Ποιους κάλεσε, ποιοι ανταποκρίθηκαν, που κατέληξαν, ποιοι αποκλείστηκαν και γιατί; Άγνωστο. Περιμέναμε και ξαναπεριμέναμε, να μας καλέσει τίποτε, ο άπονος Τόσκας. Περιμέναμε, ξαναπεριμέναμε να βγει μια ανακοίνωση συλλογικότητας που να λέει ότι καλέστηκε και δεν πήγε ή ότι καλέστηκε και πήγε. Περιμέναμε να απαιτήσουν έστω οι αριστερές συλλογικότητες διευκρινήσεις από τον Τόσκα, ποιοι αποκλείστηκαν επειδή έχουν σχέση με ναρκωτικά και πάλι τίποτα. Από τότε μας έχει φάει το μαράζι, αλλά τι να κάνουμε…
Καλά τα λέει. Έχει περάσει τόσος καιρός πια
και ακόμα να υπάρξει μια ανακοίνωση κάποιας συλλογικότητας
ότι καλέστηκε και πήγε
ή ότι καλέστηκε και δεν πήγε
ή, έστω, ότι δεν καλέστηκε αλλά είχε κάθε πρόθεση να πάει.
Οριστικό τέλος στην αγωνία εκατομμυρίων Ελλήνων, που έλαβαν τα εκκαθαριστικά του ΕΝΦΙΑ, ήρθε να βάλει η δέσμευση του Αρτέμη Σώρρα ότι θα πληρώσει την εφορία τους, αφού πρώτα υλοποίησε την προηγούμενη υπόσχεσή του να πληρώσει το χρέος της Ελλάδας.
Για όσους δε γνωρίζουν, σύμφωνα με εξομολογήσεις αξιωματούχων της ΕΕ, οι δανειστές της Ελλάδας έλαβαν το 2012 από τον Αρτέμη Σώρρα περί τα 300 δις αλλά απέκρυψαν την πληροφορία από την ελληνική κυβέρνηση, ώστε να μην πάρουν τα μυαλά μας αέρα και επιστρέψουμε από τον ευλογημένο δρόμο του μνημονίου στον καταραμένο δρόμο της τεμπελιάς.
Η περιουσία του Αρτέμη Σώρρα υπολογίζεται περί τα 600 δις, λεφτά τα οποία έχουν προκύψει από κάτι μετοχές που έχει στην Τράπεζα της Ανατολής, κάτι ενοικιαζόμενα δωμάτια που διατηρεί στα Ψαχνά Ευβοίας και μια καντίνα στην Εθνική Οδό που κάνει το καλύτερο βρώμικο στη χώρα.
Όπως ήταν φυσικό, οι δηλώσεις του Αρτέμη Σώρρα προκάλεσαν κοροϊδευτικά σχόλια από χιλιάδες άπιστους, που υποστηρίζουν ότι ο Αρτέμης Σώρρας μάς δουλεύει ψιλό γαζί και ψάχνει ευκολόπιστα θύματα μοιράζοντας κάλπικες υποσχέσεις.
Βέβαια, όλοι αυτοί που βιάζονται να χαρακτηρίσουν ψεκασμένους όλους όσους πιστεύουν το Σώρρα, πρέπει να ξέρουν – ή τέλος πάντων να έχουν συνειδητοποιήσει μέχρι τώρα – ότι οι υποσχέσεις του δεν είναι λιγότερο ουτοπικές ή ανεφάρμοστες από τις υποσχέσεις του Παπανδρέου, του Σαμαρά και του Τσίπρα.
Το “Λεφτά Υπάρχουν”, τα 3 Ζάππεια και το Πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης, που παρουσιάστηκαν ως μαγικές λύσεις εξόδου από την κρίση, δε διαφέρουν σε τίποτα από τα 600 δις του Σώρρα, ως προς το βαθμό της εφαρμοσιμότητάς τους.
Στην ίδια κατηγορία εμπίπτουν φυσικά και τα δις των γερμανικών αποζημιώσεων, το παράνομο απεχθές επονείδιστο και μη βιώσιμο χρέος, η μονομερής διαγραφή του χρέους και η αναίμακτη επιστροφή στη δραχμή που θα φέρει την ανάπτυξη.
