Είναι πια καιρός, δεν είναι? Σαφώς και είναι πια καιρός!
Και, βέβαια, δεν υφίσταται η επιλογή "κάνει κρύο και γι' αυτό δεν βγαίνω στο δρόμο". Με τη φωτιά που άναψαν, η ατμόσφαιρα έχει ζεσταθεί δεόντως.
Και βέβαια, δεν υφίσταται η επιλογή "έχουν απεργία τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς". Ίσα-ίσα, η απεργία τους αποτελεί μια θαυμάσια ευκαιρία για επίδειξη αλληλεγγύης, μη σου πω ότι αποτελεί και ευκαιρία τοπικών-περιφερειακών δράσεων και πορειών προς το κέντρο.
Και βέβαια δεν υπάρχει η επιλογή "άσε τους νεότερους να βγάλουν το φίδι απ' την τρύπα". Για εμάς τους ελληνοτέτοιους, είναι γνωστό πως "Έλληνες αεί παίδες εσμεν".
Βεβαίως, με την παρακάτω μουσική υπόκρουση, η οποία σκαλίζει μνήμες άξιες αντιστροφής των ρόλων άμα τη συμπληρώσει 76ετίας. (Σκόπιμη και συνειδητή εκ μέρους μου η επιλογή του λινκ).
Που πέταξε τ' αγόρι μου
Κάνω ένα copy-paste από τον Γιάννη Φιλέρη, τους στίχους του Γεωργίου Σουρή:
ΑπάντησηΔιαγραφήΤίποτε δεν απόμεινε στον κόσμο πια για μένα,
όλα βρωμούν τριγύρω μου και φαίνονται χεσμένα.
Όλα σκατά γενήκανε και ο δικός μου κώλος
σκατά εγίνηκε κι αυτός, σκατά ο κόσμος όλος.
Μόνο σκατά φυτρώνουνε στον τόπο αυτό τον άγονο
κι όλοι χεσμένοι είμαστε, σκατάδες στο τετράγωνο.
Μας έρχεται κάθε σκατάς, θαρρούμε πως σωθήκαμε,
μα μόλις φύγει βλέπομε πως αποσκατωθήκαμε.
Σκατά βρωμάει τούτος δω, σκατά βρωμά κι εκείνος,
σκατά βρωμάει το σκατό, σκατά βρωμά κι ο κρίνος.
Σκατά κι εγώ, μες στα σκατά, και με χαρτί χεσμένο
ό,τι κι αν γράψω σαν σκατό προβάλλει σκατωμένο.
Σκατά τα πάντα θεωρώ και χωρίς πια να απορώ,
σκατά μασώ, σκατά ρουφώ, σκατά πάω να χέσω,
απ' τα σκατά θα σηκωθώ και στα σκατά θα πέσω.
Όταν πεθάνω χέστε με, τα κόλλυβά μου φάτε
Και πάλι ξαναχέστε με και πάλι ξαναφάτε,
μα απ' τα γέλια τα πολλά κοντεύω ν' αρρωστήσω
και δεν μπορώ να κρατηθώ, μου φεύγουν από πίσω.
Σκατά ο μεν, σκατά ο δε, σκατά ο κόσμος όλος
κι απ' το πολύ το χέσιμο μου πόνεσε ο κώλος!''