ΦΤΑΙΜΕ ΟΛΟΙ, ΦΤΑΙΜΕ ΟΛΟΙ, ΠΟΥ ΕΧΕΙ Ο ΠΑΠΑΣ ΠΕΡΒΟΛΙ

Αχός βαρύς ακούστηκε, πολλά ντουφέκια πέσαν, με αφορμή δυό έξυπνες αφίσες που έσκασαν μύτη προ ημερών. Επρόκειτο για αφίσες που (με ομολογουμένως προκλητικό τρόπο) έσπαγαν την αντιαισθητική βιτρίνα της "εθνικής αγωνίας" και "εθνικής προσευχής" σχετικά με το μέλλον της υγείας του παπα-Χριστόδουλου. Το καθεστώς, εξαπανέκαθεν (που λένε) φοβόταν τις έξυπνες αφίσες και εν γένει τις έξυπνες πρωτοβουλίες.

Και επειδή είναι γνωστό πως "όταν βρεις έναν, ψάξε για τον δεύτερο", τα σκυλιά του καθεστώτος ξαμολύθηκαν μπας και βρουν και δεύτερη έξυπνη πρωτοβουλία που να δηλώνει την ολοσχερή αδιαφορία πολλών (μετάξύ των οποίων και η δική μου αδιαφορία) σχετικά με την υγεία του παπα-Χριστόδουλου. Διότι είναι κοινωνικώς επικίνδυνο να αδιαφορείς, την ώρα που λυτοί και δεμένοι έχουν φάει τα λύσσακά τους προκειμένου να σε πείσουν να ενδιαφερθείς.

Τα σκυλιά του καθεστώτος, ξέρουν ότι το έχουν παραχέσει με το συναισθηματικό πανούκλιασμα, ξέρουν ότι το έχουν παρακάνει με την σηριαλοποίηση του ζητήματος της υγείας του παπα-Χριστόδουλου. Ξέρουν ότι ο κόσμος τους έχει πάρει στο ψιλό, ότι ήταν θέμα χρόνου να πολλαπλασιαστούν οι φωνές που θα έκραζαν άσχημα την όλη φάση του συναισθηματικού πανουκλιάσματος.

Και πράγματι, σύντομα εντόπισαν την ύπαρξη του www.xristodoulos.com, (προς το οποίο εκφράζω την πλήρη και αμέριστη αλληλεγγύη μου). Και κατάφεραν (τα σκυλιά του καθεστώτος) να κλείσουν (ευτυχώς, μόνο προσωρινά) το εν λόγω σάϊτ, αφού προηγουμένως -μέσα στην απεριόριστη σκυλίσια βλακεία τους- το διαφήμισαν όσο μπορούσαν... Είναι άθλια τα σκυλιά του καθεστώτος... Δεν θέλουν ο κόσμος να κερδίζει πλέι-στέϊσον...

Γενικά, η φράση "μας έχουν πρήξει τ' αρχίδια με το Χριστόδουλο" είναι μια από τις συχνότερα επαναλαμβανόμενες φράσεις των ημερών μας.
Μόνο η φράση "μας έχουν πρήξει τ' αρχίδια με τον Θέμο τον Αναστασιάδη" θεωρείται (από χτες) ανταγωνιστική της προαναφερθείσης φράσεως.

Ωστόσο να εξηγηθώ: Προσωπικά πιστεύω βαθιά πως και ο Χριστόδουλος άνθρωπος είναι κι αυτός, και να ζήσει σαν τα ψηλά βουνά (να φτάσει την ηλικία του Μαθουσάλα) ώστε να γελάμε με τα χαριτωμένα του καλαίσθητα ανέκδοτα... Αλλά από την άλλη, σαν καλός χριστιανός που είναι, λογικά θα πρέπει να επιθυμεί να συναντήσει τον πλάστη του μια ώρα αρχίτερα... Ποιός είμαι εγώ που θα του αρνηθώ τέτοια χαρά?

Λοιπόν τώρα που το ξανασκέφτομαι, εδώ που τα λέμε, στην πραγματικότητα αγωνιώ βαθιά για το μέλλον της υγείας του αρχιεπισκόπου. Όπως και για το μέλλον του Θέμου, του Ζαχόπουλου, και άλλων στυλοβατών της κοινωνίας μας...
Διότι, πως θα είναι η κοινωνία μας χωρίς αυτούς και τους ομοίους των?
Μιλάμε, αγωνιώ σε σημείο που για να ξεπεράσω την αγωνία μου, κάθομαι και ακούω κάτι παλιές κασέτες του Άσιμου. Από όπου αλίευσα και το δίπλα παρατιθέμενο τραγουδάκιον με τίτλο "ο παπάς".
Από αυτό το τραγουδάκιον, κρατάω το ρεφρέν:

"Θέμε όλοι, θέλουμε όλοι του παπά μας το περβόλι
Κατουράμε τη βδομάδα δυο φορές την πρασινάδα
Να μαράνει το περβόλι και να μπούμε μέσα όλοι
Να κρεμάσουμε λαμπάδα στου παπά μας τη γενειάδα!

Φταίμε όλοι, φταίμε όλοι, που έχει ο παπάς περβόλι".