Το κατούρημα παρ' Έλλησι και το κατούρημα στο Ισλάμ

Όταν κανείς απαντά στο κάλεσµα της φύσης, απαγορεύεται να παραµείνει σ’ εκείνο το µέρος για περισσότερο από το απαραίτητο, ή να ουρεί ή να αφοδεύει σε  νερό που χρησιµοποιείται από ανθρώπους, σε δρόµους, σε µέρη όπου οι άνθρωποι  ζητούν σκιά, ή κάτω από ένα καρποφόρο δέντρο. Απαγορεύεται, επίσης, να  στρέφεται κανείς προς την κατεύθυνση της Κά‘µπα κατά τη διαδικασία.

Αυτά διαβάζω στη σελίδα 123 τούτου δω του διαφωτιστικότατου pdf του σχετικού με ζητήματα της ισλαμικής θρησκείας, και επειδή για τον μέσο Έλληνα η λέξη Κά‘µπα είναι άγνωστη, θα αρκεστώ να παραθέσω ένα σχετικό λινκ προς τη wikipedia προκειμένου ο μέσος Έλλην να γνωρίζει -σε περίπτωση που ενδιαφέρεται- προς τα που το Ισλάμ απαγορεύει να είναι στραμμένος όταν χέζει ή όταν κατουράει.

Και για να αποτρέψω καγχασμούς, οφείλω να εξηγήσω ότι το παραπάνω απόσπασμα, αναπόφευκτα, μου έφερε στο νου την πυθαγόρεια προτροπή
Προς ήλιον τετραμμένος μη ούρει
(Μην κατουράς στραμμένος προς τον ήλιο)
όπου κάποιος θα μπορούσε, με συνδαστική σκέψη, να υποθέσει ότι ο ήλιος των πυθαγορείων είναι άξιος σεβασμού αντίστοιχου με τον σεβασμό των μουσουλμάνων προς την Κάαμπα (ή αντίστροφα: για τους μουσουλμάνους ο σεβασμός προς την Κάαμπα έχει όση σημασία είχε για τους Πυθαγόρειους ο σεβασμός προς τον ήλιο).

Βεβαίως, θα ήταν σωστή η παρατήρηση πως οι πυθαγόρειοι εν προκειμένω εξέφρασαν με τρόπο συμπυκνωμένο όλα όσα με τρόπο αναλυτικό και ποιητικό αναφέρει ο Ησίοδος. Διότι ναι μεν ο Ησίοδος είναι ο πρώτος που διακήρυξε
μηδ᾽ ἄντ᾽ ἠελίου τετραμμένος ὀρθὸς ὀμιχεῖν
(ούτε να κατουράς στραμμένος προς τον ήλιο)
και με αυτή την έννοια θα μπορούσε να θεωρηθεί ως προπάτορας των πυθαγορείων (και υπό μια διασταλτική έννοια υπήρξε και προπάτορας των μουσουλμάνων), όμως γα να είμαστε δίκαιοι με τον Ησίοδο θα πρέπει να αναγνωρίσουμε πως υπήρξε σαφέστατα αναλυτικότερος σχετικά με το ζήτημα, εξετάζοντάς το πολύπλευρα:
μηδ᾽ ἄντ᾽ ἠελίου τετραμμένος ὀρθὸς ὀμιχεῖν·
αὐτὰρ ἐπεί κε δύῃ, μεμνημένος, ἔς τ᾽ ἀνιόντα,
μήτ᾽ ἐν ὁδῷ μήτ᾽ ἐκτὸς ὁδοῦ προβάδην οὐρήσῃς
μηδ᾽ ἀπογυμνωθείς· μακάρων τοι νύκτες ἔασιν·        
ἑζόμενος δ᾽ ὅ γε θεῖος ἀνήρ, πεπνυμένα εἰδώς,
ἢ ὅ γε πρὸς τοῖχον πελάσας ἐυερκέος αὐλῆς.·

(ούτε να κατουράς στραμμένος προς τον ήλιο
αλλά και όταν δύσει και όταν ανατείλει να προσέχεις
ούτε εντός της οδού ούτε εκτός της οδού να κατουράς προχωρώντας
ούτε αφού απογυμνωθείς τη νύχτα, διότι οι νύχτες ανήκουν στους θεούς.
Ο θεοσεβής άνδρας κατουράει είτε καθισμένος
είτε κατουράει αφού πλησιάσει στον τοίχο μιας καλοφτιαγμένης αυλής).

Και λίγο παρακάτω, συνεχίζει ο παππούς Ησίοδος:
μηδέ ποτ᾽ ἐν προχοῇς ποταμῶν ἅλαδε προρεόντων
μηδ᾽ ἐπὶ κρηνάων οὐρεῖν
(ούτε ποτέ να κατουράς στα στόμια ποταμών που χύνονται στη θάλασσα
ούτε να κατουράς στις πηγές των νερών)
ερχόμενος έτσι σε μια ούτως ή άλλως αυτονόητη συμφωνία με το αρχικώς παρατεθέν απόσπασμα της μουσουλμανικής πίστης (ο μουσουλμάνος, είπαμε, απαγορεύεται να ουρεί ή να αφοδεύει σε  νερό που χρησιµοποιείται από ανθρώπους), πράγμα που ενδεχομένως μας αναγκάζει να συγκρίνουμε τις δύο θρησκείες, ελληνική και ισλαμική, θέτοντας το ερώτημα:

Μήπως η ελληνική θρησκεία, απαγορεύοντας το κατούρημα γενικώς στις πηγές των υδάτων και γενικώς στις εκβολές των ποταμών, μήπως λέω επιδεικνύει μια οικολογική ευρύτητα μεγαλύτερη εκείνης που επιδεικνύει η ισλαμική θρησκεία η οποία απαγορεύει το κατούρημα μόνο στο νερό που χρησιμοποιείται από ανθρώπους.

Ωστόσο δεν μπορώ να είμαι απόλυτος για το ζήτημα. Ίσως κάποιος μουσουλμάνος φίλος, γνωρίζοντας περισσότερο τα σχετικά αποσπάσματα του Κορανίου, θα μπορούσε να μας διαφωτίσει σχετικά με το γράμμα αλλά και σχετικά με το πνεύμα του όλου ζητήματος από την ισλαμική σκοπιά.

Ίσως μάλιστα, επιπλέον, θα μπορούσε και κάποιος χριστιανός φίλος του παρόντος μπλογκ να μας διαφωτίσει για τη χριστιανική άποψη επί του ζητήματος, διότι ναι μεν σε χριστιανική χώρα ζούμε άρα λογικώς τα γνωρίζουμε αυτά, πόσοι όμως έχουμε εντρυφήσει στις δογματικές διδαχές της ορθοδοξίας? (για να μην αναφερθώ στον καθολικισμό ή στον προτεσταντισμό, ας πούμε, που ίσως έχουν επίσης τη δικιά τους άποψη για το θέμα), ενώ ελπίζω πως κάτι βουδιστές αναγνώστες που έχω εντοπίσει να διαβάζουν το μπλογκ θα μπορούσαν κι αυτοί να προσθέσουν τη δική τους θρησκευτική πινελιά περί κατουρήματος ώστε να έχουμε πλήρη και εμπεριστατωμένη άποψη για το θέμα.

Τραγούδι
Γιάννης Κακουλίδης, Γιώργος Κριμιζάκης, Χάρρυ Κλυνν,
Το Τανγκό της Χορδής