Η ΗΧΗΡΟΤΑΤΗ ΑΠΟΥΣΙΑ ΤΟΥ ΔΗΜΟΦΑΝΤΟΥ
Όταν μου το είπαν, το θεώρησα αδύνατον. Αλλά όταν το έψαξα, είδα πως είναι δυνατόν.
Τώρα που το ξανασκέφτομαι, μου φαίνεται απόλυτα φυσιολογικό:
Σε ολόκληρο το λεκανοπέδιο της Αττικής (υποθέτω και σε ολόκληρη την Ελλάδα) δεν υπάρχει ούτε ένα τοσοδούλι δρομάκι που να λέγεται "Οδός Δημοφάντου".

Τώρα βέβαια, θα αναρωτηθεί κάποιος: "Τι σόϊ νέος καημός είναι πάλι αυτός με τον Δημόφαντο, ρε Συντ? Και στην τελική, ποιός είναι αυτός ο Δημόφαντος?"

Εξηγούμαι:
Ο Δημόφαντος ήτο αρχαίος Αθηναίος. Η ιστορία αμφιβάλλω αν γνωρίζει πολλά για τη ζωή του, όμως είναι σίγουρο πως ο Δημόφαντος έχει επηρεάσει κάπως το τωρινό ελληνικό σύνταγμα, και ειδικά την τέταρτη παράγραφο του άρθρου 120 (ακροτελεύτια διάταξη):
H τήρηση του Συντάγματος επαφίεται στον πατριωτισμό των Eλλήνων, που δικαιούνται και υποχρεούνται να αντιστέκονται με κάθε μέσο εναντίον οποιουδήποτε επιχειρεί να το καταλύσει με τη βία.

Με ποιόν τρόπο επηρέασε την εν λόγω παράγραφο του εν λόγω άρθρου ο Δημόφαντος?
Με το ιστορικό "ψήφισμα του Δημοφαντου", το οποίο αναφέρεται στο βιβλίο του Ανδοκίδη "Περί μυστηρίων".

Θεωρώ σκόπιμο να παραθέσω το εν λόγω ψήφισμα:

Εδοξε τη βουλή και τω δήμω. Αιαντίς επρυτάνευε, Κλειγένης εγραμμάτευε, Βοηθός επεστάτει.

Τάδε Δημόφαντος συνέγραψεν. Άρχει χρόνος τούδε του ψηφίσματος η βουλή οι πεντακόσιοι οι λαχόντες τω κυάμω, οίς Κλειγένης πρώτος εγραμμάτευεν.
Εάν τις δημοκρατίαν καταλύη την Αθήνησιν, ή αρχήν τινα άρχη καταλελυμένης της δημοκρατίας, πολέμιος έστω Αθηναίων και νηποινεί τεθνάτω, και τα χρήματα αυτού δημόσια έστω, και της θεού το επιδέκατον. Ο δε αποκτείνας τον ταύτα ποιήσαντα και ο συμβουλεύσας όσιος έστω και ευαγής.

Ομόσαι δ' Αθηναίους άπαντας καθ' ιερών τελείων, κατά φυλάς και κατά δήμους, αποκτενείν τον ταύτα ποιήσαντα. Ο δε όρκος έστω όδε:

"Κτενώ και λόγω και έργω και ψήφω και τη εμαυτού χειρί, αν δυνατός ώ, ός αν καταλύση την δημοκρατίαν την Αθήνησι. Και εάν τις άρξη τιν' αρχήν καταλελυμένης της δημοκρατίας το λοιπόν, και εάν τις τυραννείν επαναστή ή τον τύραννον συγκαταστήση. Και εάν τις άλλος αποκτείνη, όσιον αυτόν νομιώ είναι και προς θεών και δαιμόνων, ως πολέμιον κτείναντα τον Αθηναίων, και τα κτήματα του αποθανόντος πάντα αποδόμενος αποδώσω τα ημίσεα τω αποκτείναντι, και ουκ αποστερήσω ουδέν.
Εάν δε τις κτείνων τινά τούτων αποθάνη ή επιχειρών, εύ ποιήσω αυτόν τε και τους παίδας τους εκείνου καθάπερ Αρμόδιόν τε και Αριστογείτονα και τους απογόνους αυτών. Οπόσοι δε όρκοι ομώμονται Αθήνησιν ή εν τω στρατοπέδω ή άλλοθί που εναντίοι τω δήμω τω Αθηναίων, λύω και αφίημι".

Ταύτα δε ομοσάντων Αθηναίοι πάντες καθ' ιερών τελείων, τον νόμιμον όρκον, πρό Διονυσίων και επεύχεσθαι ευορκούντι μέν είναι πολλά και αγαθά, επιορκούντι δ' εξώλη αυτόν είναι και γένος.

Ε, με τέτοια ψηφίσματα που έγραφες βρε συ Δημόφαντε, τι περίμενες? Να ονομάσουν δρόμο με το όνομά σου? Τρελός είσαι? Ευνόητο είναι ότι πολλοί θα ήθελαν να ξεχαστείς...