ΦΤΑΙΝΕ ΚΙ ΟΙ ΤΡΕΙΣ, ΦΤΑΙΕΙ ΚΙ Ο ΧΑΤΖΗΠΕΤΡΗΣ...

Μην τα πολυλογούμε, το ζήτημα είχε κάπως έτσι:
Η μητρόπολη Καισαριανής την έχει δει στραβά και θέλει να φτιάξει ένα τσιμεντένιο εκκλησιαστικό τέρας προεκτείνοντας προς το άπειρο τη μονή του ΑηΓιάννη Καισαριανής, ψιλοκαταστρέφοντας μια περιοχή που έχει όλα τα φόντα να χαρακτηριστεί δασική.
Οι κάτοικοι πήραν ανάποδες και αποφάσισαν να αντιδράσουν.
Ο δήμος πήρε ανάποδες που οι κάτοικοι πήραν ανάποδες ξεπερνώντας τον, και αποφάσισε κι αυτός να αντιδράσει, εκπροσωπώντας τους κατοίκους.

Κάπως έτσι, διοργανώθηκε χτες Τετάρτη, μια σεμνή τελετή έξω από τον ΑηΓιάννη, με κεντρικό σλόγκαν "Να σώσουμε όσο πράσινο έχει απομείνει".

Πάντα την πατάω με αυτές τις μαλακισμένες εκδηλώσεις. Πηγαίνω και μετά αναρωτιέμαι για ποιό λόγο πήγα "αφού ήξερα από πριν το έργο".
Και αυτή τη φορά, για νιοστή φορά, το έργο ήταν ίδιο. Πέντε-έξι λογύδρια από τους επικεφαλής των δημοτικών παρατάξεων (όπως πάντα ο κουκουές ήταν ο μακροσκελέστερος), ένα λογύδριο από τον εκπρόσωπο των πολιτών, κι ένα λογύδριο του συνήθως παπαρολόγου Μίμη Ανδρουλάκη (που όμως ήταν, παραδόξως, το πιο μεστό λογύδριο, πλην όμως δεν έπαυε να είναι ασήμαντο λογύδριο).
Και μετά, τους ζυγούς λύσατε και δρόμο στα σπίτια σας.
Πίπες δηλαδή. Το μόνο αισιόδοξο ήταν ότι (ανεξαρτήτως της δικής μου παρουσίας) ο αγωνιζόμενος κόσμος της Καισαριανής απείχε επειδικτικά, στέλνοντάς τους όλους στο διάολο. Καμιά τρακοσαριά άτομα μαζεύτηκαν όλα κι όλα (και ίσως να λέω πολλά). Φυσικά απουσίαζε ο όποιου είδους ξερωγώ "αγωνιστικός παλμός". Αυτό έλειπε δα.

Δεν ξέρω αν έχω δίκιο, αλλά εμένα η χτεσινή εκδήλωση με αποκαρδίωσε λόγω του επιπέδου των ομιλιών και των ομιλητών (ενδεικτικά: Δύο ή τρεις φορές όλες κι όλες, αναφέρθηκε η λέξη "εκκλησία", ενώ αντίθετα, δεκάδες φορές καταγγέλθηκε η δράση της "φιλοδασικής εταιρείας", η οποία προφανώς χαλάει τη σούπα, χώρια που δεν φέρνει ψήφους σαν την εκκλησία, ενδεχομένως).

Από την άλλη όμως, η χτεσινή εκδήλωση με ενθουσίασε, τόσο λόγω της συμβολικής παρουσίας των Ελλήνων εθνικών, όσο και λόγω του ότι "οι πλατιές μάζες" γράψανε το όλο θέμα στα παπάρια τους. Αυτό το τελευταίο θα μπορούσε να μεταφραστεί σε κάτι του στυλ "όταν όντως υπάρξει ανάγκη ή όταν πρόκειται να κάνετε κάτι σοβαρό, θα φροντίσουμε να είμαστε εκεί μόνοι μας και χωρίς πρόσκληση - αλλά μέχρι τότε έχουμε και σοβαρότερες δουλειές".

Έτσι θέλω να το μεταφράζω εγώ, τουλάχιστον.
Πάντα ήμουν αιθεροβάμων.