Λοιπόν, τις τελευταίες μέρες, για ανεξερεύνητους και αδιευκρίνιστους λόγους, βλέπω πολλή τηλεόραση. Μιλάμε για πολλές ώρες.
Από την άλλη, σαν εκ γενετής οπαδός των μειοψηφικών θεωρήσεων της ζωής, λογικό είναι να τείνω προς την παρακολούθηση των "μικρών" καναλιών της Αθήνας.
Ελάχιστα έχω κάτσει να δω Μέγκα ή Αντένα ή Σταρ ή Άλφα ή τα κρατικά κανάλια. Με κάτι Blue Sky, High Channel, Extra, Alter και Τηλεφως και ΤηλεΆστυ (και τα συναφή) ασχολούμαι.

Έκπληκτος λοιπόν, έκανα την εξής αξιοπρόσεκτη παρατήρηση:
Αυτά τα μικρά κανάλια , αφιερώνουν (ή ενδεχομένως πουλάνε) σημαντικό ποσοστό από το χρόνο τους, για να ασχοληθούν με εκπομπές και θέματα και ζητήματα αναζήτησης "ελληνοκεντρικού" και "εθνικού" ενδιαφέροντος, αλλά και σε εκπομπές και ντοκυματέρ με θέματα "ανεξήγητου" και "υπερφυσικού" και "μυστήριου".
Ίσως, άλλωστε, αυτός ακριβώς να είναι ένας λόγος που τα βλέπω. Διότι κι εγώ έχω ανάλογα και αντίστοιχα ενδιαφέροντα.

Ως εδώ όλα καλά.
Με προβληματίζει, όμως, αυτό που συμβαίνει τις μεταμεσονύκτιες ώρες: Ένα περίεργο πράγμα! Τις μεταμεσονύκτιες ώρες, ως διά μαγείας, τα κανάλια αυτά (με τιμητική εξαίρεση το "κομματικό" και χριστιανορθόδοξα αναθρεμμένο ΤηλεΆστυ) μετασχηματίζονται σε κανάλια πορνογραφικού περιεχομένου, ένα πράμα... Οι πορνο-διαφημίσεις δίνουν και παίρνουν, σε συνδυασμό με άφθονες ταινιούλες και σποτάκια σοφτ πορνό και άλλα "αισθησιακά" καλούδια...
Το φαινόμενο το παρατήρησα μια, το παρατήρησα δυό, το παρατήρησα τρεις και πέντε... Μαύρες σκέψεις άρχισαν να με ζώνουνε... Όχι ότι είμαι (ή υπήρξα ποτέ) σεμνότυφος... Κάθε άλλο... Αλλά το θέμα (και το θέαμα) είναι αν μη τι άλλο άξιο αναφοράς και μελέτης...

Για ποιό λόγο άραγε να συμβαίνει αυτή η μεταμεσονύκτια μετάλλαξη? Για ποιό λόγο να ΜΗΝ συμβαίνει μια αντίστοιχη μεταμεσονύκτια μετάλλαξη και στα "μεγάλα" και "έγκυρα" κανάλια?
Προφανώς επειδή τα "μεγάλα" και "έγκυρα" κανάλια, είναι ΟΝΤΩΣ μεγάλα και έγκυρα! Σε αντίθεση με τα "μικρά" και "άκυρα"! Δεν εξηγείται αλλιώς...

Εντάξει, αλλά για ποιό λόγο τα "μικρά" και "άκυρα" κανάλια αφιερώνουν τόσο χρόνο σε εκπομπές αναζήτησης, συνωμοσιολογίας, αρχαίας Ελλάδας, εξωγήινων και τα συναφή (όλα μαζί στη συσκευασία του ενός)? Για ποιό λόγο να μην παίζουν όλη μέρα κι όλη νύχτα τσόντες, ας πούμε? Τι τα αναγκάζει να προβάλλουν και "δήθεν σοβαρές" ή "όντως σοβαρές" εκπομπές?