Με λίγα λόγια, μιλάμε για το σύνολο σχεδόν του ελληνικού πληθυσμού που πίστεψε σε κάποιο από τα παραπάνω και το οποίο, μιλώντας επί ίσοις όροις, κινδυνεύει να χαρακτηριστεί ψεκασμένο.
Τι κοινό έχουν όλες αυτές οι αφηγήσεις μεταξύ τους;
Βαράνε απευθείας στο συναίσθημα.
Είναι εύκολες ανέξοδες και βολικές. Σχεδόν κοελικές.
Όσο μεγάλη κι αν είναι η κρίση, αρκεί να συνωμοτήσει το σύμπαν για να βγούμε από αυτήν.
Αρκεί να φορολογήσουμε τους πλούσιους, να εφαρμόσουμε τις μεταρρυθμίσεις της επιλογής μας, να αλλάξει η Ευρώπη, να πληρώσουν οι Γερμανοί αυτά που μας χρωστάνε, να κερδίσουμε στα διεθνή δικαστήρια το χρέος, να το διαγράψουμε μονομερώς χωρίς συνέπειες και να κόψουμε εθνικό νόμισμα.
Μόνο που το σύμπαν τελικά δεν συνωμότησε και τίποτα από τα παραπάνω δεν συνέβη και δεν πρόκειται να συμβεί.
Ο δρόμος φυσικά δεν είναι ο ΤΙΝΑ.
Ο δρόμος είναι ένας. Ο ίδιος που ήταν πάντα:
Θέλει σύγκρουση, εντός και εκτός, σε όλα τα μέτωπα.
Ριζική αναμόρφωση του ίδιου του συστήματος και του τρόπου που έχουμε μάθει να ζούμε επί δεκαετίες.
Μια σύγκρουση που θα μοιάζει, αν δεν είναι κιόλας, με πόλεμο.
Μια σύγκρουση που θα έχει ως αποτέλεσμα την ολοκληρωτική ισοπέδωση των πάντων με την ελπίδα – κι όχι την υπόσχεση – ότι κάτι καλό θα προκύψει από το μηδέν.
Μια σύγκρουση που ούτε η εξωκοινοβουλευτική Αριστερά θέλει, ούτε επιδιώκει πραγματικά, και για την οποία δεν έχει κανένα απολύτως σχέδιο.
Μια σύγκρουση που όλοι τη φοβούνται και δε θέλει κανείς.
Κι έτσι το μόνο που έχει να αντιπαραταχθεί στον ΤΙΝΑ είναι ο Σώρρας και ο κάθε Σώρρας που όσο αποτυγχάνουν οι Τσίπρες, ολοένα και θα κερδίζουν έδαφος, μέχρι τη στιγμή που θα φωνάξουμε όλοι μαζί, με ένα στόμα και μια φωνή:
Στην ιερά μονή της Σιμωνόπετρας φυλάσσεται και το λείψανο του αριστερού χεριού της Αγίας Μυροφόρου και Ισαποστόλου Μαρίας της Μαγδαληνής.
Την εποχή που πρωτοπροσκύνησα το αδιάφθορο χέρι, αυτό παρουσιαζόταν γυμνό πάνω σε ένα κόκκινο βελούδο, όχι δηλαδή μέσα σε μια θήκη, όπως αφήνει να εννοηθεί η φωτογραφία.
Απόγευμα στο αρχονταρίκι της μονής Σιμωνόπετρας, ο αρχοντάρης διηγείται περί του αγίου λειψάνου σε ομάδα προσκυνητών.
- Το χέρι είναι άφθαρτο, με όλο του το δέρμα και τους τένοντες. Διατηρείται σε φυσική θερμοκρασία ζωντανού σώματος και… ευωδιάζει. Μάλιστα εξαιτίας των θαυμάτων της, η Αγία Μαρία η Μαγδαληνή θεωρείται και δεύτερος κτήτορας της Σιμωνόπετρας.
- Λένε, πάτερ, πως όσοι το ασπάζονται διαπιστώνουν ότι είναι θερμό.
- Ναι, είναι αλήθεια. Όσοι το ασπάζονται με ευλάβεια και πίστη διαπιστώνουν τη φυσική θερμότητα ζωντανού σώματος.
Χαμογελούμε λίγο αμήχανοι. «Και τι γίνεται, πάτερ, αν το ασπαστείς και δεν είναι θερμό», ρωτά κάποιος.
- Να σας πω… Κάποιος προσκυνητής το ασπάστηκε, αλλά δεν το ένοιωσε θερμό, ενώ όλοι οι φίλοι του το ένοιωθαν θερμό. Τότε αυτός έπεσε σε κατάθλιψη, ήταν σκεφτικός όλη την ώρα, και τελικά μάς το αποκάλυψε και ζήτησε τη βοήθειά μας.
Ο γέροντας τού συνέστησε να εξομολογηθεί, να προσευχηθεί στην Αγία Μαρία τη Μαγδαληνή, και να ξαναπροσκυνήσει το ιερό της λείψανο την άλλη μέρα. Πράγμα που έγινε. Την άλλη μέρα, ο προσκυνητής, αφού εξομολογήθηκε, ασπάστηκε το χέρι της και ένοιωσε μεγάλη θερμότητα και ευωδία να εξέρχεται του λειψάνου. Ευχαριστούσε δε μετά δακρύων. Μετά δακρύων!
- Ποιά λέτε να ήταν η αιτία, πάτερ;
- Τι να σας πω! Η Αγία Μαρία η Μαγδαληνή απωθείται από τις σαρκικές αμαρτίες. Σαρκικοί άνθρωποι με πορνείες, μοιχείες και τα τέτοια, αναδίδουν πνευματική δυσωδία που η Αγία την αποστρέφεται. Ίσως ήθελε να δείξει τη δυσαρέσκειά της και την αποστροφή της.
«Πω, πω, πάτερ, να σ’ αποστρέφεται ακόμα και το λείψανο για τις σαρκικές σου αμαρτίες!» λέει κάποιος.
- Αύριο που θα προσκυνήσετε μετά τη θεία λειτουργία, παρατηρήστε μία μικρή πληγή στην πάνω πλευρά του χεριού. Σα να λείπει ένα μικρό κομμάτι. Οι ρώσοι μοναχοί στις αρχές του εικοστού αιώνα, που είχε πολλούς τότε το Άγιον Όρος, το είχαν σε μεγάλη ευλάβεια.
Κάποιοι από αυτούς, όπως το ασπάζονταν, το δάγκαναν κρυφά και έκοβαν ένα μικρό κομματάκι, μια ακίδα, για ευλογία. Το έκρυβαν στο στόμα τους.
Μέχρι να τους πάρουν είδηση οι μοναχοί τότε της μονής, είχε γίνει μια μικρή πληγή.
Την άλλη μέρα το πρωί τα ιερά λείψανα της μονής εκτίθενται προς προσκύνηση.
Ο φίλος μου που συνταξιδεύουμε είναι πρώτος. Το ασπάζεται και τινάζεται. Έρχομαι δεύτερος. Προσκυνώ. Ο φίλος μου με κοιτάζει με μεγάλα εκστατικά λαμπερά μάτια.
«Πω, πω, τι κάψιμο ήταν αυτό! Μ’ έκαψε τα χείλη! Τό’ νοιωσες; Καίει τα χείλη! Τό’ νοιωσες;» μού λέει με έξαψη.
Και αφού εξετάσαμε
με ποιόν τρόπο βλέπει ένα χέρι
ο άνθρωπος που είναι για ευλογία πεινασμένος,
ας ακούσουμε με ποιόν τρόπο βλέπει το χέρι
ο άνθρωπος ο διψασμένος.
Φαίνεται πως είχα παρεξηγήσει το ότι αυτός που θα ανέβαζε τους Πέρσες του Αισχύλου ήταν το ΘΕ.Α.Μ.Α (Θέατρο Ατόμων Με Αναπηρία). Φαίνεται πως έκανα συνειρμούς του στυλ "προφανώς θα είναι μια φιλότιμη προσπάθεια" και "προφανώς οι ηθοποιοί θα είναι ερασιτέχνες" και "προφανώς κάποιες στιγμές θα ξεχνάνε τα λόγια" και "να δούμε με πόσο σεβασμό πλησιάζουν το κείμενο του Αισχύλου" και γενικώς ναι μεν πηγαίναμε με όλη την καλή διάθεση αλλά εγώ προσωπικά δεν περίμενα και πολλά.
Και ξαφνικά... Χαμός! Χαμός και αποκάλυψη!
