ΤΟ ΕΥΚΛΕΕΣ, ΤΟ ΑΠΟΛΥΤΟΝ...

Στων παλιών καιρών τις στροφές
αιμοβόροι Προκρούστες και Σκίρωνες
περιμέναν για καινούργιες τροφές.
Στων παλιών καιρών τις στροφές
οι διαβάτες σκιάζονταν τους ληστές.
Και οι καιροί περάσαν και ήλθαν
άλλες εποχές.
Και μαζί και οι ληστές.
Στων αγρίων καινούργιων καιρών τις στροφές
οι Προκρούστες και οι Σκίρωνες
φοβηθήκαν και φύγαν
κυνηγημένοι από πιο μεγάλους ληστές

Σε γενικές γραμμές, με τον Αντώνη το Μουλά είχαμε γνωριστεί πριν από καμιά εικοσιπενταριά-τριανταριά χρονάκια. Όπως συμβαίνει συχνά σε αυτή την παλαιόπολη, στη συνέχεια χαθήκαμε για καμιά εικοσιπενταριά-τριανταριά χρονάκια. Όλως τυχαίως, ξαναβρεθήκαμε (thirty years after) σε γνωστό καφενείο γνωστής πλατείας του κέντρου των Αθηνών.

Εξεπλάγην ευχάριστα όταν κάποια στιγμή τον είδα μια μέρα στο νοσότρος να θέτει -από τη σκοπιά του ομιλητού- ζητήματα της εν Ελλάδι ιστορίας του ρεύματος των σοσιαλιστικών ιδεών.
("Ορέ μπράβο... Δεν επιμένω μόνο εγώ με αυτά τα ζητήματα", εσκέφθην).

Μυστηριώδες νεφέλωμα αγάπης το πρόσωπό σου
λυμένα μαλλιά σε κάποιο κομμάτι της όψης σου.
Σε περιμένω
στα σύνορα της αγάπης με την αγάπη
άγγελέ μου σε καρτερώ
μέσα στα χέρια σου σφιγμένα αγνά ροδοπέταλα.
Ξεχασμένου ναού ιέρεια
μυστηριακών τελετών κορμί
που το παρέδωσε ανέγγιχτο ο έρωτας
στην εφηβεία.

Όμως μια στιγμή αναμφίβολα εξίσου ενδιαφέρουσα, ήταν εκείνη όπου έλαβα ανά χείρας την ποιητική συλλογή του "Αμφίδοξα και Ευαή" (που παρεμπιπτόντως κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις "Καλυψώ").

Ενσκολιευόμεθα τας αναρμόστους ημέρας
εφωμαρτώντας εφολκόμενοι
εφοδεύοντες και αφοδεύοντες.
Ανέστιοί τε και εφέστιοι.
Ευώνυμοι και ανώνυμοι.
Και κατά περίσταση ειδωλοποιοί
ή εξωλέστεροι

Και μέσα σε όλα, να μαθαίνω ότι έχει στην πλάτη του και μια κάποια ευδόκιμη καριέρα σε πράγματα όπως το θέατρο...
Ευχάριστες εκπλήξεις... Που λογικά θα συνεχιστούν με τα κυοφορούμενα (ως κατάλαβα) νέα ποιήματά του.

Το ημέτερον και το αργόν
το ευκλεές, το απόλυτον...
Διαμοιράστε τα ιμάτιά μου
εκείνος είπε

Έκπληξέ μας ευχάριστα (κι άλλο - κι άλλο) Αντώνη από την Ικαρία!
Διότι οι καιροί ου μενετοί, σαν πολλά χρονάκια να'χουμε φορτωθεί στην πλάτη και κάτι πρέπει να γίνει...