ΕΠΑΝΟΡΘΩΣΗ ΓΙΑ ΤΑ ΓΥΑΛΙΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΠΑΪΣΙΟΥ

Το έχω ξαναγράψει εδώ μέσα:

Το ψεύδος αναμφιβόλως είναι μορφή δημιουργίας, πλην όμως είναι μια κατώτερη μορφή δημιουργίας. 

Βεβαίως το πράγμα περιπλέκεται όταν το ψεύδος είναι τόσο ευφυές ώστε να μιμείται την βλακώδη αλήθεια σε τέτοιο βαθμό που να γίνεται ανταγωνιστικό προς αυτήν ή και ανώτερο αυτής. 

Όπως και να 'χει, η ουσία είναι μία: 

ΤΗΝ ΠΑΤΗΣΑΜΕ. 

Ταξιδέψαμε λοιπόν μέχρι τα Χουνταλέικα Αργολίδος ίνα προσκυνήσωμεν τα γυαλιά του Αγίου Παϊσίου, αλλά τζίφος... Δεν μπορέσαμε να τα προσκυνήσουμε. 

Ο λόγος? 

Απλός: 

Η αφίσα για την όλη εκδήλωση ήτο μούφα. 

Η όλη εκδήλωση ήτο μούφα.

Επρόκειτο για μια ψευδή είδηση.

(κλικ)

Ως εκ τούτου, οφείλω να επανορθώσω, απευθυνόμενος ιδίως σε εκείνο το τμήμα του αναγνωστικού μου κοινού που απελπίστηκε με τη σκέψη πως εξαιτίας αντικειμενικών δυσχερειών δεν μπορούσε να μεταβεί στην Αργολίδα για να προσκυνήσει τα γυαλιά του αγίου. 

Σε εκείνους τους αναγνώστες μου, λοιπόν, απευθύνω λόγους παρηγορίας. Λόγους του στυλ "θα υπάρξουν και άλλες ευκαιρίες, αδελφοί και αδελφές, κι αν δεν προσκυνήσατε τα γυαλιά του αγίου Παϊσίου , οι παντόφλες του αγίου Γερασίμου είναι στη θέση τους και σας περιμένουν". 

Τραγούδι. 

Η Μαίρη Μαράντη σε ένα τραγούδι που έχει την τεχνοτροπία του Τάκη Μουσαφίρη, άρα λογικά δικό του πρέπει να είναι. 

Πάρε με αγκαλιά, πάρε με αγκαλιά, 

να μην πατήσω τα γυαλιά...