Ο ΑΓΩΝΑΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΕΞΟΥΣΙΑ, ΕΙΝΑΙ ΑΓΩΝΑΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗ ΛΗΘΗ
(ο Κόδριγκτον γύρισε από τα θυμαράκια)Ο μέσος νεοέλληνας, πιστεύει πως η λήθη είναι κάτι όμορφο. Κάτι βολικό. Κάτι σαν μαγικό παπούτσι, το οποίο "ταιριάζει γάντι" σε όλα τα πόδια, ανεξαρτήτως μεγέθους.
(Τι δουλειά έχει ένα γάντι σε ένα πόδι, είναι άλλο θέμα).
Οι αρχαίοι ημών πρόγονοι, δεν ήταν μέσοι νεοέλληνες. Ήταν σοβαροί άνθρωποι.
Ως σοβαροί άνθρωποι, είχαν σαφέστατη άποψη για τη λήθη:
Πίστευαν πως η Λήθη ήταν κόρη της Έριδας, πίστευαν επίσης πως η Λήθη είναι αδελφή του Πόνου, του Λιμού, της Άτης, της Δυσνομίας, του Ύπνου ενδεχομένως, ακόμα και του Θανάτου. Πίστευαν επίσης ότι στον κάτω κόσμο, υπήρχε ένα ποτάμι που λεγόταν Λήθη. Όποιος έπινε από το νερό αυτού του ποταμιού... καπούτ! Ξέχναγε πλέον να ζει.
Δεν την πολυχώνευαν τη Λήθη.
Χτες το μεσημεράκι έβρεχε. Ντριν! το τηλέφωνο, ήταν ο Λευτεράκης. Είχε κάτι δουλειές εκεί προς το Πεδίον του Άρεως, πέρασε με το αμάξι και πήγαμε μαζί. Κάναμε κι ένα τσιγάρο εκεί προς το Πεδίο του Άρεως, ίσα να ξαποστάσουμε. Μεσούντος του τσιγάρου, κάποιος θυμήθηκε την παλιότερη ενθάδε δημοσίευση για τον Δημόφαντο και για την ανυπαρξία της
οδού Δημοφάντου. Άρχισε μια κουβεντούλα για τα ονόματα των οδών της περιοχής.
"Α, όλα κι όλα, εδώ γύρω ο δήμος Αθηναίων, φρόντισε να τιμήσει τους Φιλέλληνες! Ας πούμε, έχει οδό Κοδριγκτώνος, οδό Δεριγνύ, οδό Χέϋδεν"! απεφάνθη ο ομιλήσας.
Ήθελα να φάω κάτι γλυκό. Τους πρότεινα να πάμε να φάμε καμιά παστούλα, κανένα μπακλαβά, καμιά ξηγημένη τάρτα, και ν' αφήσουμε τις παπαριές περί των δήθεν φιλελλήνων Κόδριγκτον, Δεριγνύ και Χέϋδεν. Υποσχέθηκα πως αν με ακολουθούσαν στο γλυκατζίδικο, θα τους αντάμοιβα αργότερα με ένα mail στο οποίο θα φαινόταν πλήρως η φιλελληνικότης των εν λόγω υποκειμένων.
Τελικά το μέηλ το έστειλα σήμερα.
Περιέχει τη φιλελληνική επιστολή των τριών προαναφερθέντων ναυάρχων προς την ελληνική "Βουλή" του 1827. Το φιλελληνικό αυτό κείμενο, έχει ως εξής:
Ναυαρίνο, 12 Οκτωβρίου 1827
Κύριοι,
Μανθάνομεν με ζωηράν αγανάκτησίν μας ότι ενώ τα πλοία των Συμμαχικών δυνάμεων κατέστρεψαν τον Οθωμανικόν Στόλον αντισταθέντα εις το να υποταχθή εις πραγματικήν ανακωχήν, οι ελληνικοί καταδρομείς δεν παύουσι καταμολύνοντες τας θαλάσσας, και ότι το Δικαστήριον των Λειών, το μόνον (Δικαστήριον) γνωστόν εις τον ελληνικόν κώδικα, δεν παύει ζητούν να δικαιολογή τας καταχρήσεις ταύτας διά νομικών διατυπώσεων.
Η Προσωρινή σας Διοίκησις φαίνεται ότι νομίζει πως οι αρχηγοί των Συμμαχικών Ναυτικών Μοιρών δεν είναι σύμφωνοι περί των μέτρων τα οποία πρέπει να πάρωσι προς κατάπαυσιν της ληστείας ταύτης, αλλ' απατάται. Επειδή σας κηρύττομεν ενταύθα ομοφώνως ότι δεν θα υποφέρωμεν ώστε επί ματαίαις προφάσεσι να ζητήτε να μεγαλύνετε το θέατρον του Πολέμου - δηλαδή τον κύκλον των πειρατειών.
Δεν υποφέρωμεν να κάμωσιν οι Έλληνες καμμίαν εκστρατείαν, καμμίαν καταδρομήν, κανέναν αποκλεισμόν εκτός των ορίων του Βώλου, και της Ναυπάκτου, συμπεριλαμβανομένων των νήσων Σαλαμίνος, Αιγίνης, Ύδρας και Πετσών.
Δεν υποφέρωμεν ώστε οι Έλληνες να κινήσωσιν επανάστασιν ούτε εις Χίον, ούτε εις Αλβανίαν διά να εκθέσωσιν τον λαόν εκείνον να κατασφαγή κατ' αντεκδίκησιν παρά των Τούρκων, θέλομεν θεωρήσει ως άκυρον παν έγγραφον δεδομένον εις καταδρομείς οίτινες ήθελον ευρεθή εκτός των προσδιορισθέντων ορίων και τα πολεμικά πλοία των Συμμαχικών Δυνάμεων θέλουσι λάβη πανταχού διαταγήν να τους συλλαμβάνωσι.
Δεν σας μένει καμμία πρόφασις. Η ανακωχή επραγματοποιήθη από μέρους των Τούρκων, ο δε στόλος των δεν υπάρχει πλέον. Φροντίσατε όμως διά τον δικόν σας, διότι θέλομεν τον καταστρέψει ομοίως αν χρειαστή, διά να αναχαιτίσωμεν μίαν θαλάσσιον ληστείαν ήτις θέλει καταντήσει να σας καταστήση εκτός του νόμου των εθνών.
Επειδή η παρούσα προσωρινή κυβέρνησις είναι χωρίς δύναμιν, καθώς και χωρίς ηθικήν, διευθύνομεν προς το νομοδοτικόν σώμα τας τελευταίας ταύτας και αμετατρέπτους αποφάσεις μας. Περί δε του Δικαστηρίου των λειών, το οποίον εσύστησε, το κηρύττομεν ανίκανον να κρίνη κανέν των πλοίων μας άνευ της δικής μας συνδρομής.
Έχομεν την τιμήν ... (μπλα-μπλα)
Κόδριγκτον, διοικητής της Αγγλικής μοίρας,
Δεριγνύ, διοικητής της Γαλλικής μοίρας,
Χέϋδεν, διοικητής της Ρωσικής μοίρας
Ατυχώς, οι προπάπποι μας, τους πήραν στα σοβαρά. Δεν τους έγραψαν στον πούτσο τους -ως ώφειλαν- και δεν χρησιμοποίησαν το χαρτί αυτού του κειμένου ως κωλόχαρτο (ίσως επειδή ήταν σκληρό το χαρτί - ή ίσως επειδή νόμιζαν πως δεν είχαν άλλη επιλογή).
Εν πάση περιπτώσει, πάνω σε αυτό το χαρτί δημιουργήθηκε η ψωροκώσταινα "μικρά πλην τιμία Ελλάς".
Η οποία απονέμει σε κεντρικούς δρόμους τα ονόματα αυτών που κατέστειλαν και αποξήραναν την ολόδροση επανάστασή της και τη μιζεροποίησαν και μεζεδοποίησαν. Με επακόλουθο αποτέλεσμα όλη αυτή τη μαλακία που μας περιβάλλει.
Βέβαια εγώ είμαι αισιόδοξος άνθρωπος.
Ας πούμε, πιστεύω πως ο μέγας Παν ζει.
Επίσης, πιστεύω πως η γη κινείται.
Και πως όλα αλλάζουν. Αργά, αλλά σταθερά.
Πλάκα-πλάκα, δεν αποκλείεται το ίδιο με μένα να πίστευαν οι πρόγονοί μας, αυτοί που αποδέχτηκαν το κωλόχαρτο...
Ο μόνος αδικαιολόγητος είναι ο δήμος Αθηναίων και το ελληνικόν κράτος,
που τιμούν τους τρεις γαμιόληδες ναυάρχους.
Αλλά είπαμε, η Λήθη ήταν κόρη της Έριδας.
Υπήρχε όμως και η Μνημοσύνη.
