ΤΡΕΙΣ ΕΚΔΟΧΕΣ

Η πρώτη είναι αυτή -και δεν τη συμπαθώ.
Τη θεωρώ προϊόν παρεξήγησης.


Η δεύτερη εκδοχή, μου φαίνεται σχεδόν μαγική.
Ειλικρινά μαγική.


Και, βέβαια, υπάρχει και η τρίτη εκδοχή, εξίσου μαγική, αλλά με εκείνο το είδος της μαγείας που πιάνει μόνο σε εκείνους που έχουν την ιδιαιτερότητα να ακούνε ήχους την ώρα που βλέπουν γράμματα.

Σου το 'πα για τα σύννεφα
σου το 'πα για τα μάτια τα κλαμένα
για τα σημάδια που άφησαν τα χέρια μας
πάνω στα τραπεζάκια τα βρεμένα
Στα φανερά και στα κρυφά
σου το 'πα για τα σύννεφα
Για σένα και για μένα

Σου το 'πα με τα κύματα
σου το 'πα με τη σκοτεινή ρουφήχτρα
με το σκυλί και με το κλεφτοφάναρο
με τον καφέ και με τη χαρτορίχτρα
Ψιθυριστά και φωναχτά
σου το 'πα με τα κύματα
Σου το 'πα μες στη νύχτα

Σου το 'πα τα μεσάνυχτα
σου το 'πα τη στιγμή που δε μιλούσες
που με το νου μου λίγο μόνο σ' άγγιζα
κι άναβε το φουστάνι που φορούσες
Από κοντά κι από μακριά
σου το 'πα τα μεσάνυχτα
Με τ' άστρα που κοιτούσες.