ΤΟΣΗ ΜΠΑΛΛΑ ΚΑΙ ΤΟΣΗ ΜΟΥΓΓΑ...
(είχα να δω από τη Χούντα -σχεδόν)

Κοίτα τώρα πως ταίριαξε καλό μου ημερολόγιο, και ελλείψει άλλων διαφυγών, εδώ και δυο μέρες έχω ξεσκιστεί να βλέπω μπάλλα.
Πολλή μπάλλα, μιλάμε.

Ήταν και μια συζήτηση που είχα με έναν συν-ευλογερίστα τις προάλλες, και θυμήθηκα ένα παλιό και ενδιαφέρον κειμενάκιον που είχα ανεβάσει εδώ πριν ενάμισι χρόνο, με τον βαρύγδουπο τίτλο
"Το ελληνικό ποδόσφαιρο την εποχή του μεσοπολέμου".

Βρίσκεται εδωνανά
http://prkls.blogspot.com/2008/05/blog-post_14.html
και επειδή τότε είχε πάει άπατο και αδιάβαστο και άκλαυτο, το ξαναφέρνω στην επιφάνεια για όποιον ενδιαφέρεται να μάθει για τις ρίζες του ελληνικού ποδοσφαίρου (παράλληλα με άλλα τινα της εποχής)...

Διότι είπαμε: Το παρόν ευλόγιον κάνει ανασκόπηση και ανασκολόπηση της ιστορίας!

ΘΕΛΕΙ ΠΡΟΣΟΧΗ...

Το σκεφτόμουν με αφορμή το Μουσείο της Ακρόπολης.

Είναι κι εκείνο το τραγουδάκι του Πουλόπουλου
"...με το άγαλμα στο δρόμο προχωρήσαμε
μου εσκούπισε τα μάτια και χωρίσαμε..."
που με προβληματίζει ακόμα περισσότερο.

Θέλει προσοχή το ζήτημα, λέμε!!!

ΛΥΡΙΝΗ ΠΑΙΛΑΠΑ

Ούφ, αυτό ήτανε... Τέλειωσε κι αυτή η ιστορία με τις φωτιές, και μπορούμε να είμαστε ήσυχοι μέχρι να έρθει το επόμενο κακό...

Εν τω μεταξύ, κάτι έγινε και θυμήθηκα ένα παλιό ρατσιστικό ανεκδοτάκι με μαύρους:

Ηταν ένας λευκός και μόλις είχε μετακομίσει σε μια συνοικία μαύρων. Αποφάσισε, λοιπόν, να πάει στον κινηματογράφο για να δει καμιά ταινία. Έτσι πήγε στην στάση του λεωφορείου, όμως, υπήρχε μια μεγάλη ουρά από μαύρους που περίμενε να ανέβει στο λεωφορείο. Τι να κάνει, κάθησε και περίμενε. Σε μια στιγμή τον βλέπει ο μαύρος που περίμενε μπροστά του και του λέει
-"Συγγνώμη κύριος, καινούριος είσαι εδώ πέρα?" .
- "Ναι", του λέει ο λευκός, "που το κατάλαβες?" .
- "Ααααα", λέει ο μαύρος, "εδώ πέρα οι λευκοί δεν περιμένουν στην ουρά, πάνε αμέσως μπροστά μπροστά, είναι ανώτεροι!"
- "Μα όχι δεν πειράζει, θα περιμένω στην σειρά όπως όλοι", λέει ο λευκός.
- "Όχι", του λέει ο μαύρος, "θα πας μπροστά απ' όλους τους μαύρους".
- "Καλά εντάξει θα πάω", λέει ο λεύκος και ανεβαίνει στο λεωφορείο περνώντας όλους τους μαύρους που περίμεναν. Όταν φτάνουν στο κινηματογράφο κατεβαίνει και βλέπει μια ουρά 300 μέτρων από μαύρους που περίμεναν για να αγοράσουν εισιτήριο!
-"Πω πω", λέει, "τι είναι όλοι αυτοί?". Τι να κάνει λοιπόν, κάθησε και περίμενε στην ουρά. Σε μιά στιγμή τον βλέπει ο μαύρος που ήταν μπροστά του και του λέει:
-"Συγγνώμη κύριε, καινούριος είστε εδώ πέρα?"
-"Ναι", του λέει ο λευκός, "Που το καταλάβατε?"
-"Αααααα", του λέει, "εδώ οι λευκοί δεν περιμένουν στην σειρά, πηγαίνουν κατευθείαν μπροστά".
-"Μα όχι", λέει ο λευκός, "θα περιμένω στην ουρά".
-"Όχι, θα πας κατευθείαν να πάρεις εισιτήριο, δεν θα περιμένεις στην ουρά με τους μαύρους".
-"Καλά, αφού επιμένετε θα πάω" λέει ο λευκός και προσπερνάει όλους τους μαύρους. Λέει λοιπόν σε αυτόν που πουλούσε εισιτήρια:"
-"Θέλω ένα εισιτήριο".
-"Πλατεία ή εξώστη?" τον ρωτάει ο πωλητής.
-"Πλατεία", λέει ο λευκός.
-"Αα όχι, αυτό είναι υποτιμητικό για σας, εκεί πάνε όλοι οι μαύροι. Εσείς θα πάτε στον εξώστη".
-"Μαααα....".
-"Δεν ακούω κουβέντα", του λέει ο πωλητής, "θα πάτε στον εξώστη".
-"Καλά, αφού επιμένετε θα πάω", λέει ο λευκός.
Λοιπόν ανεβαίνει στον εξώστη, αρχίζει η ταινία, όμως κάπου στην μέση της ταινίας ήθελε να πάει να κατουρήσει. Βλέπει μια μικρή πορτίτσα και σκέφτεται:
-"Μάλλον αυτή είναι η τουαλέττα". Πάει να μπει στην τουαλέττα, τον προλαβαίνει όμως ένας μαύρος και του λέει:
-"Εεεε! που πας?"
-"Θέλω να κατουρήσω", του λέει ο λευκός.
-"Πρέπει να είσαι καινούριος εδώ πέρα, εδώ κατουράνε μόνο οι μαύροι", λέει ο μαύρος.
-"Και εγώ που θα κατουρήσω?", ρωτάει ο λευκός.
-"Οι λευκοί την βγάζουν έξω και κατουράνε κάτω από τον εξώστη", του λέει ο μαύρος.
-"Μα από κάτω κάθονται οι μαύροι", λέει ο λευκός.
-"Ααα... έτσι γίνεται εδώ".
Τι να κάνει λοιπόν, την βγάζει και αρχίζει να κατουράει κάτω από τον εξώστη, στην πλατεία. Οπότε ακούγεται μια δυνατή φωνή από κάτω:
-"Ρε φίλεεε, καινούριος είσαι εδώ πέρα?".
-"Ναι", λέει ο λευκός, "που το κατάλαβες?".
-"Εεεεε, ρε αδερφέ, κάντην λίγο πέρα-δώθε ώστε να μας πιτσιλίσεις όλους! Αφού μας αρέσει!"