Μιλάμε οι άνθρωποι όχι μόνο τίμησαν το κείμενο του Αισχύλου και όχι μόνο δεν ξέχναγαν τα λόγια τους και όχι μόνο δεν φαινόταν πως είναι ερασιτέχνες και όχι μόνο ξεπέρασαν κατά πολύ τα όρια της φιλότιμης προσπάθειας, αλλά επιπλέον μας κράτησαν εκεί καθηλωμένους να κρεμόμαστε απ' το στόμα τους αλλά και (και ακριβώς εδώ είναι το θαυμαστό) να μαγευόμαστε από τη σκηνική τους παρουσία επί σχεδόν μιάμιση ώρα. Και μιλάμε για τη σκηνική παρουσία ατόμων με αναπηρία, έτσι?
Μιλάμε τέτοιο ταξίδεμα σε ανέβασμα αρχαίας τραγωδίας, δύσκολα μου συμβαίνει, κι απ' όσο κατάλαβα δεν συνέβη μόνο σε μένα.
Και μόνο στο τέλος, κατά τη διάρκεια του -δικαιολογημένα και πρωτόγνωρα για τα δικά μου στάνταρ- παρατεταμένου χειροκροτήματος από το κοινό, ήταν που αναλογίστηκα το μέγεθος της προφανώς τιτάνιας προσπάθειας που είχαν καταβάλει οι επί σκηνής συντελεστές προκειμένου να μας ταξιδέψουν τόσο μαγικά.
Δεν ξέρω αν και που αλλού θα ανεβάσουν το έργο, αλλά μιλάμε, να πας να το δεις. Αξίζει, και αξίζει πολύ μάλιστα.
Κι όπως θα το βλέπεις, να έχεις στα υπ' όψιν ότι....
Το Π.Δ. 370/1983 ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΙ την φοίτηση στις δραματικές σχολές για εκείνους/ες που δεν τηρούν προδιαγραφές «κανονικότητας». Στους ανάπηρους, δηλαδή. Το πρωτοποριακό άρθρο 8 του Π.Δ. 370/1983 ορίζει ότι "οι υποψήφιοι για τις δραματικές σχολές πρέπει να έχουν αρτιμέλεια η οποία βεβαιώνεται από την εξεταστική επιτροπή".
Δεν ξέρω αν αυτό στην πράξη τηρείται ή όχι, στη θεωρία όμως, απ' ότι βλέπω γκουγκλάροντας, συνεχίζει να υπάρχει.
Ε, ας το καταργήσουμε ρε φίλε!
Το μήνυμα προήρχετο από κάποιον G.PATOULIS και ήτο λιτό:
ΔΗΛΩΣΗ ΤΟΥ ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΤΗΣ ΚΕΔΕ ΚΑΙ ΤΟΥ ΙΣΑ Γ. ΠΑΤΟΥΛΗ ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΤΗΝ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΟΥ ΑΗΘΗ ΕΠΙΘΕΣΗ ΤΗΣ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑΣ ΑΥΓΗ. ΔΕΙΤΕ ΤΗ ΔΗΛΩΣΗ ΣΤΟ ΛΙΝΚ http://goo.gl/Lsoepu
Ο παραλήπτης του μηνύματος αφ' ενός έξυσε τ' αρχίδια του σχετικά με τη θεματολογία του μηνύματος, αφ' ετέρου όμως αναρωτήθηκε: "Που στον πούτσο βρήκε ο Πατούλης τον αριθμό του κινητού μου τηλεφώνου προκειμένου να επιδοθεί σε ένα ακόμη ανεκδιήγητο σπαμ"?
Διότι δεν ήτο η πρώτη φορά που ο Πατούλης εσυλλήφθη σπαμάρων.
Πέρα από τα ανεκτά "ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΜΕ ΥΓΕΙΑ ΚΑΙ ΕΥΤΥΧΙΑ" που συνήθιζε να στέλνει κάθε Πάσχα, πρωτοχρονιά, χριστούγεννα και ποιός ξέρει τι άλλο, ο Πατούλης μέσω σπαμ μηνύματος στο κινητό είχε καλέσει τον παραλήπτη να σταθεί στο πλευρό των αλήστου μνήμης Μενουμευρώπηδων, μέσω σπαμ μηνύματος τον είχε καλέσει στα εγκαίνια του πατουλικού εκλογικού κέντρου, ω, συλλογή ολάκερη από πατουλικά σπαμ είχε δεχτεί ο παραλήπτης.
