Τα λόγια μου τα μαγικά

Έλα βρε ορφικέ και απολλωνιστή λυράρη και μπουζουξή αναγνώστη μου, εσύ που ξέρεις καλύτερα, σκάρωσε ένα ουσάκ, ένα ραστ, ένα χιτζασκιάρ, ένα ποιμενικό μινόρε θανάτω θάνατον πατήσας, κάτι τελοσπάντων, να το κυκλοφορήσουμε δημιουργώντας νέα υποκατηγορία του έντεχνου, μυστικιστικο-αποκρυφιστικό έντεχνο ή κάπως έτσι,
να μαζέψουμε όλο το χαρτί
διότι οι καιροί ου μενετοί.

Σου έχω στίχους δυναμίτη. Δεν είναι?

Τα πήρε ο άνεμος γλυκά
τα λόγια σου τα μαγικά
και τώρα έλατα κι ιτιές
τα τραγουδάνε τις νυχτιές. 

Τα άκουσα κι εγώ καλέ
και το 'ριξα στο χαβαλέ
και σκέφτηκα να κάνω ντου.
Ν' ανταποδώσω με βουντού.

Έτσι βρε, για την κόντρα!

Μέσα στης κρίσης τoν καιρό
να το χωνέψω δεν μπορώ
ότι έχω μόνιμο προσόν
να είμαι στόχος μαγισσών.

Μάγισσες φέρτε βότανα
να μαστουριάσω εδώ ξανά.
Δίπλα σε έλατα και ιτιές
που μαρτυράνε τις γητειές

και δε μου πάνε κόντρα. 

Είναι κι αστείο τελικά
να σου ξηγιούνται μαγικά
όταν και ξέρεις και ποθείς
τρόπους να βρεις ν' αντισταθείς. 

Τους λες γκουντ μπάι κι έχετε γειά
και χαίρε ώ χαίρε ελευθεριά
και μάκια πάντων και πασών
των μάγων και των μαγισσών

άμα σου πάνε κόντρα. 

Καλάμια έλατα κι ιτιές
μη μαρτυράτε τις γητειές.
Αφήστε να 'ναι μυστικά
τα λόγια μου τα μαγικά.

Έτσι βρε, για την κόντρα.

Ευνόητο είναι πως όλα τα στιχουργήματα έχουν κάποια συνειρμική αφετηρία, βέβαια. Εν προκειμένω αυτή: