Φεύγα Νεσαπουλιάτα!!!

Πολύ συχνά, η επαγγελματική ζωή αποτέλεσε και συνεχίζει να αποτελεί πηγή έμπνευσης για τους στιχουργούς του λαϊκού μας τραγουδιού.

Και, όπως θα ήταν αναμενόμενο, η έμπνευση των λαϊκών στιχουργών αντιμετωπίζεται με καλλιτεχνικό δέος από τους ελληνόφωνους δημιουργούς ιντερνετικών στικερακίων, οι οποίοι, έμπλεοι θαυμασμού φτιάχνουν δημιουργίες που στέλνουν τους λαϊκούς στίχους στη δόξα της ιντερνετικής αιωνιότητας. 

Παράδειγμα:

Στίχος από το τραγούδι "Και θα χαθώ".

Άλλο παράδειγμα αποτελεί η περίπτωση εκείνου του ανθρώπου ο οποίος μόλις έβγαινε από το σπίτι του κάθε πρωί για να πάει στη δουλειά του 

άκουγε μια παράξενη, μυστηριακού περιεχομένου κραυγή.

Ο στιχουργός έκατσε και έδωσε στιχουργική πνοή στην κραυγή αυτή -και ο στικερακιοποιός 

έμπλεος θαυμασμού την έκανε στικεράκιον:

Φυσικά, αυτά είναι μόνο δύο παραδείγματα ανάμεσα σε δεκάδες παρόμοια, όπου λαϊκοι στίχοι περνούν -δια των στικερακίων- στην αιωνιότητα.

Είμαι αισιόδοξος και πιστεύω πως όλα αυτά αποτελούν ενδείξεις της ζωντάνιας και της διαχρονικής επικαιρότητας των αναφορών του λαϊκού μας τραγουδιού!

Αυτές οι λίγες σκέψεις δεν θα μπορούσε να θεωρηθούν πλήρεις εάν δεν έκλειναν με ένα θρυλικό τραγούδι των Έτσι Ντε. 

Το τραγούδι μιλάει -για τι άλλο?- για ένα Μουτέρι. 

Αλλά και για τη σχέση που συνδέει αυτό το Μουτέρι με έναν σκληρά εργαζόμενο γαλατά. 

Απολαύστε το!