνικού Πολιτισμού Έλευσις:
Καλούμε όλους τους Συμπολίτες μας να είναι σε εγρήγορση. Καλούμε όλους τους Λευκωσιάτες που επιθυμούν την πλήρη αποκατάσταση του ιστορικού κέντρου με βάση την ιστορία, την αρχιτεκτονική παράδοση και αισθητική να είναι έτοιμοι για αγώνα. Φαίνεται πως κάποιοι είναι έτοιμοι να προδώσουν την εμπιστοσύνη που τους δείξαμε.
Γνωστοποιούμε ευθέως στη δήμαρχο Λευκωσίας πως θα είμαστε στο πλευρό της σε κάθε ωραία μάχη για την προστασία της πόλης μας από τους σφετεριστές και καταπατητές.

* Εμείς, ο Όμιλος Φίλων Αρχαίου Ελληνικού Πολιτισμού Έλευσις, ενώνουμε τη φωνή μας μαζί με αυτή των εκατοντάδων συμπολιτών μας για να φωνάξουμε:
Κάτω τα χέρια από την Παλιά Λευκωσία. Όχι στον καθεδρικό ναό των 26 μέτρων ύψους!


(Ο ιστότοπος του Ομίλου “Ελευσις” βρίσκεται εδώ καλέ μου αναγνώστη).

Τώρα θα μου πεις, βέβαια, για ποιό λόγο κάθομαι και τα γράφω όλα αυτά περί της μακρινής και εξωτικής Κύπρου...
Απλό είναι: Έλληνες είναι και οι Κύπριοι, οπότε, Έλληνες εκεί, Έλληνες εδώ, μπίζνεσμαν ο Αρχιεπίσκοπος εκεί, μπίζνες η Εκκλησία εδώ...
Σ' ενα καζάνι βράζουμε... Να μην ενδιαφερθούμε τι κάνει ο εν καζανίω γείτονάς μας?

Τετάρτη, Απριλίου 21, 2010

ΑΛΦΑΒΗΤΑΡΙΟ - ΤΑ ΚΑΚΑ ΠΑΙΔΙΑ

Οι γονείς μου ήταν ρεαλιστές όταν, ενώ ήμουν ακόμα πολύύύ μικρός, μου εξήγησαν:
"Παιδί μου, αφού δεν πρόκειται να μάθεις να μιλάς όπως όλος ο κόσμος, τουλάχιστον μάθε να γράφεις. Κι αφού άλλα θα ακούς και άλλα θα καταλαβαίνεις, τουλάχιστον μάθε να διαβάζεις".
Κι άρχισαν να με διδάσκουν ανάγνωση και γραφή πολύ πριν πάω σχολείο. Ως εγχειρίδιο διδασκαλίας, είχαν τα δελτία του προ-πο!
Ακόμα θυμάμαι με νοσταλγία την ημέρα που πρωτοέγραψα "ΓΙΟΥΒΕΝΤΟΥΣ"!
Και, ακόμα θυμάμαι με δέος τη μέρα που πρωτοδιάβασα σωστά τη λέξη "ΠΑΝΕΛΕΥΣΙΝΙΑΚΟΣ".

Αργότερα, στην πρώτη δημοτικού, ήμουν ο μάστερ και ο τσάμπιον της γραφής. Φρασούλες του στυλ "Λόλα να ένα μήλο" τις είχα για παιχνιδάκι.

Επέτειος της χούντας σήμερα (21 Απριλίου), καλέ μου αναγνώστη, και θυμήθηκα με νοσταλγία τα παιδικά μου χρόνια... Διότι, αν κάποιος κάνει τα πρώτα του βήματα μέσα σε περιβάλλον χούντας, δύο περιπτώσεις υπάρχουν:
Είτε να γίνει θαυμαστής της χούντας (σαν το Χρυσοχοϊδη, ας πούμε),
είτε να γίνει κάτι σαν εμένα (πράγμα που δεν είμαι σίγουρος αν είναι δελεαστικό).
Πάντως να βγει φυσιολογικός, είναι κομματάκι δύσκολο... Κακό πράμα οι χούντες.

Πάντως, ανεξαρτήτως της επετείου, ρίξε μια ματιά, νοσταλγικέ αναγνώστη μου, στο αλφαβητάριο με βάση το οποίο οι παλιότεροι έμαθαν τα πρώτα από τα πέντε κολυβογράμματα που ξέρουν. Ξεφύλλισέ το κάνοντας κλικ εδώ και ίσως μπεις στην ψυχολογία τους...

Και, βέβαια, επειδή το ποτάμι του χρόνου δεν γυρίζει πίσω, ίσως θα ήταν ωφέλιμο τα δικά σου παιδιά να μη διδαχτούν από το δικό μας αλφαβητάριο, αλλά από τη νέα, δυναμική και αγωνιστική παραλλαγή του, την οποία θα βρεις σε ένα ωραιότατο .pdf, κάνοντας κλικ εδώ -προσωπικά αυτή την παραλλαγή προτιμώ, νομίζω πως έχει μεγαλύτερη σχέση με την πραγματικότητα.

Η ΟΠΛΟΦΟΡΙΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΑΤΑΧΘΕΙ
(άλλη μια ένδοξη σελίδα της ΕΛ.ΑΣ)


Οι αστυνομικές δυνάμεις που έχουν ξαμοληθεί τις τελευταίες μέρες στους δρόμους της Αθήνας και προχωρούν σε εκτεταμένους ελέγχους με πρόσχημα τις έρευνες για τον εντοπισμό στοιχείων για τους έξι που συνελήφθησαν, έφτασαν σε σημείο να συλλάβουν νεαρό με νοητική στέρηση στο Παγκράτι! Και σαν να μην έφτανε αυτό, ο νεαρός έμεινε μια νύχτα στο αστυνομικό τμήμα Παγκρατίου παρά το ότι γνώριζαν ότι είναι άτομο με ειδικές ανάγκες και αφού οδηγήθηκε στην ΓΑΔΑ, χτες, δικάστηκε για παράβαση του νόμου περί όπλων.

Το περιστατικό έχει ως εξής: Αστυνομικοί της ομάδας «Δίας» συνέλαβαν την Παρασκευή το βράδυ, κοντά στο Αλσος Παγκρατίου, τον Α. Σ., άτομο με νοητική στέρηση επειδή βρήκαν επάνω του ένα σουγιαδάκι που βρισκόταν ως δώρο σε περιοδικό που είχε αγοράσει από περίπτερο κι ένα κατσαβίδι που το είχε πάνω του επειδή το χρησιμοποιούσε για επιδιορθώσεις στο ποδήλατο με το οποίο κυκλοφορεί. Οι αστυνομικοί τον διέταξαν να σηκώσει τα χέρια ψηλά και τον οδήγησαν, τρομοκρατημένο, στο αστυνομικό τμήμα Παγκρατίου όπου τον κράτησαν το βράδυ. Το παιδί οδηγήθηκε στην ΓΑΔΑ και - παρά τις ιδιαιτερότητες της περίπτωσης - οι αστυνομικοί επέμεναν ότι έπρεπε να δικαστεί.

(Η είδηση είναι από το prezatv.blogspot.com
και τη δημοσιεύω με κάθε επιφύλαξη, δοθέντος ότι είμαι φιλόζωος, αλλιώς δε θα δημοσίευα την παρακάτω εικόνα, ε?).

Τρίτη, Απριλίου 20, 2010

ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ ΤΑ ΜΠΙΚΙΝΙ ΤΑ ΠΟΥΛΟΥΝ ΜΕ ΤΗΝ ΟΚΑ
(στην Περσία δεν υπάρχουν ούτε και για μυρουδιά)


Την Κυριακή κάποια στιγμή βρέθηκα στο μετρό επιστρέφοντας από μια υποχρέωση στο Περιστέρι. Κάποια στιγμή, επιβιβάζεται ένας μουτζαχεντίν με μυστήρια μουτζαχεντινική φορεσιά (αυτή με την πουκαμίσα, το κάλυμμα κεφαλής, το γιλεκάκι που φορείς και τα φαρδιά μπατζάκια) συνοδευόμενος από καποιο πλάσμα που θεωρητικά πρέπει να ήταν γυναίκα. Το πλάσμα ήταν ντυμένο με μια κατάμαυρη κελεμπία, κι ένα ιλιγγιωδώς τεράστιο μαύρο μαντήλι στριφογυρισμένο γύρω από το κεφάλι της με τέτοιο τρόπο ώστε να αφήνει ακάλυπτα μόνο τα μάτια.

Πάλι καλά που δε φόραγε μπούργκα, καλέ μου αναγνώστη.
Κι έτσι όπως ήταν ντυμένη στα κατάμαυρα με μόνο τα μάτια να δείχνουν πως επρόκειτο για άνθρωπο, αυθόρμητα ξεπήδησε από μέσα μου η φράση "χάλια μαύρα στην Αθήνα του 2010".

Στο βαγόνι γινόταν χαμός, κάτι πρεζόνια με το γκανάκι να εξέχει από την τσέπη (πρώτη φορά είδα ανθρώπους να κυκλοφορούν με το γκανάκι εμφανές στην τσέπη) προσπαθούσαν να πείσουν τους επιβάτες ότι δεν είναι πρεζόνια αλλά απλώς άνεργοι που δεν έχουν να φάνε, και "βοηθήστε μας καλέ κύριοι" και τέτοια.

Ο μουτζαχεντίν τους κοιτούσε, μου χαμογελούσε με νόημα, σα να μου 'λεγε "χάλια μαύρα στην Αθήνα του 2010", εγώ τον κοιτούσα με νόημα ανταποδίδοντας την ίδια διαπίστωση αλλά έχοντας τα διπλά ε[πιχειρήματα, το πλάσμα δίπλα του κοιτούσε κάτι απροσδιόριστο (βασικά είχε απλώς ανοιχτά τα μάτια χωρίς να κοιτάει)... και γενικώς ήμασταν μια ωραία ατμόσφαιρα μέχρι που κατέβηκα.

Όταν επιτέλους ξεφορτώθηκα από τα μάτια μου όλη την ξεφτίλα που είχε μαζευτεί σ' ένα βαγόνι, αυθόρμητα άρχισα ν' αναρωτιέμαι "που πάμε ρε πούστη μου, που πάμε..."
Και ναι μεν είμαι εξοικειωμένος με τα πρεζόνια, αλλά αυτή η θέα της γυναίκας με τα μαύρα με είχε σοκάρει. Αν και έχω παρτίδες με εξαιρετικά πολλούς μουσουλμάνους, τέτοιο σκηνικό δεν το είχα ματαξαναδει λάϊβ και σε απόσταση ενός βήματος. Σοκαριστικό σου λέω, καλέ μου αναγνώστη.

Όμως, σήμερα φωτίστηκα!
Είδα το φως το αληθινό σου λέω!

Ας είναι καλά ο εικονιζόμενος κύριος και οι ρηξικέλευθες επιστημονικές του απόψεις -που θα κάνουν τους απανταχού σεισμολόγους να σκίσουν τα πτυχία τους!
Ναι καλέ μου αναγνώστη: Ο εικονιζόμενος κύριος, ονομάζεται Καζέμ Σεντίγκι, και είναι κάτι σαν αγιατολάχ και κάτι σαν χοτζατολεσλάμ (μη στα πολυλογώ, αυτό σημαίνει πως είναι ανώτερος κληρικός) στο μακρινό και εξωτικό Ιράν.

Και, ως ανώτερος κληρικός, ευνόητο είναι πως έχει υψηλού επιπέδου γνώσεις.
Οι οποίες τον οδήγησαν στο επιστημονικό πόρισμα πως για τους σεισμούς ευθύνονται οι γυναίκες που δεν καλύπτουν το σώμα τους! (Ναι, δεν κάνω πλάκα! Δες και το σχετικό δημοσίευμα της Ναυτεμπορικής, κι αν είσαι και αγγλομαθής, δες την είδηση του Α.Ρ. εδώ).

A senior Iranian cleric says women who wear revealing clothing and behave promiscuously are to blame for earthquakes.
(...)
"Many women who do not dress modestly ... lead young men astray, corrupt their chastity and spread adultery in society, which (consequently) increases earthquakes," Hojatoleslam Kazem Sedighi was quoted as saying by Iranian media.
(...)
"What can we do to avoid being buried under the rubble?" Sedighi asked during a prayer sermon Friday. "There is no other solution but to take refuge in religion and to adapt our lives to Islam's moral codes."

Και θυμίσου, μουσικολόγε αναγνώστη μου, το παλαιόν άσμα "I feel the earth move under my feet" που δεν θυμάμαι ποιά το έλεγε -είναι όμως σίγουρο πως το έλεγε γυναίκα, κι αυτό δεν είναι τυχαίο. Το νού σου λοιπόν πως ντύνονται οι γυναίκες του σπιτιού σου, διότι δε γουστάρω σεισμούς. Ξηγηθήκαμε?

Αλλά κι εσύ, καλή μου αναγνώστρια που με διαβάζεις αυτή την ώρα μέσα από τις τρύπες της μπούργκας σου, μη μου κάνεις καμιά λαχτάρα και φορέσεις μαγιό το καλοκαίρι στη θάλασσα! (Καλά, για γυμνισμό ούτε να το συζητάς, εντάξει?) Με τη μπούργκα θα μπαίνεις στο νερό -μη γίνει καμιά μαλακία και έχουμε καλοκαιριάτικα σεισμούς και τετοια... λυπήσου μας!!!

Αλλά κι εσύ, εθνικιστή φασιστοειδή αναγνώστη μου, θυμήσου ότι ζούμε σε χώρα που πλήττεται από σεισμούς. Σταμάτα λοιπόν τις εθνικιστικές μαλακίες "να μη γίνει η Αθήνα Ισλαμαμπάντ" και τέτοιες πίπες και σκέψου μήπως τυχόν θα ήτο εθνικώς ωφέλιμον να υιοθετήσουμε την επιστημονική σκέψη του μορφωμένου θεολόγου - δόκτορος σεισμολογίας Καζέμ Σεντίγκι. Θα γλιτώναμε από τους σεισμούς μια και καλή!

Κι εσύ όμως, ομοφυλόφιλε μόδιστρε του Κολωνακίου, άρχισε σιγά-σιγά να σχεδιάζεις όμορφα ολόσωμα φορέματα με ασορτί κουκούλα απόκρυψης για τις πελάτισσές σου, μπας και δημιουργηθεί επιτέλους νέα τάση μόδας που θα μας απαλλάξει από τους σεισμούς!

Θα περιμένω λίγο να δω τι στάση θα κρατήσει επ' αυτού του επιστημονικού ζητήματος ο Άνθιμος Θεσσαλονίκης (αλήθεια, ο καντιώτης ζει ακόμα? Αν ναι, να πάρει κι αυτός θέση), και αν συμφωνεί με αυτή την πρωτοποριακή επιστημονική ιδέα του Ιρανού συναδέλφου του, ίσως επανέλθω με νεώτερες και αναλυτικότερες προτάσεις...

Δευτέρα, Απριλίου 19, 2010

Η ΠΟΛΛΑΠΛΗ ΔΙΑΣΤΑΣΗ ΤΩΝ ΛΕΞΕΩΝ
(ήτοι λόγος περί συνωμοσίας των αλουμινάτων)

Πριν απο 2-3 μέρες δεν είχα τι να κάνω κι είπα να σκοτώσω λίγη ώρα βλέποντας μπλογκ να παρελαύνουν στο sync.gr.
Ένα απ' όλα (δυστυχώς δε θυμάμαι ποιό -αλλά τελικά είναι πολλά) με προέτρεψε να πάρω τη λέξη ILLUMINATI και να τη γυρίσω ανάποδα, να τη γράψω από το τέλος προς την αρχή.
Μου προέκυψε η λέξη ITANIMULLΙ.
Στη συνέχεια, το μπλογκ με προέτρεψε να μεταβώ στη διεύθυνση www.itanimulli.com και να δω τι κρύβεται πίσω της...
(Μπρρρρ....)
Το δημοσίευμα του μπλογκ τέλειωνε με το ερώτημα: "Είναι άραγε τυχαίο???"

Ανήκω σε εκείνη την κατηγορία ανθρώπων που ξέρουν εκ γενετής πως τίποτα δεν είναι τυχαίο. Έτσι, ψάχνοντας βρήκα την άκρη του νήματος: Κατέληξα σ' αυτό εδώ το ιστομέρος, όπου όλα ξεδιαλύνονται και χύνεται τεράστιο φως στη συνωμοσία των itanimulli!!!
(Διότι, αναμφίβολα, η σχέση των itanimulli και της NSA, μόνο συνωμοτικό χαρακτήρα μπορεί να έχει!!!)

Και μου άνοιξε η όρεξη, καλέ μου αναγνώστη, να φτιάξω κι εγώ ένα domain, με τίτλο του στυλ www.xazomalakes.gr ή ίσως www.ilithioi.gr ή κάτι τέτοιο, που να παραπέμπει στο σάϊτ γνωστού κόμματος που βρίσκεται αυτή την εποχή σε γνωστή κυβέρνηση γνωστού βαλκανικού κρατιδίου...

Φυσικά αυτό θα το πράξω ως ιλλουμινάτος ειδικός στους αναγραμματισμούς.
Διότι, είπαμε, καλέ μου αναγνώστη:
Η λέξις ILLUMINATI αποτελεί απλό αναγραμματισμό της φράσεως "I AM ILL UNIT".
ΗΡΑΙΟΝ

Διότι έτσι είναι μάγκα μου. Μπορεί στην εποχή του Ηρόδοτου το Ηραίον της Σάμου να ήταν ο μεγαλύτερος ναός στην Ελλάδα, αλλά μέσα στην οικονομική κρίση ποιός τα θυμάται αυτά... Διότι σου λέει ο άλλος, "κάτσε ρε συ, από εκείνο τον περίκαλλο ναό, μόνο μια κολώνα έχει μείνει όρθια". Οπότε σου λέει, σιγά μην εγκρίνω πιστώσεις -μέσα στην οικονομική κρίση- για το ξεχορτάριασμα των ερειπίων που βρίσκονται διάσπαρτα γύρω από μια κολώνα...

Και η καημένη η Ήρα έβλεπε το ναό της να έχει μια τάση προς το να γίνει δάσος, με τα χορτάρια να φτάνουν το ενάμισι μέτρο την περασμένη βδομάδα. (Δες σχετικά όσα όσα έγραψε το σάϊτ του "Ράδιο Αρμονία" στις 11 Απριλίου).

Είδαν κι αποείδαν οι κάτοικοι, κι αποφάσισαν ότι αν δε δράσουν μόνοι τους, το πιθανότερο είναι ο ναός να μεταβληθεί σα κάτι σαν τη ζούγκλα του Αμαζονίου.
Έφτιαξαν λοιπόν μια σελίδα στο Φέϊσμπουκ, κι αποφάσιασν να οργανώσουν την δράση τους. Διότι αν είναι να περιμένουν απ' το κράτος, καληνύχτα.

Μαζεύτηκαν λοιπόν χτες, κι άρχισαν την αποψίλωση (και σχεδόν την τέλειωσαν, απ' όσο καταλαβαίνω από το σχετικό ρεπορτάζ της "Εβδόμης").

Όλα ωραία και καλά δηλαδή, τέλος καλό όλα καλά, που λένε: Τα ερείπια του ναού είναι πάλι προσβάσιμα.

Όμως εγώ περιμένω να δω το τέλος του τέλους, γιατί διαβάζω στη σχετική σελίδα του φέϊσμπουκ:
"Ο Καθαρισμός πήγε πολύ καλά, Καταφέραμε και κουρέψαμε το 85% του χώρου του Ναού!! Τώρα έχουν δημιουργηθεί στοίβες με κομμένα χόρτα. Ας ελπίσουμε οτι θα έρθει φορτηγό της Νομαρχίας ή του Δήμου Πυθαγορείου και θα τα απομακρύνει άμεσα!!!"

Τι ποντάρεις, αισιόδοξε αναγνώστη μου?
Θα βρεθεί τουλάχιστον ένα φορτηγό, ή πρέπει κι αυτό να το διαθέσει κάποιος εθελοντής?
Εδώ σε θέλω!

Σάββατο, Απριλίου 17, 2010

Ο ΣΚΟΠΟΣ ΤΟΥ ΠΑΙΧΝΙΔΙΟΥ

Η εμπειρία ποτέ δεν είναι λάθος, αλλά και ποτέ δεν είναι γνώση. Η εμπειρία είναι επιμέρους γνώση, και η επιμέρους γνώση είναι επιμέρους άγνοια.

Η εμπειρική άποψη που λέει πως “κάθε φορά που θέλουν να κρύψουν κάτι, μας πετάνε στα μούτρα ένα υπερθέαμα”, είναι απολύτως σωστή και απολύτως λάθος -όπως όλες οι εμπειρικές απόψεις. Είναι απολύτως σωστή επειδή περιγράφει την πραγματικότητα, και είναι απολύτως λάθος επειδή χάνει την πραγματικότητα που δείχνει εμφανέστατα ότι διαρκώς κάτι έχουν να κρύψουν και διαρκώς μας πετάνε στα μούτρα ένα υπερθέαμα.
Ο βασιλιάς είναι γυμνός, όμως κοίτα τα μούτρα μας που έχουν σημάδια από την πρόσκρουση παρελθόντων υπερθεαμάτων -ω, ναι, κοίτα στον καθρέφτη τις μυστικές ουλές των προσώπων μας και μην κοιτάς το βασιλιά που είναι γυμνός. Τούτο εστι το νόημα της επιμέρους γνώσης.

Ο κανόνας το λέει καθαρά: Κάθε έξυπνος προπαγανδιστής πρέπει να δείχνει τόσο ηλίθιος όσο εκείνοι στους οποίους απευθύνεται, ώστε εκείνοι στους οποίους απευθύνεται να νιώθουν τόσο έξυπνοι όσο ο έξυπνος προπαγανδιστής. Ισότιμος κοινωνικός διάλογος.
Όμως τι γίνεται με όσους δεν τσιμπάνε?

Ο λόγος του κράτους πρέπει να είναι ο μοναδικός υπάρχων λόγος. Κάθε άλλος λόγος πρέπει να μεταβληθεί σε απλό αντίλογο προς τον λόγο του κράτους. Αυτή θα είναι η τελική κυριαρχία του καθεστώτος.

Επομένως ο κανόνας αναθεωρείται: κάθε έξυπνος προπαγανδιστής πρέπει να δείχνει πιο ηλίθιος από όσο είναι εκείνοι στους οποίους απευθύνεται, ώστε εκείνοι στους οποίους απευθύνεται να νιώθουν πολύ πιο έξυπνοι από τον έξυπνο προπαγανδιστή, να ασχολούνται επιτυχώς με την κατάρριψη και απόρριψη των επιχειρημάτων του. Αρκεί να συνεχίσουν να ασχολούνται αποκλειστικά μαζί του.
Να περιορίζονται στον αντίλογο.
Να μην προλαβαίνουν να αρθρώσουν λόγο.

Δεν υπάρχει ατομικός λόγος. Το να μιλάς στον εαυτό σου είναι κακό σημάδι. Παράλογο.

Ο λόγος εκφράζεται με την ομιλία και η ομιλία προϋποθέτει τον όμιλο. Δεν υπάρχει ομιλία χωρίς όμιλο. Δεν υπάρχει όμιλος χωρίς “ομού”. Από κοινού. Μαζί.

Και που ξέρω αν αυτός έχει κάνει ή θα κάνει κάτι βάσει του οποίου θα μπορέσουν να τον δέσουν? Και που ξέρω αν μαζί του δεν τραβήξουν κι εμένα? Κάλλιο να κρατήσω αποστάσεις”. Η διάσπαση του ομού, και του ομίλου, και της ομιλίας. Και εν τέλει, του λόγου. Η απαρχή του εσωτερισμού και του μυστικισμού. Η παρεξήγηση, η αναζήτηση ερμηνείας δίχως Ερμή.

Οι παλιοί είχαν την άποψη πως ο Ερμής είναι λόγιος Ερμής, αλλά είναι και αγοραίος Ερμής. Της αγοράς. Εκεί που συναντιέται ο κόσμος. Και είχαν την άποψη ότι ο Ερμής μόλις γεννήθηκε, έκλεψε τα βόδια του Απόλλωνα. Έκρυψε τα ίχνη τους. Τα οικειοποιήθηκε. Αργότερα, κατόπιν διαμαρτυριών του Απόλλωνα, του τα επέστρεψε (ή ίσως όχι), μαζί με μια λύρα, της οποίας οι χορδές ήταν από άντερα ενός νόστιμου απολλώνειου βοδιού που εν τω μεταξύ ο Ερμής είχε καταναλώσει και αφομοιώσει. Μετά από αυτή τη μουσική ανταλλαγή, Ερμής και Απόλλων έγιναν φίλοι: ο Απόλλων ήταν ο καλύτερος φίλος του Ερμή. Του λόγιου Ερμή και του αγοραίου Ερμή.
Με αποτέλεσμα τη γνωστή φράση: Ο άναξ στους Δελφούς ούτε λέγει ούτε κρύπτει αλλά σημαίνει. Και τα σημαινόμενα διασαφηνίζονται από τον άλλο άνακτα, στις αγορές, που και λέγει αλλά και κρύπτει. Τις αιτίες. Τους λόγους.
Ήταν ωραίοι οι παλιοί.

Διότι ο λόγος, ως λέξη, έχει πολλές έννοιες. Μια από αυτές πλησιάζει να σημαίνει “αιτία”. Ο λόγος για τον οποίο συμβαίνει κάτι, δεν εξερευνάται παρά μόνο μέσω του λόγου-ομιλίας σε όμιλο, ή έστω του γραπτού λόγου. Πρόκειται για τα μόνα διαθέσιμα μέσα προκειμένου να ξεπεραστεί η εμπειρία ως επιμέρους γνώση και ως επιμέρους άγνοια. Να υπάρξει ερμηνεία των σημαινομένων της εμπειρίας.

Η υποπτοποίηση του ομίλου, του λόγου και του γραπτού λόγου, σε αυτό ακριβώς αποσκοπούν: Στο θρίαμβο της επιμέρους γνώσης. Στο θρίαμβο της επιμέρους άγνοιας.
Στην απλή εμπειρία.

Ωπ! Μου φαίνεται πως ξαναφτάσαμε στην αρχή του παρόντος κειμένου...

Παρασκευή, Απριλίου 16, 2010

2.493 ΜΕΡΕΣ ΑΔΙΚΑ ΣΤΗ ΦΥΛΑΚΗ
(ο μέγιστος άθλος του Χρυσοχοϊδη)


Ο μεγαλύτερος άθλος του Χρυσοχοϊδη! Η μεγαλύτερη αιτία που τον κάνει να δέχεται ανερυθρίαστα να παραμένει υπουργός προ-πο και πάσης ζαρντινιέρας! Ο πλέον ουσιώδης λόγος για τον οποίο ο G.A.P. (Γκάπ) τον διατηρεί στη θέση του υπουργείου πράσινων παπουτσιών:

Η οργιάζουσα φαντασία του Χρυσοχοϊδη, κατάφερε να περάσουν 2.493 μέρες άδικα στη φυλακή, τα υποτιθέμενα μέλη του Ε.Λ.Α. Ένας εκ των οποίων, ο αντιστασιακός ενάντια στη χούντα Κώστας Αγαπίου, πέθανε στη φυλακή -πράγμα που προφανώς κάνει το Χρυσοχοϊδη περήφανο.

Διότι, καλέ μου αναγνώστη, οι τηλε-τσάτσοι του υπουργείου προ-πο και πάσης ζαρντινιέρας ξεχνάνε να σου υπενθυμίσουν (κι όσοι το κάνουν, σου τα λένε μασημένα) ότι τα υποτιθέμενα μάλη του ΕΛΑ, τελικά, μετά από 2.493 μέρες στη φυλακή, α-θω-ώ-θη-καν!

Τόόόόόόσο μεγάλη ήταν η επιτυχία του υπουργού προ-πο.
Δε δίστασε να χώσει στη φυλακή για 7 χρόνια κάποιους ανθρώπους, να τους κολλήσει τη ρετσινιά του τρομοκράτη... προκειμένου να επανεκλεγεί ως "αυτός που εξάρθρωσε την τρομοκρατία" και λοιπές μάνδολες των τηλε-τσάτσων του.

Τον έχεις ακούσει να αναφέρεται σε αυτό το θέμα?
Όχι βέβαια.
Έχεις ακούσει κανέναν τηλε-τσάτσο να τον ρωτάει οτιδήποτε σχετικό?
Όχι βέβαια.
Κι όμως, έχουν περάσει πάνω από 5 μήνες, από την ημέρα που το Πενταμελές Εφετείο της Αθήνας αθώωσε όσους δοκίμασε ο υπουργάρας μας να σπιλώσει.

Δες εδώ το σχετικό ρεπορτάζ της Ελευθεροτυπίας της 4/12/2009, καλέ μου αναγνώστη, και άσε το μυαλό σου να στροφάρει σχετικά με το τι συμβαίνει τις τελευταίες μέρες:

Οι άνθρωποι οι πασόκοι είναι αδίστακτοι αμερικανομαμούχαλοι, δε βάζουν μυαλό και συνεχίζουν τα ίδια.
Για πόσο?
Για όσο εσύ συνεχίζεις να τους εμπιστεύεσαι...
Και άσε το μυαλό σου να στροφάρει εξηγώντας σου για ποιό λόγο τους εμπιστεύεσαι:
Επειδή εσένα δεν πρόκειται να σε χώσουν για 2493 μέρες στη φυλακή.
Δεν έχουν λόγο να το κάνουν:
Σε έχουν ισόβια χωμένο βαθιά στο κάτεργο και δεν το παίρνεις και χαμπάρι, χώρια που τους θεωρείς και προοδευτικούς μιζαδόρους -και τους προτιμάς, διότι η προοδευτική ρεμούλα έχει άλλη χάρη.
Κι όποτε θες να τους ξεφορτωθείς, ξέρεις εσύ: Έχεις εναλλακτική λύση τη συντηρητική ρεμούλα και μίζα. Πέρα από τις δύο κλίκες μιζαδόρων, δεν βλέπεις την τύφλα σου.

Κι επειδή τα πράγματα είναι όπως σου τα λέω, θα σου αφιερώσω και το τραγούδι του μέλλοντός σου:
Τσοπάνα ρέϊβ καλέ μου. Σε ένα άσμα που σε ζωγραφίζει.

Πέμπτη, Απριλίου 15, 2010

ΧΙΛΙΕΣ ΛΕΞΕΙΣ

Εάν είναι αληθές ότι μια εικόνα ίσον χίλιες λέξεις, πάρε χίλιες λέξεις καλέ μου αναγνώστη, να 'χεις να διαβάζεις.
Τις εν λόγω χίλιες λέξεις τις πέτυχα στο bromisteraki.

Τετάρτη, Απριλίου 14, 2010

Η ΤΙΜΗ ΤΩΝ ΠΡΙΤΖΙ

Ναι, καλέ μου τηλεθεατή αναγνώστη!
Μην κοιτάς που σε έχουν πήξει στη μπαρούφα τόσες μέρες οι ρουφιάνοι του Χρυσοχοϊδη. Μην ελπίζεις ότι κάποτε θα αποχτήσουν τσίπα.
Αν έχεις τέτοιες ελπίδες, ξέχνα τες!
Έχουν πλέον εθιστεί. Είναι πολύ αργά γι' αυτούς.
Χρειάζεται ένα ειδικό ΚΕΘΕΑ για την περίπτωσή τους.

Δες τη χαρακτηριστική δήλωση του προέδρου τους, δες την αυτοπεποίθηση της κατεστραμμένης ζωής που αρνείται να κάνει την αυτοκριτική της... και λυπήσου τον, τον αξιολύπητο...


Έτσι κι αλλιώς τηλεόραση δεν βλέπω, ούτε την συνιστώ, όμως τέτοια σπαραξικάρδια βίντεο πολύ μου αρέσουν, καθότι ως γνωστόν είμαι αλληλέγγυος με τα περιθωριοποιημένα στοιχεία της κοινωνίας...
(Το βίνδεον το πέτυχα στο Βαθύ Κόκκινο).

Τρίτη, Απριλίου 13, 2010

MOONLIGHT DRIVE

Κοίταξα προς τον ουρανό και για λίγο φοβήθηκα μην και μας κλέψανε το φεγγάρι. Αλλά είναι οκέϋ.
Νέα σελήνη αναγνώστη μου, με τσι γιές μας και με τα νόου μας εμείς, το χαβά μας δηλαδή, ξεροντας πως παρ' όλη την ανυπαρξία κύκλου στο σύμπαν, ξυνόν γαρ αρχή και πέρας επί κύκλου περιφερείας κι αυτά που βλέπουμε εμείς ώρες-ώρες αδυνατούν να τα δούν αυτοί.
Ευτυχώς δηλαδή, γιατί θα τα μόλυναν.

Εδώ, είναι ο Τζιμ Μόρισον με ένα τραγούδι του παρόντος μέλλοντος
ΠΑΝΕ ΤΑ ΤΡΙΧΙΛΙΑΡΑ...
(έρχονται οι κατασχέσεις)


Και το 'λεγα εγώ στους πυρόπληκτους: "Φοβού το κράτος και δώρα φέρον". Τόση και τέτοια παράδοση έχετε στην Ηλεία, μη βασιζόσαστε στην κρατική βοήθεια...
Δεν άκουγαν αυτοί. Και να 'τα τώρα:

Κατασχετήρια περιουσιών για τα τριχίλιαρα, στέλνει στους πυρόπληκτους η ΔΟΥ Πύργου. Αναστάτωση έχει προκληθεί στο δήμο Ωλένης, καθώς οι κάτοικοι μετά τα ειδοποιητήρια από την αστυνομία για να απολογηθούν, λαμβάνουν και σημειώματα κατάσχεσης από την εφορία. «Η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ μας καθησύχαζε ότι θα λήξει το θέμα», κατήγγειλε στο IONION FM, ο κάτοικος Ωλένης, Παναγιώτης Τσαφάς, κάνοντας λόγο για κοροϊδία από τους βουλευτές.


Βέβαια, οι βουλευτές, όπως πάντα είναι υπερδραστήριοι:
«Καμία εξέλιξη για το θέμα των τριχίλιαρων» δήλωσε στο IONION FM, ο βουλευτής ΠΑΣΟΚ, Γιάννης Κουτσούκος. Όπως τόνισε το θέμα έχει αναλάβει ο υφυπουργός οικονομικών Φίλιππος Σαχινίδης, που έχει δεσμευτεί ότι θα φέρει νομοθετική ρύθμιση στη βουλή. «Είναι ντροπή, να σύρονται οι πυρόπληκτοι πρώτα από την αστυνομία και μετά από την εφορία» δήλωσε στο IONION FM, ο δημοτικός σύμβουλος Ωλένης, Χρήστος Σταυρόπουλος, συμπληρώνοντας ότι θα συγκεντρωθούν όλοι οι πυρόπληκτοι και θα διαμαρτυρηθούν στον Πύργο.


Η είδηση είναι από το Ιόνιον FM.

Βρε σου λέω Ηλείε αναγνώστη μου: Καλά, αναρχικός μη γίνεις, θα σε τρέχουν στους καιρους που ζούμε. Ε, τουλάχιστον γίνε Χριστοφοράκος να βρεις την υγειά σου!!!
Αλλά εσύ δε μ' ακούς...

Δευτέρα, Απριλίου 12, 2010

ΤΑ ΣΟΦΑ ΛΟΓΙΑ ΕΝΟΣ ΔΙΔΑΣΚΑΛΟΥ
(Φουράκης και ξερό ψωμί)


Θέλετε νά έκβιάσετε ή νά έξουδετερώσετε άνταγωνιστή: Έπιχείρησιν, Έπιχειρηματία, Ύπουργό, Νομάρχη, Δήμαρχο, Μεγαλογιατρό καί Μεγαλοδικηγόρο; Εάν Ναί ! Τότε Plokarete τους. Προστέξετε νά τούς ρίξετε καί plogger είς τόν λυματοβόθρον τού troktiku. Τό παράσσιτο (Γκι)όλιο (τό έκ βορθολυμάτων άναφυηθέν) καί είς τά λύματα τής Ψυττάλειας καί τών ύπονόμων τής Αθήνας διαβιών είναι πανέτοιμο. Σάς περιμένει.


Σοφά λόγια, γραμμένα από τον Ιωάννη Φουράκη εις το προσωπικόν του ευλόγιον http://fourakis.blogspot.com/

Και, εφόσον ο διδάσκαλος μας παρέχει το δικαίωμα της αντιγραφής λέγων:
Τό δύο τούτα μηνυματά μου [ πρό-πρό μηνύματα], καί έκείνα τά όποία πρόκειται νά άκολουθήσου δύναται έλευθέρως νά άντιγραφούν καί άναρτηθούν είς όποιενδήποτε Mπλόγκερ καί είς όποιανδήποτε Ίστοσελίδα

θα αρπάξω την ευκαιρίαν της αντιγραφής, αντιγράφων εδώ εκτενή αποσπάσματα από τα σοφά κείμενα του σεβαστού Ιωάννου Φουράκη:

ΣΑΦΗΣ ΔΗΛΩΣΙΣ: α. Σαφώς και απεριφράστως δηλώνω και διευκρίνίζω: Με τον «ΕΘΙΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗ», η «ΤΑΡΖΑΝ», η «ΑΛ ΚΑΪΝΤΑ» η, η, η, πλην μίας απλής γνωριμίας ούτε είχα ποτέ, ούτε έχω οποιασδήποτε μορφής και εκτάσεως φιλία και συνεργασία. β. Το «Τροκτικό» [ Γκι = παράσιτο] όλιο [αδήφαγο λυματογόνο] δεν έτυχε ποτέ να το συναντήσω και αντιμετωπίσω. γ. Το τελευταίο όμως χρονικό διάστημα παρατηρώ και έπισημαίνω πως:

Ο Τρώκτης, αρουραίος και άσβος τούτος εβρίσκεται εις οφθαλμοφανή διατεταγμένη αποστολή. Τροφοδούμενος συνεχώς και δεόντως, από τους επιδιώκοντας την χρυσοφόρα εκμετάλλευσιν των λυμάτων της Ψυττάλειας «ΕΘΝΙΚΟ ΕΡΓΟΛΑΒΟ» και τον εις τράπεζες και της Νήσου Μακάο των κινέζικων θαλασσών έχοντος αποθηκεύσει τον ίδρωτα των Ελλήνων της Νοτίου Αφρικής, και όχι μόνο, και μη εξαιρετέος συνάδελφος και συμπορευτής του Ασφαλιστού Ψωμιάδη διεθνής [Ίντερ...]. Τούτος δε συνεργαζόμενος και συμπορευόμενος με τον «ΕΘΝΙΚΟ ΕΡΓΟΛΑΒΟ» και Νόνο των Μ.Μ.Ε. επιδειώκει την αποκλειστική εκμετάλλευσιν της οδικής βοήθειας και των σταθμών και πρατηρίων καυσίμων της Εγναντίας οδού. Εκμετάλευσιν της οποίας την «επιστημονική μελέτη» εσχεδίασε και οργανώνει ο «Καθηγητής Πανεπιστημίου» ΚομπινοΝεκτάριος της Αίγινας και «Στρατηγός Μιλτιάδης του Καλάμου, συνεργάτης και σύμβουλος πρώην Υπουργού και νυν Βουλευτού πραίκτωρος της Αυτού Μεγαλιότητος Μ5 και της Σ.Α.Κ. δ. Το αυτό δε «Τρωκτικό» βουτηγμένο εις τα λύματα της Ψυττάλειας και τους υπονόμους της Συγγρού, του Μοσχάτου και της Κάντζας τίναζει τις από τις λυματοφόρες και δηλητηριώφορες τροφές, με τις οποίες πλουσιοπαρόχως το ταΐζουν οι ανωτέρω αναφερόμενοι

Και συνεχίζει ο Ιωάννης Φουράκης:

Η αποτροπή, του λυματόγονου, λυματοτρόφου και λυματόφορου τούτου αρουραίου, από το να τους εκτοξεύσει επιτυχώς λυματοφόρες κηλίδες και να των προκαλέσουν αυτές κάποιαν δηλητηρίασιν, είναι, όχι μόνο εύκολη αλλά και απολύτως εφικτή. Πιο εύκολη και εφικτότατη είναι η οριστική του εξουδετέρωσις. Τούτη όμως, προς το παρόν, δεν θα την επιδιώξω και διότι : Πλην από το ότι, τόσο ο αρουραίος αυτός, όσο και το όμοτότροφο και ομοστόχο αδελφάκι του κομιστοΘΕΜΑ, είναι απαραίτητα οργανάκια διαβιώντας εις τα λύματα της Ψυττάλειας, τους υπονόμους και βόθρους του Σταυρού, της Κάντζας, της Συγγρού και του Μοσχάτου προκειμένου να συνεχίσουν την χάραξιν και σηματοδότησιν, όχι μόνο της Εγναντίας οδού, αλλά των προθέσεων και προγραμματισμό και των ληστρικών στόχων της ταΐζοντάς τους ΚΑΜΟΡΑΣ.

Άρα λυματογόνο, λυματότροφο και λυματοφόρο «Τροκτικό», καίτοι ήδη έχεις ριχθεί εις την Φάκα δεν θα σου δωθεί ποντικοφάρμακο. Απλώς μόνο θα σου γίνει μια ακόμα νεκροτομικής φύσεως ανατομική και φυσιογνωμική « εξέτασις» και θα αφεθής να πορευθής την αναπότρεπη ειμαρμένη σου, κατά την οποία η ... εξοδετέρωσις σου θα πραγματοποιηθή από την τροφό σου ΚΑΜΟΡΑ.

Ενώ εις έτερον σημείον μεταγενεστέρου κειμένου του, ο Ιωάννης Φουράκης υπογραμμίζει:
Ό πρώτος ώς, ή έστω σάν ΤΡΩΚΤΗΣ γεννήτωρας τού «ΤΡΟΚΤΙΚΟΥ» καί Υβριδιακός πρόγονος τών Τρωκτικών βουτηγμένος είς τούς βούρκους τής λατύπης τής Ψυττάλειας καί τών υπονόμων τής Κάντζας, τής Συγγρού κ.λπ. μέχρι χθές, 3/3/2010 καί έπί πολλούς μήνες αυτυεχαρακτηριζόταν καί αυτόεπροβαλλόταν ώς επί 17 έτη «πρώην συνεργάτης» τού δευτέρου. από σήμερα, 3/3/2002ε επίσης, ο«πρώην συνεργάτης» αυτοεβαπτίσθει καί αύτονομάσθει καίαυτοχαρακτηρίζεται «πρώην υπάλληλος».

Τό ο,τι ο Τρώκτης τούτος επιχειρεί μία ακόμα μέταλλαξίν του, έκ πρώτης οψεως φαίνεται νὰ είναι μία ανούσια, ή μία έκ τών συχνότατων [αναλόγως τών κατά περίστασιν καί περίοδο τροφοδοτών του μέ τυρί καί τήν ποσότητά του καί ποιότητα του] οβιδιακών του μεταμορφώσεων.

Τονίζοντας εν κατακλείδει τα εξής:
Όπως πλέον είναι γνωστό, από τίς αμέσως δύο προηγούμενες αναρτήσεις [ δημοσιεύσεις μου] ο Γράφων προσήλθε αυθορμήτως καί σαφώς εθελοντικά, είς τό πεδίο διαξαγωγής του μετάξυ τών δύων «πρώην συνεργατών» πολέμου καί τά πρώτα του πυρά τά έστρεψε καί στρέφει μόνο εναντίου του Γκι(ολια(ιού)= Τρώκτη- «ΤΡΟΚΤΙΚΟΥ» καί εξ άντικειμένου φαίνεται καί είναι απρόσκλητος σύμμαχους τού ... Τριανταφυλλόπουλου. Πρίν όμως επιχειρήσει νά προωθηθή είς τό κέντρο τού πεδίου διαξαγωγής τού πολέμου τούτου καί αρχίσει νά στρέφη τά πυρά του καί πρός τούς δύο εμπόλεμους προκαλεί τόν πρώτο νά τού ανταπαντήσει είς τά εναντίο του πυρά ρίχνοντάς του καί τίς ρουκέτες εκείνες, διά τών οποίων θά αποκαλύπτει καί επιβεβαιώνει ότι αυτός ήτο ( καί είναι) ό Διδάσκαλος καί Μέντωρ τού « ΕΘΝΙΚΟΥ ΔΙΚΑΣΤΟΥ», ΤΑΡΖΑΝ, κυρίως συνειδητού, ή ασυνείδητου φερέφωνου του πολυδολοφόνου Ξηρού καί δή του πολυπράκτωρος «θεωρητικού, δήθεν του αντάρτικου των Πόλεων», ή τούτος ήτο ( καί είναι) ο Διδάσκαλος καί Μέντωρ, έπίσης, τού Τρώκτη= «ΤΡΟΚΤΙΚΟΥ» ;


Όπως θα έχεις παρατηρήσει, σεβαστέ μου αναγνώστη, εις το παρόν ευλόγιον αναδημοσιεύονται κείμενα αυστηρώς και μόνον από πηγές που εμπιστεύομαι την αξιοπιστίαν των. Φρονώ πως ο Ιωάννης Φουράκης είναι αξιόπιστον πρόσωπο (μίαν και μόνην φοράν τον έχω συναντήσει, αλλά την θεωρώ αρκετή για να κρίνω).

Όπως και να έχει το ζήτημα, θεωρώ ότι αι καταγγελίαι και αι νύξεις του Ιωάννου Φουράκη, χρήζουν διερευνήσεως -πλην όμως, ενώ έχωσιν ήδη περάσει τεσσαράκοντα ημέραι εκ της τελευταίας καταγγελίας ή έστω νύξεως, η μπλογκόσφαιρα παραμένει εις το σκότος, συνεχίζουσα να εμπιστεύεται την ενημέρωσίν της εις το "παράσιτο το διαβιών εις τα λύμματα της Ψυττάλειας και των υπονόμων της Αθήνας" (η φράσις είναι του σεβαστού Ιω. Φουράκη).

Φρονώ πως μια τοιαύτη πηγή ενημερώσεως, δεν ημπορεί να είναι αντικειμενική.

Αυτά.
ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΠΟΛΛΟΙ ΕΚΚΟΛΑΠΤΟΜΕΝΟΙ ΜΑΓΟΙ ΚΑΙ ΜΑΓΙΣΣΕΣ...

Μερικές φορές τα ρεσιτάλ χυδαιότητας -όπως αυτό που ζούμε τα τελευταία εικοσιτετράωρα- είναι χρήσιμα: Αναπτύσσουν τις αντιστάσεις και την αλληλεγγύη μας ενάντια στις αντικοινωνικές δυνάμεις που -εδώ και αιώνες- μας εχουν κάτσει στο σβέρκο.
Μπορεί τα προσωρινά τους παρατσούκλια να είναι Γκάπ, Χοιροβοσκίδης ή Βούγιας, όμως τέτοιου είδους ρεσιτάλ χυδαιότητας και εμετού, μας υπενθυμίζουν τα πραγματικά τους ονόματα και την πραγματική τους ουσία.
Όταν ακόμα και το γνωστό σάϊτ του ζούγκλα αναγκάζεται να δημοσιεύσει την παρακάτω εικόνα, τότε γίνεται φανερό ότι η επέλαση των στρατευμάτων κατοχής έχει γυρίσει ανάποδα:

ΕΞΩ ΟΙ 5 - ΜΕΣΑ ΟΙ 6


Υπό αυτές τις συνθήκες, όπου η εντεταλμένη χυδαιότητα των ένστολων γουρουνιών έξω από τα δικαστήρια είναι απλώς το κερασάκι στην τούρτα, είναι περισσότερο από εύστοχη η ανακοίνωση των παιδιών από το κατειλημμένο Πολυτεχνείο:

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΑΠΟ ΚΑΤΕΙΛΗΜΜΕΝΟ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ

Το Σάββατο 10/4 καταλάβαμε το πολυτεχνείο οδηγούμενοι απο συναισθήματα ανυποχώρητης οργής και αλληλεγγύης απέναντι στους συντρόφους μας. Θέλουμε να δείξουμε οτι υπάρχει ενα μαχόμενο κομμάτι της κοινωνίας που θα συνεχίσει να αντιστέκεται

ο τ ι κ α ι α ν σ υ μ β ε ι...


Καταλαβαίνουμε πολύ καλά το βρόμικο παιχνίδι εξαπάτησης και μαζικής χειραγώγησης που παίζουν τα επαίσχυντα ΜΜΕ. Αυτοί οι απατεώνες του λόγου και μαέστροι της παραπλάνησης, θα χρησιμοποιήσουν επιδέξια τα όπλα τους , παραπληροφόρηση, κατασυκοφάντηση και αποπροσανατολισμός απο τα πραγματικά προβλήματα: την οικονομική και κοινωνική χρεοκοπία, με σκοπό να κρατήσουν τον κόσμο κοιμησμένο και αδρανή. Κυρίως όμως φοβισμένο. Ο Οργουελ ούτε στα πιο τρελά του όνειρα δεν θα μπορούσε να φανταστεί τον τρόπο με τον οποίο θα επαληθευόταν τελικά στη σύγχρονη τηλεδικτατορία. Εμεις απαντάμε:

ΟΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΔΕΝ ΠΟΙΝΙΚΟΠΟΙΟΥΝΤΑΙ ΔΕΝ ΚΑΤΑΣΤΕΛΛΟΝΤΑΙ

ΝΑ ΑΝΑΛΑΒΕΙ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΤΙΣ ΕΥΘΥΝΕΣ ΤΟΥ ΟΠΩΣ ΚΑΝΟΥΜΕ ΚΙ ΕΜΕΙΣ.

Απο σήμερα και κάθε μέρα ξεκινάει μια λυσασμένη επίθεση αντιπληροφόρησης τοσο στην ιδια την κατάληψη του πολυτεχνείου όσο και σε κάθε γωνιά της Αθήνας. Αρνούμαστε να κατεβάσουμε το κεφάλι και να αποδεχτούμε την εξαπολυόμενη τρομολαγνεία των ΜΜΕ. Η “εσωτερική τρομοκρατία” είναι η αυταπάτη που τυφλώνει το μέσο τηλε-άνθρωπο και τον καθηλώνει σε ένα μάταιο κύνηγι μαγισσών.

Υπάρχουν πολλοί εκκολαπτόμενοι μάγοι και μάγισσες που βαδίζουν με κουκούλες μές το δάσος της πόλης.

Η αστική παρανομία δεν θα περάσει.

Η αντιπληροφόρηση μας απο εδώ και στο εξής θα φτάσει στα αφτιά και του τελευταίου παραπλανημένου νοικοκυραίου.

Δεν θα σταματήσουμε να ενημερώνουμε και να εναντιωνόμαστε αλύπητα για όλες τις στημένες κατηγορίες απέναντι στους συντρόφους μας


ΚΑΝΕΝΑΣ ΟΜΗΡΟΣ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ

ΤΕΡΜΑ ΠΙΑ ΣΤΙΣ ΑΥΤΑΠΑΤΕΣ ΕΙΝΑΙ ΑΓΩΝΙΣΤΕΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΕΣ



Υπάρχει ένα ελπιδοφόρο κομμάτι κόσμου, που αντιστέκεται και θα αντιστέκεται και έξω από τα δικαστήρια και παντού, ενάντια στην κρατική χυδαιότητα


(Για την τηλεοπτική χυδαιότητα δεν γνωρίζω -ανήκω στη μικρή μειοψηφία εκείνων που δεν ασχολούνται με την τηλεόραση. Αν κρίνω όμως από αυτή τη δημοσίευση του ευλογίου "Βαθύ Κόκκινο",, ε, τότε ούτε που θέλω να σκέφτομαι το τι έχουν ακούσει τ' αυτιά σου καημένε τηλεθεατή αναγνώστη μου... Ελπίζω τουλάχιστον να διατηρείται στη θεση του το τριχωτό της κεφαλής του και να διασκεδάζεις με τα γλοιώδη σκουλήκια της δημοσιογραφίας...).

Κυριακή, Απριλίου 11, 2010

ΒΑΚΧΥΛΙΔΗΣ

Τίκτει δε θνατοίσιν ειρήνα μεγάλα
πλούτον και μελιγλώσσων αοιδάν άνθεα
δαιδαλέων τ' επί βωμών
θεοίσιν αίθεσθαι βοών
ξανθάι φλογί μήρα τανυτρίχων τε μήλων
γυμνασίων τε νέοις αυλών τε κώμων μέλειν
εν δε σιδεροδέτοις πόρπαξιν αιθάν
αραχνάν ιστοί πέλονται
έγχεά τε λογχωτά ξίφεά τ' αμφάκεα δάμνανται ευρώς
χαλκεάν δ' ουκ έστι σαλπίγγων κτύπος
ουδέ συλάται μελίφρων ύπνος από βλεφάρων
αώιος ός θάλπει κέαρ
συμποσίων δ' ερατών βρίθοντ' αγυιαί,
παιδικοί θ' ύμνοι φλέγονται

Εδώ και αιώνες το έχει ξεκαθαρίσει ο Ηράκλειτος το ζήτημα, καλέ μου αναγνώστη, κι έχει φτάσει ως εμάς συνοπτικά: “Πόλεμος πατήρ πάντων”. Ο πόλεμος είναι ο πατέρας όλων.

