Ωδή σε έναν ...

Από την υπό έκδοση ποιητική μου συλλογή υπό τον τίτλο "Ωδή σε έναν ...", ας παραθέσω εδώ ένα μικρό δήγμα. Πρόκειται για το ποίημα με τίτλο "Φως και σκότος".

ΦΩΣ ΚΑΙ ΣΚΟΤΟΣ

Ράθυμα η μέρα σου ξεκίνησε
Έντεκα η ώρα το μεσημέρι.

Μα έξω ο ήλιος λάμπει!
Αστραφτολάμπει
Λες και σε καλεί
Αγέρωχος, υπέροχος
Και λαμπερός, προετοιμάζοντας ένα λαμπρό
Απόγευμα.

Μη χάνεις λοιπόν το χρόνο σου στο ίντερνετ!
Ιδίως τη νιότη σου μη χάνεις μπροστά σε μια οθόνη!
Χαίρου τη ζωή και τη λιακάδα!
Αδιαλείπτως έσο στο φως!
Λαμπρός έξω ο ήλιος σε προσκαλεί!
Η μέρα λαμπρή ζητά να σε δει!

Κρυμμένος στα σκότη
Ουδέν θα κερδίσεις!
Υπέρλαμπρος ήλιος
Ζωής χορηγός
Απλέτου φωτός πατήρ σε καλεί.

(Μέρα φωτεινή,
Περήφανα λαμπρή
Ολοφώτεινη
Υπερβολικά λαμπρή
Γνέφει σε σένα
Αγνά)

Σάλπαρε στο φως
Αμέριμνος για όλα
Λεύτερος από λύπες και μικρότητες!
Τα μαύρα σκότη του ίντερνετ ξέχνα,
Άφησέ τα στο χτες!

Καλημέρισε το φως
Αναπέμποντάς του παιάνες και
Ιάμβους.

Γίνε ένα με το φως.
Ανέβα πάνω από τα σκότη.
Μην αφήνεσαι στο σκοτάδι!
Η μέρα η φωτεινή, η ολοφώτεινη
Σε καλεί.
Όμως μόνο αν δεχτείς το χαρμόσυνο κάλεσμα
Υπάρχει περίπτωση

                να δεις κι εσύ, καημένε, χαρά.