Ο ΦΙΛΟΣΟΦΙΚΟΣ ΠΟΛΤΟΣ
ως ηδεία άσκηση ύφους

"Όλοι είμαστε αυτό που κάνουμε στην προσπάθειά μας να γίνουμε κάτι διαφορετικό από αυτό που είμαστε -συμπεριλαμβανομένης της διαρκούς επανάστασης των φυτών και των λουλουδιών. Πάντα κάτι νέον φαίνουν ομφαίνοντας αλλά και φαίνοντας το ον οι νεόμφες οι νύμφες, και φρέσκα κουλούρια λέει ο κουλουράς. Ως εκ τούτου η πραγματικότητα δε γίνεται να περιγραφεί ούτε να αναλυθεί, παρ' όλο που το ον, ως όν που είναι, παραμένει φαινομενικώς αμετάβλητο και περιγράψιμο".

Έτσι είπε ο φιλόσοφος και περιχαρής σάλταρε από το παράθυρο των ρεμβασμών του έχοντας την πεποίθηση πως η πτώση του από το ρετιρέ θα τον οδηγήσει στις ρίζες του γενάσθαι και του γίγνεσθαι.

Κατά τη διάρκεια της high πτώσης του, ο φιλόσοφος μυστηριωδώς μεταμορφώθηκε σε πεταλούδα πολύχρωμη κι άρχισε να πετάει και να μαζεύει τη γύρη από τις κατ' ιδίαν μονόχρωμες και εν συνόλω πολύχρωμες πραγματικότητες των γύρω του. Σύντομα είχε μαζέψει ένα τσουβάλι γύρη κι αποφάσισε να το διαπραγματευτεί με κάτι νύμφες μέλισσες που κόζαραν την πτώση του γελώντας.

Φιλόσοφος ήταν, μαυραγορίτης δεν ήταν, όμως το διαπραγματεύτηκε σωστά και κατέληξε να βρεθεί με ένα τεράστιο κιούπι μέλι στην κατοχή του.
Ήταν μια δίκαιη ανταλλαγή.

Πήγε να δοκιμάσει το μέλι ο φιλόσοφος-πεταλούδα, κάτι έγινε λάθος, κόλλησαν στο μέλι τα φιλοσοφικά του φτερά, ήταν απλά θέμα χρόνου ο πνιγμός του στο μέλι και μας τελείωσε ο φιλόσοφος και πάπαλα ο μάστορης, μέσα σ' έναν γλυκό, φιλοσοφικό σπαραγμό για τον επικείμενο γλυκερά θανατηφόρο πνιγμό του στο μέλι.

Ήταν ένας γλυκός θάνατος, που λίγοι θα τον έπαιρναν χαμπάρι και πρέφα, αν η τιμή του συγκεκριμένου μελιού στα διεθνή χρηματιστήρια εμπορευμάτων δεν εκτοξευόταν στα ύψη όταν κάποιος κληρονόμος συγγενής του φιλοσόφου πολτοποίησε τα υπολείμματα του φιλοσόφου-πεταλούδα, το πολτοποιημένο πτώμα του φιλοσόφου-πεταλούδα το ανακάτεψε μέσα στο μέλι, το οποίο μοίρασε σε βαζάκια και κότσαρε έξω σπό τα βαζάκια με το μέλι την ταμπελίτσα "φιλοσοφικός πολτός".

Το προϊόν έγινε περιζήτητο και ανάρπαστο σε χρόνο dt -χρόνος αρμόζων εις τους νεκρούς.
Ήταν μια λαμπρή επιχειρηματική επιλογή του κληρονόμου.

Αργότερα και όταν τα λόγια του φιλοσόφου επιβεβαιώθηκαν πειραματικώς από το κραχ και τις λοιπές μάνδολες, ήταν πλέον αργά: τα αποθέματα φιλοσοφικού πολτού είχαν τελειώσει (κι ότι κυκλοφορούσε στην αγορά ήταν μούφα φιλοσοφικός πολτός) κι έτσι το όλο θέμα ξεχάστηκε. Έμειναν μόνο οι κινούμενες εικόνες να το επιβεβαιώνουν και να υπαινίσσονται οπτικώς ότι, μάγκα μου, το ον που δεν είναι -ποτέ δεν ήταν- όν, πάντοτε ήταν off.
Υπό προϋποθέσεις, αυτή η αλήθεια ετυμολογεί τη λέξη "φιλόσοφος" ως σημαίνουσα "φίλος του off".

Και πάλι καλά να λέμε που η πραγματικότητα υπαινίσσεται την πραγματικότητα λόγω του ότι όπου υπάρχει κίνηση και χάος, εκεί υπάρχουν οι προϋποθέσεις για να υπάρξει και ζωή -ακόμα και η πραγματικότητα είναι αναγκασμένη να υποταχτεί στην πραγματικότητα.

Κάτι μειοψηφικοί πάντως έχουν την άποψη ότι ο δρόμος προς την πραγματικότητα είναι στρωμένος με μέλι, γι' αυτό κολλάμε.

Α, κλείνοντας ας βάλω και το απαραίτητον πασίγνωστον τραγουδάκιον, ηδέως ηδύ και γλυκέως γλυκύ, αν και ελαφρώς πικρώδες -και προφητικόν, ως απεδείχθη και πειραματικώς πλέον: