Παρασκευή, Οκτωβρίου 28, 2016
Η πεντάμορφη θεά
Εις την Πίνδο, εις την Πίνδο βγαίνει πρώτα
στα τετράψηλα βουνά
και χτυπάει την πρώτη νότα
η πεντάμορφη Θεά.
Λευτεριά, λευτεριά ουράνιο δώρο
λευτεριά τρανή θεά
στενό πια δε θα 'χεις χώρο
θα 'χεις σύνορα πλατειά
Χμμμμ...
Interesting!
Ίδίως επειδή ο ποιητής/στιχουργός παραμένει ανώνυμος,
τόσες δεκαετίες μετά.
Πέμπτη, Οκτωβρίου 27, 2016
Μία από τα ίδια
Μερικοί βρίσκουν μεγάλη αλλαγή
τη στροφή από αυτό...
...σε αυτό το χθεσινό.
Εγώ, πάλι, αμφιβάλλω
αν υπάρχει κάποια ουσιαστική αλλαγή.
Τετάρτη, Οκτωβρίου 26, 2016
Δείτε το τριχωτό πουλί του Βέρτη
Για όποιον/όποια θέλει να δει το τριχωτό πουλί του Βέρτη, η λύση είναι απλή. Κάνει κλικ εδώ και διαβάζει τα εξής:
Ο Νίκος Βέρτης μας εντυπωσιάζει για άλλη μια φορά.
Ο τραγουδιστής έχει ένα κατοικίδιο, το οποίο δεν είναι και τόσο συνηθισμένο.
Ο Νίκος Βέρτης έχει αδυναμία στους παπαγάλους και συγκεκριμένα τον δικό του και μάλιστα φροντίζει όταν εκείνος απουσιάζει από την Αθήνα για επαγγελματικούς λόγους να τον στέλνει την μητέρα του στην Καβάλα. Αυτή την φορά όμως, αποφάσισε να τον αφήσει σε έναν φίλο του που διατηρεί ανθοπωλείο στην Καλλιθέα.
Ο ανθοπώλης και η σύζυγός του προσέχουν τον παπαγάλο σαν τα μάτια τους και μάλιστα τον έχουν δίπλα στο ταμείο. Ο παπαγάλος είναι πολύ όμορφος και τρίχρωμος και δεν τραγουδάει.
Στο ίδιο σάιτ μαχητικής δημοσιογραφίας, βρήκα και την είδηση με τίτλο
"Σοκ! Ο Μανωλάκης από το "καφέ της Χαράς", τα ναρκωτικά και ο θάνατος".
Όπου η είδηση λέει τα εξής:
Υπήρξε ένα απο τα πιο αγαπημένα πρόσωπα του σίριαλ Καφέ της Χαράς. Ο Μανωλάκης κατα κόσμον Πάρης Σκαρτσιόλας, υποδυόταν τον γιό του Χάρη Ρώμα στην σειρά που τσάκιζε σε τηλεθέαση και συνεχίζει παρά τις εκατοντάδες επαναλήψεις να αγαπιέται απο το κοινό. Κυρίως το νεανικό.
Ο ηθοποιός εδώ και χρόνια δεν είναι στην πρώτη γραμμή. Έχει επιλέξει έναν πολύ διαφορετικό δρόμο, συνεχίζοντας ωστόσο την υποκριτική.
Ο ηθοποιός σε συνέντευξή του στο «Λοιπόν» μιλώντας για την μετά «Καφέ της Χαράς» εποχή, ξεσπάει για τα ψευδή δημοσιεύματα που τον ήθελαν να έχει πεθάνει από χρήση ναρκωτικών. «Όχι, δεν ισχύει. Αν σου πω τι έχω διαβάσει για μένα, έχω μάθει πράγματα που δεν ήξερα ποτέ… Πάρα πολλά. Φοβερά πράγματα. Ήταν τουλάχιστον αστείο. Ξέρεις τι μου άρεσε; Ότι υπήρχαν και ανατριχιαστικές λεπτομέρειες. Ενοχλήθηκα όταν το διάβασα, αλλά από εκεί και πέρα διαψεύδεται σε ένα δευτερόλεπτο αυτό. Με πείραξε πάρα πολύ αυτό με τα ναρκωτικά, γιατί μπορεί να είναι και θα σου κολλήσει και να σου δημιουργήσει πρόβλημα στη ζωή σου. Δεν έγινε, ευτυχώς. Δεν είχα ποτέ καμία επαφή με ναρκωτικά.»
Ποιά Ελεύθερη Ώρα, ποιά Εσπρέσσο, ποιό Κουλούρι, ποιό prkls... Από τούδε και στο εξής, για έγκαιρη και έγκυρη ενημέρωση θα διαβάζω Newsbomb. Τελεία και παύλα.
Ο Νίκος Βέρτης μας εντυπωσιάζει για άλλη μια φορά.
Ο τραγουδιστής έχει ένα κατοικίδιο, το οποίο δεν είναι και τόσο συνηθισμένο.
Ο Νίκος Βέρτης έχει αδυναμία στους παπαγάλους και συγκεκριμένα τον δικό του και μάλιστα φροντίζει όταν εκείνος απουσιάζει από την Αθήνα για επαγγελματικούς λόγους να τον στέλνει την μητέρα του στην Καβάλα. Αυτή την φορά όμως, αποφάσισε να τον αφήσει σε έναν φίλο του που διατηρεί ανθοπωλείο στην Καλλιθέα.
Ο ανθοπώλης και η σύζυγός του προσέχουν τον παπαγάλο σαν τα μάτια τους και μάλιστα τον έχουν δίπλα στο ταμείο. Ο παπαγάλος είναι πολύ όμορφος και τρίχρωμος και δεν τραγουδάει.
Το φερόμενο ως πουλί του Βέρτη
Στο ίδιο σάιτ μαχητικής δημοσιογραφίας, βρήκα και την είδηση με τίτλο
"Σοκ! Ο Μανωλάκης από το "καφέ της Χαράς", τα ναρκωτικά και ο θάνατος".
