ΗΤΑΝΕ ΚΑΙ ΚΑΡΑΦΛΟΣ

Στη σημερινή συγκέντρωση δεν πήγα.

Θα ήταν σα να αναγνώριζα ότι ο μαλάκας (ο γνωστός γελοίος τυπάς με το μουστάκι και την καράφλα) είναι πρωθυπουργός ή οτιδήποτε.

Θα ήμουν γελοίος αν πήγαινα σε μια συγκέντρωση που είχε ως αντικείμενο να αλλάξουν πολιτική τα φασιστικά τσογλάνια και να ορθώσουν αντιστάσεις τα μουνόπανα οι πρασινορουφιάνοι.

Οι εθισμένοι ρουφιάνοι, δεν πρόκειται να αλλάξουν στάση.
Οι φασίστες δεν πρόκειται να αλλάξουν στάση.
Τα μουνόπανα πάντα θα στάζουν αίμα. Είτε με πρωθυπουργική καράφλα είτε με αντιπροεδρικό λίπος, αίμα θα στάζουν, δεν αλλάζουν.
Όχι με φωνές τουλάχιστον -ίσως μόνο με έμπρακτες φωνές.

Το θέμα είναι εμείς τι κάνουμε για να αντιμετωπίσουμε τη φασιστική επέλαση της αλητείας των γουρουνιών του ΠΑΣΟΚ.

Ξέρω: Δεν κάνουμε τίποτα.
Ακολουθούμε μια στάση καραγκιόζηδων της δημοκρατικής αριστεράς του Κουβέλη και δεν ενοχλούμε τη δημοκρατική κυβέρνηση, διότι δεν έχουμε δα να κάνουμε και με τον Μαρκογιαννάκη... Έχουμε να κάνουμε με δημοκράτες -τρομάρα τους.
Άλλο η δεξιά, άλλο η δημοκρατική παράταξη.
Έτσι λέει η στοά, έτσι λέμε κι εμείς.
Άλλο τότε άλλο τώρα. Άλλο πρόπερσι άλλο τώρα. Τώρα η δημοκρατία επελαύνει.

Δημοκρατικό ομορφόπαιδο που επελαύνει -μερικοί τον λένε λήτη
-είναι, άλλωστε.
Πάντως η φωτο του έχει κάψει καρδιές
Μαλακίες δηλαδή.
Κάνα μπουκάλι για να μη μας κράξει ο κόσμος για την απάθειά μας -αλλά όχι πολλά μπουκάλια, γιατί θα τα δείξουν τα κανάλια και το ΔΝΤ δε θα δώσει την επόμενη δόση του δανείου.

Πάλι καλά που υπάρχει μια αξιόλογη φουρνιά νέων έως πολύ νέων παιδιών που δε μασάει και δεν μας ακούει (βασικά μας γράφει στ' αρχίδια της) -και σύντομα θα είναι δυνατότερη τόσο από εμάς όσο και από τη στοά -όσο κι απ' τους φασίστες που κυβερνούν προς το παρόν ή ετοιμάζονται να κυβερνήσουν δυνάμει Μπίλντεμπεργκ.

Σε αυτούς ανήκει το μέλλον, μάγκες μου, και θα το κερδίσουν.
Και πολύ χαίρομαι, διότι πρόκειται για το άνθος της ελληνικής κοινωνίας, που λέγαμε και οι παλιότεροι.
Και είναι ο ανθός της κοινωνίας -αυτή τη φορά είναι,
υπό την έννοια πως είναι οι μόνοι αντιστεκόμενοι.
ήμανε κι εγώ εκείς, αλλά γέρασα γμτ
Εμείς οι υπόλοιποι ας κάτσουμε να κλαίμε ξύνοντας τ' αρχίδια μας, εμποδίζοντας τα παιδιά μας να εκφραστούν βιαίως και ακούγοντας τον ύμνο του χαζομαλάκα με το μουστάκι και την καράφλα που μας πήρε τα λεφτά:

Ήταν κύριος με γραβάτα,
λίγο σκύλος, λίγο γάτα,
με μοντέρνο μουστακάκι
και τονε φωνάζαν Λάκη.

Ήτανε και καραφλός,
έστρωσε μια κέντα φλος
και μας πήρε τα λεφτά.
Αυτάάάάάάάά...!!!

Η ζωή μας έχει ξεπεράσει.
Σύντομα, αν όλα πάνε καλά, θα ξεπεράσει και τον πρόστυχο και χυδαίο χαζομαλάκα με την καράφλα και το μουστάκι που μας πήρε τα λεφτά και... αυτάάάάάάά...

Ύμνος του χαζομαλάκα του Τζέφρι λέμε!!!!!

Στη συγκέντρωση λοιπόν δεν πήγα, αλλά αν και όποτε προκύψει μη-ελεγχόμενη (από πρασινορουφιάνους) κατάσταση θα πάω, διότι συνηθίζω να πηγαίνω σε τέτοια πράγματα, που έχουν αρκετό ενδιαφέρον.

Για μια αδρεναλίνη και για έναν πόλεμο ενάντια στην εξουσία ζούμε ρε γαμώτο. Τι στον πούτσο εραστές της ελευθερίας είμεθα?


Υ.Γ: Αναγνώστη μου, αν θες να σχολιάσεις οτιδήποτε, σχολίασέ το. Αλλά πρώτα διευκρίνισε αν είσαι ή αν υπήρξες ηλίθιος, απαντώντας στο αρώτηγμα:
"Τι εστι η μεγαλη δημοκρατική παράταξις?"

Να ξέρω με τι μαλάκες ή μη-μαλάκες έχω να κάνω, δηλαδή. Διότι επαγγελματίες μαλάκες και φασίστες δε γουστάρω στο μπλογκ μου.
Ξέρεις, στις πρώτες μεταπολιτευτικές εκλογές, εκεί, στο 1974, ο Αλέκος Παναγούλης αρνήθηκε να είναι υποψήφιος -έστω και ως ανεξάρτητος- με το ΠΑΣΟΚ, έχοντας την άποψη: "Εγώ είμαι δημοκράτης. Με το κόμμα του Μουσολίνι θα μπλέξω?"
Ε, αν εσύ αγνόησες τον Παναγούλη, λούσου τα τώρα.