ΣΑΝ ΕΝΑ ΚΑΚΟ ΟΝΕΙΡΟ

Ξύπνησα καταϊδρωμένος. Είχα δει ένα κακό όνειρο. Πολύ κακό όνειρο. 

Είχα πάει, λέει, στον ιππόδρομο. Μπαίνοντας έπεσα πάνω σε έναν άνθρωπο τον οποίο γνώριζα. Δεν θυμόμουν από που συγκεκριμένα τον γνώριζα, όμως ακαθόριστα ήμουν βέβαιος πως τον γνώριζα από κάπου. 
Τον ρώτησα αν γνωριζόμαστε. 
Άρχισε να μου λέει κάτι ακατάληπτα σχετικά με σινεμά και βιβλιοπωλεία. Κουλτουριάρης δηλαδή, σκέφτηκα. 

Ξαφνικά είδα ότι πουλούσε το περιοδικό "Γκανιάν". Αγόρασα ένα και άρχισα να το ξεφυλλίζω κατευθυνόμενος προς το εστιατόριο. 

Και ξαφνικά.... Πάγωσα! 
Στις τελευταίες σελίδες του περιοδικού, είδα να υπάρχει ένα αφιέρωμα σε... ΕΜΕΝΑ!!! 

Το κείμενο πήγαινε κάπως έτσι: 

Η "ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΦΙΛΩΝ ΤΟΥ ΟΜΗΡΟΥ", για όγδοη συνεχή χρονιά, διοργανώνει με επιτυχία την απότιση φόρου Τιμής προς τον Όμηρο, υπό την βαρύνουσα παρουσία του Προέδρου της Συντ Ακατανόμαστου και των, εν αυτή, Συνελλήνων. Η προσφορά της "ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ ΦΙΛΩΝ ΤΟΥ ΟΜΗΡΟΥ" και, ειδικώς, του ιδρυτού της, σεβαστού Δασκάλου των Ελληνικών Πατρώων, Συντ Ακατανόμαστου, συνιστά τον περίβλεπτο στυλοβάτη της αναβιώσεως των Πατρώων Ιερών στην νεώτερη Ελλάδα, με ένα έργο που λάμπει σε βάθος δεκαετιών.

Παρόντες κατά την τελετή, οι εργαζόμενοι στις ψησταριές "ΛΕΩΝΙΔΑΣ" οι οποίοι επέδειξαν στο Κοινό τακτικές ψησίματος μπριζόλας επεξηγώντας τις με μεστό, πληροφοριακό, λόγο δια του Προέδρου τους. Επίσης, ένα μαζικό παρόν έδωσε και πολυμελής αντιπροσωπεία της "ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ" η οποία κατέθεσε στεφάνι δια του εκπροσώπου της Γεωργίου Γερμενή, ενώ στεφάνι κατέθεσε και ο συγγραφέας-διανοητής Περίκαλλος Πρκλς, όλοι καταχειροκροτούμενοι από τους παρισταμένους σε μία κοινή μέθεξη Ελληνικότητος. 

Ξαφνικά από τα μεγάφωνα ακούστηκε η γνωστή φράση: "Σε τρία λεπτά θα δοθεί η εκκίνηση της πρώτης ιπποδρομίας". 

Έτρεξα προς το κοντινότερο ταμείο, παρ' όλο που δεν είχα μελετήσει την κούρσα. 
Όμως μόλις έφτασα στο ταμείο, ακούστηκε από τα μεγάφωνα το εξής: "Οι ίπποι τέθηκαν στις διαταγές του αφέτη. Περίκαλλε, λυπάμαι αλλά έχασες την ευκαιρία να παίξεις". 

Ήταν πλέον αργά. Δεν μπορούσα να στοιχηματίσω και να κερδίσω. 

Από τα μεγάφωνα συνέχισε η στριγκιά φωνή του σπίκερ: "Οκτώ τριετείς καθαρόαιμοι διεκδικούν το έπαθλο Πλαταιών". 

Ξαφνικά ένιωσα τα βλέμματα των φιλίππων να είναι καρφωμένα πάνω μου. Να με κοιτάνε με αποδοκιμασία. Με λύπη. Με οίκτο. Μερικοί έδειχναν έτοιμοι να με φτύσουν. 

Από τα μεγάφωνα ακουγόταν ακόμα η φωνή του σπίκερ να στριγγλίζει, μόνο που αντί να περιγράφει την ιπποδρομία είχε αρχίσει να απαγγέλλει Κατσαρό: 

Να ξεχνάς τον προορισμό σου...
Να ξεχνάς το άλογό σου... 
Πως γίνεται τόσο εσύ να ξεπέσεις? 
Η ένδοξη Ρώμη σε περίμενε τόσους αιώνες...
Σε προφητείες έλεγε τον ερχομό σου...
Κι εσύ? 
Αφομοιώθηκες? 

Ξύπνησα καταϊδρωμένος. Είχα δει ένα κακό όνειρο. Ένα πολύ κακό όνειρο. 

Μαύρη Νύχτα