Ως εκ τούτου, ήτο δικαιολογημένη η απορία του: "Που στον πούτσο βρήκε ο Πατούλης τον αριθμό του κινητού μου τηλεφώνου προκειμένου να επιδοθεί σε ένα ακόμη ανεκδιήγητο σπαμ"?
Άξαφνα, ενεθυμήθη!
Προ κάμποσων ετών, ο Πατούλης λάνσαρε στο δήμο του μια κάρτα. Την Artemis Card.
(Περί δήμου Αμαρουσίου και Αρτέμιδος, κλικ εδώ -διότι η καλή τέχνη πρέπει να εξυμνείται -και το παρόν μπλογκ υμνεί την καλή τέχνη).
Ο κάτοχος αυτής της Artemis Card θα είχε τρελά προνόμια: Θα έμπαινε τζαμπέ στα τοπικά λεωφορεία του Αμαρουσίου (τα οποία θα έπρεπε ούτως ή άλλως να είναι τζαμπέ), θα είχε εκπτώσεις στις αγορές του από μαγαζιά του Αμαρουσίου (οι Μαρουσιώτες ας μας πουν αν συνέβη ποτέ κάτι τέτοιο -πάντως σε ένα εξεταστικό κέντρο όντως υπάρχει κάποια έκπτωση απ' όσα μαθαίνω), και το κυριότερο: οι κάτοχοι της κάρτας θα πλήρωναν μειωμένο εισιτήριο στις σούπερ-γουάου εκδηλώσεις και συναυλίες και θεατρικά του δήμου. (Εν τω μεταξύ οι εκδηλώσεις μάλλον καταργήθηκαν απ' όσα μαθαίνω).
Για να πάρει κάποιος την Artemis Card, συμπλήρωνε μια φόρμα. Όνομα, επώνυμο, πατρώνυμο, διεύθυνση, τηλέφωνο, τα βασικά δηλαδή. Συν τον αριθμό κινητού τηλεφώνου. Ο αριθμός του κινητού ήταν βασική προϋπόθεση.
Τέλος πάντων, κάτι παππούδια δεν είχαν κινητό, οπότε ο αριθμός του κινητού ήταν μεν βασική προϋπόθεση αλλά σιγά-σιγά η βασικότητά της χαλάρωσε. (Βέβαια, μια στο τόσο χτυπούσε το σταθερό τηλέφωνο και μια φωνή από τη γραμμή του δημότη ζητούσε, ευγενικά, τον αριθμό του κινητού "για να λαμβάνετε ενημέρωση σχετικά με τις νέες προσφορές της Artemis Card και σχετικά με τις πολιτιστικές εκδηλώσεις του δήμου" κλπ κλπ).
Είτε έτσι είτε γιουβέτσι, ο δήμαρχος της καρδιάς μας είχε πλέον στη διάθεσή του μια μεγάλη λίστα με αριθμούς κινητών, οπότε μπορούσε πλέον απερίσπαστος να σπαμάρει.
Βρε δεν πα να είχε μετακομίσει ο άλλος από το Μαρούσι στη Λάρισα ή στο Λονδίνο;
Το πατούλειον μήνυμα το είχε εξασφαλισμένο.
Βρε δεν πα να ήταν ορκισμένος πολιτικός αντίπαλος του δημάρχου της καρδιάς μας;
Το πατούλειον μήνυμα θα ερχόταν εξάπαντως.
Βρε δεν πα να δούλευε στην εφημερίδα Αυγή;
Το πατούλειον μήνυμα θα τον ενημέρωνε πως είναι θαυμαστής του Γκέμπελς.
Γι' αυτό σου λέω μάτια μου... Να προσέχεις που δίνεις τον αριθμό του κινητού σου.
Ο δήμαρχος της καρδιάς μας, παραμονεύει να σπαμάρει ασύστολα!
Τώρα αν τα έξοδα αποστολής των σπαμ μηνυμάτων που προωθούν τις προσωπικές πολιτικές φιλοδοξίες του Πατούλη πληρώνονται από τις τσέπες των δημοτών, δεν το ξέρω και δεν με ενδιαφέρει.
Υπάρχουν άλλα ζητήματα που με απασχολούν περισσότερο.