Όπου η είδηση λέει τα εξής:
Υπήρξε ένα απο τα πιο αγαπημένα πρόσωπα του σίριαλ Καφέ της Χαράς. Ο Μανωλάκης κατα κόσμον Πάρης Σκαρτσιόλας, υποδυόταν τον γιό του Χάρη Ρώμα στην σειρά που τσάκιζε σε τηλεθέαση και συνεχίζει παρά τις εκατοντάδες επαναλήψεις να αγαπιέται απο το κοινό. Κυρίως το νεανικό.
Ο ηθοποιός εδώ και χρόνια δεν είναι στην πρώτη γραμμή. Έχει επιλέξει έναν πολύ διαφορετικό δρόμο, συνεχίζοντας ωστόσο την υποκριτική.
Ο ηθοποιός σε συνέντευξή του στο «Λοιπόν» μιλώντας για την μετά «Καφέ της Χαράς» εποχή, ξεσπάει για τα ψευδή δημοσιεύματα που τον ήθελαν να έχει πεθάνει από χρήση ναρκωτικών. «Όχι, δεν ισχύει. Αν σου πω τι έχω διαβάσει για μένα, έχω μάθει πράγματα που δεν ήξερα ποτέ… Πάρα πολλά. Φοβερά πράγματα. Ήταν τουλάχιστον αστείο. Ξέρεις τι μου άρεσε; Ότι υπήρχαν και ανατριχιαστικές λεπτομέρειες. Ενοχλήθηκα όταν το διάβασα, αλλά από εκεί και πέρα διαψεύδεται σε ένα δευτερόλεπτο αυτό. Με πείραξε πάρα πολύ αυτό με τα ναρκωτικά, γιατί μπορεί να είναι και θα σου κολλήσει και να σου δημιουργήσει πρόβλημα στη ζωή σου. Δεν έγινε, ευτυχώς. Δεν είχα ποτέ καμία επαφή με ναρκωτικά.»
Ποιά Ελεύθερη Ώρα, ποιά Εσπρέσσο, ποιό Κουλούρι, ποιό prkls... Από τούδε και στο εξής, για έγκαιρη και έγκυρη ενημέρωση θα διαβάζω Newsbomb. Τελεία και παύλα.
Τραγούδι
προκειμένου να γιορτάσουμε τις επιτυχίες
της μαχητικής δημοσιογραφίας.
Πουλικάκος - Λογό
στο άσμα που αν του αλλάζαμε τον τίτλο
θα λεγόταν
"Πάρε μου μια πίπα"
Τρίτη, Οκτωβρίου 25, 2016
Άϊ Νικόλας, ο προστάτης της επιχειρηματικής εξωστρέφειας
Κεντρικός στρατηγικός στόχος του ΕΠΑνΕΚ (Επειχηρησιακό Πρόγραμμα Ανταγωνιστικότητα Επιχειρηματικότητα και Καινοτομία) είναι η ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας και της εξωστρέφειας των επιχειρήσεων, η μετάβαση στην ποιοτική επιχειρηματικότητα, με αιχμή την καινοτομία και την αύξηση της εγχώριας προστιθέμενης αξίας. Το Επιχειρησιακό Πρόγραμμα για την Ανταγωνιστικότητα, την Επιχειρηματικότητα, και την Καινοτομία κατέχει κεντρική θέση στην προσπάθεια της Χώρας για τη δημιουργία και στήριξη ενός νέου παραγωγικού μοντέλου που θα οδηγήσει στην ανάπτυξη και στην ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας της ελληνικής οικονομίας, με τη μόχλευση ιδιωτικών πόρων.
Το νέο μοντέλο αναδεικνύει σε κεντρικό ρόλο παραγωγικούς, ανταγωνιστικούς και εξωστρεφείς τομείς της οικονομίας όπως τουρισμό, ενέργεια, αγροδιατροφή, περιβάλλον, εφοδιαστική αλυσίδα, τεχνολογίες πληροφορικής & επικοινωνιών, υγεία και φαρμακευτική βιομηχανία, δημιουργικές και πολιτιστικές βιομηχανίες, υλικά – κατασκευές.
Αυτά διαβάζουμε εδώ.
Τα διαβάζεις εσύ, ενθουσιάζεσαι και λες "ναι ρε man!!!Ευρώπη να πούμε!!!".
Εγώ, προκειμένου να σε ξενερώσω, θα σου αναφέρω ένα παράδειγμα ιδεώδους επιχείρησης που εντάχθηκε στο συγκεκριμένο πρόγραμμα.
Έστω, λοιπόν, ότι κατοικείς στον Πύργο Ηλείας. Και έστω ότι ψάχνεις να βρεις στον Πύργο Ηλείας μια επιχείρηση εξωστρεφή, καινοτόμα, με ποιοτική επιχειρηματικότητα που μπορεί να αυξήσει την εγχώρια προστιθέμενη αξία προωθώντας ένα νέο παραγωγικό μοντέλο ενισχύοντας την ανταγωνιστικότητα.
Προφανώς, θα είχες πολλές επιλογές.
Όμως, αναπόφευκτα, ανάμεσα στις επιλογές σου, μία θα έλαμπε ως παράδειγμα εξωστρέφειας και καινοτομίας -έστω και καινοτομίας απ' την ανάποδη.
Από τους προαναφερθέντες "ανταγωνιστικούς και εξωστρεφείς τομείς της οικονομίας" (ήτοι: τουρισμό, ενέργεια, αγροδιατροφή, περιβάλλον, εφοδιαστική αλυσίδα, τεχνολογίες πληροφορικής & επικοινωνιών, υγεία και φαρμακευτική βιομηχανία, δημιουργικές και πολιτιστικές βιομηχανίες, υλικά – κατασκευές), η συγκεκριμένη επιχείρηση προφανώς εντάσσεται στις "πολιτιστικές βιομηχανίες".
Με την καινοτομία δε μου φαίνεται να έχει και μεγάλη σχέση, με "νέο παραγωγικό μοντέλο" δε μου φαίνεται να έχει και μεγάλη σχέση, το να προσδοκάς ότι θα συνεισφέρει στην "αύξηση της εγχώριας προστιθέμενης αξίας" θα ήταν ανόητο.
Σίγουρα όμως χαρακτηρίζεται από "εξωστρέφεια". Πρόκειται για μια επιχείρηση εκ φύσεως εξωστρεφή και επεκτατική.
