Αξίζει κάποιος να διαλογιστεί πάνω σε ένα περίεργο, σύγχρονο κοινωνικό φαινόμενο που αφορά την ελληνική θρησκεία:
Απειροελάχιστοι Έλληνες την ακολουθούν (είτε στην Ελλάδα είτε στην Κύπρο είτε αλλού). Ας πούμε ότι αυτοί συγκροτούν την κατηγορία Α.
Αρκετοί Έλληνες αν και δεν την ακολουθούν (ή τη θεωρούν αστειότητα ή πεθαμένη υπόθεση) τη σέβονται για λόγους μη-θρησκευτικούς (ας πούμε για λόγους "εθνικής περηφάνιας", "το ένδοξο παρελθόν" και τέτοια). Ας πούμε ότι αυτοί συγκροτούν την κατηγορία Β.
Τέλος, πολλοί, αφάνταστα πολλοί Έλληνες την απορρίπτουν ξεκάθαρα, είτε ως χριστιανοί που φοβούνται το Σατανά είτε ως άθεοι που γελάνε με τις θρησκείες είτε ως οτιδήποτε. Ας πούμε ότι αυτοί συγκροτούν την κατηγορία Γ.
Πρόσεξε τώρα:
Από τις κατηγορίες Α και Β, έχει προκύψει ένα περίεργο είδος ανθρώπων: Οι ιεραπόστολοι μιας θρησκείας που ουδέποτε είχε ιεραπόστολους. Ήγουν, έχουν προκύψει εκείνοι που (κυρίως στο διαδίκτυο αλλά όχι μόνο σε αυτό), όπου βρεθούν κι όπου σταθούν το μόνο που τους απασχολεί είναι η ελληνική θρησκεία· είτε με την έννοια της θρησκείας είτε με την έννοια της ιδεολογικής κάλυψης κάποιας μορφής αντιχριστιανισμού ή (άλλες φορές) αντισημιτισμού ή (άλλες φορές) "αντινεωτερικότητας" ή (άλλες, όχι σπάνιες, φορές) όλα τα προηγούμενα μαζί -με όποια ιδεολογία αυτό το τελευταίο σηματοδοτεί.
Κι ενώ όλοι αυτοί οι ιεραπόστολοι μας έχουν ζαλίσει τον έρωτα πηδώντας με χαρακτηριστική άνεση από τον Πλάτωνα στον Επίκουρο, από τον Σόλωνα στον Διογένη Οινοανδέα, κι από τον Όμηρο στον Ανακρέοντα (με μια προαιρετική στάση σε καταστάσεις όπως ξερωγώ η Ολύμπια Αδελφότητα), το μόνο που εν τέλει καταφέρνουν να ιερ/απο/στολίσουν είναι το ιδεολογικό μπέρδεμα αυτών των ιδίων. Με λίγα λόγια, παρ' όλα τα διαπρύσια ή στεντόρεια λόγια και γραπτά τους, ούτε με σφαίρες δεν καταφέρνουν να βάλουν την ελληνική θρησκεία στο προσκήνιο του δημόσιου ενδιαφέροντος.
Σε αντίθεση με όλη αυτή τη λεγεώνα των ιεραποστόλων μιας θρησκείας που δεν έχει ιεραπόστολους, όταν η ελληνική θρησκεία βρεθεί στην πέννα ή στο μυαλό ευφυών ανθρώπων, μπαίνει κατ' ευθείαν στο επίκεντρο του δημόσιου ενδιαφέροντος. Προβληματίζει. Δημιουργεί συναισθήματα. Αποδεικνύει τη ζωντάνια της. Κερδίζει τον σεβασμό που δικαιωματικά της ανήκει.
Πέτυχα στο κυπριακό indymedia ένα όμορφο κείμενο του Πέτρου Ευδόκα σχετικά με ένα (απ' όσο καταλαβαίνω) παλιότερο περιστατικό που έλαβε χώραν σε ένα δικαστήριο της Κύπρου.
Το περιστατικό "που διήρκεσε λιγότερο από ένα λεπτό", αν είχε τύχει σε κάποιον από τους προαναφερθέντες ιεραποστόλους, θα είχε μείνει είτε άγνωστο είτε θα είχε γίνει απειροελάχιστα γνωστό.