Καλό μου ημερολόγιο: Κακό πράμα τα ρατσιστικά ανέκδοτα, αλλά μερικές φορές δεν βρίσκω λόγια ικανά να περιγράψουν τη στάση των συμπολιτών μου μπροστά σε όλα αυτά και όλους αυτούς που τους καίνε, τους λεηλατούν, τους μολύνουν, τους εξανδραποδίζουν, τους εξαπατούν, τους διασύρουν, τους σκοτώνουν...
Είναι εκείνες τις φορές που βλέπω τους μαύρους και καψερούς συμπολίτες μου ως πρωταγωνιστές ανεκδότων...

ΕΝ ΕΙΔΕΙ ΥΠΕΡΒΑΤΙΚΗΣ ΤΟΥΡΤΑΣ ΓΕΝΕΘΛΙΩΝ

Έχουν συμβεί πολλά περίεργα πράγματα σ' αυτό το χώρο. Όταν μοιράζαμε την προκήρυξη του "Συναγερμού πείνας" (Υπάρχει δημοσιευμένο το κείμενο στο Ιδεοδρόμιο) εμφανίστηκαν "σύντροφοι" που μας είπαν πως "Αν σας έβλεπαν οι Ισπανοί αναρχικοί θα σας εκτελούσαν, δεν είναι σοβαρά πράγματα αυτά".
Χρειάζεται λοιπόν σοβαρότης!!!
Πόσο έξω έπεσα που νόμιζα πως εκείνα που μας λείπουν είναι η φαντασία, το χιούμορ κι οι παλαβές ενέργειες έξω από κάθε λογική των ανθρωποειδών.
Τώρα εξηγείται γιατί κάθε ενέργεια που κάνω πέφτει στο κενό. Όπως τότε που πήγαιναν τον Κυρίτση στον Ανακριτή (για κείνα τα 8 μπουκάλια) έτσι έλεγα εγώ και δε θα μας χώσουνε και μέσα για 8 μπουκάλια.
Και πήγα μ' ένα πλαστικό αυτόματο που έκανε βζουν-βζουν (ήταν απ' αυτά τα διαστημικά). Και πέφταν κάτω Ασφαλίτες και Δημοσιογράφοι όταν γονάτισα στα ξαφνικά και πυροβόλαγα. Κι είχαμε και το χέρι μας κρεμασμένο με επίδεσμο ότι είμαστε τρομοκράτες, μας τραυματίσανε. ΧΑ ΧΑ. Κι ανεβήκαμε και πάνω στους διαδρόμους κι έπαιζε και κάποιος φυσαρμόνικα. Κι ο σοβαρός ανακριτής που βγήκε έξαλλος να απαγγείλει κατηγορίες προσβολής του χώρου, έμεινε σύξυλος όταν άκουσε εμείς να του απαγγέλουμε αυτουνού δεκάδες κατηγορίες που συνοδεύονταν από το ρυθμικό βζουβζούνισμα του πυροβόλου και τη φυσαρμόνικα.
Ώσπου ο ανακριτής να ξαναβγάλει έξω τη γλώσσα του που την είχε καταπιεί, εμείς είχαμε φύγει.
Αλλά και η ενέργεια αυτή έπεσε στο κενό γιατί την έκανα μονάχος. Δεν ήρθε κανείς από όσους είχαμε συμφωνήσει το βράδυ και δυο τρεις που ήταν εκεί τους μαζεύαμε εγώ και ο Θανάσης (ο Θανάσης ήταν ο μόνος που ήρθε) από Μουσείο και Εξάρχεια.

