Πολλά ειπώθηκαν και πολλά γράφτηκαν πριν και μετά το δημοψήφισμα της Κυριακής. Εξυπνάδες, βλακείες, εμβριθείς αναλύσεις, ρηχές κοινοτυπίες, αστειάκια, γελοιότητες...
Το δημοψήφισμα έτσι κι αλλιώς πλέον είναι ιστορία (χρυσή σελίδα της ιστορίας, κατά τη γνώμη μου).
Απ' όλα όσα διάβασα σχετικά με το δημοψήφισμα, δεν θέλω να ξεχάσω να θυμάμαι το παρακάτω κείμενο του Χρήστου Δάντη, που έχει τίτλο "Να Μην Ξεχάσω Να Θυμάμαι". Πρόκειται για κείμενο που ο Δάντης το ανέβασε στο fb την παραμονή του δημοψηφίσματος, και απ' ό,τι αποδείχτηκε κατάφερε μέσα σε αυτό με γλυκό τρόπο να συμπυκνώσει την ουσία του δημοψηφισματικού αποτελέσματος.
"ΜΗΝ ΞΕΧΑΣΩ ΝΑ ΘΥΜΑΜΑΙ"
Τη μυρωδια του μπακαλικου του Κυρ-Αριστειδη απ τις ελιές στα βαζάκια.Τα φασόλια και τις φακές στα άσπρα τσουβαλακια που έφταναν στο μπόι μου οταν μ έστελνε η μάνα μου να τις αγοράσω 200 γραμμάρια καφέ.
Τα καφάσια με τα μπουκάλια απ τις άδειες πορτοκαλάδες που μάζευα καθε μερα στο "Καφενείο του Τσουβάλα",του θείου μου,για να παρω σαν έπαθλο μια γκαζόζα.
Τις μερες που γυρίζαμε με τα πόδια με τη μάνα μου απ το Μοναστηράκι οταν πήγαινε για τη δουλεια της και δεν υπηρχαν ουτε χρηματα για λεωφορείο. Στη συνέχεια κοιμόμασταν νηστικοί,κι αν ξυπνούσα Απ την πείνα θα δανειζόταν ενα αυγό απ την Κυρια Κωνσταντία τη γειτόνισσα,για να το κόψουμε στη μεση και να το φάμε με λιγο ψωμι που χε απομείνει Απ την προηγούμενη μερα.
Μην ξεχάσω να θύμαμαι το λεκανακι στο διάδρομο που βάζαμε κατω απο το σημειο που έσταζε το ταβάνι,για να μην πλημμυρισουμε οταν έβρεχε.
Τον Πατέρα του συμμαθητή μου Μπαμπη,που με είδε κλαμμένο γιατι δεν είχαμε χρηματα ν αγοράσουμε το "Σχολικό Σύμβουλο" -εγκυκλοπαίδεια που πουλούσαν τοτε στα σχολεία- και μου τον εκανε δώρο επειδή στεναχωρήθηκε ο γιος του. Ηταν "προνομιούχοι" βλέπεις.Ο Πατερας αυτός δούλευε "Χασάπης" αν θυμάμαι καλα,κι είχαν ενα δωμάτιο μεγαλύτερο απο μας και κρέας άφθονο.
Τη χαρά μου καθε Χριστούγεννα που ηταν η γιορτή μου και θα τρώγαμε σοκολατάκια το βραδυ.
Τις αδελφές μου που πάντα στις γιορτές θα τρώγαμε στο σπιτι της μιας ή της άλλης,αναλόγως με το ποιος "είχε" εκείνη τη χρονια.
Τη Μαμα του Γιαννακη του κολλητού μου που καταλάβαινε οτι λιμοκτονουσαμε και με κράταγε καθε τρεις και λιγο για μεσημεριανό τα καλοκαίρια.
Τον αυτοκινητόδρομο και το Τραινάκι που χα δει σε μια βιτρίνα και δεν απόκτησα ποτέ.
Τη Μανα μου να κλαιει πανω απ τη Ραπτομηχανή όποτε ηταν τέλος του μηνα και δεν κατάφερνε να μαζέψει τα "μηνιάτικα" που θα χτυπούσαν την πορτα απ την πρώτη του μηνός.
Το νερό και το ηλεκτρικό που κοβόταν καθε τοσο.
Τα ξερό βρεγμένο ψωμι με τη ζάχαρη που μας έφτιαχνε η μαμα του Θανάση οταν παίζαμε στην Αυλή.
Τα κρύα χειμωνιάτικα πρωινά που έφευγα για το σχολείο μ ενα πουκάμισο και μια μπλούζα απο πανω. Που λεφτα για μπουφάν..το παλτο δεν το συζητάω.
Το γαρύφαλλο που βάζαμε στα δόντια οταν πονούσαν γιατι δεν είχαμε λεφτα να πάμε στον οδοντίατρο,ουτε ειμαστε ασφαλισμενοι.
Τον Κυρ-Σταύρο που μας κυνηγούσε με Χριστοπαναγίες οταν του κλέβαμε καμμιά τσίχλα Απ το βαζάκι για να "γλυκαθούμε".
Τις εκδρομές στην Καλοπούλα εκει στην Καισαριανή οπου γεννήθηκα και μεγάλωσα και στρώναμε κουβέρτες ή μουσαμάδες τρώγοντας ότι είχε φερει καθένας Απ το σπιτι του.
Μην ξεχάσω να θυμάμαι την απομόνωση σε μια "αριστερή" συνοικία που τοτε σχεδόν απαγορευόταν και ν αναφέρεις την ονομασία της.
"Παγκράτι" ελεγε η Μανα μου όποτε τύχαινε να βρεθούμε σε Ταξι,και τον πήγαινε ολο και πιο "πανω" για να φτάσουμε στην Καισαριανή και να της πει ο Ταξιτζής με ειρωνικό ύφος "Γιατι δε μου πες Κυρα μου οτι πας Στο Σταλινγκραντ απ την αρχη;". Πόλωση; Εκει να δεις πόλωση!
Κι οταν έπρεπε να πουμε τη γνώμη μας,ποιος να μιλήσει; Την επομενη ενας απ τους δυο γονείς θα την έβγαζε στο Αστυνομικό Τμήμα ν απολογηθεί για το παιδι του που "έχει μπλέξει με εξτρεμιστές και δεν ειναι σωστό,φαντάρος θα παει,να παει στον Έβρο;;" Bullying λέει.. Τοτε να βλεπες Bullying!
Μην ξεχάσω να θυμάμαι την πείνα,τη δίψα και τη στέρηση που χαμε στην Καισαριανή.
Πολλά ήρθαν μετά,μπορεί ν'αλλαξε η ζωή μου,να καλυτέρεψε,ομως δε θα ξεχάσω ποτέ την τάξη απ την οποία κατάγομαι.Την τάξη μου, που ακόμα αντιμετωπίζει τα ιδια προβληματα. Πεινάει,διψάει,πνίγεται και φοβάται πως μόλις κατάφερε να ορθώσει ανάστημα στους ηγεμόνες της,θα την καταπνίξουν.
Γι αυτη την τάξη θα ψηφίσω "ΟΧΙ",γιατι η τάξη μου μ εκανε αυτο που ειμαι και δεν ξερω για σενα, αλλα εγω δεν το ξεχνάω ποτέ!
Θα μαι κει,θα περπατάω στα στενάκια της,θα μυρίζω τον αερα της,θ ακούω τα τραγουδια στις γειτονιές και τα γέλια των παιδιών της.
"ΟΧΙ" για μένα,"ΟΧΙ" για τα παιδια μου,"ΟΧΙ" για όλους μας!
Χρήστος Δάντης
Το δημοψήφισμα έτσι κι αλλιώς πλέον είναι ιστορία (χρυσή σελίδα της ιστορίας, κατά τη γνώμη μου).
Απ' όλα όσα διάβασα σχετικά με το δημοψήφισμα, δεν θέλω να ξεχάσω να θυμάμαι το παρακάτω κείμενο του Χρήστου Δάντη, που έχει τίτλο "Να Μην Ξεχάσω Να Θυμάμαι". Πρόκειται για κείμενο που ο Δάντης το ανέβασε στο fb την παραμονή του δημοψηφίσματος, και απ' ό,τι αποδείχτηκε κατάφερε μέσα σε αυτό με γλυκό τρόπο να συμπυκνώσει την ουσία του δημοψηφισματικού αποτελέσματος.
"ΜΗΝ ΞΕΧΑΣΩ ΝΑ ΘΥΜΑΜΑΙ"
Τη μυρωδια του μπακαλικου του Κυρ-Αριστειδη απ τις ελιές στα βαζάκια.Τα φασόλια και τις φακές στα άσπρα τσουβαλακια που έφταναν στο μπόι μου οταν μ έστελνε η μάνα μου να τις αγοράσω 200 γραμμάρια καφέ.
Τα καφάσια με τα μπουκάλια απ τις άδειες πορτοκαλάδες που μάζευα καθε μερα στο "Καφενείο του Τσουβάλα",του θείου μου,για να παρω σαν έπαθλο μια γκαζόζα.
Τις μερες που γυρίζαμε με τα πόδια με τη μάνα μου απ το Μοναστηράκι οταν πήγαινε για τη δουλεια της και δεν υπηρχαν ουτε χρηματα για λεωφορείο. Στη συνέχεια κοιμόμασταν νηστικοί,κι αν ξυπνούσα Απ την πείνα θα δανειζόταν ενα αυγό απ την Κυρια Κωνσταντία τη γειτόνισσα,για να το κόψουμε στη μεση και να το φάμε με λιγο ψωμι που χε απομείνει Απ την προηγούμενη μερα.
Μην ξεχάσω να θύμαμαι το λεκανακι στο διάδρομο που βάζαμε κατω απο το σημειο που έσταζε το ταβάνι,για να μην πλημμυρισουμε οταν έβρεχε.
