Παρασκευή, Σεπτεμβρίου 30, 2011
Πέμπτη, Σεπτεμβρίου 29, 2011
ANGELS IN DISGUISE
Captain Nefos, παρακαλώ.
Μου προέκυψαν ως μνήμη κατά το μεσημεράκι, και με τη σκέψη "ρε μπας κι είναι σημαδιακό που τους θυμήθηκα", καταθέτω τη μνήμη σε κοινή θέα:
Οκέϋ, παίζει κι αυτό εδώ.
Τετάρτη, Σεπτεμβρίου 28, 2011
ΤΟ ΚΚΕ ΚΑΙ Η ΤΑΧΥΤΗΤΑ ΤΗΣ ΑΙΩΝΙΟΤΗΤΑΣ
Ναι μαγκίτη αναγνώστη μου, επιτέλους, η αιωνιότητα νικήθηκε!!!
Το ζήτημα έχει ως εξής:
Το ΚΚΕ διοργανώνει εκδηλώσεις για την παρουσίαση της Απόφασης της Πανελλαδικής Συνδιάσκεψης (16 Ιούλη 2011), σχετικά με τις αποκαταστάσεις του Νίκου Ζαχαριάδη, του Νίκου Βαβούδη και την πολιτική αποκατάσταση του Αρη Βελουχιώτη. Το πρόγραμμα είναι το εξής:
- Την Κυριακή 2 Οκτώβρη, στις 11.30 το πρωί, στο Α' Νεκροταφείο Αθηνών, για τον Νίκο Ζαχαριάδη, ηγέτη και Γενικό Γραμματέα της ΚΕ του ΚΚΕ 1931-1956.
- Την Τετάρτη 5 Οκτώβρη, στις 7.30 το απόγευμα, στην πλατεία «ΑΤΛΑΣ» στο σταθμό του ηλεκτρικού στον Ταύρο, για τον Νίκο Βαβούδη, στέλεχος του ΚΚΕ.
- Την Κυριακή 9 Οκτώβρη, στις 11 το πρωί στην πλατεία Λαού στη Λαμία, για τον καπετάνιο του ΕΛΑΣ Αρη Βελουχιώτη.
Τις αποφάσεις της Πανελλαδικής Συνδιάσκεψης για τις αποκαταστάσεις των Ν. Ζαχαριάδη, Ν. Βαβούδη και Α. Βελουχιώτη, που δημοσιεύονται ήδη στην ΚΟΜΕΠ (τεύχος 5/2011), θα δημοσιεύσει ο «Ριζοσπάστης», στο φύλλο της Κυριακής, 2 Οκτώβρη.
Με πιάνεις, αναγνωσταρά μου?
Μετά από τόνους λάσπη που έπεσε (εκ μέρους του κόμματος) πάνω στα κουφάρια και στη μνήμη των προαναφερθέντων, ήρθε ο καιρός να ... αποκατασταθούν:
Μιλάμε, φαντάσου αναγνώστη μου, να είσαι 23 χρονών,
να σε γέννησε ο πατέρας σου όταν ήταν 23 χρονών
και να τον γέννησε ο παππούς σου όταν εκείνος ήταν 20 χρονών.
Οκέϋ?
Ε, το πράγμα θα ήταν έτσι:
Τη μέρα που γεννιόταν ο παππούς σου, πέθαινε ο Βελουχιώτης. Από κείνη τη μέρα και μετά, το κόμμα έψαχνε μανιωδώς τι στον πούτσο ήταν ο Βελουχιώτης, και μετά από 66 χρόνια σκληρής και ανηλεούς μελέτης, επιτέλους έφτασε στο συμπέρασμα πως ο Βελουχιώτης υπήρξε μέχρι τέλους κομμουνιστής, επομένως πρέπει να αποκατασταθεί πολιτικά!
Η ταχύτητα και η ευστροφία του κόμματος διαπιστώνω πως παραμένουν σε μνημειώδη επίπεδα!!!
Τρίτη, Σεπτεμβρίου 27, 2011
Η ΑΠΟΨΗ ΤΩΝ ΦΙΛΩΝ ΤΟΥ ΠΑΟΚ
ΠΑΝΙΩΝΙΟΣ - ΠΑΟΚ 1-2Αντιγραφή από το πολύ ενδιαφέρον σάϊτ της θύρας 4
Η ομάδα μας παίζοντας καλό ποδόσφαιρο κατάφερε να βάλει στο σακούλι της 3 πολύτιμους βαθμούς. Αν δεν υπήρχαν μάλιστα και κάποια σημεία επιπολαιότητας αυτό θα γινόταν ακόμα πιο εύκολα. Τώρα θα ασχοληθούμε με ποιους άλλους, μα με τους γνωστούς άγνωστους αγαπητούς μας μπάτσους, την τρύπια κυβέρνηση και την αστεία super league.