Κι έτσι δεν καταφέραμε 30 (τριάντα) τρομοκράτες με πλαστικά πυροβόλα να κάνουμε ρεζίλι τους δικαστές και τις κατηγορίες τους και τα τρομοκρατικά τους νομοσχέδια.
Πάντως το γεγονός, πήρε έκταση απ' τις εφημερίδες και με έιχαν και πρωτοσέλιδη φωτογραφία με το αυτόματο σε κύκλο και με τίτλο "Μασκοφόροι με μπιστόλια συμπαραστέκονται στους τρομοκράτες" και στα ψιλά "τα όπλα ήταν πλαστικά". Φωτογραφία από πίσω, γιατι οι φωτορεπόρτερς που ήταν από μπρος τρόμαξαν κι αυτοί και πέσαν χάμω και φωτογράφιζαν τα ταβάνια.
Κι ενώ ξέρανε ποιός το 'κανε δεν το αναφέραν, γιατί τους είχαμε πει πιο πριν ότι μ' αυτά που γράφουν γίνονται χαφιέδες και φαίνεται το σκέφτηκαν.
Αυτό συνέωη γύρω στις αρχές Μάη του '78 κι είχα μαζί μου και το πιτσιρίκι και δε φορούσα μάσκα.
Κι έτσι βρήκαν ευκαιρία οι διανοούμενοι, οι δικηγόροι κι οι κομματικοί, να κάνουνε καταγγελίες για το "τρομοκρατικό", αλλά τους Κυρίτσηδες ποτέ δεν αναφέραν που αυτοί ήταν που χρησιμοποιήθηκαν τότε για να το ψηφίσουν στην Βουλή.
Μέχρι του σημείου που όταν στη συγκέντρωση του δικηγορικού συλλόγου ενάντια στο τρομοκρατικό θέατρο "ΑΚΡΟΠΟΛ" πήγαμε να κάνουμε λόγο για το Φίλιππα και τη Σοφία, αυτοί μας πέταγαν έξω και επειδή δεν φεύγαμε, φώναξαν και τους μπάτσους, αλλά οι μπάτσοι τα χάνουνε μέσα στον κόσμο κι έτσι μείναμε στην είσοδο με ένα κουτί φωνάζοντας "έρανος για τους τρομοκράτες αναρχικούς, για μια κοινωνία χωρίς φυλακές, χωρίς δικαστήρια και δικηγόρους"
Και η πλάκα είναι ότι μαζέψαμε και λεφτά.

Τα ματογυάλια
Πολλά περίεργα πράμματα συμβαίνουνε στον κόσμο
κι η επαναφομοίωση στο σύστημα αρχινά.
Σοφά κεφάλια κάνουνε για μας το δικηγόρο
και πα να προαρμόσουν τ' απροσάρμοστα.

Πως "αναρχία" δε σημαίνει αταξία...
αυτά είναι λόγια περιττά,
που καλουπώνουν μια μοντέρνα ελευθερία
αλλά κι αυτή με όρια.

Πολύ διασκεδάστηκε το φιάσκο συναυλία
κι οι συντρόφοί μας δήλωσαν οι μόνοι αναρχικοί.
Αλλά κι εμείς μπλεχτήκαμε σε καρεκλολογία
κι αλλίμονο κερδίσαν πάλι οι θεσμοί.

Την εσωτερική μιζέρια σας σκοτώστε
Σ' αυτό κι εγώ ατομιστής
Μα σύντροφε μου σε καλώ, αν θέλεις, όρσε
Μαζί μου να συνεργαστείς.

Πολλά περίεργα πράμματα περάσανε και μείναν
κυνηγητά σου κόψανε τη φόρα που 'χες χτες.
Μα έμαθες συντρόφισσα να ξεπερνάς το φόβο
και δεν αφομοιώνεσαι σαν δε το θες.

Η ελευθερία μας δε θέλει ματογυάλια
δε θέλει περιθώρια.
Αυτά που ζήσαμε στην αυτοεξορία
αυτά δεν έχουν όρια.

Πρόκειται για απόσπασμα από το βιβλίο που είχε κυκλοφορήσει ο Άσιμος, με τίτλο "Αναζητώντας Κροκανθρώπους".
(Απ' όσο ξέρω, επανακυκλοφορεί από τις εκδόσεις "Βιβλιοπέλαγος").
Σε θεωρητικό επίπεδο, αν ζούσε σήμερα ο Άσιμος, θα γινόταν 60 ετών.

