ΠΩΛΟΥΜΑΙ - ΕΝΟΙΚΙΑΖΟΜΑΙ

Ευκαιρία! Νέος νεοκλασικός διατηρητέος, ευάερος, ευήλιος, λουξ με θέα την Ακρόπολη, σχεδόν καινουργής ελαφρώς μεταχειρισμένος σε αρκετά καλή κατάσταση, σπάνια συλλεκτική έκδοση (μινιατούρα) πωλείται ή ενοικιάζεται ή ανταλλάσσεται με ενοίκιο στο Μαρούσι συν φως-νερό-τηλέφωνο, δυο μπύρες και έξι σουβλάκια τη μέρα. Έλεγχος δεκτός τιμή συζητήσιμη. Μόνο σοβαρές προτάσεις, δεκτοί και από επαρχία. Τυχόν χρυσοχόοι, φο-μπιζούδιοι αλλά και εκδοτικοί οίκοι θα προτιμηθούν. Εργολάβοι οικοδομών αποκλείονται -υπάρχει κίνδυνος να καταρρεύσει. Μεσίτες δεκτοί. Θα τηρηθεί απόλυτη εχεμύθεια.

Εδώ που τα λέμε, ασφαλώς και έχω υπόψη μου την παροιμία που λέει "Είπε να πάει ο Εβραίος στο παζάρι κι ήταν ημέρα Σάββατο". Υποψιάζομαι πως η παροιμία είναι εμπνευσμένη από το κείμενο του "Εκκλησιαστή" (που ανήκει στον κύκλο κειμένων της "Παλαιάς Διαθήκης" -που λένε και τα χριστιανομόγγολα). Το εν λόγω κείμενο είναι διάσημο εξαιτίας μιας πασίγνωστης φράσης που εμπεριέχει:
"Ματαιότης ματαιοτήτων τα πάντα ματαιότης".

Από την άλλη όμως, το εν λόγω κείμενο είναι τίγκα σε φράσεις του στυλ: "Υπάρχει καιρός για να σπέρνεις και καιρός για να θερίζεις. Καιρός για να κλαίς και καιρός για να γελάς. Καιρός για να τρέχεις και καιρός για να μην τρέχεις. Καιρός για να γίνεσαι λιώμα στα ξύδια και καιρός για να είσαι νηφάλιος. Καιρός για να τρως και καιρός για να κάνεις δίαιτα. Καιρός για να αλητεύεις και καιρός για να στρώνεις τον κώλο σου κάτω και να δουλεύεις".

Κάτι τέτοια λέει ο Εκκλησιαστής, κι αν το θυμήθηκα είναι γιατί σκέφτηκα ότι μια φορά μετά από τόσα χρόνια είπα κι εγώ να ξαναγίνω μισθωτός και να προσπαθήσω να διαπραγματευτώ τη δυνατότητά μου να παράγω υπεραξία, και κοίτα ρε μάγκα μου σε τι εποχή πέσαμε: Στην εποχή του Παπανδρέου του Τρίτου του Μακρύτερου, όπου οι παράγοντες την υπεραξία ρίχνονται βορά στις αδηφάγες διαθέσεις του Μολώχ του κεφαλαίου.
Τι να διαπραγματευτεί ο εργαζόμενος σε εποχή που κυβερνάνε τα παπανδρεϊκά λαμόγια και τα αφεντικά τους...
Εδώ όλα τα έχουν κάνει λαμπόγυαλο και δεν κουνιέται φύλλο, μια μαζική αποβλάκωση σηματοδοτεί τη βεβαιότητα πως "μας ψεκάζουν ή κάτι μας βάζουν στο νερό", σε λίγο θα δω και κανένα μαλάκα να χειροκροτάει τον υπουργό οικονομίας και θα νομίσω πως έχω πάρει τριπάκι, ήδη νιώθω υπερβατικά πράγματα βλέποντας τον Ψαριανό.

Οπότε τι να διαπραγματευτώ κι εγώ...

Πωλούμαι όπως είμαι επιπλωμένος με χιλιάδες αναμνήσεις φορτωμένος.

Στο κάτω-κάτω ζούμε σε εποχή γενικού ξεπουλήματος -και δε μιλάω μόνο για τους ξεπουλημένους της ΓΣΕΕ, ούτε καν για το γενικευμένο ξεπούλημα της χώρας, ούτε για την πανστρατιά από τις ταμπέλες "Ξεπούλημα λόγω κλεισίματος" που έχουν κατακλύσει την αγορά, ούτε για τα ξεπουλημένα τομάρια τους δημοσιογράφους, ούτε για τίποτα συγκεκριμένο. Όποιος έχει μάτια βλέπει.

Προσφορά και ζήτηση είναι όλα:
Αμα υπερισχύει η ζήτηση, τότε η τιμή των προσφερομένων ανεβαίνει.
Αμα προσφορά και ζήτηση ψιλο-ισορροπούν, το πράγμα απλώς παλεύεται.
Αμα υπερισχύει η προσφορά, γάμα τα -με μεγάλα γράμματα.

Στο φινάλε, όπως θα έλεγε και ο Εκκλησιαστής:
"Υπάρχει καιρός για να αγοράζεσαι και υπάρχει καιρός για να πουλιέσαι".
Εγώ, όταν όλοι γύρω μου αγοραζόντουσαν, δεν το εκμεταλλεύτηκα και δε μπήκα στη φούσκα των αγοραζόμενων -για να ακριβολογούμε, τότε ακριβώς βγήκα από αυτήν.

Τώρα, απλώς πωλούμαι ή ενοικιάζομαι, κι άμα πιάσω καλή τιμή σφύρα μου κλέφτικα.