prkls: Ιουλίου 2016

Τρίτη, Ιουλίου 26, 2016

Ραντεβού το Σεπτέμβρη

Φεύγοντας για να πάμε ν' ανάψουμε

κι εφέτος

ένα θαλασσινό σταυρό στη χάρη του...

...ευγνωμονώντας τον που κατά τη διάρκειά του

δεν υπάρχουνε ειδήσεις

(ελπίζω δηλαδή),

ραντεβού το Σεπτέμβρη

ενταύθα.

Κυριακή, Ιουλίου 24, 2016

Guillaume Apollinaire

Je n'ai plus même pitié de moi,

Et ne puis exprimer mon tourment de silence.

Tous les mots que j'avais à dire se sont changés en étoiles.

Un Icare tente de s'élever jusqu'à chacun de mes yeux,

Et porteur de soleils, je brûle au centre de deux nébuleuses.

Qu'ai-je fait aux bêtes théologales de l'intelligence?

Jadis, les morts sont revenus pour m'adorer,

Et j'espérais la fin du monde,

Mais la mienne arrive en sifflant comme un ouragan.

(απόσπασμα από εδώ)

Που μεταφραζόμενο από τον Τάκη Σινόπουλο γίνεται:

Οίκτο δεν έχω πια για μένα

Τη σιωπηλή μου οδύνη δεν μπορώ να εκφράσω.

Τα λόγια που λογάριαζα να ειπώ μεταβλήθηκαν σε άστρα.

Ένας Ίκαρος προσπαθεί να ανυψωθεί ως τα μάτια μου.

Κομιστής ήλιων φλέγομαι στο κέντρο δυο αστερισμών.

Τι έκαμα στα θεολογικά θηρία της γνώσης?

Σ’ αλλοτινούς καιρούς έρχονται οι νεκροί να με λατρέψουν

Κι έλπιζα να τελειώσει ο κόσμος.

Μα το δικό μου τέλος σαν τη θύελλα καταφθάνει.

Που για να μη μας πάρει εντελώς από κάτω δηλαδή, παράλληλα με την ανάγνωση του ποιήματος αφήνουμε το μυαλό μας να ανατρέξει στο γνωστό σκίτσο του Αρκά:

Παρασκευή, Ιουλίου 15, 2016

ΕΠΑΝΟΡΘΩΣΗ ΓΙΑ ΤΑ ΓΥΑΛΙΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΠΑΪΣΙΟΥ

Το έχω ξαναγράψει εδώ μέσα:

Το ψεύδος αναμφιβόλως είναι μορφή δημιουργίας, πλην όμως είναι μια κατώτερη μορφή δημιουργίας.

Βεβαίως το πράγμα περιπλέκεται όταν το ψεύδος είναι τόσο ευφυές ώστε να μιμείται την βλακώδη αλήθεια σε τέτοιο βαθμό που να γίνεται ανταγωνιστικό προς αυτήν ή και ανώτερο αυτής.

Όπως και να 'χει, η ουσία είναι μία:

ΤΗΝ ΠΑΤΗΣΑΜΕ.

Ταξιδέψαμε λοιπόν μέχρι τα Χουνταλέικα Αργολίδος ίνα προσκυνήσωμεν τα γυαλιά του Αγίου Παϊσίου, αλλά τζίφος... Δεν μπορέσαμε να τα προσκυνήσουμε.

Ο λόγος?

Απλός:

Η αφίσα για την όλη εκδήλωση ήτο μούφα.

Η όλη εκδήλωση ήτο μούφα.

Επρόκειτο για μια ψευδή είδηση.

(κλικ)

Ως εκ τούτου, οφείλω να επανορθώσω, απευθυνόμενος ιδίως σε εκείνο το τμήμα του αναγνωστικού μου κοινού που απελπίστηκε με τη σκέψη πως εξαιτίας αντικειμενικών δυσχερειών δεν μπορούσε να μεταβεί στην Αργολίδα για να προσκυνήσει τα γυαλιά του αγίου.

Σε εκείνους τους αναγνώστες μου, λοιπόν, απευθύνω λόγους παρηγορίας. Λόγους του στυλ "θα υπάρξουν και άλλες ευκαιρίες, αδελφοί και αδελφές, κι αν δεν προσκυνήσατε τα γυαλιά του αγίου Παϊσίου , οι παντόφλες του αγίου Γερασίμου είναι στη θέση τους και σας περιμένουν".

Τραγούδι.

Η Μαίρη Μαράντη σε ένα τραγούδι που έχει την τεχνοτροπία του Τάκη Μουσαφίρη, άρα λογικά δικό του πρέπει να είναι.

Πάρε με αγκαλιά, πάρε με αγκαλιά,

να μην πατήσω τα γυαλιά...