Ετούτο το βιβλίο - κι ας φανεί παράξενο - δεν είναι δυνατό να διωχθεί, γιατί ο συγγραφέας του από πάντοτε παλεύει για την ελεύθερη έκφραση, και τόχει κατακτήσει το δικαίωμα τουλάχιστο για τον εαυτό του, πληρώνοντας αντίτιμο χιλιάδες χαμαλίκια.
Τυπώθηκε επίσης σε λιγοστά αντίτυπα και δεν πουλιέται στο εμπόριο, και όπου μοιράζεται, η τιμή που πληρώνεις ίσα ίσα καλύπτει το κόστος της αντιπαραγωγοπαραγωγής του. Όχι τον κόπο του εκδότη-συγγραφέα, ούτε τον κόπο του μοιράσματος.
Όποιος θέλει μπορεί να το πουλά, αλλά χωρίς κέρδος.
Δεν είναι δυνατό να κατασχεθεί, διότι παρ’ όλα όσα πιστεύει ο συγγραφέας, έχει και κάποια μέσα του ψυχή τυπωμένη στο χαρτί, και είναι δύσκολο να βρεθεί, και δεν κατάσχεται η ψυχή.
Και εξ’ άλλου αυτός που τόγραψε τυχαίνει να είναι άγνωστος - ευρύτατα γνωστός. Και μια κατάσχεση θα τον έκανε ευρύτατα γνωστό χωρίς το "άγνωστος", και αυτό θα ήταν η καλύτερη διαφήμιση, και δε συμφέρει στους κρατούντες, αλλά ούτε κι ο ίδιος δέχεται τη διαφήμισή του.
Τέλος, το βιβλίο τούτο θα περάσει ντούκου και δε θα γίνει ποτέ της μόδας, όσο ζει ο συγγραφέας του, αλλά και από μόνο του. Διότι είναι - θάλεγε κανείς - "εκτός τόπου και χρόνου" παρότι αναφέρεται σε τόπο και σε χρόνο, και απλοϊκά άτοπον. Ούτε καν διά της εις άτοπον απαγωγής αναγκαίον.
Δεν έχει σημασία πού θα διαβαστεί.
Τόσο το χειρότερο πού θα διαβαστεί.
Εξ’ άλλου είναι εκτός Νόμου. Όπερ σημαίνει πως είναι πέρα και πάνω από το Νόμο. Και τον Νόμο τον απορρίπτει ως χυδαίο κι άχρηστο και τονε ξεπερνά.
Δεν είναι φτηνό παρά που η τιμή του ξεγελά. Δεν είναι καν "πορνό". Δεν ασχολείται με θέματα κοινού ενδιαφέροντος όπως: άπλυτα παπάδων, τραβεστί, μπουρδέλα, Rock και τα τοιαύτα.
Όσον αφορά το κάθε τι και ότι, αναλαμβάνω την ευθύνη εγώ, ως χαρακτηρισθέντας αλήτης και σχιζοειδής. Όχι συμφώνως τώ Νόμω. Ουδεμίαν σχέσιν έχει ο Νόμος μ’ εμένα κι εγώ μ’ αυτόν.
Αλλά έτσι για το έτσι. Γιατί πάντα αναλαμβάνω την ευθύνη του τι κάνω.
Και δε γίνεται. Το κάνω.
Αλλά αυτό αποδεικνύει πως Γίνεται !!!
Κάντο λοιπόν !

ΜΕΜΟΝΩΜΕΝΑ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΑ

Βασικά και η Χιροσίμα και το Ναγκασάκι, μεμονωμένα περιστατικά ήντονε. Και το Τσερνομβίλιον, επίσης μεμονωμένον ήτο.
Και όλοι, στην τελική, μεμονωμένοι είμεθα: Μόνοι μας ερχόμεθα εις αυτόν τον μάταιον κόσμον, και μόνοι φεύγομεν.

Τελοσπάντων, σύμφωνα με είδηση του in.gr,

H Apple διαβεβαιώνει την Ευρωπαϊκή Επιτροπή ότι οι αναφορές για συσκευές iPhone και iPod που αναφλέγονται ή εκρήγνυνται είναι «μεμονωμένα περιστατικά» και όχι «γενικό πρόβλημα».

Την περασμένη εβδομάδα, αναφέρει το Γαλλικό Πρακτορείο Ειδήσεων, οι Βρυξέλλες ζήτησαν εξηγήσεις από την εταιρεία για δύο τέτοια περιστατικά: ένα κινητό iPhone που και τραυμάτισε ελαφρά στο πρόσωπο τον έφηβο κάτοχό του στη Γαλλία και ένα iPod που εξερράγη στη Βρετανία.

«Η Apple μας απάντησε σήμερα το πρωί» δήλωσε την Τρίτη η εκπρόσωπος της Επιτροπής Χέλεν Κιρνς. «Θεωρεί ότι πρόκειται για μεμονωμένα περιστατικά [...] Δεν το θεωρούν γενικό πρόβλημα».

Εκπρόσωπος της Apple Europe δήλωσε στο Reuters ότι η εταιρεία περιμένει τώρα να παραλάβει τα υπολείμματα των ελαττωματικών συσκευών προκειμένου να εξετάσει το θέμα. «Μέχρι να έχουμε όλες τις λεπτομέρειες, δεν έχουμε τίποτα περαιτέρω να προσθέσουμε» είπε.

Οι 27 χώρες-μέλη της ΕΕ καλούνται από την Επιτροπή να την κρατούν ενήμερη για ανάλογα νέα περιστατικά.

Στις ΗΠΑ, το τηλεοπτικό δίκτυο KIRO έκανε λόγο για 15 περιστατικά ανάφλεξης ή έκρηξης και υποστήριξε ότι οι δικηγόροι της Apple προσπάθησαν να εμποδίσουν τους δημοσιογράφους του σταθμού να αποκτήσουν πρόσβαση σε σχετικά έγγραφα.