Ενώ λοιπόν όλα έδειχναν ότι η πρώτη φετινή μας εκδρομή στην Αθήνα κυλούσε ομαλά και αφού εναρμονιστήκαμε πλήρως στις απαιτήσεις της αστυνομίας και της super league (αγορά ονομαστικών εισιτηρίων, οργανωμένη μετακίνηση όπως όριζε το πρόγραμμα της αστυνομίας) θεωρήσαμε ότι θα περάσουμε ένα ευχάριστο ποδοσφαιρικό απόγευμα. Αυτό κράτησε μέχρι το ημίχρονο. Τότε έλαβε δράση η “π...άνα η αστυνομία” σύμφωνα με γνωστό σύνθημα των οπαδών μας.
Οι χακί μπάτσοι πήραν εντολή να εισέλθουν στην κερκίδα μας και να επιτεθούν με μανία στους οπαδούς μας, ίσως στον πιο ήρεμο εκτός έδρας αγώνα του ΠΑΟΚ την τελευταία δεκαετία, με φίλους του ΠΑΟΚ και του Πανιωνίου να κάθονται και στην ίδια κερκίδα.
Εντύπωση μας προκάλεσε το σαδιστικό βλέμμα και η ηδονή των καθαρμάτων της αστυνομίας όταν χτυπούσαν με τα γκλόμπ αδιακρίτως νεαρούς, ηλικιωμένους και γυναίκες. Η ρίψη δακρυγόνων και χειροβομβίδων (σαν αυτές που προκάλεσαν αναπηρίες στις πρόσφατες συγκεντρώσεις των αγανακτισμένων) δεν ήταν τακτική διαχείρισης της μάζας αλλά βασανισμού και εκδίκησης, που θα μπορούσε να έχει χτες πολύ δυσάρεστα αποτελέσματα. Μάλιστα η απάνθρωπη στάση της αστυνομίας προκάλεσε και την αντίδραση των οπαδών του Πανιωνίου.
Επειδή λοιπόν η συμπεριφορά των συγκεκριμένων ανθρώπων δεν είναι φυσιολογική πρέπει να υποβληθούν άμεσα σε ψυχιατρικά τεστ, αλλα και τοξικολογικές εξετάσεις γιατί ίσως να δρουν και υπό την επήρεια ουσιών τις οποίες δεν θέλουμε να πιστεύουμε ότι τις χορηγούν οι ανώτεροί τους. Είναι σίγουρο ότι τα ΜΑΤ δρουν ως συμμορία (σε γήπεδα, πορείες και συλλαλητήρια) με την ανοχή αλλά και την ενθάρρυνση της κυβέρνησης. Ίσως ο Παπουτσής να νομίζει ότι με το ξύλο θα κάμψει το φρόνημα του λαού για τα επόμενα μέτρα που πρόκειται να εφαρμόσει ο Γιωργάκης μαζί με τα υπόλοιπα λαμόγια της Βουλής. Είμαστε όμως σίγουροι ότι κάτι τέτοιο δεν θα συμβεί, όπως έδειξε η αντίδραση των οπαδών μας τόσο στο γήπεδο όσο και στην εθνική οδό.
Αηδία μας προκάλεσε επίσης το γεγονός ότι από τα μεγάφωνα αντί να γίνουν εκκλήσεις να σταματήσει η αστυνομική αυθαιρεσία, γινόταν παρατηρήσεις στους οπαδούς μας για τα υβριστικά συνθήματα που ακολούθησαν. Με τα οποία βέβαια δεν συμφωνούμε. Δεν θέλουμε η μάνα του πρωθυπουργού να εξομοιώνεται με τις ιερόδουλες, αφού οι τελευταίες βγάζουν τίμια το ψωμί τους και δεν μας φορτώθηκε στο σβέρκο κάποιο καθυστερημένο μούλικο τους.
