ΝΑ ΠΑΕΙ ΣΤΗΝ ΠΛΑΤΕΙΑ ΠΛΑΣΤΗΡΑ

Διαβάζω εδώ την ανακοίνωση που εξέδωσε η Αστυνομία της Χούντας...

«Με απόφαση του Γενικού Αστυνομικού Διευθυντή Αττικής απαγορεύεται για λογούς δημόσιας ασφάλειας και μη διατάραξης της κοινωνικοοικονομικής ζωής της πρωτεύουσας, κατά το χρονικό διάστημα από 09.00 ώρα της Τρίτης 09 Οκτωβρίου 2012 μέχρι και την 22.00 ώρα της ιδίας, κάθε δημόσια υπαίθρια συνάθροιση ή πορεία στην περιοχή της Πόλεως Αθηνών που περικλείεται από τις οδούς – Λεωφόρους: Β. Σοφίας (από τη συμβολή της με την Ακαδημίας) – Ακαδημίας – δεξιά Κανάρη – συνέχεια Πατριάρχου Ιωακείμ – αριστερά Μαρασλή – δεξιά Δεινοκράτους – αριστερά Αριστοδήμου – δεξιά Αθηναίων Εφήβων – συνέχεια Κόνιαρη – δεξιά Τσόχα – αριστερά Σούτσου Δ. – συνέχεια Πανόρμου – αριστερά Κηφισίας – δεξιά Κατεχάκη – αριστερά Καπετάν Χρονά – δεξιά Βλαχάκη – δεξιά Μεσογείων – αριστερά Μιχαλακοπούλου – αριστερά Διονυσίου Αιγηνίτου – δεξιά Ποταμιανού Ηλία – συνέχεια Ίωνος Δραγούμη – αριστερά Β. Αλεξάνδρου – δεξιά Ευφρονίου – αριστερά Σπ. Μερκούρη – δεξιά Ευτυχίδου – Πλατεία Πλαστήρα – δεξιά Αρχιμήδους – δεξιά Μ. Μουσούρου – δεξιά Αρδηττού – αριστερά Β. Όλγας (μέχρι τη συμβολή της με τη Β. Αμαλίας), ως και κατά μήκος των τμημάτων των ανωτέρω οδών που αποτελούν τα όρια της εν λόγω περιοχής, στο τμήμα της Αττικής Οδού από το Διεθνή Αερολιμένα Αθηνών «Ελ. Βενιζέλος» έως τον κόμβο της Περιφερειακής Υμηττού με τη Λ. Κατεχάκη, στο τμήμα της Λ. Κατεχάκη από την έξοδο της Περιφερειακής Υμηττού έως τη συμβολή της με τη Λ. Μεσογείων και σε βάθος ακτίνας εκατό -100- μέτρων, ένθεν και ένθεν προαναφερόμενων τμημάτων οδών (Αττική Οδός – Λ. Κατεχάκη), ως και επί των γεφυρών, ανισόπεδων κόμβων, διαβάσεων που υφίστανται κατά μήκος αυτών, καθώς και στην ευρύτερη περιοχή τοπικής αρμοδιότητας Διεύθυνσης Αστυνόμευσης Αερολιμένα Αθηνών».

... και ακριβώς εκεί που συλλογίζομαι πως θα ήταν μια πανέμορφη ιδέα να βγάζει καθημερινά η Χούντα (διά της Αστυνομίας) τέτοιες ανακοινώσεις... 

... ίνα παίζομεν καθημερινώς το "Δεν περνάς κυρά Μαρία, δεν περνώ - περνώ".... 

... αλλά δεν ξέρω βρε αναγνώστη μου, μ' έχει πιάσει ένα μπούκωμα και μια απαισιοδοξία περί τα κοινωνικοτέτοια εσχάτως... 

... οπότε, για εμένα και για τους σαν εμένα οπου αρέσκονται να χαλάνε τη σούπα των απαγορεύσεων, λέω να βάλω το παροιμιώδες Παρίσι του Ορέστη Λάσκου: 

Το Παρίσι

Ξέρω έναν κύριο παράξενο πολύ

που λόγια πάντ’ αλλόκοτα μιλεί

για το Παρίσι

στην συντροφιά μας όταν έρθει να καθίσει.

Λένε γι’ αυτόν

πως από τα μαθητικά του χρόνια είχεν ορίσει,

μοναδικό

μες στη ζωή του ιδανικό

να πάει στο Παρίσι.

Χρόνια και χρόνια τον μεθούσε

τ’ ονειρεμένο αυτό ταξίδι που ποθούσε.

Παντού για κείνο συζητούσε·

μες στα όνειρά του αυτό θωρούσε·

τόσο, που ο πόθος του με τον καιρό

του ’γινε μες στην ύπαρξή του ένα στολίδι 

λαμπρό.

Να πάει στο Παρίσι...

Για το ταξίδι αυτό τ’ ονειρευτό

σκότωνε φευγαλέες επιθυμίες

και έκανε αιματηρές οικονομίες

για να το πραγματοποιήσει.

Να πάει στο Παρίσι...

Και να,

που κάποια μέρα στα στερνά

το κατορθώνει.

Κι ένα πρωί μέσα στου τρένου ένα βαγόνι

για το Παρίσι μεθυσμένος ξεκινά.

– Μα,

μόλις αντίκρισε μακριά τον πύργο του Άιφελ

ν’ αχνοδιαγράφεται στο φόντο τ’ ουρανού,

φριχτή μια σκέψη εισόρμησε στην κάμαρα του νου:

«Κι ύστερα; Κι ύστερα τι θα γινόταν;

Πώς θα μπορούσε πια να ζήσει

με δίχως τη λαχτάρα αυτή για το Παρίσι;»

Γιατί ένιωθε τώρα καλά πως όταν

σε λίγο στο Παρίσι θα βρισκόταν

μέσα σ’ ελάχιστο διάστημ’ ασφαλώς,

θα το βαριόταν.

Και τότε;

– Και τότε

πήρε μια τεράστια απόφαση

που ως τώρα δεν ευρέθηκε να του τη συγχωρήσει

κανείς.

Αντίς να προχωρήσει στο Παρίσι

κατέβηκε σ’ ένα προάστιο,

στο Σαιν Ντενίς.

Και το πρωί απ’ την ίδια οδό

ξανάρθε εδώ.

– Και τώρα, σαν και τότε προτού φύγει πάλι,

με μια λαχτάρα σαν και πριν μεγάλη,

μιλάει και λέει παντού πως έχει ορίσει

μοναδικό

μες στη ζωή του ιδανικό

ν α  π ά ε ι  σ τ ο  Π α ρ ί σ ι.