Αντίθετα, ο Ευδόκας κατάφερε να το δημοσιοποιήσει με τέτοιο τρόπο που όλα τα κυπριακά σάιτς το αναπαρήγαγαν διότι αντελήφθησαν ότι το θέμα είναι "πιασάρικο". Από τα κυπριακά σάιτς το πήραν κάμποσα ελλαδίτικα σάιτς και το αναπαρήγαγαν κι αυτά, με αποτέλεσμα ένα ζητηματάκι "που διήρκεσε λιγότερο από ένα λεπτό" να γνωρίσει δημοσιότητα που έφτασε έως τον Όλυμπο -θε μου σχώρα με- δημιουργώντας ζυμώσεις και προβληματισμούς που δεν είμαι σίγουρος ότι είχε εκ των προτέρων διανοηθεί ακόμα κι ο ίδιος ο ευφυέστατος και εύστροφος Ευδόκας
Διότι όταν λέμε πως θέλει αρετή και τόλμη η ελευθερία, καλό είναι να θυμόμαστε πως αναπόσπαστο μέρος της αρετής είναι και η ευστροφία.
Το κείμενο του Πέτρου Ευδόκα το βλέπει κάποιος κάνοντας κλικ εδώ.
Ξεκινάει έτσι:
"Κράτος και Βία, τελείωσαν για σας οι προσταγές του Δία..."
- Προμηθέας Δεσμώτης, του Αισχύλου.
Απαγόρευση της θρησκείας των Ελλήνων τώρα και στα Δικαστήρια
Αναγκάστηκα πρόσφατα να βιώσω προσωπικά μία ακόμα γεύση της πικρής και μικρόψυχης απαγόρευσης της θρησκείας των Ελλήνων.
Είχα κληθεί ως μάρτυρας Υπεράσπισης στο Δικαστήριο, στην δίκη του γεωργού της Κλωστικής Κάνναβης Φώτη Ανδρέου που κατηγορείτο για "κατοχή και πρόθεση εμπορίας ναρκωτικών". Ο άνθρωπος είχε ήδη συλληφθεί παράνομα για καλλιέργεια και κατοχή Κλωστικής Κάνναβης (που είναι απόλυτα νόμιμη), είχε υποστεί παράνομη καταστροφή και κατάσχεση της φυτείας του, και υποστεί δύο εβδομάδες παράνομη φυλάκιση.
Το δικαστήριο ήταν τριμελές, αποτελούμενο από την κα Στάλω Χατζηγιάννη, Πρόεδρο, τον κο Μιχάλη Αμπίζα και την κα Αλεξάνδρα Λυκούργου, Ανώτερους Επαρχιακούς Δικαστές.
Κλήθηκα να καταθέσω ως εμπειρογνώμων για την Κάνναβη, κυρίως για να εξηγήσω με επιστημονικούς όρους τα αποτελέσματα της χημικής ανάλυσης των "τεκμηρίων", την διαφορά μεταξύ Κλωστικής και Ευφορικής Κάνναβης, και ιδίως το πως και γιατί η Κλωστική Κάνναβις δεν παράγει τις ευφορικές επιδράσεις για τις οποίες διώκονται οι Φίλοι της Κάνναβης.
Χωρίς να θέλω να περιαυτολογήσω, παρ' όλον που δεν επιζήτησα ποτέ μου τίτλους και αξιώματα, θεωρώ πως με κάποιο τρόπο ήταν ορθό να κληθώ ως εμπειρογνώμων: είμαι βιολόγος και ασκώ την φυσική θεραπευτική για πολλά χρόνια • ασχολούμαι με το θέμα της Κάνναβης για αρκετές δεκαετίες το οποίο και μελετώ διαρκώς, αρχίζοντας νωρίς μες την δεκαετία του 1980 • έχω συμμετοχή στις προσπάθειες για νομιμοποίηση της στο εξωτερικό και στην Κύπρο αδιαλείπτως, ξεκινώντας από τα μέσα εκείνης της δεκαετίας ως σήμερα, συμμετέχοντας σε όλες τις προσπάθειες που στοχεύουν στο να αφαιρεθεί ο έλεγχος της Κάνναβης από την Μαφία και να περιέλθει στα χέρια της ευρύτερης κοινωνίας με επίβλεψη του κράτους • έχω στην φροντίδα μου άτομα που κάμνουν κατάχρηση της Κάνναβης και ζητούν να αποκαταστήσουν σχέση τους μαζί της, δηλ. να μάθουν την Ορθή Χρήση • άτομα που έχουν ψυχολογική εξάρτηση με την Κάνναβη και στοχεύουν στην απεξάρτηση • άτομα που την χρησιμοποιούν πολύ ορθά για Ιατρικούς, Θρησκευτικούς και προσωπικούς λόγους. Επιπλέον, βοηθώ ως εθελοντής συνεργάτης και σύμβουλος του Υπουργείου Υγείας για θέματα που αφορούν την Ιατρική Κάνναβη, βοηθώ τους γιατρούς να γράφουν συνταγές Κάνναβης για τους ασθενείς τους, αρθρογραφώ για το θέμα, εμφανίζομαι σε παρουσιάσεις, διαλέξεις, συνεντεύξεις στα Μέσα και τον Τύπο. Και εκείνη την τραγική μέρα του Μαΐου φέτος, εμφανίστηκα ενώπιον του τριμελούς Κακουργιοδικείου Λάρνακος.
