Άφεριμ!!!
Να ζήσουν τα πρόβατα και τα κατσίκια!!!
Ωραία επεράσαμε αυτές τις μέρες... Καλά φάγαμε, καλά ήπιαμε, καλά σουρώσαμε...
Στα καθ' ημάς πάλι, μετά από αυτή τη γιορτή της άνοιξης.

Ο αγαπητότατος (+ευλόγησον) συντρόφιμος pølsemannen έγραψε εδώ:

Επειδή οι «πυραμίδες» και τα «αεροπλανάκια» γενικά μου την δίνουν θα προτείνω μόνο στον Πάπα του Πανιωνισμού Περίκαλλο να μας γράψει για τις 7 αγαπημένες του ταινίες

Ε, δεν θα έγραφα, μετά από τέτοια πρόσκληση?
Ασφαλώς και θα έγραφα... Ήτο βέβαιον!!!
Ιδού τι θα έγραφα:

Πρώτ' απ' όλα να διευκρινίσω κάτι:
Δεν ξέρω, αλλά εγώ τις ταινίες ΔΕΝ τις απολαμβάνω σε home cinema και dvd και τα ρέστα. Μου τη σπάει το οικιακό περιβάλλον, μου χαλάει την ιεροτελεστία. Για να απολαύσω μια ταινία πρέπει να παίζεται εκτός έδρας. Μιλάμε μου συμβαίνει ένα πράμα να θέλω και να απαιτώ την περιορισμένη άπλα της σινεμάδικης αίθουσας προκειμένου να μπω στο πνεύμα της ταινίας, να μπω στην ιεροτελεστία που λέγαμε. Ας θεωρηθεί βίτσιο στα πλαίσια της ιεροτελεστίας.
Ιδού η ιεροτελεστία:
Σε κάθε σκηνή, σε κάθε ατάκα, σε κάθε μουσικό άκουσμα και σε κάθε εφφέ, να σκέφτεσαι "Εγώ αυτό θα το γύρναγα καλύτερα, θα του έκανα αυτή και αυτή την αλλαγή και θα ήταν πιο γκαγκάν".

Αλλά εντάξει, ευτυχώς υπάρχουν και κάτι ταινίες που μόλις τελειώνουν λέω "Ρε τι έκανε ο άτομος!!! Όχι μόνο θα γύρναγα την ταινία ακριβώς όπως τη γύρισε αυτός, αλλά μιλάμε σε μερικά σημεία αυτός με ξεπέρασε!!! Γειασάν του μάγκα!!!"
Κάτι τέτοιες περιπτώσεις ταινιών θα αναφέρω, λοιπόν.

Νούμερο 7 ο Γούντυ Άλλεν. Όχι ο ψαγμένος ηλικιωμένος Γούντυ Άλλεν, αλλά ο νεαρός, ο παλιός. Προβληματίζομαι αν θα επιλέξω τον "Υπναρά" ή το "Πάρε τα λεφτά και τρέχα". Αλλά θα επιλέξω το δεύτερο, εξαιτίας των σκηνών με τους αλυσσοδεμένους δραπέτες. Ή για τη σκηνή με τη ληστεία της τράπεζας. Ή για τη σκηνή με τη δραπέτευση. Γενικά, για πολλές σκηνές...

Νούμερο 6 μια κάπως πρόσφατη ταινία, το "The shape of things". Στα ελληνέζικα την μετέφρασαν "Η τέχνη της αποπλάνησης". Η μετάφραση απορρίπτεται, αλλά η ταινία εγκρίνεται άνευ ορίων και άνευ όρων. Κυρίως για το σενάριο. Απίστευτο φινάλε... Με παλάβωσε! Είναι και πρόσφατη, οπότε την έχω ζωντανή στο μυαλό μου.

Νούμερο 5 θα έβαζα το "Ενας προφήτης μα τι προφήτης" των Μόντυ Πάϊθονς, αλλά μιας και το έχει αναφέρει ήδη ο συντρόφιμος pølsemannen, θα βάλω στη θέση του κάτι άλλο από Μόντυ Πάϊθονς: Το "Live στο Χόλυγουντ". Το βάζω για εθνικούς λόγους: Για το ματς όπου οι δικοί μας φιλόσοφοι, ως απόγονοι των ΕΛ και ως μέλη της ομάδας Έψιλον, παίζουν καλύτερη μπάλα από τους Γερμανούς!!! Όσοι ΕΛ-ληνες δεν το έχουν δει, να σπεύσουν να το δούν! Μιλάμε για ματσάρα, όπου στην εθνική Ελλάδας παίζουν ο Επίκουρος, ο Πλάτων, ο Αριστοτέλης και άλλοι παιχταράδες, στη γερμανική παίζουν Νίτσε, Σοπενχάουερ, Καντ, Μαρξ και άλλα αστέρια, και διαιτητής είναι ο Κομφούκιος!!! Για την ιστορία, νικήσαμε με μαγική μπαλιά του Επίκουρου και γκόλ του Σωκράτη!

Νούμερο 4 θα βάλω το "Σουήτ Μούβι" του Ντούσαν. Όχι του Μπάγεβιτς. Του Ντούσαν Μακαβέγιεφ. Κι αυτό για εθνικούς λόγους: Η μουσική του ΕΛ Μάνου Χατζιδάκι έρχεται και δένει με την ταινία και μας κάνει να χύνουμε και να τρέχουν τα σάλια μας από την ποσότητα της ζάχαρης... Ειδικά από την ποσότητα της ζάχαρης κατά το μαχαίρωμα...

Νούμερο 3 θα βάλω τα "Ιπτάμενα στιλέτα". Μιλάμε για ταινία με σενάριο για τα πανηγύρια. Σενάριο για πολλές σφαλιάρες στο σεναριογράφο. Αλλά έχει το πλεονέκτημα ότι φεύγοντας από το σινεμά έχεις μαγευτεί. Τη θυμάσαι ολόκληρη και την αναπολείς μεγεμένος. Βέβαια οι συντελεστές της είναι "καταξεσκισμένες σινο-σιωνο-μογγολο-εβραιο-κινούμενες σχιστομάτικες σαύρες" που λέει και ο μεγιστοτεράστιος Ωρίων, αλλά εντάξει, μην τα θέλουμε και όλα δικά μας...

Νούμερο 2 θα βάλω μια ελληνική ταινία, το Αλαλούμ του Χάρυ Κλυν, μόνο και μόνο για τη σκηνή όπου ο Αβραάμ πάει να θυσιάσει τον Ισαάκ, και λαμβάνει χώραν ο εξής διάλογος:
"Πατέρα θα με σφάξεις?"
"Όχι παιδί μου!!! Απλά θα σε θυσιάσω... Εδώ ο κόσμος χάνεται κι εγώ πάω να σε θυσιάσω... Δε γαμιόμαστε λέω 'γω..."

Νούμερο 1 θα έβαζα τον "Πολίτη Κέην", αλλά έχει εφιαλτικό ήχο. Αντί γι' αυτό, θα βάλω το "Άνοιξη, Καλοκαίρι, Φθινόπωρο, χειμώνας και άνοιξη" του μεγιστοτεράστιου Κιμ Κι Ντουκ. Σινομογγολοσιωνο-σαύρα και αυτός, αλλά πολύ γαμάτη σινομογγολοσαύρα!!! Ίσα που θα πρότεινα τα άπαντά του... Μιλάμε για σαύρα τεραστίων διαστάσεων!!!

Και τώρα παραδίδω (με τρόπο) τη σκυτάλη στην ευγενή μου φίλη Θεουλίνι, να κάνει (άματις γουστάρει) τις δικές τις προτάσεις-προσθέσεις...