Ο ύμνος των ένδοξων ημερών που έρχονται

Μύρισε εκλογές, καλέ μου αναγνώστη! Όλα δείχνουν ότι θα ξεφορτωθούμε τους μαλάκες 

αφού δεν είναι ικανοί να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων 

και να προτείνουν ως υποψήφιο πρόεδρα της δημοκρατίας

το μοναδικό πρόσωπο που δύναται να συσπειρώσει τους πάντες...

Οι εκλογές, πιθανότατα, είναι κοντά λοιπόν

όμως η πορεία προς τις εκλογές αναμένεται να είναι δύσκολη και επίπονη.

Κάθε δύσκολη και επίπονη πορεία

απαιτείται να έχει το εμβατήριό της, ώστε οι πορευόμενοι να το τραγουδούν

και να ενθαρρύνονται αποκτώντας όραμα της νίκης! 

Σου βρήκα, λοιπόν, τον πρέποντα ύμνο, αναγνωσταρά μου! 

Τον θυμήθηκα χτες, την ώρα που δημοσίευα το κειμενάκι του Κακουλίδη

-ο οποίος είναι και ο στιχουργός του ύμνου, άλλωστε.

Ενός ύμνου δοξαστικού προς τις τεράστιες ριζοσπαστικές πολιτικές και κυβερνητικές αλλαγές!

Τα χρόνια που μου έπιαναν τον κώλο

Τα είδα από μπροστά μου να περνούν

Εσύ να δένεις το σκυλί του κόσμου

Και ο μαύρος θίασος τη ζωή σου να ζητά

Φυγάς θεόθεν και αλήτης

Είμαι εδώ και ο χορός καλά κρατεί

Οι άλλοι χτυπάν τα χέρια τους στην κάσα 

Καμιά φωνή από μέσα μου δεν ηχεί

Κι είναι εδώ αγαπημένε όλοι 

Πουτάνες, λόγιοι, ιστορικοί

Οι ντόκτωρ Μάρκετινγκ μ’ ένα κοράκι 

Τον τροβαδούρο της κακιάς στιγμής

Κι ενώ εκείνοι μπαίνουνε στο χώμα

Και θάβουν ο ένας τον άλλον στα ρηχά

Εσύ γελάς, τα νέα μου δείχνεις χρόνια

Τον κώλο μου που θέλουνε ξανά