Με έχουν ξεπεράσει προ πολλού.
Αδύνατον να τους φτάσω.
Η ταχύτητα που έχουν αναπτύξει είναι ιλιγγιώδης.
Παραιτούμαι.
Δεν παίζονται.
Απαπαπα, απογοητεύτηκα.
Βάζω άζμα θλιμμένο.
Dylan, One Too Many Mornings.
Όχι τη γνωστή εκδοχή που μεγάλωσε γενιές,
αλλά την εκδοχή που μεγάλωσε εμένα.
Από το Hard Rain.
άπιστε Θωμά
ΑπάντησηΔιαγραφήΜα γιατίίί....?
Διαγραφή:-)