Τον Πατέρα του συμμαθητή μου Μπαμπη,που με είδε κλαμμένο γιατι δεν είχαμε χρηματα ν αγοράσουμε το "Σχολικό Σύμβουλο" -εγκυκλοπαίδεια που πουλούσαν τοτε στα σχολεία- και μου τον εκανε δώρο επειδή στεναχωρήθηκε ο γιος του. Ηταν "προνομιούχοι" βλέπεις.Ο Πατερας αυτός δούλευε "Χασάπης" αν θυμάμαι καλα,κι είχαν ενα δωμάτιο μεγαλύτερο απο μας και κρέας άφθονο.
Τη χαρά μου καθε Χριστούγεννα που ηταν η γιορτή μου και θα τρώγαμε σοκολατάκια το βραδυ.
Τις αδελφές μου που πάντα στις γιορτές θα τρώγαμε στο σπιτι της μιας ή της άλλης,αναλόγως με το ποιος "είχε" εκείνη τη χρονια.
Τη Μαμα του Γιαννακη του κολλητού μου που καταλάβαινε οτι λιμοκτονουσαμε και με κράταγε καθε τρεις και λιγο για μεσημεριανό τα καλοκαίρια.
Τον αυτοκινητόδρομο και το Τραινάκι που χα δει σε μια βιτρίνα και δεν απόκτησα ποτέ.
Τη Μανα μου να κλαιει πανω απ τη Ραπτομηχανή όποτε ηταν τέλος του μηνα και δεν κατάφερνε να μαζέψει τα "μηνιάτικα" που θα χτυπούσαν την πορτα απ την πρώτη του μηνός.
Το νερό και το ηλεκτρικό που κοβόταν καθε τοσο.
Τα ξερό βρεγμένο ψωμι με τη ζάχαρη που μας έφτιαχνε η μαμα του Θανάση οταν παίζαμε στην Αυλή.
Τα κρύα χειμωνιάτικα πρωινά που έφευγα για το σχολείο μ ενα πουκάμισο και μια μπλούζα απο πανω. Που λεφτα για μπουφάν..το παλτο δεν το συζητάω.
Το γαρύφαλλο που βάζαμε στα δόντια οταν πονούσαν γιατι δεν είχαμε λεφτα να πάμε στον οδοντίατρο,ουτε ειμαστε ασφαλισμενοι.
Τον Κυρ-Σταύρο που μας κυνηγούσε με Χριστοπαναγίες οταν του κλέβαμε καμμιά τσίχλα Απ το βαζάκι για να "γλυκαθούμε".
Τις εκδρομές στην Καλοπούλα εκει στην Καισαριανή οπου γεννήθηκα και μεγάλωσα και στρώναμε κουβέρτες ή μουσαμάδες τρώγοντας ότι είχε φερει καθένας Απ το σπιτι του.
Μην ξεχάσω να θυμάμαι την απομόνωση σε μια "αριστερή" συνοικία που τοτε σχεδόν απαγορευόταν και ν αναφέρεις την ονομασία της.
"Παγκράτι" ελεγε η Μανα μου όποτε τύχαινε να βρεθούμε σε Ταξι,και τον πήγαινε ολο και πιο "πανω" για να φτάσουμε στην Καισαριανή και να της πει ο Ταξιτζής με ειρωνικό ύφος "Γιατι δε μου πες Κυρα μου οτι πας Στο Σταλινγκραντ απ την αρχη;". Πόλωση; Εκει να δεις πόλωση!
Κι οταν έπρεπε να πουμε τη γνώμη μας,ποιος να μιλήσει; Την επομενη ενας απ τους δυο γονείς θα την έβγαζε στο Αστυνομικό Τμήμα ν απολογηθεί για το παιδι του που "έχει μπλέξει με εξτρεμιστές και δεν ειναι σωστό,φαντάρος θα παει,να παει στον Έβρο;;" Bullying λέει.. Τοτε να βλεπες Bullying!
Μην ξεχάσω να θυμάμαι την πείνα,τη δίψα και τη στέρηση που χαμε στην Καισαριανή.
Πολλά ήρθαν μετά,μπορεί ν'αλλαξε η ζωή μου,να καλυτέρεψε,ομως δε θα ξεχάσω ποτέ την τάξη απ την οποία κατάγομαι.Την τάξη μου, που ακόμα αντιμετωπίζει τα ιδια προβληματα. Πεινάει,διψάει,πνίγεται και φοβάται πως μόλις κατάφερε να ορθώσει ανάστημα στους ηγεμόνες της,θα την καταπνίξουν.
Γι αυτη την τάξη θα ψηφίσω "ΟΧΙ",γιατι η τάξη μου μ εκανε αυτο που ειμαι και δεν ξερω για σενα, αλλα εγω δεν το ξεχνάω ποτέ!
Θα μαι κει,θα περπατάω στα στενάκια της,θα μυρίζω τον αερα της,θ ακούω τα τραγουδια στις γειτονιές και τα γέλια των παιδιών της.
"ΟΧΙ" για μένα,"ΟΧΙ" για τα παιδια μου,"ΟΧΙ" για όλους μας!
Χρήστος Δάντης
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου
Mi-la-re,
mi-la-re-si