Πήρε λοιπόν η συγκεκριμένη επιχείρηση σχεδόν 4 μύρια από το πρόγραμμα Επιχειρηματικότητα Ανταγωνιστικότητα και Καινοτομία του ΕΣΠΑ.
Διαβάζω εδώ στο apokalypseis:
Το www.apokalypseis.com φέρνει σήμερα στο φως της δημοσιότητας τις αγωνιώδεις επιστολές – αναφορές προς το Υπουργείο Πολιτισμού , του Πολιτικού Μηχανικού Τσαλαματά Νικόλαου τεχνικού συμβούλου και μελετητή της επισκευής της εκκλησίας του Αγίου Νικολάου στον Πύργο Ηλείας η οποία επιχορηγήθηκε με 3.900.000 από το Πρόγραμμα Επιχειρηματικότητας Ανταγωνιστικότητας του ΕΣΠΑ με τις ευλογίες του πρώην υφυπουργού Πολιτισμού της ΝΔ Κώστα Τζαβάρα.
Κλπ κλπ κλπ.
Το νέο μοντέλο αναδεικνύει σε κεντρικό ρόλο παραγωγικούς, ανταγωνιστικούς και εξωστρεφείς τομείς της οικονομίας όπως τουρισμό, ενέργεια, αγροδιατροφή, περιβάλλον, εφοδιαστική αλυσίδα, τεχνολογίες πληροφορικής & επικοινωνιών, υγεία και φαρμακευτική βιομηχανία, δημιουργικές και πολιτιστικές βιομηχανίες, υλικά – κατασκευές.
Αυτά διαβάζουμε εδώ.
Τα διαβάζεις εσύ, ενθουσιάζεσαι και λες "ναι ρε man!!!Ευρώπη να πούμε!!!".
Εγώ, προκειμένου να σε ξενερώσω, θα σου αναφέρω ένα παράδειγμα ιδεώδους επιχείρησης που εντάχθηκε στο συγκεκριμένο πρόγραμμα.
Έστω, λοιπόν, ότι κατοικείς στον Πύργο Ηλείας. Και έστω ότι ψάχνεις να βρεις στον Πύργο Ηλείας μια επιχείρηση εξωστρεφή, καινοτόμα, με ποιοτική επιχειρηματικότητα που μπορεί να αυξήσει την εγχώρια προστιθέμενη αξία προωθώντας ένα νέο παραγωγικό μοντέλο ενισχύοντας την ανταγωνιστικότητα.
Προφανώς, θα είχες πολλές επιλογές.
Όμως, αναπόφευκτα, ανάμεσα στις επιλογές σου, μία θα έλαμπε ως παράδειγμα εξωστρέφειας και καινοτομίας -έστω και καινοτομίας απ' την ανάποδη.
Από τους προαναφερθέντες "ανταγωνιστικούς και εξωστρεφείς τομείς της οικονομίας" (ήτοι: τουρισμό, ενέργεια, αγροδιατροφή, περιβάλλον, εφοδιαστική αλυσίδα, τεχνολογίες πληροφορικής & επικοινωνιών, υγεία και φαρμακευτική βιομηχανία, δημιουργικές και πολιτιστικές βιομηχανίες, υλικά – κατασκευές), η συγκεκριμένη επιχείρηση προφανώς εντάσσεται στις "πολιτιστικές βιομηχανίες".
Με την καινοτομία δε μου φαίνεται να έχει και μεγάλη σχέση, με "νέο παραγωγικό μοντέλο" δε μου φαίνεται να έχει και μεγάλη σχέση, το να προσδοκάς ότι θα συνεισφέρει στην "αύξηση της εγχώριας προστιθέμενης αξίας" θα ήταν ανόητο.
Σίγουρα όμως χαρακτηρίζεται από "εξωστρέφεια". Πρόκειται για μια επιχείρηση εκ φύσεως εξωστρεφή και επεκτατική.
Πήρε λοιπόν η συγκεκριμένη επιχείρηση σχεδόν 4 μύρια από το πρόγραμμα Επιχειρηματικότητα Ανταγωνιστικότητα και Καινοτομία του ΕΣΠΑ.
Διαβάζω εδώ στο apokalypseis:
Το www.apokalypseis.com φέρνει σήμερα στο φως της δημοσιότητας τις αγωνιώδεις επιστολές – αναφορές προς το Υπουργείο Πολιτισμού , του Πολιτικού Μηχανικού Τσαλαματά Νικόλαου τεχνικού συμβούλου και μελετητή της επισκευής της εκκλησίας του Αγίου Νικολάου στον Πύργο Ηλείας η οποία επιχορηγήθηκε με 3.900.000 από το Πρόγραμμα Επιχειρηματικότητας Ανταγωνιστικότητας του ΕΣΠΑ με τις ευλογίες του πρώην υφυπουργού Πολιτισμού της ΝΔ Κώστα Τζαβάρα.
Κλπ κλπ κλπ.
Γιορτάζοντας κι εμείς εδώ την επιχειρηματικότητα,
την ανταγωνιστικότητα και την καινοτομία,
ακούμε (τι άλλο?) Οπισθοδρομική Κομπανία,
στο τραγούδι που αναφέρει τον τίτλο της επιχορηγηθείσης εξωστρεφούς επιχειρήσεως.
Δευτέρα, Οκτωβρίου 24, 2016
Ο φελλός
Ο φελλός είναι ένα υλικό που λαμβάνεται από το εξωτερικό τμήμα του φλοιού της Δρυός της φελλοφόρου (Quercus suber). Χαρακτηρίζεται από μικρό βάρος, ελαστικότητα, στεγανότητα, χημική αδράνεια και αντοχή. Οι ιδιότητες αυτές αποδίδονται στο κύριο συστατικό του φελλού, της σουβερίνης. Η σουβερίνη, γνωστή και ως φελλίνη, είναι ένα φυσικό πολυμερές που αποτελείται από εστέρες της γλυκερόλης με καρβοξυλικά οξέα, δικαρβοξυλικά οξέα, υδροξυοξέα, και κιναμμωμικά οξέα. Είναι αδιάλυτη σε όλους τους οργανικούς διαλύτες και στο νερό, γι'αυτό και προτιμάται για την παρασκευή πωμάτων για φιάλες οινοπνευματωδών ποτών.
