Αναμένοντας τον παρασκευαζόμενον παλαιστήν νυν

Όπου το "παλαιστήν νυν" μην το συνδέσεις με καμιά Παλαιστίνην και μπερδευτούμε τελείως, διότι ναι μεν υπάρχει μια ηχητική ομοιότητα ανάμεσα στο "παλαιστήν νυν" και στην "Παλαιστίνην" αλλά δεν είναι αυτή το θέμα μας.

ἦ μὴν ἔτι Ζεύς, καίπερ αὐθάδης φρενῶν, 

ἔσται ταπεινός

(...)

πρὸς ταῦτά νυν 

θαρσῶν καθήσθω τοῖς πεδαρσίοις κτύποις 

πιστός, τινάσσων τ᾽ ἐν χεροῖν πύρπνουν βέλος.

οὐδὲν γὰρ αὐτῷ ταῦτ᾽ ἐπαρκέσει τὸ μὴ οὐ 

πεσεῖν ἀτίμως πτώματ᾽ οὐκ ἀνασχετά·

τοῖον παλαιστὴν νῦν παρασκευάζεται 

ἐπ᾽ αὐτὸς αὑτῷ, δυσμαχώτατον τέρας· 

ὃς δὴ κεραυνοῦ κρείσσον᾽ εὑρήσει φλόγα, 

βροντῆς θ᾽ ὑπερβάλλοντα καρτερὸν κτύπον· 

θαλασσίαν τε γῆς τινάκτειραν νόσον

τρίαιναν, αἰχμὴν τὴν Ποσειδῶνος, σκεδᾷ. 

πταίσας δὲ τῷδε πρὸς κακῷ μαθήσεται 

ὅσον τό τ᾽ ἄρχειν καὶ τὸ δουλεύειν δίχα.

Που σε απλά ελληνικά πά να πει κάτι τέτοιο: 

Κι όμως παρ' όλη την έπαρση του νου του, ο Δίας 

θα γίνει ταπεινός

(...)

Τώρα ας κάθεται άγνοιαστος και θαρρεμένος 

στους ψηλόβροντους χτύπους του και μες στα χέρια  

τινάζοντας τα πύρινα τ' αστροπελέκια·

 Καθόλου αυτά δε θα τον γλιτώσουν 

απ' το άτιμο το πέσιμο στην καταφρόνια

γιατί ετοιμάζει τώρα ο ίδιος του εαυτού του  

αντίπαλο απολέμητο, τέρας αντρείας,  

Που πιο καλή απ' τον κεραυνό θε να 'βρει φλόγα,  

κι ανώτερο από τη βροντή τρομερό χτύπο,  

και που στάχτη θα κάμει και του Ποσειδώνα

την κοσμοσείστρα τρίαινα, σύνεργο ολέθρου.  

Όταν πέσει σ' αυτή τη συμφορά, θα μάθει 

πως άλλο να 'ναι κανείς αφέντης κι άλλο δούλος.

Έτσι γίνονται και έτσι προαναγγέλλονται οι αλλαγές με τις οποίες θα άξιζε ν' ασχοληθείς κι τις οποίες θα άξιζε να αναμένεις, αναγνωσταρά μου. Αυτή είναι η διαδικασία τους. 

Προμηθέας Δεσμώτης, αναγνωσταρά μου. Αισχύλος. 

Η νέα κατάσταση γεννιέται από την ίδια την παλιά κατάσταση. Ο καπιταλισμός φτιάχνει το σχοινί με το οποίο θα κρεμαστεί, που έλεγε κι ένας μυστήριος σχοινοποιώντας τον παλαιστή του Αισχύλου.

Διότι ξέρεις τι είναι 5 τρις ευρώ? 
Πολλά λεφτά -δε διανοείσαι πόσα.

Πάμε πίσω στην εποχή του Αισχύλου, για να καταλάβεις το ποσόν:

Έστω ότι 100.000 Αθηναίοι της εποχής του Αισχύλου (δηλαδή, πιθανότατα, το σύνολο των οικονομικά ενεργών Αθηναίων πολιτών) είχαν για μια ζωή ετήσιο εισόδημα 20.000 ευρώ. 
Και έστω ότι αυτές τις 20.000 ευρώ τις αποταμίευαν άτοκα κάθε χρόνο. Δε χάλαγαν ούτε ευρώ. 
Και έστω ότι δεν πέθαιναν ποτέ. Ότι ζούσαν δυόμισι χιλιάδες χρόνια -μέχρι σήμερα δηλαδή. Αθάνατοι. 

Ξέρεις τι ποσό θα είχαν αποταμιεύσει όλα αυτά τα δυόμισι χιλιάδες χρόνια? 
5 τρις. 

Ε, τόσα είναι τα ευρωπαϊκά κρατικά ομόλογα που πρέπει να πληρωθούν μέχρι το 2020. Πέντε τρις. 
Ε, καληνύχτα.