Μια εύκολη απάντηση είναι ότι αυτές οι εκπομπές είναι "επί χρήμασι προβαλλόμενες". Κάποιος πικραμένος, ας πούμε, θέλει να προβάλλει τηλεοπτικώς την πρωτοποριακή του αποψάρα, αλλά δεν έχει τα απαραίτητα φράγκα. Οπότε τι κάνει? Ποιεί την ανάγκη φιλοτιμία, και πάει και αγοράζει χρόνο σε ένα κανάλι της πλάκας. Με αποτέλεσμα, αφ' ενός να ψευτο-ανεβαίνει το ποιοτικό επίπεδο του καναλιού, αφ' ετέρου να καταβαραθρώνεται το δημόσιο ίματζ και κύρος του προσώπου και των ιδεών που φέρει ο ίδιος ο "κάποιος πικραμένος". (Κανείς σοβαρός άνθρωπος δεν πρόκειται να τον πάρει στα σοβαρά, κι ας είναι, ενδεχομένως, φορέας πολύ σοβαρών ιδεών).

Είναι όμως τόσο απλά τα πράγματα?
Πολύ φοβάμαι πως τα πράγματα είναι πολυπλοκότερα, κοινωνικότερα, βαθύτερα και πολύ πιο μπερδεμένα...
Δηλαδή, πολύ φοβάμαι πως περιτριγυριζόμαστε από μια υπερ-πολυπληθή (και πολυπαθή) μάζα αγάμητων και ανέραστων συνανθρώπων, οι οποίοι με το ένα χέρι αποτελούν τους ευγενείς τροφοδότες του κάθε μαστροπού και νονού της νύχτας, ενώ με το άλλο χέρι αισθάνονται απ' ευθείας απόγονοι του Σωκράτη και του Αριστοτέλη, και με το τρίτο (το μακρύτερο) χέρι τους, ψάχνουν μπας και τυγχάνουν συγγένειας με εξωγήινους από τον Σείριο και την Ανδρομέδα...
Μαζάνθρωποι της πλάκας, αιώνια θύματα πολλαπλής εκμετάλλευσης: ξεζουμισμένοι από το αφεντικό, ξυλοφορτωμένοι από τους γονείς και τη γυναίκα τους (την οποία και αυτοί ξυλοφορτώνουν κατά το δυνατόν), ξεζουμισμένοι από τον κάθε νταβά του ελεύθερου χρόνου, πιασμένοι κώτσοι από τον κάθε απατεώνα και απατεωνίσκο, αμόρφωτοι, άξεστοι, άθλιοι και τρισάθλιοι φτωχοδιάβολοι που ελάχιστες πιθανότητες έχουν να δουν μια άσπρη μέρα... Κι αν την δουν, θα είναι μόνο κατά τύχη...

Και ξαφνικά, συναντάνε στην τηλεόραση μια κάποια κυρα-Αλτάνη, έναν κάποιον Ιδεοθέατρο, έναν κάποιον Άδωνι Γεωργιάδη, μια κάποια κυρα-Σεμέλη (απλώς ενδεικτικά τα ονόματα - αποφεύγω να αναφερθώ σε αμόρφωτους απατεώνες τύπου Βελόπουλου) και ως δια μαγείας νιώθουν σαν "εκλεκτόν γένος", σαν "βασίλειον ιεράτευμα", σαν "γενικώς πνευματικοί γαμάουα"...
Όσο δε μεγαλύτερα φούμαρα τους πουλήσει ο εκπομπάρχης, όσο περισσότερη ορφική και ορφικοπυθαγόρεια μύηση τους πλασάρει, όσο περισσότερες φορές αναφέρει ο εκπομπάρχης τον Απολλώνιο τον Τυανέα, τόσο περισσότερο κορδώνονται σαν διάνοι...
Δεν ξέρω για σας, αλλά εγώ βρίσκω το φαινόμενο αποκαρδιωτικό... Θα μπορούσα να του δώσω τον τίτλο ενός παλιού τραγουδακιού των Μπητλς: Sgt. Pepper's Lonely Hearts Club Band

Υπάρχουν κάποιοι ευαίσθητοι άνθρωποι, που καλόπιστα ισχυρίζονται ότι "ανάμεσά μας ζουν αρκετές δεκάδες, ίσως και εκατοντάδες χιλιάδες πολίτες που ενδιαφέρονται για την αναζωογόνηση του ελληνικού πνεύματος" και "για την καλλιέργεια του ήθους και του πνεύματος", και κάτι τέτοια χαριτωμένα.

Πολύ φοβάμαι ότι αυτή η άποψη είναι λάθος.

Και πως αναμφισβήτητη σημειολογική απόδειξη του λάθους είναι η ύπαρξη και η σύνθεση του προγράμματος των μικρών καναλιών.