ΑΛΦΑΒΗΤΑΡΙΟ - ΤΑ ΚΑΚΑ ΠΑΙΔΙΑ

Οι γονείς μου ήταν ρεαλιστές όταν, ενώ ήμουν ακόμα πολύύύ μικρός, μου εξήγησαν:
"Παιδί μου, αφού δεν πρόκειται να μάθεις να μιλάς όπως όλος ο κόσμος, τουλάχιστον μάθε να γράφεις. Κι αφού άλλα θα ακούς και άλλα θα καταλαβαίνεις, τουλάχιστον μάθε να διαβάζεις".
Κι άρχισαν να με διδάσκουν ανάγνωση και γραφή πολύ πριν πάω σχολείο. Ως εγχειρίδιο διδασκαλίας, είχαν τα δελτία του προ-πο!
Ακόμα θυμάμαι με νοσταλγία την ημέρα που πρωτοέγραψα "ΓΙΟΥΒΕΝΤΟΥΣ"!
Και, ακόμα θυμάμαι με δέος τη μέρα που πρωτοδιάβασα σωστά τη λέξη "ΠΑΝΕΛΕΥΣΙΝΙΑΚΟΣ".

Αργότερα, στην πρώτη δημοτικού, ήμουν ο μάστερ και ο τσάμπιον της γραφής. Φρασούλες του στυλ "Λόλα να ένα μήλο" τις είχα για παιχνιδάκι.

Επέτειος της χούντας σήμερα (21 Απριλίου), καλέ μου αναγνώστη, και θυμήθηκα με νοσταλγία τα παιδικά μου χρόνια... Διότι, αν κάποιος κάνει τα πρώτα του βήματα μέσα σε περιβάλλον χούντας, δύο περιπτώσεις υπάρχουν:
Είτε να γίνει θαυμαστής της χούντας (σαν το Χρυσοχοϊδη, ας πούμε),
είτε να γίνει κάτι σαν εμένα (πράγμα που δεν είμαι σίγουρος αν είναι δελεαστικό).
Πάντως να βγει φυσιολογικός, είναι κομματάκι δύσκολο... Κακό πράμα οι χούντες.

Πάντως, ανεξαρτήτως της επετείου, ρίξε μια ματιά, νοσταλγικέ αναγνώστη μου, στο αλφαβητάριο με βάση το οποίο οι παλιότεροι έμαθαν τα πρώτα από τα πέντε κολυβογράμματα που ξέρουν. Ξεφύλλισέ το κάνοντας κλικ εδώ και ίσως μπεις στην ψυχολογία τους...

Και, βέβαια, επειδή το ποτάμι του χρόνου δεν γυρίζει πίσω, ίσως θα ήταν ωφέλιμο τα δικά σου παιδιά να μη διδαχτούν από το δικό μας αλφαβητάριο, αλλά από τη νέα, δυναμική και αγωνιστική παραλλαγή του, την οποία θα βρεις σε ένα ωραιότατο .pdf, κάνοντας κλικ εδώ -προσωπικά αυτή την παραλλαγή προτιμώ, νομίζω πως έχει μεγαλύτερη σχέση με την πραγματικότητα.