Η Πρόεδρος του δικαστηρίου διέταξε να βάλω το χέρι μου "στο ιερό ευαγγέλιο" για να ορκιστώ, και ο υπάλληλος του δικαστηρίου καλοπροαίρετα κινήθηκε προς το μέρος μου για να τελεστεί η ορκωμοσία. Με ευγένεια, και μιλώντας σιγανά, ζήτησα να ορκιστώ στην Θέμιδα. Η Πρόεδρος κα Χατζηγιάννη ερώτησε τον υπάλληλο - όχι εμένα - "τι είπε ο μάρτυρας;" Απευθύνθηκα λίγο πιο μεγαλόφωνα στους τρεις δικαστές και επανέλαβα ότι "με την άδεια σας, θα ήθελα ο όρκος μου να είναι προς την Θέμιδα, που είναι η Θεά της Δικαιοσύνης."
Η ταυτόχρονη αντίδραση των δικαστών με άφησε άναυδο. Οι δύο Ανώτεροι Δικαστές κος Αμπίζας και κα Λυκούργου γέλασαν, ενώ ταυτόχρονα η κα Πρόεδρος συνοφρυώθηκε και με απέχθεια στο πρόσωπο της είπε "Όχι, όχι δε γίνεται".
Μιλώντας προς εμένα στο τρίτο πρόσωπο διέταξε: "Να δώσει υπόσχεση και να προχωρήσουμε στην κατάθεση". Αναγκάστηκα να καταπιώ τον εξευτελισμό της Θέμιδας από τους Δικαστές, να καταπιώ τον χλευασμό που υπέστηκα προσωπικά και την απαγόρευση της θρησκευτικής μου αντίληψης για την Θεία Δικαιοσύνη, κατάπια και την υπεροπτική ξινίλα στο ύφος της μίας και την απόρριψη στο ύφος των άλλων δύο, και είπα "Δίνω τον λόγο της τιμής μου ότι θα πω την αλήθεια και μόνο την αλήθεια", και προχώρησα στην κατάθεση μου η οποία ήταν μακροσκελής, και βασισμένη σε γραπτή Γνωμάτευση (κείμενο πενήντα σελίδων) με επιστημονική ανάλυση της κάθε πτυχής της υπόθεσης.
Το αποτέλεσμα; Οι Δικαστές έκριναν ότι "ο Πέτρος Ευδόκας είναι αναξιόπιστος μάρτυρας" και η μαρτυρία μου απερρίφθει. Ο Φώτης Ανδρέου καταδικάστηκε και φυλακίστηκε παράνομα χωρίς ο ίδιος να έχει παραβεί κανένα νόμο.
Απορώ αν η απόφαση του Δικαστηρίου θα ήταν διαφορετική αν υπάκουα στη διαταγή να θέσω το χέρι μου "στο ιερό ευαγγέλιο" και δεν έδινα πρόσχημα στους Δικαστές να χλευάσουν την Θέμιδα, να εξευτελίσουν το άτομο μου και το θρησκευτικό μου αίσθημα για την ιερότητα της Δικαιοσύνης. Κατέστησαν πολύ φανερό ότι αντελήφθησαν και έκριναν τα όσα κατέθεσα μόνο μέσα από την έκδηλη τους προκατάληψη.
Το περιστατικό δεν είναι ούτε καινούργιο ούτε και μοναδικό. Πάνω από χίλια χρόνια βυζαντινής καταδίωξης της Ελληνικής θρησκείας επί ποινή θανάτου - αυτό έγραφαν οι νόμοι της αυτοκρατορίας, ότι απαγορεύεται "επί ποινή θανάτου", και ακριβώς αυτό έπρατταν οι βυζαντινοί εις βάρος των Ελλήνων - και επιπλέον αυτού, πεντακόσια χρόνια τουρκοκρατίας με άπειρες σφαγές, και μετά από αυτό συστηματική δίωξη του κάθε τι Ελληνικού από το νεοκυπριακό καθεστώς που εδραιώθηκε μες την δεκαετία του εξήντα, μας έφεραν σήμερα στο ευχάριστο - και απόλυτα δίκαιο - γεγονός να παρέχεται στο Δικαστήριο το ιερό Κοράνι σε μάρτυρες που θέλουν να ορκιστούν επ' αυτού, καθώς και το ιερό βιβλίο του Εβραϊσμού για τους ορθόδοξους. Αλλά και να απαγορεύεται η ορκωμοσία του μάρτυρα με βάση την Ελληνική θρησκεία.
