Ψόφησε ο Shimon Peres

Ψόφησε ένας μετριοπαθής ηγέτης.

Ένας μετριοπαθής φιλειρηνιστής.

Ένας καλός άνθρωπος. 

Ένας μεγάλος ηγέτης. 

Ψόφησε ο άνθρωπος που έδωσε στον πάνοπλο στρατό κατοχής 

την ιστορική εντολή

"σπάστε τα χέρια και τα πόδια όποιου πετάει πέτρες".

(κλικ)

Εύχομαι από καρδιάς

οι ανά τον κόσμο όμοιοί του
να ακολουθήσουν το παράδειγμά του.

Δέηση για τα τροχαία! Θαυμάσια ιδέα!

Πιθανότατα η κατάσταση με τα τροχαία στην Κύπρο

έχει γίνει απελπιστική.

Πολύ απελπιστική.

Ή ίσως η ζέστη.

Δεν ξέρω.

Δεν εξηγείται αλλιώς.

Ίσως στο Ιράν τα πράγματα να είναι πιο λάιτ,
δεν ξέρω.

Όπως και να 'χει...

Τραγούδι. 

Ρασούλης-Βαγιόπουλος,

Αχ βρε Βασίλη ταξιτζή.

Και ο Δήμος Βερύκιος στη Νέα Υόρκη?

Ένα απίστευτο ντοκουμέντο σχετικά με το #perouka_gate:

Ο Μαλάκας απειλεί

Ήξερα πως είναι δυνατός. Όλοι το ήξεραν.

Ήξερα πως είναι στοιχείο της φύσεως. Όλοι το ομολογούσαν.

Ήξερα το όνομά του, το επώνυμό του, την ιδιαίτερη πατρίδα του. 

Ήξερα τα πάντα. 

Αλλά τον είχα υποτιμήσει. 

Είχα υποτιμήσει τις δυνατότητές του. 

"Μαλάκας είναι", σκεφτόμουν.

Τον έβλεπα να ξεροσταλιάζει στο ίντερνετ και τον λυπόμουν.

Μόνος του. Ελεεινός. 

Αλλά με μια (ομολογουμένως ιδιότυπη) μεγαλοπρέπεια να τον χαρακτηρίζει.

Κάποτε μου είχε πει πως θα ξενιτευτεί. 

Αμέρικα, Καναδά, Αυστραλία, Γερμανία, Αραβικά Εμιράτα.

Κάτι τέτοιο. 

Πως θα ξενιτευτεί και θα προκόψει. 

Δεν τον πίστεψα. 

Γελούσα με το μαλάκα. 

Και να που ξενιτεύτηκε.

Και να που πρόκοψε.

Μεγάλωσε. 

Επεκτάθηκε. 

Κυριάρχησε.

Και... απειλεί! Απειλεί σοβαρά! 

Χμμμ... Δεν θα απειλεί για πολύ όμως!!!

Αντιγράφω από το weather.com:

Malakas Becomes a Typhoon and Could Threaten Japan

In the wake of Super Typhoon Meranti, Malakas has formed in the western Pacific.

Malakas has gradually become stronger and is now a typhoon. It will take a northwesterly track before curling northeastward toward Japan's Ryukyu Islands in a few days.

As of late Wednesday afternoon (EDT), Tropical Storm Malakas was centered about 600 miles east-northeast of Manila, Philippines, and was moving gradually west-northwestward.

According to the Joint Typhoon Warning Center, Malakas will be moving more toward the northwest by Wednesday night and Thursday as it navigates around a subtropical ridge of high pressure aloft.

It will also become stronger and maximum sustained winds could reach the equivalent of a Category 3 or Category 4 hurricane by Thursday night or early Friday.

By then it will be influenced by an upper trough of low pressure aloft and it will begin to curl more toward the north and northeast and could become a threat to Japanese Islands by late Thursday and Thursday night.

All interests on Ishigaki Island and the Ryukyu Islands, including Okinawa and Kadena Air Base, should continue to monitor the track of Malakas and make necessary preparations if needed.

Although Malakas is likely to pass to the east of Taiwan, interests around the northern section of the island should keep track of the storm. Tropical-storm-force winds could spread as far west as Taipei, Taiwan.

Eventually, Malakas could impact southern mainland Japan this weekend, but it should gradually weaken by then.

MKO, Καρλ Πόπερ, Σόρος...

Εντόπισα ένα ενδιαφέρον κείμενο στη Ρήξη που κυκλοφορεί. Σχετικά με τις ΜΚΟ, τον Καρλ Πόπερ, τον Σόρος, την "κλειστή κοινωνία", την "ανοιχτή χρηματοδότηση" και τα σχετικά.

Στην εύλογη ερώτηση "Μα... από τη Ρήξη?" θα αρκεστώ να απαντήσω "Ε, ναι, και από τη Ρήξη, άμα λάχει. Αφού δεν λαχαίνει αλλού, τι να κάνουμε?".

Η «Ανοικτή Kοινωνία» του Τζωρτζ Σόρος, χρηματοδοτεί αφειδώς Μ.Κ.Ο ανά τον κόσμο και την Ελλάδα. H ονομασία προέρχεται, όπως είναι γνωστό σε πολλούς –αλλά σε λίγους από τον χώρο των oργανώσεων– από το φημισμένο βιβλίο Η ανοικτή κοινωνία και οι εχθροί της (1945) του φιλόσοφου Καρλ Πόπερ, πνευματικού δασκάλου του Σόρος.

Η θεραπευτική υποστήριξη, στον χώρο των Μ.Κ.Ο Κοινωνικής Φροντίδας και τον ευρύτερο ψυχοκοινωνικό τομέα, εμπνέεται από την κατανόηση των βιολογικών και ψυχοκοινωνικών παραγόντων διαμορφώνοντας την κατάλληλη θεραπευτική βοήθεια. Η συμβολή της κοινωνιολογίας, της ανθρωπολογίας, της εθνολογίας, της σημειολογίας, αλλά και των κοινωνικών ακτιβιστικών ρευμάτων, ορθώς οδήγησε σε μια ολιστική σύλληψη του ανθρώπου, όπου η πολιτισμική καταγωγή, το οικογενειακό γενεόγραμμα, η εκπαίδευση, οι κοινωνικές σχέσεις, η θρησκεία, η ιδεολογία, οι ηθικές αξίες, οι προσωπικοί συμβολισμοί, κ.α, αναδεικνύονται σε σημαντικούς παράγοντες της ψυχικής υγείας και επομένως της ψυχοκοινωνικής παρέμβασης.

Βέβαια, αν οι εκπαιδευτές και οι επόπτες των θεραπευτικών δομών ανέτρεχαν στη βίβλο της «ανοικτής κοινωνίας» του μέντορα του χρηματοδότη τους, πιθανόν θα οδηγούνταν σε δύσκολη θεωρητική θέση.

Ο Καρλ Πόπερ, λοιπόν, λέει ότι η «ανοιχτή κοινωνία» μπορεί να ονομασθεί και «αφηρημένη κοινωνία», σε αντίθεση με τη «φυλετική ή κλειστή κοινωνία», η οποία «αποτελείται από ανθρώπους που συγκροτούν πραγματικές ομάδες, έρχονται σε πραγματικές κοινωνικές επαφές όλων των ειδών και προσπαθούν να ικανοποιήσουν τις συγκινησιακές κοινωνικές τους ανάγκες όσο καλύτερα μπορούν». Επειδή, προφανώς, δυσανασχετεί με τα παραπάνω, συνεχίζει ακάθεκτος για να μας πείσει: «Η κλειστή κοινωνία μοιάζει με μία αγέλη ή μία φυλή κατά το ότι τα μέλη συνέχονται με ημιοργανικούς δεσμούς –συγγένεια, συμβίωση, συμμετοχή σε κοινές προσπάθειες, κοινούς κινδύνους, κοινές χαρές και κοινές δυστυχίες. Δεν παύει, ωστόσο, να είναι μια συγκεκριμένη ομάδα, συγκεκριμένων ατόμων, που συνδέονται μεταξύ τους όχι απλά με αφηρημένες κοινωνικές σχέσεις, όπως είναι ο καταμερισμός της εργασίας και η ανταλλαγή των αγαθών, αλλά με συγκεκριμένες φυσικές σχέσεις, όπως η αφή, η όσφρηση και η όραση».

Ξεπερνώντας, το αυθαίρετο συμπέρασμα, πως ο καταμερισμός εργασίας και η ανταλλαγή αγαθών είναι αφηρημένες σχέσεις, υποθέτουμε ότι βασικά στοιχεία της ανθρώπινης ύπαρξης και της θεραπευτικής σχέσης, όπως οι αισθήσεις μας, χρειάζεται να καταργηθούν, γιατί ενώ ωφελούν την οργανική σχέση των ανθρώπων, φράζουν τον δρόμο προς την αφηρημένη, «ανοικτή κοινωνία» του, που επιτυγχάνεται με τον νεοφιλελεύθερο ατομικισμό, ενάντια σε ό,τι θεωρεί συλλογικό και κοινό.

Η αισθητική επαφή και η ανθρώπινη σχέση, βασικό στοιχείο της υποστήριξης, στις Μ.Κ.Ο – που χρηματοδοτούνται από την «Open Society» του Σόρος- αλλά και ως θεμελιώδης βάση κάθε ψυχοθεραπευτικής λειτουργίας, που βοηθά κοινωνικά αποκλεισμένους ανθρώπους με καταγωγή, συναισθήματα και σχέσεις, θεωρείται από τον φιλόσοφο εμπόδιο στην ευτυχισμένη «κοινωνία» του. Άλλωστε, όπως συμπληρώνει: «Η απώλεια του οργανικού χαρακτήρα έχει σαν συνέπεια ότι μια ανοιχτή κοινωνία μπορεί, σταδιακά, να αποβεί αυτό που θα ονόμαζα “αφηρημένη κοινωνία”. Μπορεί να χάσει, σ’ ένα σημαντικό βαθμό, το χαρακτήρα μιας συγκεκριμένης ή ζωντανής ομάδας ανθρώπων ή ενός συστήματος τέτοιων ομάδων», κάτι που είναι ζητούμενο για τον φιλόσοφο, όπως υπονοείται.

Μάλιστα, αισιοδοξεί, γιατί η κοινωνία, το 1945, έχει επιτύχει μια μερική αφηρημένη ή αποπροσωποιημένη κοινωνία, καθώς, «Θα μπορούσαμε, δηλαδή, να φανταστούμε μια κοινωνία στην οποία οι άνθρωποι ουσιαστικά δεν συναντιούνται ποτέ κατά πρόσωπο –στην οποία όλες οι υποθέσεις διεκπεραιώνονται από απομονωμένα άτομα που επικοινωνούν με δαχτυλογραφημένες επιστολές ή με τηλεγραφήματα και που κυκλοφορούν μέσα σε κλειστά αυτοκίνητα. (Η τεχνητή γονιμοποίηση θα επέτρεπε ακόμα και την αναπαραγωγή χωρίς την παρεμβολή του προσωπικού παράγοντα.) Μια παρόμοια φανταστική κοινωνία θα μπορούσε να ονομαστεί “πλήρως αφηρημένη ή αποπροσωποιημένη κοινωνία”. Το ενδιαφέρον σημείο εδώ είναι ότι η δική μας σύγχρονη κοινωνία, σε πολλές από τις πλευρές της, μοιάζει με μια παρόμοια πλήρως αφηρημένη κοινωνία».

Και καθησυχάσει όσους θεωρούν υπερβολική την εικόνα αυτή: «Η εικόνα είναι υπερβολική… (γιατί) δεν περιλαμβάνει ως τώρα κανένα από τα θετικά στοιχεία. Ωστόσο υπάρχουν θετικά στοιχεία. Μπορούν να αναπτυχθούν προσωπικές σχέσεις νέου είδους –εκεί όπου είναι δυνατόν να δημιουργούνται ελεύθερα, αντί να καθορίζονται από τους τυχαίους παράγοντες της γέννησης· και μαζί μ’ αυτό προβάλλει ένας νέος ατομικισμός. Όμοια, οι πνευματικοί δεσμοί μπορούν να διαδραματίζουν ένα μείζονα ρόλο εκεί που εξασθενούν οι βιολογικοί ή φυσικοί δεσμοί κ.λπ. Όπως κι αν έχει το ζήτημα, ελπίζω πως το παράδειγμα μας έχει κάνει σαφές τι εννοείται με μια περισσότερο αφηρημένη κοινωνία σε αντιδιαστολή προς μια περισσότερο συγκεκριμένη ή πραγματική κοινωνική ομάδα».

Όραμα, ο νέος ατομικισμός, χωρίς παρελθόν και οντολογικά στοιχεία, όπου η αφηρημένη κοινωνία καταργεί τους βιολογικούς, ψυχολογικούς και συναισθηματικούς παράγοντες που ορίζουν τον έμβιο οργανισμό. Η κοινωνία και ο άνθρωπος, όχι ως μέρος της φύσης, αλλά ως υποκατάσταση της φύσης.

Η αντίφαση ανάμεσα στα μέσα που χρησιμοποιούν οι Μ.Κ.Ο κοινωνικής φροντίδας και τις θεωρίες της «ανοικτής κοινωνίας» θα ήταν ικανές να φέρουν σε κρίση συνείδησης πολλούς εφαρμοστές της, η οποία, προφανώς, απομακρύνεται ταχύτατα μπροστά στο τσεκ της χρηματοδότησης.

Με λόγια απλά και κατανοητά

Το μεγαλείο ενός δόγματος 

γίνεται μεγαλειωδέστερο

όταν διατυπώνεται 

με τρόπο απλό, συμπυκνωμένο και κατανοητό.

Σχετικά με την Κινηματική Αστυνομία Ντυσίματος

Στη δεκαετία του 1920, η Ελλάδα προσπαθούσε να επουλώσει τις πληγές από τη μικρασιατική καταστροφή. Τότε γνώρισε και την πρώτη  δικτατορία της, από τον στρατηγό Θεόδωρο Πάγκαλο. 

Η δικτατορία του επιδόθηκε σε άγριες διώξεις πολιτικών προσώπων και δημοσιογράφων. Η αυστηρότητα του καθεστώτος του Πάγκαλου δεν περιορίστηκε σε συλλήψεις και εξορίες. 

Στις αρχές Μαρτίου του 1926, ψηφίστηκε νόμος, που όριζε, ότι οι φούστες των γυναικών δεν έπρεπε να απέχουν περισσότερο από τριάντα πόντους από το έδαφος. Ο Τύπος της εποχής προειδοποιούσε, ότι οι παραβάτες θα τιμωρούνταν με πρόστιμο, ή ακόμα και με κράτηση. 

Οι αστυνομικοί ξεχύθηκαν στους δρόμους και «κυνηγούσαν» τις γυναίκες με μεζούρες στα χέρια. Οι έλεγχοι ήταν πολύ αυστηροί. Σύντομα έγινε και η πρώτη σύλληψη, μιας 22χρονης κοπέλας, που είχε παραβιάσει τον νόμο κατά οχτώ ολόκληρα εκατοστά...

Η αρχική τεκμηρίωση της φωτογραφίας του Πέτρου Πουλίδη 

αναφέρει ότι η εικονιζόμενη είναι η Χριστίνα Βογιατζή, 

γνωστή με το όνομα Χριστινάκι, 

η οποία συνελήφθη επειδή φορούσε κοντή φούστα. 

Η δημοσιογραφική έρευνα έδειξε ότι επρόκειτο για την Κατίνα Βογιατζή.... 

Τελικά ο νόμος του Πάγκαλου καταργήθηκε την 31η Μαρτίου 1926.

(Τα στοιχεία πάρθηκαν από εδώ).

Ενενήντα ολόκληρα χρόνια μετά από την κατάργηση του νόμου του Πάγκαλου, ένας αντίστοιχος νόμος έχει αρχίσει να εφαρμόζεται δυτικά του Πέκος.

Το αθηναϊκό Ιντυμίντια, με χαρά και υπερηφάνεια δημοσιεύει την εξής ανακοίνωση-είδηση:

Εθεαθει φασιστικο διποδο στην πλ.Εξαρχειων να ψωνιζει αγερωχο & αταραχο τα ποτα του...
η αντιδραση αμεση, του ζητηθηκε με "ευγενικο" τροπο να μας παραδωσει την μπλουζα "μωλον λαβαι" που φοραγε & αμεσα ανταποκριθηκε στο (τσακισμα του) καλεσμα μας.
Η μπλουζα παραδοθηκε σε μας & στις φλογες, εκει που ανηκει δηλαδη...
το διποδο βρηκε καταφυγιο στο γνωστο ξενοδοχειο που βρισκουν καταφυγιο ασφαλιτες, μπατσοι, ρουφιανοι & φασιστες.

ΦΑΣΙΣΤΕΣ & ΑΦΕΝΤΙΚΑ ΣΤΟΥ ΠΗΓΑΔΙΟΥ ΤΟΝ ΠΑΤΟ!

μαζί με τη συνοδευτική αποκλειστική φωτογραφία:

Από την οποία φωτογραφία συμπεραίνω ότι πρόκειται για ένα μπλουζάκι που πουλιέται 9 ευρώ και 7 σεντς. Φτηνό. Από αισθητικής απόψεως, δεν είναι το γούστου μου. 

Σε κάθε περίπτωση και ασχέτως του γούστου μου, αγαπητέ αναγνώστη, σε καλώ να το αποφύγεις και να μην το φορέσεις ποτέ. Ποτέ των ποτών!

Διότι σα να μη μας έφτανε το ότι οι μπάτσοι μας στραβοκοιτάνε όταν φοράμε μπλουζάκια της St Pauli, τώρα μας προέκυψαν και οι άλλοι μπάτσοι που μας στραβοκοιτάνε όταν φοράμε μπλουζάκια που γράφουν Μολών Λαβέ. 

Και όχι μόνο Μολών Λαβέ. Προ τριετίας είχαμε αναφερθεί σε μια άλλη δράση των μπάτσων που κρίνουν την εμφάνισή μας, όταν οι μπάτσοι που κρίνουν την εμφάνισή μας είχαν ξυλοφορτώσει (στο Μοναστηράκι, ήτοι εκτός Εξαρχείων) έναν άλλονα ταλαίπωρο που είχε το ακατανόμαστο θράσος να φοράει μπλουζάκι με "δελφικό έψιλον". 

Τραγούδι.

Αέρα Πατέρα.