Η χρήση του φελλού στην εμφιάλωση είναι η πιο γνωστή, αλλά και η κύρια χρήση του υλικού. Χρησιμοποιείται ακόμη ως ακουστική και θερμική μόνωση σε διαμερίσματα, σε κάθε επιφάνεια (ταβάνι, πάτωμα, τοίχους) και για την κατασκευή πινάκων ανακοινώσεων. Από φελλό αποτελείται και το μπαλάκι που χρησιμοποιείται στο μπάντμιντον.
(Από τη Wikipedia)
Η χρήση του φελλού στην εμφιάλωση είναι η πιο γνωστή, αλλά και η κύρια χρήση του υλικού. Χρησιμοποιείται ακόμη ως ακουστική και θερμική μόνωση σε διαμερίσματα, σε κάθε επιφάνεια (ταβάνι, πάτωμα, τοίχους) και για την κατασκευή πινάκων ανακοινώσεων. Από φελλό αποτελείται και το μπαλάκι που χρησιμοποιείται στο μπάντμιντον.
(Από τη Wikipedia)
Πέμπτη, Οκτωβρίου 20, 2016
Τρίτη, Οκτωβρίου 18, 2016
Από Μάξιμο σε Μάξιμο
Εσχατολογιστής ορών το μέλλον ο μεν, παρελθοντοβάμων ορών το παρελθόν ο δε· θεωρητικώς δεν τέμνονται. Και πρακτικώς μη σου πω.
Έστω τώρα ότι επαγγελματικοί λόγοι σε έχουν κάνει χάλια με επαγγελματικό τρόπο.
Και έστω ότι βαριεστημένα και μελαγχολικά χαζεύεις στο νετ.
Και έστω ότι μια αναδημοσίευση στο fb οδηγεί στον πρώτο Μάξιμο.
Και έστω ότι προς δόξαν του μεγαλείου της συγχρονικότητας, μέσα σε δευτερόλεπτα μια άλλη αναδημοσίευση οδηγεί στον δεύτερο Μάξιμο.
Και διαβάζεις... και διαβάζεις... και διαβάζεις...
Και έστω ότι μέσω του διαβάσματος, σου φτιάχνει η διάθεση, σου δημιουργείται νέο συκώτι.
Ε, δεν θα αναδημοσιεύσεις κι εσύ αποσπάσματα από τα κείμενα που σε γιάτρεψαν? Δεν θα θελήσεις να συμβάλεις κι εσύ στην εξάπλωση της ευεργετικής θεραπείας?
Με την χάρη του Θεού, 7η πρός 8η Απριλίου, με το Νέο Ημερολόγιο και 25η πρός 26η Μαρτίου με το Παλαιό Εορτολόγιο, Σάββατο πρός Κυριακή μεσάνυκτα, του Σωτήριου έτους 2018 (κατά την ημέρα εκείνη θα έχουμε ΔΙΠΛΗ ΠΑΣΧΑΛΙΑ, δηλαδή Ευαγγελισμό και Πάσχα μαζί) πρόκειται να γίνει η Δεύτερη Παρουσία του Κυρίου μας, σύμφωνα με την Αγία Γραφή, αλλά και με πάρα πολλές μαρτυρίες των Αγίων και θεοφόρων Πατέρων μας, που αναφέρονται εκτενώς και αναλυτικά μέσα στα ταπεινά μου βιβλία...
Με το πέρας του σταδίου αυτού και ικανοποιητικού αριθμού Δημοτών σε κάθε φυλή θα προκηρυχτούν εκλογές και κληρώσεις από τους Φυλοβασιλείς σύμφωνα με τον Κανονισμό των Δημοκρατικών λειτουργιών του Κράτος Δήμων Εκκλησία των Αθηναίων Πολιτών. Θα λειτουργήσει άμεσα η Αγορά με την Εκκλησία του Δήμου την Βουλή την Ηλιαία και τον Άρειο Πάγο. ‘Όταν η αυτοδιοικούμενη πόλη φτάσει σε ικανοποιητικό βαθμό εμπέδωσης των ρόλων θα λειτουργήσει ανοικτά στο Βήμα της Πνύκας.
Ο=70
Υ=400
Ι=10
Λ=30
Λ=30
Ι=10
Α=1
Μ=40
(70+400+10+30+30+10+1+40=591)
Για να βγει ο αριθμός «666» θα πρέπει να προστεθεί ακόμη ο αριθμός 75 δηλαδή το Ο=70 και το Ε=5
Δηλαδή «ΟΥΙΛΛΙΑΜ ο Ε’». Ας το δούμε:
Ο=70
Υ=400
Ι=10
Λ=30
Λ=30
Ι=10
Α=1
Μ=40
Ο=70
Ε=5
(70+400+10+30+30+10+1+40+70+5=666)
Άρα
ΟΥΙΛΛΙΑΜ Ο Ε΄= 666
Οστρακισμός
Η Εκκλησία του Δήμου τον μήνα Ιανουάριο στην 6η Πρυτανεία καλείται να συνεδριάσει για την διενέργεια ή όχι οστρακισμού κατά την διάρκεια του έτους.
Βέβαια, διευκρινίζουμε και τονίζουμε, για να μην παρεξηγηθούμε, ότι το στοιχείο της επαληθεύσεως του ονόματος του Αντιχρίστου με τον αριθμό «666», αυτό καθ΄εαυτό από μόνο του, δεν θα ήτο ικανό ούτε και αρκετό για να μας πείσει ή να μας αποδείξει ότι αυτός πράγματι είναι ο αναμενόμενος Αντίχριστος, εάν ΔΕΝ ταίριαζαν και δεν έδεναν και ΟΛΑ τα άλλα στοιχεία επάνω του.
Ενδεικτικά από τα αμέτρητα στοιχεία που υπάρχουν και είναι καταχωρημένα μέσα στις 530 περίπου σελίδες του σχετικού βιβλίου μου, αναφέρω επιγραμματικά, μόνον τα εξής:
1) Προσπάθεια ομοίωσης με τον Ιησού Χριστό
2) Εβραϊκή καταγωγή
3) Βασιλική καταγωγή
4) Ηλικία
5) Διάσημη και «αγία» μητέρα
6) Καλό προσωπείο και καλά έργα
7) Σεβασμός σε όλες τις θρησκείες
8) «Πολιτικό» στρατιωτικό και ηγετικό πρόσωπο
9) Ισχύς, δύναμη, εξουσία, χρήμα
10) Ανάμειξη με τα κοινά
11) Βασιλέας του πιο ισχυρού κράτους της Ευρωπαϊκής Ενώσεως, αλλά και όλου του κόσμου
12) Η σφραγίδα, το Σύμβολό και το έμβλημα του.
