ΑΙ ΑΝΘΥΠΟΤΡΑΚΑΤΡΟΥΚΑΙ

Φαντάσου λέει, μάγκα μου, να γίνει μόδα και ν' αρχίσουμε να στέλνουμε ο ένας στον άλλο ξερωγώ δεματάκια περιέχοντα ανθυποτρακατρούκες, σαν αυτά που έστειλαν όποιοι τα έστειλαν... ή ξερωγώ ν' αρχίσουμε να στέλνουμε ο ένας στον άλλο ξερωγώ ανθοδέσμες με φτερνιζόσκονη... ή ξερωγώ ν' αρχίσουμε να στέλνουμε ο ένας στον άλλο jack-in boxes...
Και στη θέση του αποστολέα, λέει, να φαίνονται ξερωγώ ονόματα μυστήρια, υπουργοί, πρωθυπουργοί, πρόεδροι και άλλοι εξωγήινοι... ενώ, λέει, τα δεματάκια να συνοδεύονται από ραβασάκια του στυλ
"Ως έμπρακτη συγγνώμη για τη δήλωσή μου πως "μαζί τα φάγαμε", καλέ μου φίλε, σε καλώ στη χασαποταβέρνα "Η Γλίτσα" για να σου κάνω το τραπέζι και να τα φάμε μαζί"
ή ξερωγώ
"Γειά σου, με λένε Σίλβιο και σε καλώ στο επόμενο μπούγκα-μπούγκα πάρτι που διοργανώνω στο φτωχικό μου"
ή ξερωγώ
"Γειά σου τρελό αγόρι, λέγομαι Άγκελα Μέρκελ και θέλω να σε γνωρίσω"...

Αν μη τι άλλο, η ζωή μας θα αποκτούσε έναν τόνο ιλαρότητας, ο οποίος θα σκέπαζε τον τόνο βαρβαρότητας που έχει πλακώσει τις ζωές μας εσχάτως.

Μέχρι τώρα είχαμε τον μεγιστοτεράστιο Παμπούκη για να σπάμε πλάκα όταν μιλάει, τώρα θα γελάμε και με την τρομοκρατική σκηνοθεσία...

Περνούσα χτες από το Πτι Παλαί στο Παγκράτι όπου είχε στηθεί ένα δήθεν εντυπωσιακό τρομοσκηνικό κι έμεινα λίγο να χαζέψω... Ο ένας περαστικός ρωτούσε τον άλλο "τι έγινε ρε φίλε?" για να εισπράξει τη χαμογελαστή απάντηση "μάλλον βρήκαν πάλι καμιά ανθυποτρακατρούκα", πράγμα που οδηγούσε στην εξίσου χαμογελαστή απάντηση "Α, καλά, μαλακίες..."
Όμορφα και χαμογελαστά πράματα.

Δεν ξέρω αν μας ψεκάζουν ούτε ξέρω τι μας ψεκάζουν, όμως μου φαίνεται ότι οι συμπολίτες μου αφού πρώτα δέχτηκαν αδιαμαρτύρητα την υπαγωγή τους στη μιζέρια, τον εξευτελισμό και την εξαθλίωση, τώρα δέχονται χαμογελαστά το wannabe τρομοθέαμα και το υποτιμούν απόλυτα...
Οπότε, τζάμπα στήνεται το σκηνικό, επομένως πάει χαμένη η έμπνευση σκηνοθετών και σκηνογράφων.

Όμως εγώ είμαι ψυχοπονιάρης. Τους συμπονώ τους σκηνοθέτες και τους σκηνογράφους. Μπαίνω στον πόνο που νιώθουν μπροστά στο φάσμα της απόλυτης αποτυχίας των σχεδίων τους.

Γι' αυτό σου λέω καλέ μου αναγνώστη, φαντάσου λέει ρε μάγκα να ανήκεις ξερωγώ σε καμιά στοά, σε κάνα τάγμα, έστω να είσαι υπηρετικό προσωπικό σε υπηρεσία, και να έχεις κατορθώσει το ακατόρθωτο:
Επί μήνες στην Αθήνα να μην έχει πέσει ούτε ένα μπουκάλι, να έχεις καταργήσει ακόμα και τα προαιωνίως καθιερωμένα παραδοσιακά νυχτερινά πεσίματα στο κέντρο... Διότι είναι επικίνδυνα πράγματα αυτά, δεν ξέρεις τι γίνεται καμιά φορά, μπορεί να ενωθούν τίποτα παλιο-άνεργοι ή τίποτα νεο-φτωχοί με τα πιτσιρίκια... και αν χαθεί ο έλεγχος, τότε καλά ξεμπερδέματα...

Και ναι μεν ο κοσμάκης ετοιμάζεται να χαρίσει τροπικό μαύρισμα στους προϊσταμένους και αδελφούς σου, εσύ ωστόσο περιμένεις να πάρεις τα εύσημα επειδή έχεις καταφέρει να επιβάλεις στην κοινωνία σιωπή νεκροταφείου...

Και ξαφνικά, προκειμένου να υποστηρίξεις ακόμα περισσότερο τους προϊσταμένους και αδελφούς σου, σου κατεβαίνει η ιδέα για τα πακέτα - ανθυποτρακατρούκες...
Στήνεις λοιπόν το όλο σκηνικό, και έκπληκτος βλέπεις σύσσωμους τους Έλληνες να γελάνε με τις μαλακίες σου και να συνεχίζουν να θέλουν να χαρίσουν τροπικό μαύρισμα στους προϊσταμένους σου και αδελφούς σου, άδοντας άσματα όπως το κατωτέρω, θέτοντας μουσικώ τω τρόπω τα όρια ανάμεσα στο σοβαρό και το ασόβαρο.