Κείμενο ευφυέστατο, όχι μεγάλο σε μέγεθος, ευχάριστο και κατανοητό στην ανάγνωση του -ιδίως στην ανάγνωση του από έναν αναρχικό. Γραμμένο στο στυλ ενός πλατωνικού διαλόγου και με πλήρως ενσωματωμένη την (κατά κανόνα ανύπαρκτη για τους πολλούς) ειρωνεία ενός πλατωνικού διαλόγου, το κείμενο του Πεσόα φτάνει σε συμπεράσματα ανάλογου μεγαλείου με τις ετυμολογήσεις του πλατωνικού διαλόγου "Κρατύλος", ας πούμε, όπου κάθε σοβαρός άνθρωπος ξέρει πως οι ετυμολογήσεις στον Κρατύλο είναι λανθασμένες ετυμολογήσεις, όμως ενταγμένες σε ένα ευφυές κείμενο μοιάζουν ακλόνητες.
Ω, ναι! Ο αποτελεσματικότερος τρόπος για να καταδείξεις τα αδιέξοδα ενός τρόπου σκέψης είναι να γίνεις μάστορας της ειρωνείας ακολουθώντας τον εν λόγω τρόπο σκέψης μέχρι τις έσχατες συνέπειές του. Και μόνο όσοι εντοπίσουν τα σημεία της ειρωνείας σου θα εννοήσουν τι κάνεις και θα συμφωνήσουν με τα συμπεράσματά σου. Οι υπόλοιποι θα πάρουν κατά γράμμα όσα λες και θα συμφωνήσουν με τα συμπεράσματα του κειμένου σου. Όσο να 'ναι έχει διαφορά...!
Διαφορά που γίνεται διασκεδαστικότερη αν αναλογιστούμε ότι σε μια από τις ελληνικές εκδόσεις του Αναρχικού Τραπεζίτη (σε αυτή που διάβασα κι εγώ), τον πρόλογο έχει γράψει ένας από τους σημαντικότερους εν ζωή Έλληνες διανοούμενους: Ο Άρης Πορτοσάλτε!
Η βασικότερη διαφορά ανάμεσα στη Βιλαρίμπα και στο Βιλαμπάχο, είναι το ότι "στη Βιλαρίμπα γιορτάζουν ενώ στο Βιλαμπάχο ακόμα τρίβουν".
(Για μύηση στα μυστήρια της Βιλαρίμπα και του Βιλαμπάχο, κλικ εδώ).
Στις 9 Απριλίου του 1950, 10.000 πιστοί είχαν συγκεντρωθεί στην Παναγία των Παρισίων για τη λειτουργία του Πάσχα. Ωρα 11.10 το πρωί, ένας καλόγερος ανεβαίνει στον άμβωνα και κηρύττει: «Σήμερα, ημέρα του Πάσχα, έτος Ιωβηλαίου, εδώ, στην εξαίρετη βασιλική της Παναγίας των Παρισίων, κατηγορώ την οικουμενική Καθολική Εκκλησία για θανάσιμο σφετερισμό των ζωντανών μας δυνάμεων προς όφελος ενός άδειου ουρανού. Κατηγορώ την Καθολική Εκκλησία για απάτη. Κατηγορώ την Καθολική Εκκλησία ότι μιαίνει τον κόσμο με τη νεκρώσιμη ηθική της, ότι είναι η πληγή μιας Δύσης σε αποσύνθεση. Αληθινά σας λέω: ο Θεός είναι νεκρός. Ξερνάμε την ξεψυχισμένη ανοσιότητα των προσευχών σας, γιατί οι προσευχές σας λίπαναν βασιλικά τα πεδία της μάχης της Ευρώπης μας. Μεταβείτε στην τραγική, συναρπαστική έρημο μιας γης όπου ο Θεός είναι νεκρός, ζυμώστε εκ νέου αυτή τη γη με χέρια γυμνά, χέρια υπερήφανα, χέρια προσευχής. Σήμερα, ημέρα του Πάσχα, έτος Ιωβηλαίου, διακηρύσσουμε τον θάνατο του Ιησού-Θεού για να ζήσει επιτέλους ο Ανθρωπος». Οι πιστοί μένουν αρχικά άναυδοι, κατόπιν εξεγείρονται. Ελβετοί φρουροί απειλούν με τις λόγχες τον μασκαρεμένο καλόγερο και τους τρεις νεαρούς συνεργούς του. Εξαγριωμένος όχλος καταδιώκει τους τέσσερις βλάσφημους προς τον Σηκουάνα, θα τους λιντσάρει· τελικά συλλαμβάνονται από την Αστυνομία. Είναι λετριστές, θιασώτες ενός κινήματος με ρίζες στη θεωρία του σουρεαλισμού και του ντανταϊσμού. Ο ψευδοκαλόγερος ονομάζεται Μισέλ Μουρ, είναι 21 ετών. Συνέταξε το κήρυγμα μαζί με ακόμη έναν λετριστή, τον 24χρονο Σερζ Μπερνά. «Τρελοί», «αγροίκοι», «άρρωστοι» αναφωνεί ο γαλλικός Τύπος. Ο Μουρ στέλνεται για ψυχιατρική εξέταση - θα αφεθεί ελεύθερος 11 ημέρες αργότερα. Από τους ελάχιστους που τους στηρίζουν, αναγνωρίζοντας στα πρόσωπά τους παιδιά του σουρεαλισμού, ο Αντρέ Μπρετόν: «Εκεί, στην καρδιά του χταποδιού που πνίγει ακόμα την οικουμένη, έπρεπε να δοθεί το χτύπημα».