Τα στοιχεία δείχνουν ότι τα περιστατικά προκλήθηκαν από υπερθέρμανση της μπαταρίας, μετέδωσε το κανάλι.

Ορέ, ήρθα μεμονωμένος στη ζωή
και θα ξαναφύγω μεμονωμένοοοοςςς...
Θέ μου, τη δεύτερη φορά που θα'ρθω για να ζήσω,
όσο η καρδιά κι αν λαχταράάάάάάά
i-pod δεν θα ξαναψωνίσωωωωωωωωω....

ΔΕΚΑΠΕΝΤΑΥΓΟΥΣΤΟΣ ΕΝ ΑΘΗΝΑΙΣ,
ΤΣΙΟΥ-ΤΣΙΟΥ ΤΑ ΣΠΟΥΡΓΙΤΑΚΙΑ,
ΠΟΛΙΤΙΚΑΝΤΙΚΟΙ ΑΝΑΓΡΑΜΜΑΤΙΣΜΟΙ,
ΓΑΜΟΣ ΕΝ ΚΑΝΑ ΤΗΣ ΓΑΛΙΛΑΙΑΣ
και λοιπές μάνδολες του prkls


Το 'χεις σκεφτεί ποτέ, καλό μου ημερολόγιο, ότι μέσω της τέχνης και της τεχνικής των αναγραμματισμών, είναι δυνατόν να αποδοθούν τα κρυμμένα νοήματα των λέξεων?
Τι σου λέω τώρα, ε?

Έχεις σκεφτεί ποτέ, ας πούμε, πως πίσω από το "Κώστας Καραμανλής" κρύβεται αναγραμματισμένο το "Κλάνω στη σάρκα μας"?
Ή ότι πίσω από το "Παπανδρέου" κρύβεται το "Ανάποδε Πυρ"?
Ή ότι πίσω από το "Αλέξιος Τσίπρας" κρύβονται αναγραμματισμένοι "Παλιοί Σέξ-Σταρς"?
Ή ότι πίσω από το "Καρατζαφέρης" κρύβεται η παραγγελία: "Ζεστά! Φρήκαρα!"
Ή ότι "Αλέκος Αλαβάνος" = "Όσα Καλσόν Έβαλα"...
Τι σου λέω τώρα, καλό μου ημερολόγιο...

Τι σε απασχολεί που πίσω από το "Μπάρακ Ομπάμα" ένα βλαχάκι φωνάζει "Μαμά Παμ' Πάρκο"?
Τι σε απασχολεί εσένα το ότι "Μπερλουσκόνι" = "Λούμπεν Ρίσκο"...

Κάτι μας δείχνουν όλα αυτά, δε μπορεί...
Βαριέμαι να το ψάξω, καλό μου ημερολόγιο...
Απλά το αναφέρω, κάνοντας υποθέσεις.

Περνάμε καλά πάντως με αυτές τις μαλακίες.
Πίνουμε και περνάμε καλά.
**********

Μέσα Αυγούστου στην άδεια Αθήνα. Η πράξις και η σκέψις έχουσι πάει διακοπές, μια μυστήρια χαύνωσις έχει επικρατήσει στο κεφάλι μου.
Κάνω σχέδια Σεπτεμβριανών κειμένων, διακοπών και εξεγέρσεων.

Πάντως, για όσους ξέμειναν (ως εγώ) στο κλεινόν άστυ, προτείνω να προμηθευτούν και να δουν το "Τσίου". Μια ταινία με θέμα ακριβώς το δεκαπενταύγουστο στην Αθήνα.
Εμπειρία!
(Τόσο το δεκαπενταύγουστο στην Αθήνα, όσο και η ταινία: Δείχνει τον τρόπο όπου με λίγα φράγκα μπορείς να κάνεις μια καλή ταινία. Χώρια που δείχνει και το πόσο δύσκολο πράγμα είναι για μερικούς το δεκαπενταύγουστο στην έρημη Αθήνα).

Άσχετον: Καλή μου Γοργόνα, εκείνη η ψυχή ο Τζίμης ο Τσίου, ζει?
Ζει ο βασιλιάς Αλέξανδρος? Κι αν ζει, γιατί δεν παίρνει κάνα τηλέφωνο?
***********

Όταν δεν παίζουμε με αναγραμματισμούς, καλό μου ημερολόγιο, μελετάμε.
Και όσο το μελετάμε το πράμα, τόσο ανακαλύπτουμε ότι η ζωή ενός πολυθεϊστή είναι ωραία μεν, αλλά δεν περιέχει θαύματα.
Και μια ζωή χωρίς θαύματα, δεν έχει πλάκα.
Αντίθετα, η ζωή ενός χριστιανού, είναι τίγκα στα θαύματα.
Ε, ρε μπαγάσα, τα θαύματα είναι ωραίο πράμα!!!
Την τρέλα μου μέσα, σκέφτομαι να γίνω χριστιανός και να πήξω στο θαύμα!

