Ήγγικεν η ώρα?

Πριν 3-4-5 μέρες,

προχωρημένο απογευματάκι θα 'ταν,

περνούσα απ' το σουβλατζήδικο του Χρήστου.

Στην Υμηττού και Φρύνης.

Μυστηριωδώς αντί για το γνωστό άρωμα καλοψημένου γύρου

μύριζε κάτι απείρως πιο μαγευτικό.

Γοητευτικό.

Μεθυστικό.

Εθιστικό.

Απροσδιόριστο.

Κάτι σαν το άρωμα του χρήματος.

Ποιός ξέρει, ίσως να υπάρχει κάπου εδώ κανένας δισεκατομμυριούχος

και να χτυπάει τίποτα ξεγυρισμένα δίπιττα

ή έστω μονόπιττα

με απ' όλα,

σκέφτηκα.

Μου φάνηκε μάλιστα πως όντως

υπήρχε κάποιος δισεκατομμυριούχος εκεί

στα σουβλάκια του Χρήστου.

Ως φτωχότερος πήγα και ψώνισα απέναντι,

στον Πάνο.

Αχ, δεν είμαστε όλοι ίσα κι όμοια...

Κι έτσι όπως έτρωγα, με χτύπησε σαν κεραυνός η ιδέα:

Μα ναι!

Οι ημερομηνίες επείγουν!

Πρέπει να προλάβουμε τις ημερομηνίες!!!