Ο ΙΣΤΟΡΙΚΟΣ ΕΜΠΑΙΓΜΟΣ

Οί αρχαίοι δέν έτρωγαν ψωμί άπό σιτάρι.

σῖτον δ' αἰδοίη ταμίη παρέθηκε φέρουσα (Οδύσσεια α:139)

Τό σιτάρι τό είχαν ώς τροφή τών ζώων καί τό ονό­μαζαν πυρρό.

θρέψονται δὲ ἐκ μὲν τῶν κριθῶν ἄλφιτα σκευαζόμενοι, ἐκ δὲ τῶν πυρῶν ἄλευρα, τὰ μὲν πέψαντες, τὰ δὲ μάξαντες, μάζας γενναίας καὶ ἄρτους ἐπὶ κάλαμόν τινα παραβαλλόμενοι ἢ φύλλα καθαρά, κατακλινέντες ἐπὶ στιβάδων ἐστρωμένων μίλακί τε καὶ μυρρίναις, εὐωχήσονται αὐτοί τε καὶ τὰ παιδία, ἐπιπίνοντες τοῦ οἴνου, ἐστεφανωμένοι καὶ ὑμνοῦντες τοὺς θεούς, ἡδέως συνόντες ἀλλήλοις (Πλάτωνος "πολιτεία", Β:372)

Έτρωγαν μόνον ψωμί άπό Ζειά ή Κριθάρι καί έν ανάγκη μόνον από κριθάρι ανάμεικτο με Σιτάρι.

σίτου θ' ἅπτεσθον καὶ χαίρετον· αὐτὰρ ἔπειτα
δείπνου πασσαμένω εἰρησόμεθ' οἵ τινές ἐστον
ἀνδρῶν· οὐ γὰρ σφῶν γε γένος ἀπόλωλε τοκήων,
ἀλλ' ἀνδρῶν γένος ἐστὲ διοτρεφέων βασιλήων
σκηπτούχων, ἐπεὶ οὔ κε κακοὶ τοιούσδε τέκοιεν (Οδύσσεια δ: 60-64)

Ό Μέγας Αλέξανδρος έτρε­φε την στρατιάν του μόνο μέ Ζειά, διά νά είναι οι άνδρες του υγιείς και πνευματικά ανεπτυγμένοι.

ἐν δὲ γυνὴ ταμίη σῖτον καὶ οἶνον ἔθηκεν
ὄψα τε, οἷα ἔδουσι διοτρεφέες βασιλῆες (Οδύσσεια γ:479-480)

Αν οι αρχαίοι Έλληνες έτρωγαν ψωμί άπό σιτάρι δέν θά είχαν τόσο ύψηλήν πνευματικήν άνάπτυξιν.

τῶν δ' ἄλλων ἐμέ φημι πολὺ προφερέστερον εἶναι,
ὅσσοι νῦν βροτοί εἰσιν ἐπὶ χθονὶ σῖτον ἔδοντες (Οδύσσεια θ: 221-222)

Μόλις οι κοσμοκράτορες έδιάβασαν αυτήν τήν έκθεσιν τής επι­τροπής, δίδουν εντολή το 1928 νά αναιρεθή αμέσως ή καλλιέργεια Ζειά στην Ελλάδα, και μόνον στην Ελλάδα. Διά νά μειώσουν μέ το σιτάρι τήν πνευματικήν άνάπτυξιν των Ελλήνων

οἱ δ' ἵππους μὲν λῦσαν ὑπὸ ζυγοῦ ἱδρώοντας·
καὶ τοὺς μὲν κατέδησαν ἐφ' ἱππείῃσι κάπῃσι,
πὰρ δ' ἔβαλον ζειάς, ἀνὰ δὲ κρῖ λευκὸν ἔμειξαν (Οδύσσεια δ: 41)

Θα μπορούσα να συνεχίζω επ' άπειρον την παράθεση σχετικών αποσπασμάτων. Βαριέμαι και δεν θα το κάνω. Απλά, εξηγώ ότι μισά από τα παρατιθέμενα αποσπάσματα είναι από την Οδύσσεια, από την Πολιτεία του Πλάτωνα...

...και βέβαια, τα άλλα μισά από ένα μνημειώδες κείμενο του (ενδεχομένως στρατηγού -αν δεν μπερδεύω πρόσωπα και ονόματα) Γ. Αϋφαντή, που αυτούσια αντιγεγραμμένο τείνει να πλημμυρίσει το ελληνόφωνο ίντερνετ (εγώ το βρήκα εδώ, αλλά μια πρόχειρη αναζήτηση στο google δείχνει πως το κείμενο απλώνεται και πάει.

Επομένως, επειδή γενικά οι συμπατριώτες μου βαριούνται θανάσιμα τον Όμηρο και τον Πλάτωνα και τ' άλλα παιδιά και δείχνουν προτίμηση προς τους νεοέλληνες ερευνητές, θεώρησα πρέπον να δημοσιέψω την ανωτέρω πολύσπορη παράθεση αποσπασμέτων, κι ο καθένας ας ψάξει -όποτε δε βαριέται- κι ας βρει την άκρη του.