Οι της παιδείας μετέχοντες -τρομάρα τους

Χάιντε ξανά-μανά...

«Τοσοῦτον δ' ἀπολέλοιπεν ἡ πόλις ἡμῶν περὶ τὸ φρονεῖν καὶ λέγειν τοὺς ἄλλους ἀνθρώπους, ὥσθ' οἱ ταύτης μαθηταὶ τῶν ἄλλων διδάσκαλοι γεγόνασι, καὶ τὸ τῶν Ἑλλήνων ὄνομα πεποίηκε μηκέτι τοῦ γένους ἀλλὰ τῆς διανοίας δοκεῖν εἶναι, καὶ μᾶλλον Ἕλληνας καλεῖσθαι τοὺς τῆς παιδεύσεως τῆς ἡμετέρας ἢ τοὺς τῆς κοινῆς φύσεως μετέχοντας». 

Ισοκράτης

Τους τελευταίους μήνες με την έξαρση του προσφυγικού, αρχίσανε και πάλι τις δημόσιες εμφανίσεις τα μέλη του ροκ συγκροτήματος "Οι της ελληνικής παιδείας μετέχοντες". 

Βέβαια το θέμα εχει τόσο πολύ συζητηθεί και αναλυθεί, που νιώθω ότι σιγά-σιγά αρχίζει να μου ζαλίζει τ' αρχίδια κάθε νέα αναφορά σε αυτό.

Κάθε φορά λοιπόν που πέφτω πάνω του, αρκούμαι να το ρίχνω στο στοχασμό. 

Στον στοχασμό τον σχετικό με τους Ρομά. 

Οι οποίοι Ρομά, κατά κανόνα δεν είναι της ημετέρας παιδείας ούτε τραβάνε κάποιο ιδιαίτερο ζόρι να γίνουν -και απ' όσο ξέρω δεν τραβάνε κάποιο ιδιαίτερο ζόρι να λένε πως κατάγονται ντε και καλά από το ένδοξο ελληνικό γένος.

Κι έτσι, ενώ το τσιτάτο για τους της ημετέρας παιδείας μετέχοντες έχει αναφερθεί με αφορμή πρόσφυγες και μετανάστες, καταλήγει να αφορά κάποιους Έλληνες πολίτες: Τους Ρομά. 

Τους οποίους Ρομά κανείς δεν αγαπά: 

Ούτε οι φανς του συγκροτήματος "Οι της ελληνικής παιδείας μετέχοντες" αλλά ούτε και οι κατά κανόνα αγράμματοι (ως εκ τούτου απολύτως δικαιολογημένα υποτιμούντες το ρόλο της ημετέρας παιδείας) εθνικιστές. 

Βρε μιλάμε κανείς δεν τους θέλει τους Ρομά: Ούτε όσοι κόβουν φλέβες για τους της κοινής φύσεως μετέχοντας ούτε όσοι λατρεύουν τους της ημετέρας παιδείας μετέχοντας. 

Όποτε λοιπόν πέφτω σε τέτοια συζήτηση για το γνωστό τσιτάτο του Ισοκράτη, αντί να κάθομαι να αναλύω ποιος και τι στα κομμάτια ήταν ο Ισοκράτης και τι εννοούσε, αρκούμαι να βάζω στο κέντρο της συζήτησης τους Ρομά. 

Σύντομα οι δυο αντιμαχόμενες πλευρές διαπιστώνουν πως αυτά που τοις χωρίζουν είναι λιγότερα από αυτά που τις ενώνουν, με αποτέλεσμα όλα να τελειώνουν μέσα σ' ένα κλίμα καταλλαγής και συνεννόησης -αν και μερικές φορές μ' αρέσει να τους τσιγκλάω με ερωτήματα του στυλ "δηλαδή χαρίζετε τους Ρομά στους Τούρκους?", ερωτήματα που φερνουν ευχάριστα αποτελέσματα αν υπάρχουν παρόντες τίποτα λανθάνοντες στρατόκαυλοι ή ανησυχούντες για το δημογραφικό πρόβλημα της χώρας.

Α, ρε Ισοκράτη και που να 'ξερες ότι μια μέρα θα  συμβάλλεις στη διασκέδασή μου... 

Τέλος πάντων. 

Ας κλείσω το σημείωμα βάζοντας την κατά τη γνώμη μου ορθώς επικαιροποιημένη ερμηνεία του Ισοκράτειου τσιτάτου: 

«Είναι δε τόσο μεγάλη η απόσταση που χωρίζει την πολιτεία μας από τούς άλλους ανθρώπους ως προς την πνευματική ανάπτυξη και την τέχνη τού λόγου (αμφότερα δεν τα κατέχουμε), ώστε οι μαθητές της αντί να έχουν γίνει διδάσκαλοι τών άλλων έχουν γίνει σύμβολα αμορφωσιάς και φανατισμού. Με αποτέλεσμα το όνομα τών Ελλήνων να διασύρεται και να έχει καταντήσει σύμβολο όχι πλέον τής καταγωγής ή της πνευματικής ανυψώσεως αλλά του φανατισμού και της αγραμματοσύνης, και να αυτοαποκαλούνται Έλληνες εκείνοι που πέρα από την ενδεχόμενη εξ αίματος καταγωγή τους από τους αρχαίους Έλληνες, δεν έχουν καμία πνευματική συνάφεια με εκείνους και το έθος και το ήθος τους. Αν μάλιστα προσθέσει κάποιος και την ενδεχόμενη παντελή έλλειψη καταγωγής από τους αρχαίους Έλληνες, τότε η περηφάνεια τους για την ελληνική τους καταγωγή είναι για γέλια».

Αγγελόπουλος, Ο Πρόσφυγας