Όμως, ψαγμένε μου αναγνώστη, βλέπω στα μάτια σου το ερώτημα: Αν ο πόλεμος είναι ο πατέρας των πάντων, τότε ποιά είναι η μαμά?
Χα!
Αν ο πόλεμος είναι πατήρ πάντων, καλέ μου αναγνώστη, τότε καλό θα ήταν να αρχίσεις να μπαίνεις στο τριπ ότι ο πόλεμος είναι γυναικάς! Πολυγαμικός τύπος.
Διότι, εντάξει, αυτός είναι “πατήρ πάντων”, αλλά ποιά “μήτηρ” θα προλάβαινε να φέρει στον κόσμο όλα αυτά τα “πάντα”?
Είναι προφανές ότι χρειάζονται δύο για να γίνει η δουλειά, δεν αρκεί μόνο ο πατήρ.
Ειπαμε, δεν είπαμε? “Ο άνδρας γεννά και η γυναίκα τίκτει”.
Είναι όμως εξίσου προφανές ότι χρειάζονται περισσότερες από μία μαμάδες: Ποια μαμά θα προλάβαινε μόνη της να φέρει στον κόσμο τοσα παιδιά?

Ήδη οι ποιητές και οι φιλόσοφοι έχουν φροντίσει να ξέρουμε αρκετές μαμάδες: Η παμμήτειρα φύση και η μητέρα γη είναι δύο ενδεικτικά παραδείγματα. “Η μαμά μας η καλή”, είναι ένα τρίτο παράδειγμα. Στη φράση του Μαρξ “η βία είναι η μαμμή της ιστορίας”, σαφώς η ιστορία εννοείται επίσης ως μαμά.
Και ναι, είναι σύζυγοι του μπαμπά-πολέμου όλες τους. Ξέρεις τι πόλεμος γίνεται για να γεννήσει τα δημιουργήματά της η φύση? Ξέρεις τι πόλεμος γίνεται για να φυτρώσει μια κολοκυθιά από τη γη? Ξέρεις τι πόλεμος έχει γίνει για να γεννηθείς εσύ καλέ μου αναγνώστη? Ενώ, βέβαια, ξέρεις τι πόλεμοι έχουν γίνει για να γεννήσει η ιστορία την παλιοκατάσταση που ζούμε σήμερα -και τι πόλεμος απαιτείται για να πάψουμε να ζούμε σ' αυτή την παλιοκατάσταση...

Όμως την πιο παράξενη σύζυγο του πολέμου την περιγράφει ο Βακχυλίδης:

Η μεγάλη ειρήνη γεννά για τους θνητούς
πλούτο και άνθη γλυκόφωνων τραγουδιών
και κάνει να καίγονται για χάρη των θεών
πάνω στους πολυποίκιλτους βωμούς
στην ξανθή φλόγα μπούτια βοδιών και μακρόμαλλων προβάτων
και να νιάζονται οι νέοι για αθλητικές ασκήσεις
για μουσική και για γλέντια.
Πάνω στις σιδεροδεμένες λαβές των ασπίδων
υφαίνονται ιστοί μαύρων αραχνών.
Τα αιχμηρά δόρατα και τα αμφίστομα ξίφη
τα καταστρέφει η σκουριά.
Δεν ακούγεται ήχος χάλκινων σαλπίγγων.
Ούτε διακόπτεται απ' τα μάτια ο ύπνος ο γλυκός
της αυγής, που ζωογονεί την καρδιά.
Από ευφρόσυνα συμπόσια γεμίζουν οι δρόμοι
και αντηχούν νεανικά τραγούδια.

Ναι, αναγνώστη μου: Όλα αυτά τα “τίκτει θνατοίσιν ειρήνα μεγάλα”, ήτοι “τα γεννά για τους θνητούς η μεγάλη ειρήνη”. Έτσι λέει ο Βακχυλίδης. (Είπαμε, δεν είπαμε? “Ο άντρας γεννά και η γυναίκα τίκτει”, αλλά έτσι όπως έχει γίνει κουλουβάχατο η γλώσσα μας, επί των ημερών μας γεννά και η γυναίκα).

Ο πόλεμος γεννά και η ειρήνη τίκτει λοιπόν. Τις χαρές της ζωής.
Η διαλεκτική των αντιθέτων, καλέ μου αναγνώστη.
«Πόλεμος πάντων μεν πατήρ εστι πάντων δε βασιλεύς, και τους μεν θεούς έδειξε τους δε ανθρώπους, τους μεν δούλους εποίησε τους δε ελευθέρους». Έτσι το θέτει ο Ηράκλειτος, καλέ μου.
Το ίδιο λέει κι ο Βακχυλίδης, ουσιαστικά, παίρνοντας πάσσα από τον Ηράκλειτο:
Για να απολαμβάνεις τα αγαθά της ειρήνης, πρέπει να είσαι ελεύθερος, αλλιώς τρίχες απόλαυση θα έχεις. Και για να είσαι ελεύθερος, θα πρέπει να έχεις πολεμήσει γι' αυτό. Για να σκουριάζουν τα αιχμηρά δόρατα δόρατα και τα αμφίστομα ξίφη, απαραίτητη προϋπόθεση είναι να υπάρχουν και να έχουν χρησιμοποιηθεί. Αλλιώς δε γίνεται. Αυτοί είναι οι όροι του παιχνιδιού.

Μη μου τον κατηγορείς λοιπόν το Βακχυλίδη, καλέ μου αναγνώστη, και μη νομίζεις ότι ήταν ποιητής λαπάς που δεν κατείχε τα του πολέμου. Τα κατείχε, και μάλιστα τόσο πολύ ώστε είχε περάσει στο επόμενο στάδιο των πραγμάτων -στα πράγματα της ειρήνης.

(Η νεοελληνική απόδοση του ποιήματος του Βακχυλίδη, είναι του Ιω. Μπάρμπα, από το βιβλίο “Λυρική ποίηση” των εκδόσεων Ζήτρος).

Σάββατο, Απριλίου 10, 2010

ΓΙΑ ΕΝΑΝ ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΑΝΘΡΩΠΟ

Τραγουδάς άλλο σκοπό.
Δεν μπορεί να 'σαι δικός μας.
Μέθυσε με το κρασί.
Έμαθα να σ' αγαπώ,
αν και είσ' αντίθετός μας.
Μάθε το καλά κι εσύ.

Είτε λίγοι, είτε πολλοί,
είναι κρίμα την ψυχή μας
να τη λιώνουν σαν κερί.
Ας κοιτάξουμε μαζί
να σκοτώσουμ' ένα τέρας
που παντού μάς απειλεί.

Κι αν εγώ δεν ωφελεί
να σε καίω με τη φωτιά μου,
σβήσε με μ' ένα φιλί.
Είναι άδικο οι πολλοί
να μισούν το πέταγμά μου
όπως το μικρό πουλλί.

Γιατί, αλήθεια, Ελευθερία,
γεννημένη από σεισμούς,
είναι έξω από τα κράτη
κι έξω απ' τους θεσμούς.
Έχει απ' τον ήλιο κάτι
κι από τους αστερισμούς.


Αρίμπα μουτσατσίγιος γιουτουμπίστας, Χατζιδάκις είναι, και μάλιστα στις καλύτερες στιγμές του (δηλαδή αυτές που τις έφαγε η μαρμάγκα) κι άμα μου το βρείς είτε σε βίνδεον είτε σε εμπιθρίον, θα έχεις εξασφαλίσει τον θαυμασμό μου -διότι μπήκε η άνοιξη και τέτοια χασάποσέρβικα πρέπει να ακούμε.
Έρρωσθε!

Παρασκευή, Απριλίου 09, 2010

ΔΕΥΤΕΡΗ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑ ΓΙΑ ΤΗ ΜΗ ΦΟΡΟΛΟΓΗΣΗ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ
Κυριακή 11 Απριλίου, στις 12 το μεσημέρι, έξω από τις μητροπόλεις Αθηνών και Θεσσαλονίκης

Σήμερα η Ελλάδα συγκλονίζεται από την μεγαλύτερη δημοσιονομική κρίση που έχει γνωρίσει σε καιρό ειρήνης.

Την ώρα αυτή η πνευματική ηγεσία της Εκκλησίας περιχαρακώνεται γύρω από τη διατήρηση των κεκτημένων της, ασκώντας ασφυκτική πολιτική πίεση προς όλες τις κοινοβουλευτικές παρατάξεις.

Την ώρα αυτή η κυβέρνηση υπαναχωρεί από τις εξαγγελίες της για συμμετοχή όλων, ανάλογα με τις δυνάμεις τους, στην αντιμετώπιση της κρίσης:
• Υλοποιεί όλες σχεδόν τις εξαγγελθείσες περικοπές και τα τεκμήρια για τους ιδιώτες,
• Ο φόρος επί των εισοδημάτων της Εκκλησίας από ακίνητα, εξαγγέλθηκε 20% και κατέληξε στο νομοσχέδιο ουσιαστικά σε 10%.
• Ο φόρος δωρεάς ακινήτων στην Εκκλησία εξαγγέλθηκε 5% και κατέληξε 0,5%.
• Ο φόρος δωρεάς χρημάτων στην Εκκλησία εξαγγέλθηκε 10% και κατέληξε 0,5%.

ΟΜΩΣ

Η Εκκλησία είναι ο τελευταίος τσιφλικάς στην Ελλάδα:
• Έχει στην κυριότητά της 1.300.000 στρέμματα γης.
• Μερικές χιλιάδες αστικά ακίνητα.
• Περίπου 9.000.000 μετοχές της Εθνικής Τράπεζας και μετοχές στην Τράπεζα Πειραιώς και στην Τράπεζα της Ελλάδος.
• Ξενοδοχεία και χώρους διασκέδασης και εστίασης.
• Η οικονομική λειτουργία της Εκκλησίας κρύβεται σε 10.000 περίπου νομικά πρόσωπα Δημοσίου Δικαίου αλλά και σε εταιρείες.
• Τελευταία ανακαλύφθηκαν και οι μη Κυβερνητικές Οργανώσεις.

Το Κράτος πληρώνει στην Εκκλησία 268.000.000 ευρώ ετησίως για μισθοδοσία και συντάξεις ιερέων.


Η Εκκλησία έχει μερίδιο ευθύνης στη δημοσιονομική κρίση με:
• Την ένταξη της μισθοδοσίας και της συνταξιοδότησης των κληρικών στον κρατικό προϋπολογισμό,
• Τις ετήσιες κρατικές επιχορηγήσεις των Μονών του Αγίου Όρους,
• Την κρατική αναγνώριση των οθωμανικών τίτλων κατοχής ως τίτλων κυριότητας εκκλησιαστικών ακινήτων,
• Την εμπλοκή κληρικών σε σκάνδαλα διαπλοκής με φορείς κρατικής εξουσίας, κυβερνητικούς και δικαστικούς,
• Την αδιαφανή διακίνηση κονδυλίων μέσω μη κυβερνητικών εκκλησιαστικών οργανώσεων

ΓΙ ΑΥΤΟ ΠΡΕΠΕΙ
• Να γίνει καταγραφή και έλεγχος του τρόπου κτήσης της ακίνητης περιουσίας της Εκκλησίας και όλων των εκκλησιαστικών φορέων που λειτουργούν ως ΝΠΔΔ.
• Να επιβληθεί πόθεν έσχες στους ιεράρχες.
• Η Εκκλησία της Ελλάδας να φορολογηθεί για τα εισοδήματά της, όπως όλα τα Νομικά Πρόσωπα Ιδιωτικού Δικαίου που επιδιώκουν μη κερδοσκοπικό σκοπό.
• Να θεσπιστεί ειδικός εκκλησιαστικός φόρος που θα βαρύνει μόνο τους πιστούς κάθε Θρησκείας και θα αποδίδεται στην αντίστοιχη θρησκευτική ή εκκλησιαστική οργάνωση
• Να αποτελέσει ο φόρος αυτός την μοναδική πηγή μισθοδοσίας των κληρικών

Η ομάδα πολιτών «ΥΠΟΓΡΑΨΤΕ ΝΑ ΦΟΡΟΛΟΓΗΘΕΙ ΚΑΙ Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ»
ΜΕΤΑΝΟΕΙΤΕ ΑΓΑΡΗΝΟΙ!
-Έρχεται το φάντασμα του Άκη Πάνου κρατώντας πιστόλι!


Στη μακρυνή Υεμένη, ταξιδεμένε αναγνώστη μου, ένα κοριτσάκι 13 χρονών πέθανε από εσωτερική αιμορραγία.
Ξέρεις γιατί?
Επειδή κάτι καργιόληδες που είχε για γονείς, το παντρέψανε με έναν ψυχανώμαλο 26χρονο. Το κοριτσάκι πέθανε τρείς μέρες μετά από τον αρρωστημένο γάμο.
Και βέβαια, "όπου βρίσκεις έναν, ψάξε για τον δεύτερο" λέει η παροιμία.
"Τον Μάρτιο είχαν εκδοθεί τα «απομνημονεύματα» μιας 9χρονης νύφης, της Νουτζόντ Αλι, η ιστορία της οποίας είχε γίνει γνωστή μέσα από μια υεμενίτικη εφημερίδα. Η κοπέλα αφηγήθηκε σε ένα Γάλλο δημοσιογράφο πως όταν ήταν 9 ετών υποχρεώθηκε να παντρευτεί έναν άνδρα που είχε τα τριπλά της χρόνια και ο οποίος τη βίαζε και την έδερνε. Η Νουτζόντ έγραψε ιστορία στην Υεμένη αφού κατάφερε, πριν από δύο χρόνια, να πάρει διαζύγιο".

Αυτά μαθαίνω από τη σχετική είδηση της Ναυτεμπορικής.

Και μου γυρνάνε τ' άντερα, και μονολογώ:
"Αυτά όμως συμβαίνουν μόνο στις χώρες που ζούν μακρυά από τα φώτα του δυτικού πολιτισμού", και ξαφνικά μου σκάει ένα φλασάκι σχετικά με το σκάνδαλο παιδοφιλίας που έχει αναστατώσει την καθολική εκκλησία... Και λέω πάει, δεν υπάρχει ελπίδα, η λύση δεν είναι ούτε στον σημερινό δυτικό πολιτισμό... Ενδεικτική είναι η παρακάτω ελπιδοφόρα δημοσίευση του theonion.com σχετικά με τα αυστηρά μέτρα που σκοπεύει να πάρει η καθολική εκκλησία για την αντιμετώπιση της διαδεδομένης μεταξύ των καθολικών ιερέων παιδοφιλίας:


Calling the behavior shameful, sinful, and much more frequent than the Vatican was comfortable with, Pope Benedict XVI vowed this week to bring the widespread pedophilia within the Roman Catholic Church down to a more manageable level.
Addressing thousands gathered at St. Peter's Square on Easter Sunday, the pontiff offered his "most humble apologies" to abuse victims, and pledged to reduce the total number of molestations by 60 percent over the next five years.

"This is absolutely unacceptable," Pope Benedict said. "It seems a weakening of faith in God has prevented our priests from exercising moderation when sexually abusing helpless minors."
"And let me remind our clergy of the holy vows they all took when they entered the priesthood," he continued. "They should know that they're only allowed one small child every other month."
The pope said he was deeply disappointed to learn that the number of children sexually abused by priests was almost 10 times beyond the allowable limit clearly outlined in church doctrine.


Αξίζει να ρίξεις μια ματιά στο εν λόγω άρθρο, καλέ μου αναγνώστη! Εξετάζει το πρόβλημα σε βάθος, αναλύοντας διεξοδικά τη θέση της καθολικής εκκλησίας για το όλο ζήτημα.

Κατά τα άλλα, σαν χτες-σήμερα πέθανε ο Άκης Πάνου. Όπως θα θυμάσαι ή θα έχεις ακούσει, μέχρι και άνθρωπο σκότωσε ο Άκης Πάνου προκειμένου να υπερασπίσει την ευτυχία της κόρης του -έτσι όπως εκείνος εννούσε της ευτυχία της.

Την ίδια στιγμή που χιλιάδες μουσουλμάνοι με τις χατζάρες και χιλιάδες καθολικοί με τα πιστόλια κάθονται και μαλακίζονται σχετικά με την ευτυχία των παιδιών τους.
Δεν ξέρω -και δεν θέλω να μάθω- αν φταίει το ότι είναι μονοθεϊστές ή το ότι είναι απλώς καραγκιόζηδες.

Ως φόρο τιμής προς τον Άκη Πάνου -που δείχνει το δρόμο- λέω να κλείσω αυτό το σύντομο κειμενάκι με ένα παλιό του τραγούδι, μια μπαλάντα που είχε γράψει όταν γεννήθηκε η κορούλα του.
Τραγουδά η συντρόφισσα Ζανέτ Καπούγια, η οποία και μόνο γι' αυτή την ερμηνεία της, εδώ και 25-30 χρόνια είναι μες την καρδιά μου.

Πέμπτη, Απριλίου 08, 2010

ΚΑΗΜΕΝΕ ΘΟΥΚΥΔΙΔΗ...
(update)




Και τότε ο ευσεβής Συντ Ακατανόμαστος αντικρύσας την εικόναν του Αγίου Θουκυδίδου εσταυροκοπήθη για πρώτη φορά μετά από 30 χρόνια, και είπεν:
"Καημένε Θουκυδίδη, τι σου'μελλε να πάθεις στα γεράματα..."

(η εικόνα είναι από τα Μετέωρα, μονή μεταμορφώσεως του σωτήρος, και την ψάρεψα από το φίλιον Ιn Νomine portal, εις το οποίον -αν και φίλιον- δεν είμαι μέλος, με αποτέλεσμα να μην μπορω να δω και άλλες αντίστοιχης ομορφιάς και ανατριχίλας εικόνες, που υποθέτω ότι δεν μπορεί παρά να υπάρχουν).

--------------------------------------------
update -Τρεις ώρες μετά:

Και, βέβαια, όταν ο Θουκυδίδης κατάλαβε τι παίχτηκε, λογικό κι επόμενο ήταν να πεταχτεί μέχρι τα μετέωρα για να δει με τα μάτια του πως έχει το ζήτημα, και είδε. Με αποτέλεσμα να του σηκωθεί η τρίχα κάγκελο, να πάρει ανάποδες, και να σχολιάσει την κατάσταση -διά χειρός Uhuru- με τον εξής τρόπο:
ΚΛΥΣΜΑΤΑ, ΣΕΝΤΡΕΣ, ΓΚΟΜΕΝΑΚΙΑ, ΠΑΚΕΤΑ
άγγελοι, τέλεξ, ανθοδέσμες, κουφέτα...




Ζούμε σε ψεύτρα εποχή και δεν υπάρχει ανακωχή, που λέει και ο τρισμέγιστος.

Τετάρτη, Απριλίου 07, 2010

ΕΝΕΡΓΟΙ

Η ύπαρξη του buzz.reality-tape, μέχρι χτες μου ήταν σχεδόν άγνωστη: Μόνο ακουστά το είχα, και ούτε καν είχα καταλάβει τι είναι και σε τι χρησιμεύει. (Και τώρα που είδα τι είναι και σε τι χρησιμεύει, έπεσα στην εποχή όπου δεν εγγράφει νέα μέλη, οπότε γι' αυτό το λόγο γράφω εδώ όσα ενδεχομένως θα ήταν σκοπιμότερο να γράψω εκεί).

Κάποια στιγμή χτες είπα να κοιτάξω τα στατιστικά του παρόντος ευλογίου, και έκπληκτος είδα ότι συνέρρεε εδώ πέρα κόσμος και κοσμάκης προερχόμενος από το buzz.reality-tape. "Άλλο και τούτο πάλι", μονολόγησα και είπα να το ψάξω, αλλά με φάγανε τα Εξάρχεια και τα ξενύχτια, οπότε μόνο σήμερα το πρωί μου δόθηκε η ευκαιρία να καταλάβω τι παίχτηκε:

Μια άγνωστη φίλη, έκρινε σκόπιμο (και καλά έκανε εφόσον έτσι έκρινε) να τοποθετήσει εκεί το κειμενάκιον που ειχα ανεβάσει εδώ τη Δευτέρα, με τίτλο "Ετεροχρονισμένη Πρωταπριλιά".
Με αφορμή αυτό το κειμενάκιον, απ' ό,τι βλέπω, άνοιξε μια όμορφη μικρή κουβέντα που έχει ως θέμα το έθιμο του "καψίματος του Ιούδα" (ή ενδεχομένως του "καψίματος του Εβραίου") και κατά πόσο αυτό το έθιμο είναι αντισημιτικό.
Μπορώ να σου πω αναγνώστη μου, ότι κι εγώ έμαθα πολλά για αυτό το έθιμο, του οποίου γνώριζα μόνο το όνομα (και μάλιστα το γνώριζα ως "κάψιμο του εβραίου" κυρίως -πιθανολογώ ότι η ονομασία "κάψιμο του Ιούδα" μάλλον είναι εξευγενισμένος νεολογισμός).

Δεν ανήκω σ' αυτούς που υποστηρίζουν τα έθιμα ντε και καλά. Ούτε ιδιαίτερα ελληναράς νιώθω -έχω μια ροπή προς το διεθνισμό, ούτε καν χριστιανός που γιορτάζει το Πάσχα -ή χριστιανός εν γένει- είμαι. Ως εκ τούτου, αφενός δεν έχει τύχει ποτέ να βρεθώ στο έθιμο, αφετέρου μου σπάνε τ' αρχίδια τα πασχαλινά έθιμα και αδιαφορώ αν θα καταργηθούν. Έτσι κι αλλιώς δεν είναι του γούστου μου.