Θέλουμε να ακούσουμε τώρα και τις θέσεις των κύριων Μπιτσαξή και Γερουλάνου για τα φαινόμενα βίας στα γήπεδα που προκαλεί το κράτος και τι κυρώσεις θα έχουν οι υπεύθυνοι. Όπως λοιπόν εξυγίαναν αυτοί οι καραγκιόζηδες το ποδόσφαιρο από τη διαφθορά έτσι θα λύσουν και το θέμα της βίας.
Πιλάβιε σε αφήσαμε στο τέλος. Το ότι είσαι γελοίος και έχεις απαξιώσει το άθλημα που αγαπάμε το ξέρουν και οι πέτρες. Το ότι στο τέλος οι μόνοι που θα ασχούνται με το ποδόσφαιρο θα είναι μόνο οι λίγες χιλιάδες φανατικοί οπαδοί είναι βέβαιο. Το προϊόν σας είναι είναι για τα μπάζα.
Κύριοι σας ευχόμαστε καλή ποδοσφαιρική χρονιά και σας υποσχόμαστε ότι το σκληρό ροκ που θέλετε θα το χόρεψουμε. Να δούμε ποιος θα αντέξει.
ΤΟ ΠΡΟΪΟΝ ΣΑΣ ΒΡΩΜΑΕΙ ΟΣΟ ΤΑ ΔΑΚΡΥΓΟΝΑ ΤΗΣ ΑΣΤΥΝΟΜΙΑΣ
ΥΓ: Η οικογένεια του ΠΑΟΚ θρηνεί τον χαμό του Όμηρου, ενός αγνού Παοκτσή με πολλά χιλιόμετρα και τεράστια αγάπη για τον ΠΑΟΚ. Καλό ταξίδι Όμηρε!
Λεω ν' αρχίσω ν΄ασχολούμαι περισσότερο με τα του ποδοσφαίρου!
ΕΝΑΣ ΥΜΝΟΣ ΣΤΟΝ ΠΑΤΡΙΩΤΙΣΜΟ
Μιας και οι της κλίκας του Τζέφρι τείνουν να μας τα κάνουν τσουρέκια απευθυνόμενοι στον πατριωτισμό μας και στην φιλοπατρία μας (όξω ρε!), λέω να βάλω εδώ -να υπάρχει- ένα παλαιότερο κείμενο γεμάτο φιλοπατρία... Μια πατριωτική ελεγεία, ας πούμε:
(Πάντως, το Λογοθετοπούλειο κείμενο το βρήκα εδώ).
Ουφου, ας βάλω κι ένα πρέπον άσμα...
ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΚΡΗΤΙΚΟΝ ΛΑΟΝ
Κρήτες,
Εξουσιοδοτημένος από μέρους της Κυβερνήσεως, απευθύνομαι, προς την εγνωσμένην ιστορικήν φιλοτιμίαν σας εν ονόματι της ιεράς ιδέας της Πατρίδος μας Ελλάδος και σας εξορκίζω να σπεύσητε να καταθέσητε τα όπλα και να επιδοθήτε ως νομοταγείς πολίται εις τα παραγαγωγικά έργα της ειρήνης, εμπιστευόμενοι εν λευκώ εις την βαθείαν δικαιοκρισίαν και την αγαθήν πρόθεσιν των Στρατιωτικών δυνάμεων κατοχής.
Εάν ήλθα ενταύθα αυτοπροσώπως αψηφών και τους κόπους του ταξιδίου, αλλά και τους κινδύνους, οι οποίοι είναι μοιραίοι υπό τας συνθήκας του πολέμου, το έπραξα παρακινούμενος από εσωτερικήν ψυχικήν προσταγήν πόνου για σας, άτε πιστεύων εν συνειδήσει, ότι είναι άδικον να μένετε ακαθοδήγητοι και αδιαφώτιστοι και να θυσιάζεσθε σκληρώς άνευ σκοπού.
Κρήτες,
Μ’εγνωρίσατε άλλοτε επί μακρόν διάστημα χρόνου στοργικόν πλησίον σας και βασιζόμενος εις τους αλησμονήτους δεσμούς φιλίας που εσφυγηλατήθησαν με την αγνότητα της Επιστήμης μεταξύ μας, αξιώ να με πιστεύσητε και να με ακούσητε. Θα λογίζωμαι κυριολεκτικώς ευτυχής, αν η άδολος και πατριωτική φωνή μου, η απηλλαγμένη οιουδήποτε ταπεινού συμφέροντος, εύρη απήχηση ειλικρινή εις τας καρδίας και τον νουν ολοκλήρου του γενναίου πληθυσμού σας έως τα πέρατα των φαράγγων της ωραίας Νήσου σας. Γνωρίζω τας σπανίας αρετάς σας και διά τούτο εθλίβην ιδιαιτέρως πληροφορούμενος από μακράν τα δεινά, εις τα οποία εκ θεμελιώδους πλάνης περιεπλάκητε.