Γιατί;
Δεν είναι καταπάτηση του συνταγματικού δικαιώματος στην ανεξιθρησκεία αυτή η απαγόρευση; Δεν αποτελούν προσβολή του προσήκοντος σεβασμού για όλες τις θρησκείες αυτές οι Δικαστικές εντολές και η συμπεριφορά που υπέστηκα στο Δικαστήριο; Και τι σημαίνει η απαγόρευση της γηγενούς θρησκείας, της θρησκείας που γέννησε αυτός ο τόπος, η οποία έθρεψε και στήριξε το λαό της για χιλιάδες χρόνια; Η ιθαγενής Ελληνική πνευματική οδός που αναδύθηκε από τις πέτρες και τη θάλασσα, που ακόμα αναβλύζει μέσα από τους κίονες και τα θεμέλια των ναών μας που κείνται διάσπαρτοι παντού όπου σκάψεις και όπου γυρίσεις το μάτι σου σε όλη τη χώρα, προσανατολισμένοι με τ' άστρα και τα ουράνια σώματα, αυτή η πνευματική σύλληψη του Λόγου που τραγουδήθηκε έμμετρα από τον Όμηρο και προσμετρήθηκε επιστημονικά από τον Ζήνωνα στο Κίτι, αυτή η θρησκεία που εφαρμόστηκε ιατρικά στο Ασκληπιείο της Πάφου, που έδρασε ηθοπλαστικά στα θέατρα της Σαλαμίνας και των Σόλων... να απαγορεύεται στην Κύπρο;
Δικαιούται όποιος θέλει να απορρίψει την Ελληνική θρησκεία για τον εαυτό του, ή μες το σπίτι του, αλλά δεν έχει κανένα δικαίωμα να απαγορεύσει σε άλλο άτομο το να λατρεύει τα Θεία μέσα από Ελληνικά θρησκευτικά νοήματα, ή να αντιλαμβάνεται και να καλλιεργεί την Θεία Δικαιοσύνη καθοδηγούμενος από την Θέμιδα ή από οποιαδήποτε άλλη ταυτότητα, ιδιότητα, προσωπικότητα ή άποψη του Θείου. Και ιδίως να την χλευάζει από το πιο επίσημο βήμα, εκείνο όπου εδρεύει η πιο υψηλή εξουσία στον τόπο μας. Άλλωστε ποιός έδωσε αυτό το βήμα στους ανθρώπους αν όχι η Θέμις;
Από που έχουν λάβει εντολή και πληρεξούσιο οι Δικαστές να υπηρετούν την Δικαιοσύνη; Αν όχι από την Ελληνική Εκκλησία του Δήμου που θεμελίωσε την λειτουργία της Δικαιοσύνης στον τόπο μας χιλιάδες χρόνια πριν, από πού αντλούν την εξουσία τους; Μήπως από τα διατάγματα του βυζαντινού αυτοκράτορα; Του οθωμανού σουλτάνου; Του εγγλέζου κατακτητή; Του νεοκύπριου αρχιεπισκόπου; Αν δεν υπηρετούν την Θέμιδα με εντολή από την δημοκρατική σύσταση του λαού μας σε κοινότητα... ποιόν υπηρετούν; Και με ποιά δικαιοδοσία; Γιατί να απαγορεύεται το να ορκιστώ στη Θεά της Δικαιοσύνης μες το Δικαστήριο που Εκείνη η ίδια η Θεά θέσπισε με τις συνειδητές επιλογές και δημοκρατικές διαδικασίες της Εκκλησίας του Δήμου;
Ποιός έδωσε το δικαίωμα στους Δικαστές να απαγορεύσουν την Ελληνική θρησκεία μες το Δικαστήριο; Μήπως είναι υπέρβαση εξουσίας αυτή η πράξη; Εντάξει, σίγουρα αυτή η πράξη αποτελεί προέκταση της ορθόδοξης εξουσιαστικής καταπάτησης του Ελληνισμού, και προφανώς οι τρεις Δικαστές ταυτίζονται με αυτήν... αλλά είναι νόμιμη; Είναι σε αρμονία με το Σύνταγμα αυτή η απαγόρευση;
Απειροελάχιστοι Έλληνες την ακολουθούν (είτε στην Ελλάδα είτε στην Κύπρο είτε αλλού). Ας πούμε ότι αυτοί συγκροτούν την κατηγορία Α.
Αρκετοί Έλληνες αν και δεν την ακολουθούν (ή τη θεωρούν αστειότητα ή πεθαμένη υπόθεση) τη σέβονται για λόγους μη-θρησκευτικούς (ας πούμε για λόγους "εθνικής περηφάνιας", "το ένδοξο παρελθόν" και τέτοια). Ας πούμε ότι αυτοί συγκροτούν την κατηγορία Β.
Τέλος, πολλοί, αφάνταστα πολλοί Έλληνες την απορρίπτουν ξεκάθαρα, είτε ως χριστιανοί που φοβούνται το Σατανά είτε ως άθεοι που γελάνε με τις θρησκείες είτε ως οτιδήποτε. Ας πούμε ότι αυτοί συγκροτούν την κατηγορία Γ.
Πρόσεξε τώρα:
Από τις κατηγορίες Α και Β, έχει προκύψει ένα περίεργο είδος ανθρώπων: Οι ιεραπόστολοι μιας θρησκείας που ουδέποτε είχε ιεραπόστολους. Ήγουν, έχουν προκύψει εκείνοι που (κυρίως στο διαδίκτυο αλλά όχι μόνο σε αυτό), όπου βρεθούν κι όπου σταθούν το μόνο που τους απασχολεί είναι η ελληνική θρησκεία· είτε με την έννοια της θρησκείας είτε με την έννοια της ιδεολογικής κάλυψης κάποιας μορφής αντιχριστιανισμού ή (άλλες φορές) αντισημιτισμού ή (άλλες φορές) "αντινεωτερικότητας" ή (άλλες, όχι σπάνιες, φορές) όλα τα προηγούμενα μαζί -με όποια ιδεολογία αυτό το τελευταίο σηματοδοτεί.
Κι ενώ όλοι αυτοί οι ιεραπόστολοι μας έχουν ζαλίσει τον έρωτα πηδώντας με χαρακτηριστική άνεση από τον Πλάτωνα στον Επίκουρο, από τον Σόλωνα στον Διογένη Οινοανδέα, κι από τον Όμηρο στον Ανακρέοντα (με μια προαιρετική στάση σε καταστάσεις όπως ξερωγώ η Ολύμπια Αδελφότητα), το μόνο που εν τέλει καταφέρνουν να ιερ/απο/στολίσουν είναι το ιδεολογικό μπέρδεμα αυτών των ιδίων. Με λίγα λόγια, παρ' όλα τα διαπρύσια ή στεντόρεια λόγια και γραπτά τους, ούτε με σφαίρες δεν καταφέρνουν να βάλουν την ελληνική θρησκεία στο προσκήνιο του δημόσιου ενδιαφέροντος.
Σε αντίθεση με όλη αυτή τη λεγεώνα των ιεραποστόλων μιας θρησκείας που δεν έχει ιεραπόστολους, όταν η ελληνική θρησκεία βρεθεί στην πέννα ή στο μυαλό ευφυών ανθρώπων, μπαίνει κατ' ευθείαν στο επίκεντρο του δημόσιου ενδιαφέροντος. Προβληματίζει. Δημιουργεί συναισθήματα. Αποδεικνύει τη ζωντάνια της. Κερδίζει τον σεβασμό που δικαιωματικά της ανήκει.
Πέτυχα στο κυπριακό indymedia ένα όμορφο κείμενο του Πέτρου Ευδόκα σχετικά με ένα (απ' όσο καταλαβαίνω) παλιότερο περιστατικό που έλαβε χώραν σε ένα δικαστήριο της Κύπρου.
Το περιστατικό "που διήρκεσε λιγότερο από ένα λεπτό", αν είχε τύχει σε κάποιον από τους προαναφερθέντες ιεραποστόλους, θα είχε μείνει είτε άγνωστο είτε θα είχε γίνει απειροελάχιστα γνωστό.
Αντίθετα, ο Ευδόκας κατάφερε να το δημοσιοποιήσει με τέτοιο τρόπο που όλα τα κυπριακά σάιτς το αναπαρήγαγαν διότι αντελήφθησαν ότι το θέμα είναι "πιασάρικο". Από τα κυπριακά σάιτς το πήραν κάμποσα ελλαδίτικα σάιτς και το αναπαρήγαγαν κι αυτά, με αποτέλεσμα ένα ζητηματάκι "που διήρκεσε λιγότερο από ένα λεπτό" να γνωρίσει δημοσιότητα που έφτασε έως τον Όλυμπο -θε μου σχώρα με- δημιουργώντας ζυμώσεις και προβληματισμούς που δεν είμαι σίγουρος ότι είχε εκ των προτέρων διανοηθεί ακόμα κι ο ίδιος ο ευφυέστατος και εύστροφος Ευδόκας
Διότι όταν λέμε πως θέλει αρετή και τόλμη η ελευθερία, καλό είναι να θυμόμαστε πως αναπόσπαστο μέρος της αρετής είναι και η ευστροφία.