Μπάτσοι ντου, μπάτσοι παντού.
Ένα τραγούδι οι στίχοι του οποίου στις μέρες μας
αποκτούν μια νέα διάσταση.

Διόνυσος Swinger

Ναι, κύριοι! Το ρεύμα της επανελλήνισης δυναμώνει και διαχέεται στην κοινωνία, απλώνεται παντού και κατακυριεύει κάθε πτυχή της κοινωνικής ζωής -συμπεριλαμβανομένου του swinging.
Μια βαθιά συγκίνηση με διακατέχει...

Σαουδική Αραβία: Ο αρχαίος φιλόσοφος Πλάτων στην εξουσία;

Ω, είναι θαυμαστοί οι τρόποι μέσω των οποίων η φιλοσοφική σκέψις του Πλάτωνος φωτίζει επί 25 αιώνες τη σκοτεινή ατραπό του κοινωνικού γίγνεσθαι, εμπνέοντας εις τα μυαλά των ανά την υφήλιο ηγετών, παλαιούς -αλλά πάντοτε επίκαιρους-  τρόπους αντιμετωπίσεως των κοινωνικών προβλημάτων!

Την είδηση την πέτυχα στο σάιτ της εγκρίτου αγγλικής εφημερίδος The Sun.
Λέει τα εξής:

A COURT in Saudi Arabia has sentenced a man to ten years in prison and 2,000 lashes for expressing his atheism on Twitter.

The 28-year-old reportedly refused to repent, insisting what he wrote reflected his beliefs and that he had the right to express them.

The hardline Islamic state’s religious police in charge of monitoring social networks found more than 600 tweets denying the existence of God, ridiculing Koranic verses, accusing all prophets of lies and saying their teaching fuelled hostilities.

The court also fined him around £4,000.

He was sentenced under a controversial law that defines atheism as “terrorism”.

Ένας 28χρονος Σαουδάραβας είναι άθεος και το έγραψε στο twitter. 

Τον μπουζουριάσανε και το δικαστήριο τον καταδίκασε να υποστεί 2.000 βουρδουλιές για να έρθει στα ίσια του, μαζί με δεκαετή κάθειρξη και ένα πρόστιμο 5-6 χιλιάδες ευρώ. 

Τα ακούει αυτά ο Ελληναράς ομόθρησκός μου που θεωρεί μεγάλο μυαλό τον Πλάτωνα και του σηκώνεται η τρίχα. Βαρβαρότητα, σου λέει. Αίσχος. Μεσαίωνας.

Όμως ο θείος Πλάτων ήταν σαφής σχετικά με την αντιμετώπιση που θα έπρεπε να έχει η πολιτεία προς τους άθεους και όλους όσους κάνουν πλάκα με τα ζητήματα πίστης: 

τούτων δὴ πολλὰ μὲν εἴδη γένοιτ᾽ ἄν, τὰ δὲ νόμων ἄξια θέσεως δύο, ὧν τὸ μὲν εἰρωνικὸν οὐχ ἑνὸς οὐδὲ δυοῖν ἄξια θανάτοιν ἁμαρτάνον, τὸ δὲ νουθετήσεως ἅμα καὶ δεσμῶν δεόμενον. ὡσαύτως δὲ καὶ τὸ θεοὺς νομίζον ἀμελεῖν δύ᾽ ἕτερα γεννᾷ, καὶ τὸ παραιτητοὺς ἄλλα δύο. τούτων δὴ ταύτῃ διεστηκότων, τοὺς μὲν ὑπ᾽ ἀνοίας ἄνευ κάκης ὀργῆς τε καὶ ἤθους γεγενημένους εἰς τὸ σωφρονιστήριον ὁ δικαστὴς τιθέμενος νόμῳ τιθέσθω μηδὲν ἔλαττον ἐτῶν πέντε, ἐν τούτῳ δὲ τῷ χρόνῳ μηδεὶς τῶν πολιτῶν αὐτοῖς ἄλλος συγγιγνέσθω πλὴν οἱ τοῦ νυκτερινοῦ συλλόγου κοινωνοῦντες, ἐπὶ νουθετήσει τε καὶ τῇ τῆς ψυχῆς σωτηρίᾳ ὁμιλοῦντες: ὅταν δ᾽ ὁ χρόνος αὐτοῖς ἐξέλθῃ τῶν δεσμῶν, ἐὰν μὲν δοκῇ τις σωφρονεῖν αὐτῶν, οἰκείτω μετὰ τῶν σωφρόνων, ἐὰν δὲ μή, ὀφείλῃ δ᾽ αὖθις τὴν τοιαύτην δίκην, θανάτῳ ζημιούσθω. ὅσοι δ᾽ ἂν θηριώδεις γένωνται πρὸς τῷ θεοὺς μὴ νομίζειν ἢ ἀμελεῖς ἢ παραιτητοὺς εἶναι, καταφρονοῦντες δὲ τῶν ἀνθρώπων ψυχαγωγῶσι μὲν πολλοὺς τῶν ζώντων, τοὺς δὲ τεθνεῶτας φάσκοντες ψυχαγωγεῖν καὶ θεοὺς ὑπισχνούμενοι πείθειν, ὡς θυσίαις τε καὶ εὐχαῖς καὶ ἐπῳδαῖς γοητεύοντες, ἰδιώτας τε καὶ ὅλας οἰκίας καὶ πόλεις χρημάτων χάριν ἐπιχειρῶσιν κατ᾽ ἄκρας ἐξαιρεῖν, τούτων δὲ ὃς ἂν ὀφλὼν εἶναι δόξῃ, τιμάτω τὸ δικαστήριον αὐτῷ κατὰ νόμον δεδέσθαι μὲν ἐν τῷ τῶν μεσογέων δεσμωτηρίῳ, προσιέναι δὲ αὐτοῖς μηδένα ἐλεύθερον μηδέποτε, τακτὴν δὲ ὑπὸ τῶν νομοφυλάκων αὐτοὺς τροφὴν παρὰ τῶν οἰκετῶν λαμβάνειν. ἀποθανόντα δὲ ἔξω τῶν ὁρίων ἐκβάλλειν ἄταφον: ἐὰν δέ τις ἐλεύθερος συνθάπτῃ, δίκας ἀσεβείας τῷ ἐθέλοντι λαγχάνειν ὑπεχέτω. παῖδας δὲ ἂν μὲν καταλείπῃ τῇ πόλει ἱκανούς, οἱ τῶν ὀρφανῶν ἐπιμελούμενοι καὶ τούτων ὡς ὄντων ὀρφανῶν ἐπιμελείσθων μηδὲν χεῖρον τῶν ἄλλων ἀπὸ τῆς ἡμέρας ἧς ἂν ὁ πατὴρ αὐτῶν ὄφλῃ τὴν δίκην.

