ΔΗΜΩΔΕΣ ΜΟΙΡΟΛΟΓΙ




Αυτού που πας στον καφενέ, 'φτού που θα πας για μπύρες,
μη μας ξεχάσεις, άμοιρε και μη μας λησμονήσεις,
γιατί λυπούνται τα παιδιά και κλαιν' και λαχταρίζουν,
που μείναμε στην αρφανιά, στο κάμπο ξαπλωμένα,
κι άλλος τα λέει κακόμοιρα, κι άλλος κατακαημένα,
κι έρχονται στη μανούλα τους κι ούλο παραπονιούνται:
-Μάνα γιατ' είμαστ' αρφανά και μαυροφορεμένα;
Για στόλισέ μας τ' αρφανά κι ας είν' και μαύρα ρούχα,
να πα να γονατίσουμε μπροστά εις τον πατέρα,
ναν τον παρακαλέσουμε να ξαναρθεί στο σπίτι,
να έρθει πάλι στη Βουλή, να έρθει να μιλήσει,
λόγια να πει παρηγοριάς, λογύδρια εμπνευσμένα,
για να μη κλαις μανούλα μου και να μη κοπανιέσαι.
Αν δε θελήσει για ναρθεί, να κάτσουμε κοντά του,
για να μας έχει συντροφιά, να τον παρηγοράμε.