66 χρόνια από τότε, εμείς εδώ έχουμε την ευκαιρία να αντλήσουμε θεωρούμενα ως ολοζώντανα διδάγματα από την ευαγγελική δεξαμενή και να διαδηλώσουμε την αποδοχή χρησιμοποιώντας πανέμορφα επαναστατικοφανή προσχήματα.
Επιστήμονας του ΜΙΤ έχει να πλυθεί 12 χρόνια και ψεκάζεται με...βακτήρια!
Καθαρίζει το σώμα του μία φορά την εβδομάδα με ένα σφουγγάρι και ψεκάζεται με ένα σπρέι ζωντανών βακτηρίων (το οποίο δημιούργησε ο ίδιος) δύο φορές την εβδομάδα. Αυτό, όπως υποστηρίζει ο ίδιος ο Dave Witlock, χημικός μηχανικός-απόφοιτος του Πανεπιστημίου ΜΙΤ- είναι το μυστικό για την καλή υγεία....
Με τον τρόπο αυτό, όπως επισημαίνει ο ίδιος ο Witlock, διατηρεί το δέρμα του όπως πρέπει να είναι. «Δεν έχω κάνει ντους εδώ και 12 χρόνια. Θα ήθελα μία μέρα το σπρέι αυτό να το χρησιμοποιούν ένα δισεκατομμύριο άνθρωποι», δηλώνει ο Witlock, για το δήμιούργημά του το σπρέι με την ονομασία "Mother Dirt".
Το σπρέι που δημιούργησε ο ίδιος πωλείται μέσω της εταιρείας ΑΟΒime, της οποίας είναι συνιδρυτής και έχει έδρα το Κέιμπτριτζ.
Ο Witlock λέει πως εμπνεύστηκε την ιδέα για το Mother Dirt όταν μια πρώην κοπέλα του τον ρώτησε γιατί αρέσει στο άλογό της να κυλιέται στη λάσπη τους καλοκαιρινούς μήνες. «Ο μόνος λόγος για τον οποίο θα μπορούσαν να έχουν αναπτύξει αυτήν τη συμπεριφορά τα άλογα είναι επειδή αποκομίζουν οφέλη που συμβάλλουν στην εξέλιξη του είδους τους», λέει ο Witlock που παράλληλα επισημαίνει πως δεν έχουν γίνει έρευνες σε ανθρώπους που κάνουν ντους κάθε μέρα, που να επιβεβαιώνουν πως αυτή η πρακτική είναι πράγματι υγιεινή.
Αυτό που ο ίδιος θεωρεί υγιεινό δεν είναι η καθαριότητα, αλλά η αποκατάσταση των καλών βακτηρίων στο δέρμα μας.
Το άοσμο σπρέι, που μοιάζει με νερό, αποκαθιστά στην πραγματικότητα τη χλωρίδα της επιδερμίδας, γεγονός που, όπως o ίδιος πιστεύει, μπορεί να θωρακίσει τον οργανισμό από πολλές παθήσεις, κυρίως δερματικές. Τέλος η γενική διευθύντρια της εταιρείας AOBime Jasmina Aganovic αναφέρει: "στην σύγχρονη εποχή έχουμε μπερδέψει το καθαρό με το αποστειρωμένο".
Τους τελευταίους μήνες με την έξαρση του προσφυγικού, αρχίσανε και πάλι τις δημόσιες εμφανίσεις τα μέλη του ροκ συγκροτήματος "Οι της ελληνικής παιδείας μετέχοντες".
Βέβαια το θέμα εχει τόσο πολύ συζητηθεί και αναλυθεί, που νιώθω ότι σιγά-σιγά αρχίζει να μου ζαλίζει τ' αρχίδια κάθε νέα αναφορά σε αυτό.
Κάθε φορά λοιπόν που πέφτω πάνω του, αρκούμαι να το ρίχνω στο στοχασμό.
Στον στοχασμό τον σχετικό με τους Ρομά.
Οι οποίοι Ρομά, κατά κανόνα δεν είναι της ημετέρας παιδείας ούτε τραβάνε κάποιο ιδιαίτερο ζόρι να γίνουν -και απ' όσο ξέρω δεν τραβάνε κάποιο ιδιαίτερο ζόρι να λένε πως κατάγονται ντε και καλά από το ένδοξο ελληνικό γένος.