Το κείμενο του Πέτρου Ευδόκα το βλέπει κάποιος κάνοντας κλικ εδώ.
Ξεκινάει έτσι:
"Κράτος και Βία, τελείωσαν για σας οι προσταγές του Δία..."
- Προμηθέας Δεσμώτης, του Αισχύλου.
Απαγόρευση της θρησκείας των Ελλήνων τώρα και στα Δικαστήρια
Αναγκάστηκα πρόσφατα να βιώσω προσωπικά μία ακόμα γεύση της πικρής και μικρόψυχης απαγόρευσης της θρησκείας των Ελλήνων.
Είχα κληθεί ως μάρτυρας Υπεράσπισης στο Δικαστήριο, στην δίκη του γεωργού της Κλωστικής Κάνναβης Φώτη Ανδρέου που κατηγορείτο για "κατοχή και πρόθεση εμπορίας ναρκωτικών". Ο άνθρωπος είχε ήδη συλληφθεί παράνομα για καλλιέργεια και κατοχή Κλωστικής Κάνναβης (που είναι απόλυτα νόμιμη), είχε υποστεί παράνομη καταστροφή και κατάσχεση της φυτείας του, και υποστεί δύο εβδομάδες παράνομη φυλάκιση.
Το δικαστήριο ήταν τριμελές, αποτελούμενο από την κα Στάλω Χατζηγιάννη, Πρόεδρο, τον κο Μιχάλη Αμπίζα και την κα Αλεξάνδρα Λυκούργου, Ανώτερους Επαρχιακούς Δικαστές.
Κλήθηκα να καταθέσω ως εμπειρογνώμων για την Κάνναβη, κυρίως για να εξηγήσω με επιστημονικούς όρους τα αποτελέσματα της χημικής ανάλυσης των "τεκμηρίων", την διαφορά μεταξύ Κλωστικής και Ευφορικής Κάνναβης, και ιδίως το πως και γιατί η Κλωστική Κάνναβις δεν παράγει τις ευφορικές επιδράσεις για τις οποίες διώκονται οι Φίλοι της Κάνναβης.
Χωρίς να θέλω να περιαυτολογήσω, παρ' όλον που δεν επιζήτησα ποτέ μου τίτλους και αξιώματα, θεωρώ πως με κάποιο τρόπο ήταν ορθό να κληθώ ως εμπειρογνώμων: είμαι βιολόγος και ασκώ την φυσική θεραπευτική για πολλά χρόνια • ασχολούμαι με το θέμα της Κάνναβης για αρκετές δεκαετίες το οποίο και μελετώ διαρκώς, αρχίζοντας νωρίς μες την δεκαετία του 1980 • έχω συμμετοχή στις προσπάθειες για νομιμοποίηση της στο εξωτερικό και στην Κύπρο αδιαλείπτως, ξεκινώντας από τα μέσα εκείνης της δεκαετίας ως σήμερα, συμμετέχοντας σε όλες τις προσπάθειες που στοχεύουν στο να αφαιρεθεί ο έλεγχος της Κάνναβης από την Μαφία και να περιέλθει στα χέρια της ευρύτερης κοινωνίας με επίβλεψη του κράτους • έχω στην φροντίδα μου άτομα που κάμνουν κατάχρηση της Κάνναβης και ζητούν να αποκαταστήσουν σχέση τους μαζί της, δηλ. να μάθουν την Ορθή Χρήση • άτομα που έχουν ψυχολογική εξάρτηση με την Κάνναβη και στοχεύουν στην απεξάρτηση • άτομα που την χρησιμοποιούν πολύ ορθά για Ιατρικούς, Θρησκευτικούς και προσωπικούς λόγους. Επιπλέον, βοηθώ ως εθελοντής συνεργάτης και σύμβουλος του Υπουργείου Υγείας για θέματα που αφορούν την Ιατρική Κάνναβη, βοηθώ τους γιατρούς να γράφουν συνταγές Κάνναβης για τους ασθενείς τους, αρθρογραφώ για το θέμα, εμφανίζομαι σε παρουσιάσεις, διαλέξεις, συνεντεύξεις στα Μέσα και τον Τύπο. Και εκείνη την τραγική μέρα του Μαΐου φέτος, εμφανίστηκα ενώπιον του τριμελούς Κακουργιοδικείου Λάρνακος.
