Διορατικότητα

Το 2008 ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν ένα μικρό κόμμα του 4% (ή για τους αισιόδοξους ήταν ένα κόμμα του 5%) και κανείς δε συζητούσε στα σοβαρά το ενδεχόμενο ο ΣΥΡΙΖΑ να σχηματίσει κάποτε αυτοδύναμη κυβέρνηση (ή, για τους αισιόδοξους, ο ΣΥΡΙΖΑ επρόκειτο να σχηματίσει κυβέρνηση όταν ο ήλιος θα ανέτειλε από τη Δύση). Στις εκλογές του 2009 ο ΣΥΡΙΖΑ πήρε 4 και κάτι τοις εκατό.

Στα γεγονότα του Δεκεμβρίου του 2008, εμείς οι γηραιότεροι είχαμε γελάσει πολύ με κάτι πιτσιρικάδες που σε 2-3 σημεία της Πατησίων είχαν γράψει με αφέλεια και σπρέι ερωτήματα του στυλ: "Δηλαδή όταν γίνει κυβέρνηση το Σύριζα δε θα μας ρίχνουν χημικά οι μπάτσοι?"

Πολύ είχαμε γελάσει βλέποντας αυτά τα ερωτήματα, κι ενώ απ' τη μια πλευρά θαυμάζαμε το σθένος των πιτσιρικάδων, από την άλλη πλευρά τρέμαμε την εκ μέρους τους έλλειψη πολιτικής διορατικότητας. Διότι μιλάμε, που ζούσαν τα παιδιά? Σιγά μη γινόταν ποτέ κυβέρνηση ο ΣΥΡΙΖΑ... Όχι ο, το Σύριζα. Μα, τόση αφέλεια πια?

Το είχα ψιλοξεχάσει αλλά τώρα που το θυμήθηκα θεώρησα πρέπον να το καταγράψω ως υπογράμμιση της δικής μας πολιτικής διορατικότητας.