Τα μέλη ανάλογα με την κλίμακα εισφορών θα κατατάσσονται σε 4 κατηγορίες: Πεντακοσιομέδιμνοι, Ιππείς, Ζευγίτες, Θήτες.
Να γιατί όλοι οι Άγιοί μας μιλούν, άλλοι για επτά αιώνες-χιλιετίες και άλλοι για οκτώ αιώνες-χιλιετίες ζωής του κόσμου, το οποίο βέβαια, όπως ήδη έχουμε πει στα σχετικά βιβλία μας, αλλά και σε άλλα άρθρα μας, είναι ακριβώς το ίδιο, αφού έχει σημασία πως μετρά κανείς.
Διακηρύσσουμε την επανασύσταση της Εκκλησίας των Ελεύθερων πολιτών.
Διακηρύσσουμε την επανάσταση των Ελληνικών θεσμών και οργάνων των αυτοδιαχειριζόμενων Πόλεων Κρατών.
Διακηρύσσουμε το μοντέλο του πειθαρχημένου στους θεσμούς ελεύθερου ανθρώπου.
Ρασούλης - Βαγιόπουλος,
Την Πυθία να'χες θεία
Έστω τώρα ότι επαγγελματικοί λόγοι σε έχουν κάνει χάλια με επαγγελματικό τρόπο.
Και έστω ότι βαριεστημένα και μελαγχολικά χαζεύεις στο νετ.
Και έστω ότι μια αναδημοσίευση στο fb οδηγεί στον πρώτο Μάξιμο.
Και έστω ότι προς δόξαν του μεγαλείου της συγχρονικότητας, μέσα σε δευτερόλεπτα μια άλλη αναδημοσίευση οδηγεί στον δεύτερο Μάξιμο.
Και διαβάζεις... και διαβάζεις... και διαβάζεις...
Και έστω ότι μέσω του διαβάσματος, σου φτιάχνει η διάθεση, σου δημιουργείται νέο συκώτι.
Ε, δεν θα αναδημοσιεύσεις κι εσύ αποσπάσματα από τα κείμενα που σε γιάτρεψαν? Δεν θα θελήσεις να συμβάλεις κι εσύ στην εξάπλωση της ευεργετικής θεραπείας?
Με την χάρη του Θεού, 7η πρός 8η Απριλίου, με το Νέο Ημερολόγιο και 25η πρός 26η Μαρτίου με το Παλαιό Εορτολόγιο, Σάββατο πρός Κυριακή μεσάνυκτα, του Σωτήριου έτους 2018 (κατά την ημέρα εκείνη θα έχουμε ΔΙΠΛΗ ΠΑΣΧΑΛΙΑ, δηλαδή Ευαγγελισμό και Πάσχα μαζί) πρόκειται να γίνει η Δεύτερη Παρουσία του Κυρίου μας, σύμφωνα με την Αγία Γραφή, αλλά και με πάρα πολλές μαρτυρίες των Αγίων και θεοφόρων Πατέρων μας, που αναφέρονται εκτενώς και αναλυτικά μέσα στα ταπεινά μου βιβλία...
Με το πέρας του σταδίου αυτού και ικανοποιητικού αριθμού Δημοτών σε κάθε φυλή θα προκηρυχτούν εκλογές και κληρώσεις από τους Φυλοβασιλείς σύμφωνα με τον Κανονισμό των Δημοκρατικών λειτουργιών του Κράτος Δήμων Εκκλησία των Αθηναίων Πολιτών. Θα λειτουργήσει άμεσα η Αγορά με την Εκκλησία του Δήμου την Βουλή την Ηλιαία και τον Άρειο Πάγο. ‘Όταν η αυτοδιοικούμενη πόλη φτάσει σε ικανοποιητικό βαθμό εμπέδωσης των ρόλων θα λειτουργήσει ανοικτά στο Βήμα της Πνύκας.
Ο=70
Υ=400
Ι=10
Λ=30
Λ=30
Ι=10
Α=1
Μ=40
(70+400+10+30+30+10+1+40=591)
Για να βγει ο αριθμός «666» θα πρέπει να προστεθεί ακόμη ο αριθμός 75 δηλαδή το Ο=70 και το Ε=5
Δηλαδή «ΟΥΙΛΛΙΑΜ ο Ε’». Ας το δούμε:
Ο=70
Υ=400
Ι=10
Λ=30
Λ=30
Ι=10
Α=1
Μ=40
Ο=70
Ε=5
(70+400+10+30+30+10+1+40+70+5=666)
Άρα
ΟΥΙΛΛΙΑΜ Ο Ε΄= 666
Οστρακισμός
Η Εκκλησία του Δήμου τον μήνα Ιανουάριο στην 6η Πρυτανεία καλείται να συνεδριάσει για την διενέργεια ή όχι οστρακισμού κατά την διάρκεια του έτους.
Βέβαια, διευκρινίζουμε και τονίζουμε, για να μην παρεξηγηθούμε, ότι το στοιχείο της επαληθεύσεως του ονόματος του Αντιχρίστου με τον αριθμό «666», αυτό καθ΄εαυτό από μόνο του, δεν θα ήτο ικανό ούτε και αρκετό για να μας πείσει ή να μας αποδείξει ότι αυτός πράγματι είναι ο αναμενόμενος Αντίχριστος, εάν ΔΕΝ ταίριαζαν και δεν έδεναν και ΟΛΑ τα άλλα στοιχεία επάνω του.