Η Πρόεδρος του δικαστηρίου διέταξε να βάλω το χέρι μου "στο ιερό ευαγγέλιο" για να ορκιστώ, και ο υπάλληλος του δικαστηρίου καλοπροαίρετα κινήθηκε προς το μέρος μου για να τελεστεί η ορκωμοσία. Με ευγένεια, και μιλώντας σιγανά, ζήτησα να ορκιστώ στην Θέμιδα. Η Πρόεδρος κα Χατζηγιάννη ερώτησε τον υπάλληλο - όχι εμένα - "τι είπε ο μάρτυρας;" Απευθύνθηκα λίγο πιο μεγαλόφωνα στους τρεις δικαστές και επανέλαβα ότι "με την άδεια σας, θα ήθελα ο όρκος μου να είναι προς την Θέμιδα, που είναι η Θεά της Δικαιοσύνης."
Η ταυτόχρονη αντίδραση των δικαστών με άφησε άναυδο. Οι δύο Ανώτεροι Δικαστές κος Αμπίζας και κα Λυκούργου γέλασαν, ενώ ταυτόχρονα η κα Πρόεδρος συνοφρυώθηκε και με απέχθεια στο πρόσωπο της είπε "Όχι, όχι δε γίνεται".
Μιλώντας προς εμένα στο τρίτο πρόσωπο διέταξε: "Να δώσει υπόσχεση και να προχωρήσουμε στην κατάθεση". Αναγκάστηκα να καταπιώ τον εξευτελισμό της Θέμιδας από τους Δικαστές, να καταπιώ τον χλευασμό που υπέστηκα προσωπικά και την απαγόρευση της θρησκευτικής μου αντίληψης για την Θεία Δικαιοσύνη, κατάπια και την υπεροπτική ξινίλα στο ύφος της μίας και την απόρριψη στο ύφος των άλλων δύο, και είπα "Δίνω τον λόγο της τιμής μου ότι θα πω την αλήθεια και μόνο την αλήθεια", και προχώρησα στην κατάθεση μου η οποία ήταν μακροσκελής, και βασισμένη σε γραπτή Γνωμάτευση (κείμενο πενήντα σελίδων) με επιστημονική ανάλυση της κάθε πτυχής της υπόθεσης.
Το αποτέλεσμα; Οι Δικαστές έκριναν ότι "ο Πέτρος Ευδόκας είναι αναξιόπιστος μάρτυρας" και η μαρτυρία μου απερρίφθει. Ο Φώτης Ανδρέου καταδικάστηκε και φυλακίστηκε παράνομα χωρίς ο ίδιος να έχει παραβεί κανένα νόμο.
Απορώ αν η απόφαση του Δικαστηρίου θα ήταν διαφορετική αν υπάκουα στη διαταγή να θέσω το χέρι μου "στο ιερό ευαγγέλιο" και δεν έδινα πρόσχημα στους Δικαστές να χλευάσουν την Θέμιδα, να εξευτελίσουν το άτομο μου και το θρησκευτικό μου αίσθημα για την ιερότητα της Δικαιοσύνης. Κατέστησαν πολύ φανερό ότι αντελήφθησαν και έκριναν τα όσα κατέθεσα μόνο μέσα από την έκδηλη τους προκατάληψη.
Το περιστατικό δεν είναι ούτε καινούργιο ούτε και μοναδικό. Πάνω από χίλια χρόνια βυζαντινής καταδίωξης της Ελληνικής θρησκείας επί ποινή θανάτου - αυτό έγραφαν οι νόμοι της αυτοκρατορίας, ότι απαγορεύεται "επί ποινή θανάτου", και ακριβώς αυτό έπρατταν οι βυζαντινοί εις βάρος των Ελλήνων - και επιπλέον αυτού, πεντακόσια χρόνια τουρκοκρατίας με άπειρες σφαγές, και μετά από αυτό συστηματική δίωξη του κάθε τι Ελληνικού από το νεοκυπριακό καθεστώς που εδραιώθηκε μες την δεκαετία του εξήντα, μας έφεραν σήμερα στο ευχάριστο - και απόλυτα δίκαιο - γεγονός να παρέχεται στο Δικαστήριο το ιερό Κοράνι σε μάρτυρες που θέλουν να ορκιστούν επ' αυτού, καθώς και το ιερό βιβλίο του Εβραϊσμού για τους ορθόδοξους. Αλλά και να απαγορεύεται η ορκωμοσία του μάρτυρα με βάση την Ελληνική θρησκεία.
