DOGGY STYLE

Το μεγαλύτερο άλλοθι του σύγχρονου Αθηναίου προκειμένου να συνεχίσει να επισκέπτεται δάση, άλση και πάρκα, είναι ο σκύλος.
Με το άλλοθι πως τάχαμου βγάζει το σκύλο να κάνει πιπί, ρίχνει και μια επίσκεψη σε κάποιο χώρο συνάθροισης των υποθετικώς άψυχων δέντρων, όπου όλο και κάποια αρχέγονη μνήμη ξυπνάει, τρίβει τα ματάκια της και χασμουριέται χαμογελαστή, αόρατη η ίδια, ερχόμενη σε επαφή με άλλα εκ πρώτης όψεως αόρατα πρόσωπα και πράγματα και καταστάσεις.

Υπό αυτή την έννοια η αρχαία σωκρατική φράση-όρκος "Νη τον κύνα" -όρκος στο όνομα του σκύλου- καλό θα ήταν να επανέλθει στο προσκήνιο και να τεθεί σε χρήση παρά των συγχρόνων Αθηναίων, οίτινες άμα το καλοσκεφτούν θα διαπιστώσουν πως στα σκυλιά τους χρωστάνε μεγάλο μέρος της -όσης- εναπομεινάσης ευαισθησίας των.

Όσο για εμάς τους ιδιόρρυθμους, συνεχίζουμε να αποτελούμε άλυτο μυστήριο, κάμνοντες τους σύγχρονους Αθηναίους να αναρωτιούνται: Μα καλά, τι νόημα έχει να γυρνάει κανείς στα δάση, στα άλση και στα πάρκα χωρίς να βγάζει βόλτα το σκύλο του? Δεν είναι περίεργο και ύποπτο?

Όταν με το καλό η κυβέρνηση του Παπανδρέου του Τρίτου -του μακρύτερου- συστήσει την "Υπηρεσία Ομοιομορφίας και Κανονικότητας", τότε εμείς οι οριακώς απροσάρμοστοι την έχουμε άσχημα: Είτε θα πρέπει να σταματήσουμε τις τσάρκες στα δάση, στα άλση και στα πάρκα, είτε θα πρέπει να προμηθευτούμε σκύλο.

Μέχρι η κυβέρνηση του Παπανδρέου του Τρίτου -του μακρύτερου- να συστήσει την "Υπηρεσία Τσιμεντοποίησης και Πράσινης Ανάπτυξης των Δασών".
Τότε, μοιραία, θα πρέπει να στραφούμε σε άλλες, εναλλακτικές μορφές απασχόλησης: Στην παρακολούθηση της καμπυλότητας εκείνης εκεί της αποτυχημένης σπείρας, εκείνου εκεί του αποτυχημένου κοχλία που ονομάζεται κύκλος και στην παρακολούθηση της κίνησης εκείνου εκεί του σωματοποιημένου κύκλου που ονομάζεται τροχός.

Θα τα παίξουμε, βέβαια, διότι επί των ημερών μας "από τροχούς να φαν κι οι κότες" ενώ οι κοχλίες σπανίζουν ως φαινεται, αλλά θα τη βρούμε την άκρη και θα φτάσουμε στο κεντρο...