ΕΝ ΟΨΕΙ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΣΧΟΛΙΚΗΣ ΧΡΟΝΙΑΣ

"Πες το δυνατά, πες το φωναχτά ρε μάγκα:
Είμαι προλετάριος και σας γαμώ τα φράγκα"!
Κάπου το είδα γραμμένο και με άρεσε. (άσχετον).

Όταν είχα πρωτοφτιάξει αυτό το μπλογκ, κάποιος αναγνώστης (πιθανότατα νεαρός) είχε πιθανολογήσει ότι ίσως ήμουν καθηγητής.
Ε, δεν είμαι.

Το λοιπόν, σκεφτόμουν το μεσημέρι κάτω από το λιοπύρι κάπου στο νομό Αττικής: "Σαν πολλά κοννέ με την εκπαιδευτική κοινότητα έπιασες Περίκαλλε! Δε φτάνει που τους χειμώνες μαθαίνεις τα παιδιά αρχαία ελληνικά -διορθώνοντας αυτά που έχουν κάνει μπάχαλο οι αρμόδιοι-, τώρα άρχισες και τα καλοκαίρια να επισκευάζεις σχολεία, με σιδηροκατασκευές και τα ρέστα. Που θα πάει αυτό το βιολί, ε?"...

Και τα σκεφτόμουν αυτά, διότι ακριβώς αυτές τις μέρες που όλη η Ελλάδα κάνει διακοπές, εγώ σα μαλάκας δουλεύω, σιδηροκατασκευάζοντας. Ήτοι, στην ουσία υπηρετώ το σχολείο-φυλακή, τρόπον τινα, καγκελοποιώντας το.
Διότι, φίλτατε αναγνώστη, ουχί: Δεν είμαι διακοπές. Δουλεύω σα μαλάκας μες το αυγουστιάτικο λιοπύρι.
Να μη σου τύχει.

Τι να πω...

ΥΜΝΟΣ ΕΡΜΟΥ
Φλισκούνι, θυμίαμα

Κοίτα πως έχει η κατάσταση, Λόγιε Ερμή:
Αν δεν κάνεις κάνα μαγικό, να γίνεις Κερδώος Ερμής, ας πούμε,
Ε, τότε το χειμώνα με βλέπω να υπηρετώ τον Ήφαιστο
με τις σιδηροκατασκευές.
Δίνει καλά φράγκα, αλλά έχει κούραση.
Ενώ εσύ, δίνεις ξεκούραστα φράγκα, αλλά λίγα.
Προτείνω, πάντως, να κανονίσεις καμιά συνεδρία με την Τύχη περί του Συντ
-"Συντ επιζήλω Τύχα", έλεγε ο Βακχυλίδης, που κάτι ήξερε-
ώστε να κερδίσω κάνα τζόκερ και να περνάω καλά.
Μιλάμε είμαι ψόφιος. Πάω σούμπιτος για ύπνο.
Κλύθι μου ευχομένου τζόκερ εσθλόν οπάζων
και ως τότε, εργασίησιν όσο ελαφρύτερη γίνεται,
(μη φάμε και κάνα χέρι ξερωγώ)
λόγου χάρισιν και μνημοσύνησιν.