(Πλάτωνος Νόμοι, 908d - 909d)

Με λίγα λόγια, ο Πλάτων οραματίζεται μια κοινωνία όπου ο "άθεος με πρότερο έντιμο βίο" θα τρώει τουλάχιστον 5 χρόνια φυλακή για τις ιδέες του (στη Σαουδική Αραβία του έριξαν του άθεου 10 χρόνια -άρα η ποινή είναι εντός των πλατωνικών πλαισίων). Στη φυλακή, σε συνθήκες απομόνωσης και λευκών κελιών, θα του κάνουν πλύση εγκεφάλου κι αν έχει αλλάξει μυαλά μέχρι ν' αποφυλακιστεί, έχει καλώς. Αν συνεχίζει να έχει τις ίδιες ιδέες, "θανάτῳ ζημιούσθω". Εκτέλεση με συνοπτικές διαδικασίες. Οι Σαουδάραβες απλώς αντικατέστησαν την εκτέλεση με 2.000 βουρδουλιές.

Τώρα για τους άλλους άθεους που είναι "χωρίς το ελαφρυντικό του προτέρου εντίμου βίου", ο θείος Πλάτων προτείνει στρατόπεδο συγκέντρωσης-εξόντωσης, και μετά την εξόντωση να μην έχουν ούτε καν τη δυνατότητα ταφής. 

Ελπίζω σύντομα η σαουδαραβική νομοθεσία να προσαρμοσθεί ανάλογα και προς αυτή την τελευταία νομική επιταγή του θείου φιλοσόφου Πλάτωνος, ώστε να μπορούμε όλοι να θαυμάσουμε την πλατωνικότητα της ζωής στη Σαουδική Αραβία.

Συνεχίζεται και κλιμακώνεται η απαγόρευση της Ελληνικής θρησκείας στην Κύπρο

Αξίζει κάποιος να διαλογιστεί πάνω σε ένα περίεργο, σύγχρονο κοινωνικό φαινόμενο που αφορά την ελληνική θρησκεία:

Απειροελάχιστοι Έλληνες την ακολουθούν (είτε στην Ελλάδα είτε στην Κύπρο είτε αλλού). Ας πούμε ότι αυτοί συγκροτούν την κατηγορία Α.
Αρκετοί Έλληνες αν και δεν την ακολουθούν (ή τη θεωρούν αστειότητα ή πεθαμένη υπόθεση) τη σέβονται για λόγους μη-θρησκευτικούς (ας πούμε για λόγους "εθνικής περηφάνιας", "το ένδοξο παρελθόν" και τέτοια). Ας πούμε ότι αυτοί συγκροτούν την κατηγορία Β.
Τέλος, πολλοί, αφάνταστα πολλοί Έλληνες την απορρίπτουν ξεκάθαρα, είτε ως χριστιανοί που φοβούνται το Σατανά είτε ως άθεοι που γελάνε με τις θρησκείες είτε ως οτιδήποτε. Ας πούμε ότι αυτοί συγκροτούν την κατηγορία Γ.

Πρόσεξε τώρα:

Από τις κατηγορίες Α και Β, έχει προκύψει ένα περίεργο είδος ανθρώπων: Οι ιεραπόστολοι μιας θρησκείας που ουδέποτε είχε ιεραπόστολους. Ήγουν, έχουν προκύψει εκείνοι που (κυρίως στο διαδίκτυο αλλά όχι μόνο σε αυτό), όπου βρεθούν κι όπου σταθούν το μόνο που τους απασχολεί είναι η ελληνική θρησκεία· είτε με την έννοια της θρησκείας είτε με την έννοια της ιδεολογικής κάλυψης κάποιας μορφής αντιχριστιανισμού ή (άλλες φορές) αντισημιτισμού ή (άλλες φορές) "αντινεωτερικότητας" ή (άλλες, όχι σπάνιες, φορές) όλα τα προηγούμενα μαζί -με όποια ιδεολογία αυτό το τελευταίο σηματοδοτεί.

Κι ενώ όλοι αυτοί οι ιεραπόστολοι μας έχουν ζαλίσει τον έρωτα πηδώντας με χαρακτηριστική άνεση από τον Πλάτωνα στον Επίκουρο, από τον Σόλωνα στον Διογένη Οινοανδέα, κι από τον Όμηρο στον Ανακρέοντα (με μια προαιρετική στάση σε καταστάσεις όπως ξερωγώ η Ολύμπια Αδελφότητα), το μόνο που εν τέλει καταφέρνουν να ιερ/απο/στολίσουν είναι το ιδεολογικό μπέρδεμα αυτών των ιδίων. Με λίγα λόγια, παρ' όλα τα διαπρύσια ή στεντόρεια λόγια και γραπτά τους, ούτε με σφαίρες δεν καταφέρνουν να βάλουν την ελληνική θρησκεία στο προσκήνιο του δημόσιου ενδιαφέροντος.

Σε αντίθεση με όλη αυτή τη λεγεώνα των ιεραποστόλων μιας θρησκείας που δεν έχει ιεραπόστολους, όταν η ελληνική θρησκεία βρεθεί στην πέννα ή στο μυαλό ευφυών ανθρώπων, μπαίνει κατ' ευθείαν στο επίκεντρο του δημόσιου ενδιαφέροντος. Προβληματίζει. Δημιουργεί συναισθήματα. Αποδεικνύει τη ζωντάνια της. Κερδίζει τον σεβασμό που δικαιωματικά της ανήκει.

Πέτυχα στο κυπριακό indymedia ένα όμορφο κείμενο του Πέτρου Ευδόκα σχετικά με ένα (απ' όσο καταλαβαίνω) παλιότερο περιστατικό που έλαβε χώραν σε ένα δικαστήριο της Κύπρου.