Ενδεικτικά από τα αμέτρητα στοιχεία που υπάρχουν και είναι καταχωρημένα μέσα στις 530 περίπου σελίδες του σχετικού βιβλίου μου, αναφέρω επιγραμματικά, μόνον τα εξής:
1) Προσπάθεια ομοίωσης με τον Ιησού Χριστό
2) Εβραϊκή καταγωγή
3) Βασιλική καταγωγή
4) Ηλικία
5) Διάσημη και «αγία» μητέρα
6) Καλό προσωπείο και καλά έργα
7) Σεβασμός σε όλες τις θρησκείες
8) «Πολιτικό» στρατιωτικό και ηγετικό πρόσωπο
9) Ισχύς, δύναμη, εξουσία, χρήμα
10) Ανάμειξη με τα κοινά
11) Βασιλέας του πιο ισχυρού κράτους της Ευρωπαϊκής Ενώσεως, αλλά και όλου του κόσμου
12) Η σφραγίδα, το Σύμβολό και το έμβλημα του.
Τα μέλη ανάλογα με την κλίμακα εισφορών θα κατατάσσονται σε 4 κατηγορίες: Πεντακοσιομέδιμνοι, Ιππείς, Ζευγίτες, Θήτες.
Να γιατί όλοι οι Άγιοί μας μιλούν, άλλοι για επτά αιώνες-χιλιετίες και άλλοι για οκτώ αιώνες-χιλιετίες ζωής του κόσμου, το οποίο βέβαια, όπως ήδη έχουμε πει στα σχετικά βιβλία μας, αλλά και σε άλλα άρθρα μας, είναι ακριβώς το ίδιο, αφού έχει σημασία πως μετρά κανείς.
Διακηρύσσουμε την επανασύσταση της Εκκλησίας των Ελεύθερων πολιτών.
Διακηρύσσουμε την επανάσταση των Ελληνικών θεσμών και οργάνων των αυτοδιαχειριζόμενων Πόλεων Κρατών.
Διακηρύσσουμε το μοντέλο του πειθαρχημένου στους θεσμούς ελεύθερου ανθρώπου.
Ρασούλης - Βαγιόπουλος,
Την Πυθία να'χες θεία
Δευτέρα, Οκτωβρίου 10, 2016
Η "συμμορία της Χασιάς"
Το κείμενο το έχω καθ' ολοκληρίαν αντιγράψει από τον ιστότοπο του Νίκου Θεοδοσίου.
Τον οποίο Νίκο Θεοδοσίου έχω να τον δω πάνω από 35 χρόνια (καλά-καλά ούτε το επώνυμό του δεν θυμόμουν) και όσο να 'ναι χάρηκα που διατηρεί έναν ιστότοπο με ενδιαφέρουσες δημοσιεύσεις.
Το 1947 κι ενώ μαίνονται οι συγκρούσεις του κυβερνητικού στρατού με τους μαχητές του Δημοκρατικού Στρατού στη βόρεια Ελλάδα, η εγκατάσταση δυνάμεων στους κοντινούς στην Αθήνα ορεινούς όγκους γίνεται μια σταθερή επιδίωξη της ηγεσίας του Κομμουνιστικού Κόμματος. Οι λόγοι ήταν τόσο πολιτικοί όσο οικονομικοί και στρατηγικοί αφού έτσι εξασφαλίζονταν οι δίοδοι προς το πολεοδομικό συγκρότημα της Αθήνας.
«Στη διάρκεια του 1947, γράφει ο Γιώργος Μαργαρίτης, μικρά αποσπάσματα του Δημοκρατικού Στρατού και έμπιστα μένη των κομματικών οργανώσεων της Αθήνας επιδίωξαν να εγκαταστήσουν σημεία συνάντησης και μικρά κρυμμένα καταφύγια – «γιάφκες» στα κοντινά προς την Αθήνα βουνά.»
Στις 17 Ιουνίου του 1946 ψηφίστηκε στη Βουλή το περιβόητο Γ` Ψήφισμα «Περί εκτάκτων μέτρων», που προέβλεπε την ποινή του θανάτου «κατά των επιβουλευομένων την δημοσίαν τάξιν και την ακεραιότητα του κράτους» . Σχεδόν ταυτόχρονα άρχισε η λειτουργία των έκτακτων στρατοδικείων. Τα «έκτακτα μέτρα» ίσχυαν για όλη την Ελλάδα εκτός Αθήνας και Πειραιά. Φαίνεται ότι οι κυβερνώντες έψαχναν μιαν αφορμή για να δικαιολογήσουν την εφαρμογή τους και στην πρωτεύουσα ολοκληρώνοντας το σχέδιο εξόντωσης της αριστεράς. Αυτή να τους δίνεται αρχές Οκτωβρίου.
Στις 11 Οκτωβρίου οι εφημερίδες της δεξιάς με πηχυαίους τίτλους ανακοινώνουν τη σύλληψη τριών εκ των μελών μιας ένοπλης ομάδας που της δίνουν τον προσδιορισμό «συμμορία της Χασιάς».
Την επόμενη μέρα, 12 Οκτωβρίου, ο «Ριζοσπάστης» κυκλοφορεί με πρωτοσέλιδο άρθρο που έχει τίτλο «Έκτακτα στρατοδικεία στην Αθήνα-Πειραιά, Έπειτα από εντολή του Τσάμπελιν και με πρόσχημα το επεισόδιο της Χασιάς. Τα μέτρα έχουν αναδρομική ισχύ!»
Οι συλληφθέντες παρουσιάζονται από τις κρατικές αρχές ως μέλη του ΚΚΕ που επεδίωκαν να εγκαθιδρυθούν ως ανταρτική ομάδα στην περιοχή της Αθήνας. Τα μέλη της ομάδας κατάγονται όλα από το Περιστέρι.
Τόσο ο «Ριζοσπάστης» όσο και η «Ελεύθερη Ελλάδα», που εκφράζουν την πολιτική του ΚΚΕ, τηρούν μια φαινομενικά ουδέτερη στάση και δεν δίνουν καμία πληροφορία για την πολιτική ταυτότητα της ομάδας. Τους εμφανίζουν ως αυθόρμητους αντάρτες και φυσικά αρνούνται οποιαδήποτε σχέση με το ΚΚΕ. Έτσι λοιπόν, και τώρα ακόμα, παραμένει αδιευκρίνιστο αν οι συλληφθέντες αποτελούσαν αντάρτικο σώμα ή απλά ήταν μια ομάδα νέων που πήραν το δρόμο για το βουνό, όπως πολλοί άλλοι την περίοδο εκείνη.