Κι έτσι, ενώ το τσιτάτο για τους της ημετέρας παιδείας μετέχοντες έχει αναφερθεί με αφορμή πρόσφυγες και μετανάστες, καταλήγει να αφορά κάποιους Έλληνες πολίτες: Τους Ρομά.
Τους οποίους Ρομά κανείς δεν αγαπά:
Ούτε οι φανς του συγκροτήματος "Οι της ελληνικής παιδείας μετέχοντες" αλλά ούτε και οι κατά κανόνα αγράμματοι (ως εκ τούτου απολύτως δικαιολογημένα υποτιμούντες το ρόλο της ημετέρας παιδείας) εθνικιστές.
Βρε μιλάμε κανείς δεν τους θέλει τους Ρομά: Ούτε όσοι κόβουν φλέβες για τους της κοινής φύσεως μετέχοντας ούτε όσοι λατρεύουν τους της ημετέρας παιδείας μετέχοντας.
Όποτε λοιπόν πέφτω σε τέτοια συζήτηση για το γνωστό τσιτάτο του Ισοκράτη, αντί να κάθομαι να αναλύω ποιος και τι στα κομμάτια ήταν ο Ισοκράτης και τι εννοούσε, αρκούμαι να βάζω στο κέντρο της συζήτησης τους Ρομά.
Σύντομα οι δυο αντιμαχόμενες πλευρές διαπιστώνουν πως αυτά που τοις χωρίζουν είναι λιγότερα από αυτά που τις ενώνουν, με αποτέλεσμα όλα να τελειώνουν μέσα σ' ένα κλίμα καταλλαγής και συνεννόησης -αν και μερικές φορές μ' αρέσει να τους τσιγκλάω με ερωτήματα του στυλ "δηλαδή χαρίζετε τους Ρομά στους Τούρκους?", ερωτήματα που φερνουν ευχάριστα αποτελέσματα αν υπάρχουν παρόντες τίποτα λανθάνοντες στρατόκαυλοι ή ανησυχούντες για το δημογραφικό πρόβλημα της χώρας.
Α, ρε Ισοκράτη και που να 'ξερες ότι μια μέρα θα συμβάλλεις στη διασκέδασή μου...
Τέλος πάντων.
Ας κλείσω το σημείωμα βάζοντας την κατά τη γνώμη μου ορθώς επικαιροποιημένη ερμηνεία του Ισοκράτειου τσιτάτου:
«Είναι δε τόσο μεγάλη η απόσταση που χωρίζει την πολιτεία μας από τούς άλλους ανθρώπους ως προς την πνευματική ανάπτυξη και την τέχνη τού λόγου (αμφότερα δεν τα κατέχουμε), ώστε οι μαθητές της αντί να έχουν γίνει διδάσκαλοι τών άλλων έχουν γίνει σύμβολα αμορφωσιάς και φανατισμού. Με αποτέλεσμα το όνομα τών Ελλήνων να διασύρεται και να έχει καταντήσει σύμβολο όχι πλέον τής καταγωγής ή της πνευματικής ανυψώσεως αλλά του φανατισμού και της αγραμματοσύνης, και να αυτοαποκαλούνται Έλληνες εκείνοι που πέρα από την ενδεχόμενη εξ αίματος καταγωγή τους από τους αρχαίους Έλληνες, δεν έχουν καμία πνευματική συνάφεια με εκείνους και το έθος και το ήθος τους. Αν μάλιστα προσθέσει κάποιος και την ενδεχόμενη παντελή έλλειψη καταγωγής από τους αρχαίους Έλληνες, τότε η περηφάνεια τους για την ελληνική τους καταγωγή είναι για γέλια».
... το όνομά σου είναι συνώνυμο της σοβαρότητας και η πραγματική ισχύς σου είναι η αφοσίωση των πολυπληθών θαυμαστών σου!
(Κλικ)
Κυρίως, όμως, η ευστροφία των συνεργατών σου είναι αυτή που αποτελεί την ασπίδα της σοβαρότητός σου!
(¨Αλλο κλικ, συνέχεια του προηγουμένου).
Όμως η ρέντα σου θα είναι απερίγραπτη αν ισχύει εις το διηνεκές η γκίνια των άλλων, οίτινες πήραν ένα ΛΑΟΣ εκτός κοινοβουλίου και το έκαναν ισχυρό κοινοβουλευτικό κόμμα, πήραν μια περιθωριακή Χροισύ Αβγί και την έκαναν τριτοτέταρτο κόμμα και τώρα ασχολούνται με σένα, τον αντιπρόεδρα με τ' όνομα Σπυρίδων-Άδωνις. Δικαιολογημένα ελπίζεις να τριτώσει το κακό.