Το περιστατικό "που διήρκεσε λιγότερο από ένα λεπτό", αν είχε τύχει σε κάποιον από τους προαναφερθέντες ιεραποστόλους, θα είχε μείνει είτε άγνωστο είτε θα είχε γίνει απειροελάχιστα γνωστό.

Αντίθετα, ο Ευδόκας κατάφερε να το δημοσιοποιήσει με τέτοιο τρόπο που όλα τα κυπριακά σάιτς το αναπαρήγαγαν διότι αντελήφθησαν ότι το θέμα είναι "πιασάρικο". Από τα κυπριακά σάιτς το πήραν κάμποσα ελλαδίτικα σάιτς και το αναπαρήγαγαν κι αυτά, με αποτέλεσμα ένα ζητηματάκι "που διήρκεσε λιγότερο από ένα λεπτό" να γνωρίσει δημοσιότητα που έφτασε έως τον Όλυμπο -θε μου σχώρα με- δημιουργώντας ζυμώσεις και προβληματισμούς που δεν είμαι σίγουρος ότι είχε εκ των προτέρων διανοηθεί ακόμα κι ο ίδιος ο ευφυέστατος και εύστροφος Ευδόκας

Διότι όταν λέμε πως θέλει αρετή και τόλμη η ελευθερία, καλό είναι να θυμόμαστε πως αναπόσπαστο μέρος της αρετής είναι και η ευστροφία.

Το κείμενο του Πέτρου Ευδόκα το βλέπει κάποιος κάνοντας κλικ εδώ.

Ξεκινάει έτσι:

"Κράτος και Βία, τελείωσαν  για σας οι προσταγές του Δία..." 
-  Προμηθέας Δεσμώτης, του Αισχύλου.

Απαγόρευση της θρησκείας των Ελλήνων τώρα και στα Δικαστήρια
Αναγκάστηκα πρόσφατα να βιώσω προσωπικά μία ακόμα γεύση της πικρής και μικρόψυχης απαγόρευσης της θρησκείας των Ελλήνων.

Είχα κληθεί ως μάρτυρας Υπεράσπισης στο Δικαστήριο, στην δίκη του γεωργού της Κλωστικής Κάνναβης Φώτη Ανδρέου που κατηγορείτο για "κατοχή και πρόθεση εμπορίας ναρκωτικών". Ο άνθρωπος είχε ήδη συλληφθεί παράνομα για καλλιέργεια και κατοχή Κλωστικής Κάνναβης (που είναι απόλυτα νόμιμη), είχε υποστεί παράνομη καταστροφή και κατάσχεση της φυτείας του, και υποστεί δύο εβδομάδες παράνομη φυλάκιση.

Το δικαστήριο ήταν τριμελές, αποτελούμενο από την κα Στάλω Χατζηγιάννη, Πρόεδρο, τον κο Μιχάλη Αμπίζα και την κα Αλεξάνδρα Λυκούργου, Ανώτερους Επαρχιακούς Δικαστές.

Κλήθηκα να καταθέσω ως εμπειρογνώμων για την Κάνναβη, κυρίως για να εξηγήσω με επιστημονικούς όρους τα αποτελέσματα της χημικής ανάλυσης των "τεκμηρίων", την διαφορά μεταξύ Κλωστικής και Ευφορικής Κάνναβης, και ιδίως το πως και γιατί η Κλωστική Κάνναβις δεν παράγει τις ευφορικές επιδράσεις για τις οποίες διώκονται οι Φίλοι της Κάνναβης.

Χωρίς να θέλω να περιαυτολογήσω, παρ' όλον που δεν επιζήτησα ποτέ μου τίτλους και αξιώματα, θεωρώ πως με κάποιο τρόπο ήταν ορθό να κληθώ ως εμπειρογνώμων: είμαι βιολόγος και ασκώ την φυσική θεραπευτική για πολλά χρόνια • ασχολούμαι με το θέμα της Κάνναβης για αρκετές δεκαετίες το οποίο και μελετώ διαρκώς, αρχίζοντας νωρίς μες την δεκαετία του 1980 • έχω συμμετοχή στις προσπάθειες για νομιμοποίηση της στο εξωτερικό και στην Κύπρο αδιαλείπτως, ξεκινώντας από τα μέσα εκείνης της δεκαετίας ως σήμερα, συμμετέχοντας σε όλες τις προσπάθειες που στοχεύουν στο να αφαιρεθεί ο έλεγχος της Κάνναβης από την Μαφία και να περιέλθει στα χέρια της ευρύτερης κοινωνίας με επίβλεψη του κράτους • έχω στην φροντίδα μου άτομα που κάμνουν κατάχρηση της Κάνναβης και ζητούν να αποκαταστήσουν σχέση τους μαζί της, δηλ. να μάθουν την Ορθή Χρήση • άτομα που έχουν ψυχολογική εξάρτηση με την Κάνναβη και στοχεύουν στην απεξάρτηση • άτομα που την χρησιμοποιούν πολύ ορθά για Ιατρικούς, Θρησκευτικούς και προσωπικούς λόγους. Επιπλέον, βοηθώ ως εθελοντής συνεργάτης και σύμβουλος του Υπουργείου Υγείας για θέματα που αφορούν την Ιατρική Κάνναβη, βοηθώ τους γιατρούς να γράφουν συνταγές Κάνναβης για τους ασθενείς τους, αρθρογραφώ για το θέμα, εμφανίζομαι σε παρουσιάσεις, διαλέξεις, συνεντεύξεις στα Μέσα και τον Τύπο. Και εκείνη την τραγική μέρα του Μαΐου φέτος, εμφανίστηκα ενώπιον του τριμελούς Κακουργιοδικείου Λάρνακος.

Η Πρόεδρος του δικαστηρίου διέταξε να βάλω το χέρι μου "στο ιερό ευαγγέλιο" για να ορκιστώ, και ο υπάλληλος του δικαστηρίου καλοπροαίρετα κινήθηκε προς το μέρος μου για να τελεστεί η ορκωμοσία. Με ευγένεια, και μιλώντας σιγανά, ζήτησα να ορκιστώ στην Θέμιδα. Η Πρόεδρος κα Χατζηγιάννη ερώτησε τον υπάλληλο - όχι εμένα - "τι είπε ο μάρτυρας;" Απευθύνθηκα λίγο πιο μεγαλόφωνα στους τρεις δικαστές και επανέλαβα ότι "με την άδεια σας, θα ήθελα ο όρκος μου να είναι προς την Θέμιδα, που είναι η Θεά της Δικαιοσύνης."