Όλες οι πληροφορίες για την ομάδα αυτή προέρχονται από τις δεξιές εφημερίδες που αναπαράγουν πιστά τις ανακοινώσεις της Ασφάλειας. Σύμφωνα με αυτές, την ομάδα συγκρότησε ο Περ. Διαμαντής, τεχνίτης ποδηλάτων, που κυκλοφορούσε με τα ψευδώνυμα Τάκης ή Παναγιώτης και φέρεται ως αρχηγός της ΟΠΛΑ Περιστερίου. Ο Διαμαντής είχε λάβει εντολή από το ΚΚΕ για τη συγκρότηση ανταρτικού σώματος στην περιοχή της Μονής Κλειστών.
Στην ομάδα συμμετείχαν Ι. Κοπανάς, 19 ετών εργάτης, Αντ. Μάρκου, 20 ετών μαθητής, Κ. Κοντοβαγγέλης 17 ετών άνεργος, Σπ. Κονδύλης, 20 ετών άνεργος, Ηλίας Κατσούρας 16 ετών μαθητής και Ι. Πολυκράτης 19 ετών. Στην πραγματικότητα η ομάδα, αν πρόκειται περί ομάδας, δεν πρόλαβε να αναπτύξει καμία δράση γιατί συνελήφθησαν όλα τα μέλη της.
Η σύλληψή της οφείλεται στην πρόωρη, κατά τα φαινόμενα, εμπλοκή της σε μάχη με μικτό απόσπασμα χωροφυλακής και ΜΑΥ ύστερα από πληροφορίες που τους έδωσε ένας αγρότης. Από την ανταλλαγή των πυροβολισμών σκοτώθηκε ο άνδρας των ΜΑΥ Γ. Χατζής και οι αντάρτες κατάφεραν να διαφύγουν. Ίσως οι ένοπλοι να αιφνιδιάστηκαν γι αυτό στον τόπο της συμπλοκής άφησαν σακάκια με σημειώσεις. Κι αυτές οδήγησαν τις διωκτικές αρχές στο Περιστέρι.
Οι πρώτοι που συνελήφθησαν ήταν ο Ιωσήφ Κοπανάς, που είχε τραυματιστεί από σφαίρα, και οι Αντων. Μάρκου και Κωνσταντίνος Κοντοβαγγέλης. Μετά δυο μέρες συνελήφθη στην Καλογρέζα όπου κρυβόταν ο Περ. Διαμαντής, ενώ ο δεκαεξάχρονος Ηλίας Τσατσούρος βρέθηκε να κρύβεται σε ένα ιχθυοπωλείο στην Κεντρική Αγορά της Αθήνας. Αμέσως μετά συνελήφθησαν και οι υπόλοιποι τρεις.
Ο φερόμενος ως αρχηγός Περ. Διαμαντής δηλώνει, σύμφωνα με την Ασφάλεια, ότι μόνος του οργάνωσε «τη συμμορία» και ξεκίνησε για το βουνό. Αυτή τη δήλωση, που όπως γράφει «φωτίζει πλήρως την αλήθεια» αδράχνει η «Ελεύθερη Ελλάδα» (14/10) και σημειώνει «Πρωτοβουλία καθαρώτατα ΑΤΟΜΙΚΗ, αποδείχνεται πως ήταν η ενέργεια των επτά ενόπλων της Χασιάς». Δεν τους αποκαλεί πια αντάρτες, όπως έκανε στα προηγούμενα φύλλα.
Οι προσπάθειες του ΚΚΕ να αποσείσει οποιαδήποτε ευθύνη από πάνω του δεν έχει αποτέλεσμα. Η κυβέρνηση έχει πάρει τις αποφάσεις της. «Ας είναι καλά τα παιδιά από το Περιστέρι, γράφει η «Ακρόπολη». Χάρις εις το αυθαδέστατο τόλμημά των εξυπνήσαμεν τέλος πάντων από τον λήθαργον – αν όπως νομίζομεν, αποτελεί αρχήν αφυπνίσεως.»
Στις 15 Οκτωβρίου, τέσσερις μέρες μετά το επεισόδιο της Χασιάς, ο Θ. Σοφούλης ανακοινώνει ότι θα εγκαθιδρυθούν στρατοδικεία και στην Αθήνα. Στις 17 επεκτείνονται τα έκτακτα μέτρα και στο τύπο. Στις 19 Οκτωβρίου ορίζονται τα μέλη του Στρατοδικείου και την ίδια μέρα απαγορεύεται η κυκλοφορία του «Ριζοσπάστη» και της «Ελεύθερης Ελλάδας».
Η δίκη των συλληφθέντων διεξάγεται την Πέμπτη 23 Οκτωβρίου, και οι διαδικασίες είναι συνοπτικές. Η δίκη ξεκινά το πρωί και τελειώνει σε εννέα ώρες.
Ο 22χρονος Π. Διαμαντής στην απολογία του (όπως μεταφέρεται από τον Ρίζο της Δευτέρας , 27/10/1947) δηλώνει ότι ήταν αντάρτης του ΕΛΑΣ στην Πελοπόννησο αλλά οι συνεχείς διωγμοί και τα κυνηγητά της αστυνομίας που ακολούθησαν αλλά και κι οι δολοφονίες των Χιτών τον ανάγκασαν να φύγει από την Αθήνα και να αναζητήσει την ελευθερία στο βουνό. Δήλωσε επίσης ότι εκείνη τη στιγμή δεν ήταν οργανωμένος.
Ο 20χρονος Σ. Κονδύλης είπε ότι συμμετείχε στην αντίσταση, είχε καταδικαστεί σε θάνατο από τους Γερμανούς, συνελήφθη και βασανίστηκε στην Ασφάλεια, καταδικάστηκε άδικα σε δυο χρόνια φυλάκιση για φόνο που δεν έκανε, ενώ οι χίτες στη γειτονιά απειλούσαν τη ζωή του.
Όλοι οι κατηγορούμενοι δήλωσαν ότι δεν είχαν σχέση με το ΚΚΕ ή άλλο εαμικό κόμμα ή οργάνωση. Οι Κονδύλης και Διαμαντής δεν είχαν συνηγόρους υπεράσπισης. Κι αυτοί οι δυο καταδικάστηκαν τρις σε θάνατο. Οι άλλοι τέσσερις, δις σε θάνατο. Στη σύνθεση του εκτάκτου στρατοδικείου συμμετείχε ο, λοχαγός τότε, Φαίδων Γκιζίκης.