Γιατί;
Δεν είναι καταπάτηση του συνταγματικού δικαιώματος στην ανεξιθρησκεία αυτή η απαγόρευση; Δεν αποτελούν προσβολή του προσήκοντος σεβασμού για όλες τις θρησκείες αυτές οι Δικαστικές εντολές και η συμπεριφορά που υπέστηκα στο Δικαστήριο; Και τι σημαίνει η απαγόρευση της γηγενούς θρησκείας, της θρησκείας που γέννησε αυτός ο τόπος, η οποία έθρεψε και στήριξε το λαό της για χιλιάδες χρόνια; Η ιθαγενής Ελληνική πνευματική οδός που αναδύθηκε από τις πέτρες και τη θάλασσα, που ακόμα αναβλύζει μέσα από τους κίονες και τα θεμέλια των ναών μας που κείνται διάσπαρτοι παντού όπου σκάψεις και όπου γυρίσεις το μάτι σου σε όλη τη χώρα, προσανατολισμένοι με τ' άστρα και τα ουράνια σώματα, αυτή η πνευματική σύλληψη του Λόγου που τραγουδήθηκε έμμετρα από τον Όμηρο και προσμετρήθηκε επιστημονικά από τον Ζήνωνα στο Κίτι, αυτή η θρησκεία που εφαρμόστηκε ιατρικά στο Ασκληπιείο της Πάφου, που έδρασε ηθοπλαστικά στα θέατρα της Σαλαμίνας και των Σόλων... να απαγορεύεται στην Κύπρο;
Δικαιούται όποιος θέλει να απορρίψει την Ελληνική θρησκεία για τον εαυτό του, ή μες το σπίτι του, αλλά δεν έχει κανένα δικαίωμα να απαγορεύσει σε άλλο άτομο το να λατρεύει τα Θεία μέσα από Ελληνικά θρησκευτικά νοήματα, ή να αντιλαμβάνεται και να καλλιεργεί την Θεία Δικαιοσύνη καθοδηγούμενος από την Θέμιδα ή από οποιαδήποτε άλλη ταυτότητα, ιδιότητα, προσωπικότητα ή άποψη του Θείου. Και ιδίως να την χλευάζει από το πιο επίσημο βήμα, εκείνο όπου εδρεύει η πιο υψηλή εξουσία στον τόπο μας. Άλλωστε ποιός έδωσε αυτό το βήμα στους ανθρώπους αν όχι η Θέμις;
Από που έχουν λάβει εντολή και πληρεξούσιο οι Δικαστές να υπηρετούν την Δικαιοσύνη; Αν όχι από την Ελληνική Εκκλησία του Δήμου που θεμελίωσε την λειτουργία της Δικαιοσύνης στον τόπο μας χιλιάδες χρόνια πριν, από πού αντλούν την εξουσία τους; Μήπως από τα διατάγματα του βυζαντινού αυτοκράτορα; Του οθωμανού σουλτάνου; Του εγγλέζου κατακτητή; Του νεοκύπριου αρχιεπισκόπου; Αν δεν υπηρετούν την Θέμιδα με εντολή από την δημοκρατική σύσταση του λαού μας σε κοινότητα... ποιόν υπηρετούν; Και με ποιά δικαιοδοσία; Γιατί να απαγορεύεται το να ορκιστώ στη Θεά της Δικαιοσύνης μες το Δικαστήριο που Εκείνη η ίδια η Θεά θέσπισε με τις συνειδητές επιλογές και δημοκρατικές διαδικασίες της Εκκλησίας του Δήμου;
Ποιός έδωσε το δικαίωμα στους Δικαστές να απαγορεύσουν την Ελληνική θρησκεία μες το Δικαστήριο; Μήπως είναι υπέρβαση εξουσίας αυτή η πράξη; Εντάξει, σίγουρα αυτή η πράξη αποτελεί προέκταση της ορθόδοξης εξουσιαστικής καταπάτησης του Ελληνισμού, και προφανώς οι τρεις Δικαστές ταυτίζονται με αυτήν... αλλά είναι νόμιμη; Είναι σε αρμονία με το Σύνταγμα αυτή η απαγόρευση;
Η εξίσου ενδιαφέρουσα συνέχεια του κειμένου, εδώ.
υπερβολές της παλιάς θρησκείας για να κερδίσουν ακροατήριο
ΑπάντησηΔιαγραφή"Ο καθένας το παλεύει όπως ξέρει και μπορεί..."
Διαγραφήπου λέει κι ο Νταλάρας.
:-)