Ο πόλεμος δια την Ελλάδα ετελείωσε. Δεν είναι ώρα να συζητήσωμεν αναλυτικώτερον επί του σημείου αυτού. Το προέχον είναι να ηρεμήσητε σεις και τα σπίτια σας και να ξαναβρήτε την ποθητή γαλήνη, προσαρμοζόμενοι εις την επιβαλλομένην στοιχειώδη λογικήν της πραγματικότητος.
Και η παραμικροτέρα παρέκκλισις από της γραμμής αυτής ισοδυναμεί με έγκλημα, έγκλημα όχι μόνον εις βάρος της Κρήτης, αλλά και της Ελλάδος εν τω συνόλω της. Αναλογισθήτε με ψυχραιμίαν τας φοβεράς συνεπείας της συνεχίσεως μιας παραφοράς, προερχομένης εκ καθαράς υποβολής, μιας παραφοράς, η οποία δύναται να συγχωρηθή μόνον εφ’ όσον θα υπήρξε παροδική. Είκοσι και πλέον χιλιάδες νέοι βλαστοί της Κρήτης ευρίσκονται μακράν των εστιών των, ενώ οι αγροί των μένουν ακαλλιέργητοι. Σκεφθήτε σοβαρώτερα την τραγωδίαν αυτών των παιδιών, των παιδιών σας, που αναμένουν εις τας Αθήνας και τον Πειραιά επί τόσους μήνας και που θα επανέλθουν κοντά σας μόνον μόλις θελήσητε σεις να εμπεδωθή μια τάξις εγγυωμένη αδιατάρακτον κοινωνικήν ζωήν εις την μεγαλόνησον.
Κρήτες
Αποβλέπων εις την ανωτέραν σκοπιμότητα της θερμής και ασβέστου αγάπης προς την Χώραν μας, δύναμαι να σας εμπιστευθώ ότι λόγοι υπερτέρου χρέους προς Αυτήν έχουν φέρει και εμέ μέχρι της εξουσίας, η άσκησις της οποίας ουδέποτε εις τον βίον μου απετέλεσεν πειρασμόν, ώστε να απομακρυνθώ της κυρίας μου ενασχολήσεως, εξ ης έχετε λάβει την ευκαιρίαν άλλοτε ν’αντιληφθήτε εκ του σύνεγγυς, ότι και υλικά και ηθικά κέρδη εποριζόμην άφθονα. Αλλά η περίοδος, ην διανύει το Έθνος είναι η κρισιμωτάτη της μακραίωνος ιστορικής του διαδρομής. Είμεθα υποχρεωμένοι όλοι ανεξαιρέτως οι Ελληνες (μικροί και μεγάλοι) να τείνωμεν χείρα βοηθείας εις τον τόπον δια να εξέλθη όσον το δυνατόν ολιγώτερον πληγωμένος από την περιπέτειαν αυτήν.
Κάτι ανάλογον απαιτώ και από σας.
Μη παρασύρεσθε από παράλογον φανατισμόν προπαγάνδας, μην αφήνετε εαυτούς και τους γνωστούς σας και τους οικείους σας να πίπτουν θύματα συνθημάτων τεχνητών και ξένων προς το αληθές συμφέρον μας, διότι εις την ουσίαν δια της στάσεως αυτής επιφέρετε αποτέλεσμα όλως αντίθετον προς το επιδιωκόμενον.
Βεβαιωθήτε προ παντός ότι η σημερινή κατοχή είνε εντελώς πρόσκαιρος, υπαγορευθείσα αποκλειστικώς και μόνον εκ λόγων πολεμικής σκοπιμότητος. Η εθνική μας ελευθερία, ην μετά τόσους αγώνας ανεκτήσατε, δεν κινδυνεύει ουδέ κατά το ελάχιστον. Πρέπει να έχετε υπ’όψιν σας ότι μετά το πέρας του πολέμου θέλει επικράτηση δικαιοσύνη μεταξύ των Λαών και εις την διαμόρφωσιν της νέας Ευρώπης τα δικαιώματά σας θα διατηρηθούν αμείωτα.