Από την άλλη, το βλέπω και αλλιώς: Μέχρι τώρα δεν νυμφεύτηκα, και δεν το βλέπω να συμβαίνει ούτε στο μέλλον. Κι ο Ιησούς, το ίδιο έκανε.
Βέβαια, ο γλυκύτατος Ιησούς, ξεκίνησε τα θαύματά του από "τον γάμο στην Κανά της Γαλιλαίας". Όπου μετέβαλε το νερό σε κρασί, ως γνωστόν.
Σκέφτομαι λοιπόν, όχι απλώς να γίνω χριστιανός, αλλά να γίνω ο ίδιος κάτι σαν Χριστός. Και να ξεκινήσω κι εγώ τα θαύματά μου από γάμους! Να μεταβάλλω το νερό σε κρασί!

Μετά από κάμποσα χρόνια, όλοι θα μιλάνε για "τον γάμο εν Παγκρατίω Αττικής", ή ξερωγώ για τον "γάμο εν Τυρνάβω νομού Λαρίσης", όπου ο Συντ Ακατανόμαστος (ήτοι εγώ), στα πλαίσια ενός γάμου ενός μοϊκανού με μια γκοθού, μετέβαλε το νερό σε κρασί!
Τουλάχιστον, θα μείνω αξέχαστος στον κόσμο, μέσω του θαύματος της μεταβολής του νερού σε κρασί (βρε μέχρι και σε "μαυροδάφνη Πατρών" θα μεταβάλλω το νεράκι, σου λέω!!! Κι άμα έχω κέφια, θα τους μεταβάλλω το νερό σε τσίπουρο μακεδονικό... σε dewars... σε βότκα ξερωγώ Στολίσναγια... σε ρακή Σφακίων... για τους μερακλήδες, βέβαια, θα μεταβάλω το νερό σε Jack Daniels!!! σοβαρά μιλάω!!! Είναι να μην πάρω φόρα με τα θαύματα! Έτσι και πάρω φόρα, ποιός με πιάνει!)

Όχι καλό μου ημερολόγιο, δεν σάλταρα, ούτε μπεκρουλιάζω τώρα που γράφω.
Σπονδές νερού έκανα στη Μνημοσύνη, και...
Η ιδέα μου ήρθε ουρανόσταλτη. "Η γνώση είναι μνήμη", που λένε.

Καθόμουν που λες και διάβαζα τα "Πνευματικά" του Ήρωνος του Αλεξανδρέως.
(Για τον Ήρωνα τον Αλεξανδρέα, έπεται (κάποτε στο μέλλον) ειδικό αφιέρωμα ενθάδε. Διότι, μιλάμε, ο τύπος ήταν στην αρχαιότητα κάτι αντίστοιχο με τον "Κύρο Γρανάζη" του Ντίσνεϋ).

Εκεί λοιπόν που διάβαζα τα "Πνευματικά" του Ήρωνος του Αλεξανδρέως, αποφάσισα πως έχω τη δυνατότητα να μεταβάλλω το νερό σε κρασί (αλλά και σε Jack Daniels, άμα λάχει)!!!
Αρκεί να ακολουθήσω πιστά τις οδηγίες του Ήρωνος του Αλεξανδρέως!
Εδώ που τα λέμε, απλές είναι οι οδηγίες του.
Οι εξής:
α) Εισαγωγικώς

β)Τι και πως

γ) Επί του πρακτέου

δ) Προς τι όλα τα ανωτέρω


Με προβληματίζει βέβαια αυτή η λέξη "εμπαίζειν", αλλά εντάξει...
Σου λέω καλό μου ημερολόγιο: Είναι καλή πατέντα!!!
(Βουαλά, η πατέντα -μετά συνοδευτικού σχεδιαγράμματος- αγγλιστί, δια τους αγγλομαθείς φίλους).

Φαντάσου τι θα γίνει έτσι και ακολουθήσω τις οδηγίες της πατέντας!!! Στο κάτω-κάτω, εγώ είμαι και Έλληνας, όπως ο Ήρων.

Ορέ θα το κάνω και θα γίνει χαμός!
Θα πήξει ο κόσμος στους Συντιανούς! Ο Συντιανισμός θα επικρατήσει στην Ευρώπη! Οι οπαδοί μου θα χωριστούν σε "Μονοφυσίτες Συντιανούς" και "Μονορουφίτες Συντιανούς"!
Σε "Αρειανούς Συντιανούς" και σε "ΠΑΟΚτζήδες Συντιανούς"!!!
Οι ορθόδοξοι οπαδοί μου, τιμής ένεκεν, θα λέγονται Πανιώνιοι Συντιανοί.
Αυτοί θα χωρίζονται:
Σε "Πεντηκοστιανούς" και -οι πιο λεπτοί- σε "Σαρακοστιανούς"!!!
Σε "Μάρτυρες του prkls" (που θα κάνουν λάθος και θα με προφέρουν ως "Παράκελσο)
και σε "Διαμαρτυρόμενους Διαδηλωτές Συντιανούς"!!!
Χαμός στο ίσωμα!!!

Σκέφτομαι στα σοβαρά να ακολουθήσω τις οδηγίες του Ήρωνος του Αλεξανδρέως και να ξεκινήσω τα θαύματά μου από έναν Γάμο!!!

Σκέψου το κι εσύ, καλό μου ημερολόγιο... Οι οδηγίες του Ήρωνος είναι σαφείς.
Ξεσκόνισε τα λεξικά των αρχαίων σου (ή τα αγγλικά λεξικά σου), άνοιξε την εργαλειοθήκη σου, ακολούθησε τις οδηγίες, και δεν θα χάσεις!