Η ταυτόχρονη αντίδραση των δικαστών με άφησε άναυδο. Οι δύο Ανώτεροι Δικαστές κος Αμπίζας και κα Λυκούργου γέλασαν, ενώ ταυτόχρονα η κα Πρόεδρος συνοφρυώθηκε και με απέχθεια στο πρόσωπο της είπε "Όχι, όχι δε γίνεται".

Μιλώντας προς εμένα στο τρίτο πρόσωπο διέταξε: "Να δώσει υπόσχεση και να προχωρήσουμε στην κατάθεση". Αναγκάστηκα να καταπιώ τον εξευτελισμό της Θέμιδας από τους Δικαστές, να καταπιώ τον χλευασμό που υπέστηκα προσωπικά και την απαγόρευση της θρησκευτικής μου αντίληψης για την Θεία Δικαιοσύνη, κατάπια και την υπεροπτική ξινίλα στο ύφος της μίας και την απόρριψη στο ύφος των άλλων δύο, και είπα "Δίνω τον λόγο της τιμής μου ότι θα πω την αλήθεια και μόνο την αλήθεια", και προχώρησα στην κατάθεση μου η οποία ήταν μακροσκελής, και βασισμένη σε γραπτή Γνωμάτευση (κείμενο πενήντα σελίδων) με επιστημονική ανάλυση της κάθε πτυχής της υπόθεσης.

Το αποτέλεσμα; Οι Δικαστές έκριναν ότι "ο Πέτρος Ευδόκας είναι αναξιόπιστος μάρτυρας" και η μαρτυρία μου απερρίφθει. Ο Φώτης Ανδρέου καταδικάστηκε και φυλακίστηκε παράνομα χωρίς ο ίδιος να έχει παραβεί κανένα νόμο.

Απορώ αν η απόφαση του Δικαστηρίου θα ήταν διαφορετική αν υπάκουα στη διαταγή να θέσω το χέρι μου "στο ιερό ευαγγέλιο" και δεν έδινα πρόσχημα στους Δικαστές να χλευάσουν την Θέμιδα, να εξευτελίσουν το άτομο μου και το θρησκευτικό μου αίσθημα για την ιερότητα της Δικαιοσύνης. Κατέστησαν πολύ φανερό ότι αντελήφθησαν και έκριναν τα όσα κατέθεσα μόνο μέσα από την έκδηλη τους προκατάληψη.

Το περιστατικό δεν είναι ούτε καινούργιο ούτε και μοναδικό. Πάνω από χίλια χρόνια βυζαντινής καταδίωξης της Ελληνικής θρησκείας επί ποινή θανάτου - αυτό έγραφαν οι νόμοι της αυτοκρατορίας, ότι απαγορεύεται "επί ποινή θανάτου", και ακριβώς αυτό έπρατταν οι βυζαντινοί εις βάρος των Ελλήνων - και επιπλέον αυτού, πεντακόσια χρόνια τουρκοκρατίας με άπειρες σφαγές, και μετά από αυτό συστηματική δίωξη του κάθε τι Ελληνικού από το νεοκυπριακό καθεστώς που εδραιώθηκε μες την δεκαετία του εξήντα, μας έφεραν σήμερα στο ευχάριστο - και απόλυτα δίκαιο - γεγονός να παρέχεται στο Δικαστήριο το ιερό Κοράνι σε μάρτυρες που θέλουν να ορκιστούν επ' αυτού, καθώς και το ιερό βιβλίο του Εβραϊσμού για τους ορθόδοξους. Αλλά και να απαγορεύεται η ορκωμοσία του μάρτυρα με βάση την Ελληνική θρησκεία.

Γιατί;

Δεν είναι καταπάτηση του συνταγματικού δικαιώματος στην ανεξιθρησκεία αυτή η απαγόρευση; Δεν αποτελούν προσβολή του προσήκοντος σεβασμού για όλες τις θρησκείες αυτές οι Δικαστικές εντολές και η συμπεριφορά που υπέστηκα στο Δικαστήριο; Και τι σημαίνει η απαγόρευση της γηγενούς θρησκείας, της θρησκείας που γέννησε αυτός ο τόπος, η οποία έθρεψε και στήριξε το λαό της για χιλιάδες χρόνια; Η ιθαγενής Ελληνική πνευματική οδός που αναδύθηκε από τις πέτρες και τη θάλασσα, που ακόμα αναβλύζει μέσα από τους κίονες και τα θεμέλια των ναών μας που κείνται διάσπαρτοι παντού όπου σκάψεις και όπου γυρίσεις το μάτι σου σε όλη τη χώρα, προσανατολισμένοι με τ' άστρα και τα ουράνια σώματα, αυτή η πνευματική σύλληψη του Λόγου που τραγουδήθηκε έμμετρα από τον Όμηρο και προσμετρήθηκε επιστημονικά από τον Ζήνωνα στο Κίτι, αυτή η θρησκεία που εφαρμόστηκε ιατρικά στο Ασκληπιείο της Πάφου, που έδρασε ηθοπλαστικά στα θέατρα της Σαλαμίνας και των Σόλων... να απαγορεύεται στην Κύπρο;

Δικαιούται όποιος θέλει να απορρίψει την Ελληνική θρησκεία για τον εαυτό του, ή μες το σπίτι του, αλλά δεν έχει κανένα δικαίωμα να απαγορεύσει σε άλλο άτομο το να λατρεύει τα Θεία μέσα από Ελληνικά θρησκευτικά νοήματα, ή να αντιλαμβάνεται και να καλλιεργεί την Θεία Δικαιοσύνη καθοδηγούμενος από την Θέμιδα ή από οποιαδήποτε άλλη ταυτότητα, ιδιότητα, προσωπικότητα ή άποψη του Θείου. Και ιδίως να την χλευάζει από το πιο επίσημο βήμα, εκείνο όπου εδρεύει η πιο υψηλή εξουσία στον τόπο μας. Άλλωστε ποιός έδωσε αυτό το βήμα στους ανθρώπους αν όχι η Θέμις;