Κρήτες
Τρέφω πεποίθησιν ακλόνητον επί τον πατροπαράδοτον Πατριωτισμόν σας. Κ’ επιθυμώ να εξυπνήσω εντός σας τα παροιμιώδη φιλοξενά σας ένστικτα χάριν υμών των ιδίων, ίνα εξασφαλισθή εν πνεύματι αμοιβαιότητος η τάξις και η ασφάλεια και η εργασία εις το ωραιότερον τμήμα της Ελλάδος μας.
Από της παρούσης στιγμής κατευνάσατε τα πάθη, ρίψατε εις λήθην το παρελθόν και εξαντλήσατε κάθε μέσον οι σωφρονέστεροι να διαλύσετε τας ομάδας όσον δήποτε μικραί και αν είναι και όπου δήποτε και αν ευρίσκωνται και να επανέλθητε όλοι σας εις την θεάρεστον λειτουργίαν της καλλιεργείας της γης σας, εις την οποίαν αείποτε υπήρξατε αξιοθαύμαστοι όσον και εις τους αγώνας διά την Εθνικήν ελευθερίαν σας.
Κρήτες
Καλείσθε να προσφέρετε την υψίστην των υπηρεσιών, υποβοηθούντες οι ίδιοι τας Στρατιωτικάς Αρχάς Κατοχής εις το έργον των υπέρ της αποκαταστάσεως της ησυχίας ανάμεσον της ζωής μας και ενισχύοντες ούτω την Κυβέρνησιν εις τον αδυσώπητον καθημερινόν αγώνα της δια την συντήρησιν μιας καταστάσεως πραγμάτων, η οποία να επιτρέπη τας ελπίδας επί του δυσχερούς παρόντος και του καλυτέρου μας μέλλοντος.
Εν Χανίοις
τη 8η Σεπτεμβρίου 1941
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΛΟΓΟΘΕΤΟΠΟΥΛΟΣ
ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΣΏχου τώρα.... Χέσε μας ρε Τζέφρι... Χέσε μας κι εσύ ρε Μπενίτο... Μας τα 'παν κι άλλοι σου λέω...
(Πάντως, το Λογοθετοπούλειο κείμενο το βρήκα εδώ).
Ουφου, ας βάλω κι ένα πρέπον άσμα...
Κυριακή, Σεπτεμβρίου 25, 2011
Η ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΕΝΟΣ ΑΛΛΟΥ
Επιστρέφοντας από την Νάξο και από τα πέριξ των Αραφηνιδων Αλών, κάλλιστα θα μπορούσα να κάτσω να γράψω ταξιδιωτικές εντυπώσεις.
Ωστόσο, λόγω του ότι κατά τας διακοπάς μου, διάφοροι Μπενίτο και Τζέφρι και λοιποί του θεάτρου σκιών μου εζάλισαν τηλεοπτικώς τ' αρχίδια μεταβάλλοντες σε μέγα εθνικό θέμα την οσφυοκαμψία των...
...είπα λοιπόν να ξεκινήσω αλλιώτικα, αρνούμενος βέβαια ν' ασχοληθώ με τα μέλη του θεάτρου σκιών... όμως ασχολούμενος με τις άλλες σκιές, αυτές που κάνουν μπλονζόν στους κάδους απορριμμάτων και στα σκουπίδια της κρατικής μηχανής, ευελπιστούντες να βρουν ένα ξεροκόμματο ή ένα ξεροκόμμα...
Στον πρόλογο του έργου του "Σκλάβοι Πολιορκημένοι", ο Βάρναλης έγραψε τα εξής:
Βέβαια, μετά τα πράγματα πήραν την τροπή που πήραν (ναι, ναι, τη γνωστή)....
...οπότε ίσως είναι πιο σωστή η προσέγγιση εκείνη (μάλλον του Αναγνωστάκη) που μας δίνει την εξής απάντηση στο ερώτημα:
Τάχα η θέλησή σου λίγη?
Τάχα ο πόνος σου μεγάλος?
Η ζημιά ήτανε στο ζύγι.
Πάντα φταίει κάποιος άλλος.
Οπότε, καλέ μου αναγνώστη, κάτσε στ' αυγά σου, κράτα την ανύπαρκτη θέλησή σου και σκάσε κι άσε τους να σε πηδάνε. Ό,τι κι αν κάνεις, δεν μου χάλασε τις διακοπές ο πόνος σου -ούτε πρόκειται να μου χαλάσει το κέφι, γενικώς. Εις τα αφορώντα με, είσαι ο άλλος που φταίει πάντα και θα σε δουλεύω ψιλό γαζί για όσο η θέλησή σου παραμένει λίγη.
