ΜΙΑ ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΚΑΙ ΕΠΙΚΑΙΡΗ ΑΦΙΣΑ
...σαν το παλιό κρασί
Με αφορμή λοιπόν αυτή την προ τριακονταετίας τυπωθείσα αρχαιοπρεπή αφίσα (την ύπαρξή της την είχα αναφέρει και παλιότερα εδώ) την οποία ευγενώς αναδημοσίεψε το anarchypress προ ολίγων ημερών δίνοντάς μου τη δυνατότητα να την αναδημοσιέψω κι εγώ για να υπάρχει, ας δώσουμε λίγη ακόμα εντροπία στο όλο τζέρτζελο που μας περιτριγυρίζει, απαγγέλλοντας αρχαιοελληνιστί τον ορφικό ύμνο του Ερμού:

Κλύθι μου Ερμεία, Διός άγγελε, Μαιάδος υιέ,
παγκρατές ήτορ έχων, εναγώνιε, κοίρανε θνητών,
εύφρων, ποικιλόβουλε, διάκτορε, αργειφόντα,
πτηνοπέδιλε, φίλανδρε, λόγου θνητοίσι προφήτα,
γυμνάσιν ός χαίρεις δολίαις τ' απάταις, τροφιούχε,
ερμηνεύ πάντων, κερδέμπορε, λυσιμέριμνε
ός χείρεσσιν έχεις ειρήνης όπλον αμεμφές,
Κωρυκιώτα, μάκαρ εριούνιε, ποικιλόμυθε,
εργασίαις επαρωγέ, φίλε θνητοίς εν ανάγκαις,
γλώσσης δεινόν όπλον το σεβάσμιον ανθρώποισι,
κλύθι μου ευχομένου βιότου τέλος εσθλόν οπάζων
εργασίαισι λόγου χάρισιν και μνημοσύνησιν

Ωραία, και τώρα που απαγγείλαμε και τον ύμνο, ας διευκρινίσω το εξής:

Διευκρινίζω ότι αν δεν βαρεθώ κι αν δεν προκύψει καμιά πρόταση για τσιπουροποσία την Κυριακή, θα πάω να ψηφίσω Αλαβάνο για λόγους συμπάθειας (τόλμησε να γράψει στ' αρχίδια του το ίδιο του το κόμμα) και αυτό συνιστώ να πράξεις κι εσύ, Αθηναίε αναγνώστη μου, αλλά αυτό δεν έχει να κάνει, η γενική κατεύθυνση παραμένει η κατεύθυνση της αφίσας.