Από που έχουν λάβει εντολή και πληρεξούσιο οι Δικαστές να υπηρετούν την Δικαιοσύνη; Αν όχι από την Ελληνική Εκκλησία του Δήμου που θεμελίωσε την λειτουργία της Δικαιοσύνης στον τόπο μας χιλιάδες χρόνια πριν, από πού αντλούν την εξουσία τους; Μήπως από τα διατάγματα του βυζαντινού αυτοκράτορα; Του οθωμανού σουλτάνου; Του εγγλέζου κατακτητή; Του νεοκύπριου αρχιεπισκόπου; Αν δεν υπηρετούν την Θέμιδα με εντολή από την δημοκρατική σύσταση του λαού μας σε κοινότητα... ποιόν υπηρετούν; Και με ποιά δικαιοδοσία; Γιατί να απαγορεύεται το να ορκιστώ στη Θεά της Δικαιοσύνης μες το Δικαστήριο που Εκείνη η ίδια η Θεά θέσπισε με τις συνειδητές επιλογές και δημοκρατικές διαδικασίες της Εκκλησίας του Δήμου;

Ποιός έδωσε το δικαίωμα στους Δικαστές να απαγορεύσουν την Ελληνική θρησκεία μες το Δικαστήριο; Μήπως είναι υπέρβαση εξουσίας αυτή η πράξη; Εντάξει, σίγουρα αυτή η πράξη αποτελεί προέκταση της ορθόδοξης εξουσιαστικής καταπάτησης του Ελληνισμού, και προφανώς οι τρεις Δικαστές ταυτίζονται με αυτήν... αλλά είναι νόμιμη; Είναι σε αρμονία με το Σύνταγμα αυτή η απαγόρευση;

Η εξίσου ενδιαφέρουσα συνέχεια του κειμένου, εδώ.

Ο βράχος των ξωτικών. Iceland, deux points!

Αν μιλήσεις σε Έλληνα αντιμνημονιακό και τον ρωτήσεις τι θα έπρεπε να γίνει προκειμένου ν' αποφύγουμε τα μνημόνια, πολύ πιθανόν να σου απαντήσει: "Θα έπρεπε να κάνουμε ό,τι έκαναν οι Ισλανδοί".

Όμως, μάγκα μου, υπήρχαν και υπάρχουν προαπαιτούμενα για να κάνουμε ό,τι έκαναν οι Ισλανδοί. 

Ας δούμε ένα από αυτά τα προαπαιτούμενα και ας διαλογιστούμε επ' αυτού: 

Μια εταιρεία δημοσίων έργων αποφάσισε να ξεθάψει έναν βράχο στην Ισλανδία προκειμένου, όπως υποστηρίζει, να κατευνάσει τα... ξωτικά τα οποία είχαν εξοργιστεί, επειδή διαταράχθηκε το φυσικό τους περιβάλλον.

Σύμφωνα με την ισλανδική εφημερίδα Morgunbladid, μπορεί η συγκεκριμένη ιστορία να ακούγεται παράξενη, όμως ο θρύλος των καλικάντζαρων παραμένει ζωντανός στη χώρα: πολλοί θεωρούν ότι με την κατασκευή ενός δρόμου τα πλάσματα αυτά εκνευρίζονται και εκδικούνται τους ανθρώπους, προκαλώντας διάφορες ζημιές.

Το στέλεχος της εταιρείας Bass, Σβέιν Ζοφόνιασον, αφηγήθηκε στην εφημερίδα μια σειρά από ατυχή περιστατικά που σημειώθηκαν στο Σιγκλουφιέρντουρ, στα βόρεια της χώρας, σε ένα σημείο όπου τον Αύγουστο του 2015 καλύφθηκε με τόνους από μπάζα ο «Αλφκονουστέιν», δηλαδή ο «βράχος των ξωτικών».

Αρχικά, ο δρόμος που είχε κατασκευαστεί πλημμύρισε. Μετά από μια κατολίσθηση, ένας άνδρας που πήγε να εξετάσει τις ζημιές που είχαν γίνει, τραυματίστηκε. Εν συνεχεία, ένας εκσκαφέας χάλασε, ενώ ένας δημοσιογράφος ο οποίος πήγε να καταγράψει πλάνα από τις ζημιές, έπεσε σε βούρκο.

«Δεν είχε πάει το μυαλό μας στον βράχο που ήταν γνωστός στους ντόπιους ως ιερός τόπος», εξήγησε ο Ζοφόνιασον, αποφασίζοντας έτσι… να τον ξεθάψει.

Αυτή, πάντως, δεν είναι η πρώτη φορά που ένας βράχος στη Ισλανδία απασχολεί τους ντόπιους με... τα τερτίπια του.

Σε μία άλλη περίπτωση, κοντά στο Ρέικιαβικ το 1971, ένας ακόμη βράχος έγινε διάσημος αφού, μετά από άπειρα προβλήματα κατά την κατασκευή μιας εθνικής οδού, οι αρχές «διαπραγματεύτηκαν» με τα ξωτικά, με τη μεσολάβηση ενός μέντιουμ. Σύμφωνα με τον «θρύλο», τα ξωτικά δέχτηκαν τελικά να φύγουν για μία εβδομάδα από το σημείο και να μεταφερθεί ο βράχος τους αλλού...

Η είδηση είναι από το σάιτ της Ναυτεμπορικής. 

Δεν θα σχολιάσω την είδηση. 

Απλώς θα διαλογιστώ επ' αυτής. 

Το Αλφκονουστέιν (βράχος των ξωτικών) όπως ήταν πριν...

... και όπως το έκανε η εξέλιξη.

(Οι φωτογραφίες είναι από εδώ. 

Τέλος, φωτογραφίες από τις εργασίες αποκατάστασης

του βράχου των ξωτικών

-μαζί με περισσότερες λεπτομέρειες για το ζήτημα-

υπάρχουν εδώ).

Μιας και μιλάμε για ξωτικά, 

τραγούδι.

Όπου τα Μεθυσμένα Ξωτικά

μαζί με κάμποσα άλλα εν σαρκί ξωτικά

τραγουδούν ένα νοσταλγικό τραγουδάκι

αναφορικώς με
ήρωες με δώδεκα ζωές
και με

κάστρα του Ολύμπου και του Παρνασσού φαντάσματα.

Ίσως να μην είναι η καλύτερη εκτέλεση του τραγουδιού,

σίγουρα όμως είναι η πιο ζωντανή.