Ωστόσο, λόγω του ότι κατά τας διακοπάς μου, διάφοροι Μπενίτο και Τζέφρι και λοιποί του θεάτρου σκιών μου εζάλισαν τηλεοπτικώς τ' αρχίδια μεταβάλλοντες σε μέγα εθνικό θέμα την οσφυοκαμψία των...
...είπα λοιπόν να ξεκινήσω αλλιώτικα, αρνούμενος βέβαια ν' ασχοληθώ με τα μέλη του θεάτρου σκιών... όμως ασχολούμενος με τις άλλες σκιές, αυτές που κάνουν μπλονζόν στους κάδους απορριμμάτων και στα σκουπίδια της κρατικής μηχανής, ευελπιστούντες να βρουν ένα ξεροκόμματο ή ένα ξεροκόμμα...
Στον πρόλογο του έργου του "Σκλάβοι Πολιορκημένοι", ο Βάρναλης έγραψε τα εξής:
Πάλι μεθυσμένος εἶσαι, δυόμιση ὥρα τῆς νυχτός.και ναι μεν η μεγάλη πλέμπα κράτησε τη φράση "Αχ, που'σαι νιότη που 'δειχνες πως θα γινόμουν άλλος", ωστόσο το κεντρικό ερώτημα ήταν και παραμένει το "Τάχα η θέληση σου λίγη? Τάχα ο πόνος σου μεγάλος?" Κατά τα πρώτα χρόνια της μεταπολίτευσης, ο Γιάννης Ζουγανέλης (ναι, ναι, ο γνωστός), πήρε την πρωτοβουλία να απαντήσει: "Είναι η θέλησή σου λίγη. Δεν είναι ο πόνος σου μεγάλος".
Κι ἂν τὰ γονατά σου τρέμαν, ἐκρατιόσουνα στητὸς
μπρὸς στὸ κάθε τραπεζάκι.«-Γειά σου Κωσταντὴ βαρβᾶτε!»
«-Καλησπερούδια, ἀφεντικά, πῶς τὰ καλοπερνᾶτε;»
Ἕνας σοὔδινε ποτήρι κι ἄλλος σοὔδινεν ἐλιά.
Ἔτσι πέρασες γραμμὴ τῆς γειτονιᾶς τὰ καπελιά.
Κι ἂν σὲ πείραζε κανένας - ἂχ ἐκεῖνος ὁ Τριβέλας!-
ἔκανες πὼς δὲν ἔνιωθες καὶ πάντα ἐγλυκογέλας.
Χτὲς καὶ σήμερα ἴδια κι ὅμοια, χρόνος μπρός, χρόνια μετά...
Ἡ ὕπαρξή σου σὲ σκοτάδια ὅλο πηχτότερα βουτᾷ.
Τάχα ἡ θελησή σου λίγη, τάχα ὁ πόνος σου μεγάλος;
Ἄχ, ποὖσαι νιότη, ποὔδειχνες πῶς θὰ γινόμουν ἄλλος!
Βέβαια, μετά τα πράγματα πήραν την τροπή που πήραν (ναι, ναι, τη γνωστή)....
...οπότε ίσως είναι πιο σωστή η προσέγγιση εκείνη (μάλλον του Αναγνωστάκη) που μας δίνει την εξής απάντηση στο ερώτημα:
Τάχα η θέλησή σου λίγη?
Τάχα ο πόνος σου μεγάλος?
Η ζημιά ήτανε στο ζύγι.
Πάντα φταίει κάποιος άλλος.
Οπότε, καλέ μου αναγνώστη, κάτσε στ' αυγά σου, κράτα την ανύπαρκτη θέλησή σου και σκάσε κι άσε τους να σε πηδάνε. Ό,τι κι αν κάνεις, δεν μου χάλασε τις διακοπές ο πόνος σου -ούτε πρόκειται να μου χαλάσει το κέφι, γενικώς. Εις τα αφορώντα με, είσαι ο άλλος που φταίει πάντα και θα σε δουλεύω ψιλό γαζί για όσο η θέλησή σου παραμένει λίγη.
Δευτέρα, Σεπτεμβρίου 12, 2011
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις
(
Atom
)