Εντελώς φιλολογική και απόμακρη είναι λοιπόν η ενασχόλησή μου με το θέμα του "καψίματος του Ιούδα" και εντελώς φιλολογικά κι απόμακρα αναρωτιέμαι αν το έθιμο έχει όντως αντισημιτικές ρίζες.

Για να εννοήσω λοιπόν αν και κατά πόσον το έθιμο είναι αντισημιτικό, έκανα το εξής πείραμα:
Άναψα ένα τσιγάρο, ρούφηξα μια κούπα κρασί, άπλωσα τα πόδια μου στο πάτωμα και οραματίστηκα δύο πράγματα:

Πρώτα οραματίστηκα ότι είμαι μια καλοσυνάτη νοικοκυρά της Ζακύνθου και ότι νοικιάζω δωμάτια σε τουρίστες. Μέσα στα δωμάτια έχω όλα τα κομφόρ, μεταξύ των οποίων: Πιάτα, κατσαρολικά, μαχαιροπήρουνα και άλλα σχετικά.
Κάποια δόση με επισκέπτονται ως πελάτες κάποιοι καλοί και ευγενικοί άνθρωποι και μου ζητάνε δωμάτιο. Τους οδηγώ μέσα, τους το παρουσιάζω, τους δείχνω με περηφάνεια όλα τα κομφόρ (και τα πιατικά και τα κατσαρολικά και τα μαχαιροπήρουνα) κι εκεί που περιμένω ότι θα νιώσουν χαρούμενοι για την περιποίησή μου, νιώθω να με ΦΤΥΝΟΥΝ ΣΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ όταν μου λένε:
"Για θρησκευτικούς λόγους δεν θα μπορούσαμε, δυστυχώς, να χρησιμοποιήσουμε τα σκεύη της κουζίνας σας και έχουμε φέρει τα δικά μας, διότι τα δικά σας τα θεωρούμε μολυσμένα εφόσον είστε αλλόθρησκη".
Τρελαίνομαι που λες, τους ρωτάω "καλά ρε παιδιά, σε ποιά θρησκεία είστε και έχετε καβαλήσει καθέτως το καλάμι της κοινωνικής απομόνωσης?"
Και μου εξηγούν ότι είναι "ενεργοί εβραίοι".
Δεν ξέρω τι ακριβώς πά να πει αυτό, αλλά πάντως ό,τι κι αν σημαίνει δεν είναι καλό: Πρόκειται για μια θρησκεία που απομονώνει κοινωνικώς τους πιστούς της.

Μόλις τέλειωσα αυτόν τον οραματισμό, έπιασα τον επόμενο:
Ήμουν λέει διευθυντής ενός υποκαταστήματος τράπεζας στη Ζάκυνθο. Κάποιοι πελάτες της τράπεζας, εβραίοι στο θρήσκευμα, είχαν φανεί εξαιρετικά τίμιοι σε μια συναλλαγή τους με κάποια υπάλληλό μου, ενώ κάποιος άλλος στη θέση τους θα είχε εκμεταλλευτεί το λάθος της υπαλλήλου μου, θα είχε πάρει τα παραπάνω λεφτά και θα είχε γίνει Καρλ Λιούις και Σπύρος Λούης.
Θέλοντας να ευχαριστήσω τους εβραίους στο θρήσκευμα πελάτες μου, είπα να τους καλέσω σε γεύμα.
ΜΕ ΕΦΤΥΣΑΝ ΣΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ λέγοντάς μου: "Το θέμα του φαγητού είναι πολύ περίπλοκο για μας λόγω του ότι είμαστε ενεργοί Εβραίοι".
Ουσιαστικά μου είπαν, δηλαδή, ότι δεν δέχονται να συν-γευματίσουν με έναν βρωμιάρη όπως εγώ, γιατί αυτοί ανήκουν στη θρησκεία των καθαρών.
Κόντεψα να πάρω ανάποδες, αλλά επειδή είχαν φερθεί εξαιρετικά τίμια στη συναλλαγή τους, ήθελα να τους το ανταποδώσω. Τους πρότεινα λοιπόν να στείλω στο χώρο τους ένα κασόνι ποιοτικά κρασιά, έτσι, ως δικό μου ευχαριστώ για την τιμιότητά τους.
ΜΕ ΞΑΝΑΕΦΤΥΣΑΝ ΣΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ, λέγοντάς μου ότι "Αυτό είναι επίσης πρόβλημα, διότι είμαστε ενεργοί εβραίοι και δεν δεχόμαστε δώρα από βρωμιάρηδες σαν εσένα".
Τσαντίστηκα άσχημα με τους αγενέστατους -αν και τίμιους- ενεργούς εβραίους, και άρχισα να μουρμουρίζω "ρε δεν πα να γαμηθείτε κι εσείς και η ενεργητικότητά σας..."

Κάπως έτσι βγήκα από τη νιρβάνα μου, και μετέφερα το μυαλό μου κάπου στο 1700 μ.Χ, σ' ένα κωλοχώρι κάπου στην Πελοπόννησο.
Ήταν, λέει, παραμονές του πάσχα, κι όλο το χωριό ετοιμαζόταν να βάψει αυγά, να πλάσει κουλουράκια με τα δυό του τα χεράκια, να σουβλίσει αρνιά, να ετοιμάσει κοκορετσια, να μαζέψει λουλούδια για τον επιτάφιο, και τέτοιες μαλακίες που γίνονται σε ετήσια βάση.
Τους χωριανούς τους ήξερα έναν προς έναν: Ούτε ένας δεν έδινε θρησκευτική αξία στη γιορτή. Όλοι στο μυαλό τους είχαν το γλέντι, τη μάσα και το φραμπαλά. Να γιορτάσουν ήθελαν οι άνθρωποι, κι επειδή το χωριό ήταν μικρό, όσο περισσότεροι έπαιρναν μέρος στο γλέντι, τόσο καλύτερο γλέντι θα γινόταν.

Και ξαφνικά ένας ράφτης που τον λέγανε Αβραάμ, αγκαζέ με έναν περιπτερά που τον λέγανε Ιακώβ και μ' έναν αγωγιάτη που τον λέγανε Ιωσήφ, σκάνε μύτη στην πλατεία του χωριού και μας λένε:
"Μαστόρια, είμαστε ενεργοί εβραίοι και δεν μπορούμε να πάρουμε μέρος στο γλέντι σας, γιατί ως ενεργοί εβραίοι δεν κάνει να φάμε με εσάς τους ξεφτιλισμένους υπάνθρωπους, ούτε κάνει να πιούμε με εσάς τους βρωμιάρηδες, ούτε κάνει να χορέψουμε με εσάς τους ηλίθιους πιθήκους, διότι είμαστε ενεργοί εβραίοι".

Τους γράψαμε κι εμείς στ' αρχίδια μας, λέγοντας από μέσα μας "Να πάτε να πεθάνετε μόνοι σας, παλιομαλάκες". Αλλά δεν τους το είπαμε φωναχτά, διότι είμαστε ευγενικοί άνθρωποι, άσε που μέχρι τελευταία στιγμή ελπίζαμε πως θα έρθουν στο πασχαλινό γλέντι μας. Είπαμε, όσο πιο πολλοί είναι στο γλέντι, τόσο καλύτερο γλέντι γίνεται -χώρια που αυτοί ήξεραν να παίζουν και κάτι μυστήριους ρεμπέτικους σκοπούς που είχαν μάθει στη Σαλονίκη, και θα άναβε το γλέντι έτσι και μας έπαιζαν το "Ελενίτσα μου", άσε που θα χαλαρώναμε όμορφα αν μας έπαιζαν και το για σαλιό ντε λα μαρ λα γαλάνα, θα τη βρίσκαμε με τα τραγούδια τους και θα γλιτώναμε από τους βλάχους με τα κλαρίνα...

Αλλά τελικά οι εβραίοι δεν ήρθαν.
Πρόβλημά τους. Εμείς γλεντήσαμε μια χαρά.
Κάποια στιγμή στη διάρκεια του γλεντιού, ένας σουρωμένος έφερε μια μπάλλα από άχυρο, της έδωσε ανθρώπινο σχήμα, και μας είπε με νόημα:
"Ο Γιούδας! Τι λέτε, τον καίμε τον παλιοεβραίο?"
Σουρωμένοι όπως ήμασταν όλοι, είπαμε ναι.
Κρεμάσαμε την αχυρόμπαλλα σ' ένα δέντρο και της βάλαμε φόκο, ενώ ο βάρδος κακοφωνίξ του χωριού, τσάκωσε τη λύρα του και άρχισε να παίζει ένα συρτό:

Κεράτσα, Κεράτσα, Κεράτσα Κληματσίδα,
Να κάψουμε τον Οβριό, που πουλεί τα μήλα,
Επάνω στη γκαμήλα.
Οβριός τ’ ορνίθι το ‘κλεψε, μες το βρακί του το ‘βαλε
Για του γέρου τα μιστά, που πελέκα τα καρφιά.
Νο του, νο του χέζω το νουνό του
Γάρο του γάρο του, χέζω το τσιγάρο του
Μπούκι μπούκι του, χέζω το τσιμπούκι του.
Οβριός πουλεί μαχαίρια, να κοπούν τα δυό του χέρια.
Οβριός πουλεί μετάξι, σαν τον διάολο να πετάξει.
Οβριός πουλεί ψαλίδια, να κοπούν τα δυο τ’ τ’ αρχίδια.
Πάνε όλ’ στ’ ανάθεμα, πάνε και στ’ ανάσκελα.

Ήταν σαφές ότι ελλείψει της μουσικής των εβραίων φίλων μας, οι βλάχοι είχαν επικρατήσει. Ήταν σαφές επίσης πως είχαμε θυμώσει με αυτούς που μας είχαν προσβάλλει.
Μέχρι που ο Δημητράς και οι ελσίνκιδες μάθανε το τραγούδι μας και μας ονόμασαν αντισημίτες, αντί να μας ονομάσουν απλώς κακόγουστους.
Φυσικά αδιαφορούμε για τη γνώμη τους, εφόσον η γνώμη τους αδυνατεί να φτάσει μέχρι τη ρίζα των πραγμάτων και να βρει τη σωστή σχέση αίτιου-αιτιατού, ως εκ τούτου αδυνατεί να δει ποιός υποτιμάει ποιόν.

Που λες αναγνώστη μου, βγήκα χαρούμενος από το διαλογισμό μου, και για να δεις πόσο χαρούμενος είμαι, σου κάνω πάσα μια ακόμα όμορφη ιστοριούλα:

Αν κάνεις κλικ εδώ, θα διαβάσεις μια συγκινητική ιστοριούλα από τον ιστότοπο του Ζαν Κοέν. Αυτή η ιστοριούλα στάθηκε η αφορμή για όσα διάβασες παραπάνω.