Ο ΣΙΜΩΝΙΔΗΣ ΚΑΙ Η ΠΑΡΕΑ ΦΙΛΩΝ ΤΟΥ ΤΖΟΝ

Ο Σιμωνίδης ήταν αρχαίος και ήταν Κείος.
Ήταν αρχαίος υπό την έννοια ότι γεννήθηκε το 556 π.Χ, και ήταν Κείος υπό την έννοια ότι γεννήθηκε στην Κέα, δηλαδή στη Τζιά.
Το πλήρες του όνομα ήταν "Σιμωνίδης Λεωπρέπεος ο Κείος", και αυτό το "Λεωπρέπεος" πρέπει να έχει να κάνει με το όνομα του πατέρα του, που λεγόταν Λεωπρεπης ή κάτι τέτοιο.

Με εξαίρεση την περίοδο των Μηδικών πολέμων όπου έμεινε στην Αθήνα και έκανε παρέα με Αθηναίους δημοκράτες, στην υπόλοιπη ζωή του ο Σιμωνίδης πολύ γουστάριζε τους τυράννους: Έφαγε τη ζωή του από την αυλή του ενός τυράννου στην αυλή του άλλου τυράννου.
Ξεκίνησε από την αυλή του Ίππαρχου της Αθήνας, κι όταν αργότερα οι Πεισιστρατίδες πήραν πούλο, ο Σιμωνίδης πετάχτηκε ως τη Θεσσαλία, όπου εντάχτηκε στην αυλή των Αλευάδων, στη Λάρισα.
Αργότερα όταν μήδισαν οι θεσσαλοί ηγεμόνες, ξανακατέβηκε στην Αθήνα όπου έμεινε μέχρι τη μάχη των Πλαταιών, γράφοντας εκπληκτικές δημιουργίες που υμνούσαν την ελληνική αρετή, η οποία νίκησε την περσική δύναμη και τον περσικό πλούτο.
Αλλά επειδή του είχε γίνει χούϊ να τραβιέται με τυράννους, στα βαθιά του γεράματα μπάρκαρε και πήγε στη Σικελία, όπου εντάχτηκε στην αυλή του τυράννου Ιέρωνος των Συρακουσών, αλλά και του τυράννου Θήρωνος, στον Ακράγαντα, όπου και πέθανε το 468 π.Χ.

Ως δημιουργός και ως πνευματικός άνθρωπος και διανοητής, εθεωρείτο εξαιρετικά σημαντικός από τους αρχαίους. Ο Πλάτων τον κατέτασσε ανάμεσα στους 7 σοφούς του αρχαίου κόσμου.

Έγραψε παιάνες, επινίκιους ύμνους, διθυράμβους, ύμνους στούς θεούς, εγκώμια, τραγωδίες, θρήνους... Δηλαδή ουσιαστικά έγραψε τα πάντα. Αλλά από τα έργα του, ελάχιστα αποσπάσματα σώζονται: Φαίνεται ότι δεν άρεσαν στις μαύρες ρόμπες, και τα εξαφάνισαν.

Τέλος πάντων, σ' εμάς είναι γνωστός κυρίως για τα επιγράμματα που έγραψε (όπου επίγραμμα, στο περίπου σημαίνει: "Μικρό και ζουμερό ποιηματάκι, που προορίζεται να γίνει επιγραφή στο μνημείο κάποιου ένδοξου άνδρα, στο μνημείο κάποιας ένδοξης μάχης, κλπ").
Βέβαια η αλήθεια είναι ότι οι φιλόλογοι αμφισβητούν το κατά πόσον τα επιγράμματα που αποδίδονται στον Σιμωνίδη τα έγραψε πραγματικά αυτός. Θεωρούν πολύ πιθανό, τα περισσότερα επιγράμματα απλώς να αποδίδονται στον Σιμωνίδη, χωρίς στην πραγματικότητα να είναι δικά του.
(Και μη με ρωτάτε τι είναι το σωστό, διότι ιδέα δεν έχω).

Γνωστότερα επιγράμματα που του αποδίδονται, είναι το γνωστό
"ω ξειν αγγέλλειν Λακεδαιμονίοις ότι τήδε κείμεθα
τοίς κείνων ρήμασι πειθόμενοι"
που θα πει στο περίπου
"Ξένε, ανάγγειλε στους Λακεδαιμονίους ότι εδώ είμαστε ακόμα,
υπακούοντας στις εντολές που μας έδωσαν"

αλλά και το
"Ελλήνων προμαχούντες Αθηναίοι Μαραθώνι
χρυσοφόρων Μήδων εστόρεσαν δύναμιν"
που θα πει μέσες-άκρες
"Υπερασπίζοντας τους Έλληνες οι Αθηναίοι στο Μαραθώνα,
συνέτριψαν τη δύναμη των πάμπλουτων Μήδων".

Αν και προσωπικά μ' αρέσει περισσότερο το επίγραμμα για τον μάντη Μεγιστία:
"Μνήμα τόδε κλεινοίο Μεγιστία, όν ποτε Μήδοι
Σπερχειόν ποταμόν κτείναν αμειψάμενοι.
Μάντιος, ός τότε κήρας επερχομένας σάφα ειδώς
ουκ έτλη Σπάρτης ηγεμόνας προλιπείν"
που το βρίσκω συγκινητικό, επειδή σημαίνει περίπου
"Αυτό είναι το μνημείο του ένδοξου Μεγιστία, που κάποτε οι Μήδοι
τον σκότωσαν μόλις πέρασαν το Σπερχειό ποταμό.
Ήταν μάντης, όμως παρ' όλο που είδε ξεκάθαρα το θάνατο να έρχεται,
ούτε που διανοήθηκε να εγκαταλείψει τους αρχηγούς της Σπάρτης".

Γενικά είναι ωραίο πράγμα τα επιγράμματα: Σου επιτρέπουν να υμνήσεις με λίγα, μεστά-ζουμερά-και-περιεκτικά λόγια, το μεγαλείο του μακαρίτη.

Αυτό φαίνεται πως εννόησαν και οι φίλοι του Τζον, και σκάρωσαν για πάρτη του το εξής σπαρταριστό επίγραμμα:

Free your body and soul,
Unfold your powerful wings,
Climb up the highest mountains,
Kick your feet up in the air.

You may now live forever
Or return to this earth
Unless you feel good where you are!

Κάτι μου λέει πως αν ο Σιμωνίδης ο Κείος ζούσε για να δει αυτό το επίγραμμα, θα είχε θεωρήσει τον εαυτό του ως απλό ερασιτέχνη, θα είχε σηκώσει τα χέρια ψηλά, μπροστά σε αυτό το μεγαλείο λυρισμού των αγγλοφώνων συναδέλφων του.
(Αναρωτιέμαι πάντως τι μπορεί να τους είχε κάνει ο Τζον και του ξηγήθηκαν με τέτοιο τρόπο μεταθανατίως...)

Υ.Γ: Για την ιστορία, να πούμε ότι αυτό το μνημειώδες επίγραμμα, σύμφωνα με κάποια πλεροφορία, ευρίσκεται εις το Mount Royal Cemetery, εις το Μόνδρεαλ του Καναδέως.

ΕΝ ΟΨΕΙ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΣΧΟΛΙΚΗΣ ΧΡΟΝΙΑΣ

"Πες το δυνατά, πες το φωναχτά ρε μάγκα:
Είμαι προλετάριος και σας γαμώ τα φράγκα"!
Κάπου το είδα γραμμένο και με άρεσε. (άσχετον).

Όταν είχα πρωτοφτιάξει αυτό το μπλογκ, κάποιος αναγνώστης (πιθανότατα νεαρός) είχε πιθανολογήσει ότι ίσως ήμουν καθηγητής.
Ε, δεν είμαι.

Το λοιπόν, σκεφτόμουν το μεσημέρι κάτω από το λιοπύρι κάπου στο νομό Αττικής: "Σαν πολλά κοννέ με την εκπαιδευτική κοινότητα έπιασες Περίκαλλε! Δε φτάνει που τους χειμώνες μαθαίνεις τα παιδιά αρχαία ελληνικά -διορθώνοντας αυτά που έχουν κάνει μπάχαλο οι αρμόδιοι-, τώρα άρχισες και τα καλοκαίρια να επισκευάζεις σχολεία, με σιδηροκατασκευές και τα ρέστα. Που θα πάει αυτό το βιολί, ε?"...

Και τα σκεφτόμουν αυτά, διότι ακριβώς αυτές τις μέρες που όλη η Ελλάδα κάνει διακοπές, εγώ σα μαλάκας δουλεύω, σιδηροκατασκευάζοντας. Ήτοι, στην ουσία υπηρετώ το σχολείο-φυλακή, τρόπον τινα, καγκελοποιώντας το.
Διότι, φίλτατε αναγνώστη, ουχί: Δεν είμαι διακοπές. Δουλεύω σα μαλάκας μες το αυγουστιάτικο λιοπύρι.
Να μη σου τύχει.

Τι να πω...

ΥΜΝΟΣ ΕΡΜΟΥ
Φλισκούνι, θυμίαμα

Κοίτα πως έχει η κατάσταση, Λόγιε Ερμή:
Αν δεν κάνεις κάνα μαγικό, να γίνεις Κερδώος Ερμής, ας πούμε,
Ε, τότε το χειμώνα με βλέπω να υπηρετώ τον Ήφαιστο
με τις σιδηροκατασκευές.
Δίνει καλά φράγκα, αλλά έχει κούραση.
Ενώ εσύ, δίνεις ξεκούραστα φράγκα, αλλά λίγα.
Προτείνω, πάντως, να κανονίσεις καμιά συνεδρία με την Τύχη περί του Συντ
-"Συντ επιζήλω Τύχα", έλεγε ο Βακχυλίδης, που κάτι ήξερε-
ώστε να κερδίσω κάνα τζόκερ και να περνάω καλά.
Μιλάμε είμαι ψόφιος. Πάω σούμπιτος για ύπνο.
Κλύθι μου ευχομένου τζόκερ εσθλόν οπάζων
και ως τότε, εργασίησιν όσο ελαφρύτερη γίνεται,
(μη φάμε και κάνα χέρι ξερωγώ)
λόγου χάρισιν και μνημοσύνησιν.