Η εκτέλεση της θανατικής καταδίκης των τεσσάρων από αυτούς όχι μόνο δεν αργεί αλλά μάλλον γίνεται εσπευσμένα. Ξημερώματα της 29ης Οκτωβρίου. Στο εκτελεστικό απόσπασμα οδηγούνται οι Π. Διαμαντής, Ι. Κοπανάς, Σπ. Κονδύλης, και Ι. Πολυκράτης. Η εκτέλεση γίνεται πίσω από το νοσοκομείο Σωτηρία «συνήθη τόπο εκτελέσεων» παρουσία πλήθους δημοσιογράφων και φωτογράφων γιατί στόχος είναι να δοθεί μεγάλη δημοσιότητα μέσω του τύπου.
Η «Ακρόπολις» αποφασίζει να κυκλοφορήσει, το μεσημέρι της ίδιας μέρας, έκτακτο παράρτημα! Το ασυνήθιστα εκτενές, για τέτοιου είδους καθημερινά γεγονότα, ρεπορτάζ της εφημερίδας περιγράφει λεπτό προς λεπτό και με ανατριχιαστικές λεπτομέρειες τη διαδικασία της εκτέλεσης. Το συνοδεύει με τέσσερις φωτογραφίες.
Την επομένη ακολουθούν και οι υπόλοιπες εφημερίδες. Τα χυδαία ρεπορτάζ προσπαθούν επιπλέον να παρουσιάσουν τους κατάδικους σαν κτήνη, αμετανόητα και θλιβερά ερπετά. Στον «Ρίζο της Δευτέρας» 3-11-1947 η εκτέλεση των τεσσάρων «πολιτών» εμφανίζεται σαν μικρή είδηση. Με την μοναδική επιπλέον πληροφορία ότι αρνήθηκαν να «τους δέσουν τους οφθαλμούς».
Αναγκαίο συμπλήρωμα:
Εξήντα επτά χρόνια μετά (σημείωση: 69 χρόνια πλέον), θα έπρεπε μια επιτροπή από το αριστερό κίνημα να ερευνήσει την υπόθεση και αποκαταστήσει τη μνήμη αυτών των αδικοχαμένων νέων από το Περιστέρι. Για να μην παραμένουν στα αζήτητα της ιστορίας.
Τον οποίο Νίκο Θεοδοσίου έχω να τον δω πάνω από 35 χρόνια (καλά-καλά ούτε το επώνυμό του δεν θυμόμουν) και όσο να 'ναι χάρηκα που διατηρεί έναν ιστότοπο με ενδιαφέρουσες δημοσιεύσεις.
«Στη διάρκεια του 1947, γράφει ο Γιώργος Μαργαρίτης, μικρά αποσπάσματα του Δημοκρατικού Στρατού και έμπιστα μένη των κομματικών οργανώσεων της Αθήνας επιδίωξαν να εγκαταστήσουν σημεία συνάντησης και μικρά κρυμμένα καταφύγια – «γιάφκες» στα κοντινά προς την Αθήνα βουνά.»
Στις 17 Ιουνίου του 1946 ψηφίστηκε στη Βουλή το περιβόητο Γ` Ψήφισμα «Περί εκτάκτων μέτρων», που προέβλεπε την ποινή του θανάτου «κατά των επιβουλευομένων την δημοσίαν τάξιν και την ακεραιότητα του κράτους» . Σχεδόν ταυτόχρονα άρχισε η λειτουργία των έκτακτων στρατοδικείων. Τα «έκτακτα μέτρα» ίσχυαν για όλη την Ελλάδα εκτός Αθήνας και Πειραιά. Φαίνεται ότι οι κυβερνώντες έψαχναν μιαν αφορμή για να δικαιολογήσουν την εφαρμογή τους και στην πρωτεύουσα ολοκληρώνοντας το σχέδιο εξόντωσης της αριστεράς. Αυτή να τους δίνεται αρχές Οκτωβρίου.
Στις 11 Οκτωβρίου οι εφημερίδες της δεξιάς με πηχυαίους τίτλους ανακοινώνουν τη σύλληψη τριών εκ των μελών μιας ένοπλης ομάδας που της δίνουν τον προσδιορισμό «συμμορία της Χασιάς».
Την επόμενη μέρα, 12 Οκτωβρίου, ο «Ριζοσπάστης» κυκλοφορεί με πρωτοσέλιδο άρθρο που έχει τίτλο «Έκτακτα στρατοδικεία στην Αθήνα-Πειραιά, Έπειτα από εντολή του Τσάμπελιν και με πρόσχημα το επεισόδιο της Χασιάς. Τα μέτρα έχουν αναδρομική ισχύ!»
Οι συλληφθέντες παρουσιάζονται από τις κρατικές αρχές ως μέλη του ΚΚΕ που επεδίωκαν να εγκαθιδρυθούν ως ανταρτική ομάδα στην περιοχή της Αθήνας. Τα μέλη της ομάδας κατάγονται όλα από το Περιστέρι.
Τόσο ο «Ριζοσπάστης» όσο και η «Ελεύθερη Ελλάδα», που εκφράζουν την πολιτική του ΚΚΕ, τηρούν μια φαινομενικά ουδέτερη στάση και δεν δίνουν καμία πληροφορία για την πολιτική ταυτότητα της ομάδας. Τους εμφανίζουν ως αυθόρμητους αντάρτες και φυσικά αρνούνται οποιαδήποτε σχέση με το ΚΚΕ. Έτσι λοιπόν, και τώρα ακόμα, παραμένει αδιευκρίνιστο αν οι συλληφθέντες αποτελούσαν αντάρτικο σώμα ή απλά ήταν μια ομάδα νέων που πήραν το δρόμο για το βουνό, όπως πολλοί άλλοι την περίοδο εκείνη.
Όλες οι πληροφορίες για την ομάδα αυτή προέρχονται από τις δεξιές εφημερίδες που αναπαράγουν πιστά τις ανακοινώσεις της Ασφάλειας. Σύμφωνα με αυτές, την ομάδα συγκρότησε ο Περ. Διαμαντής, τεχνίτης ποδηλάτων, που κυκλοφορούσε με τα ψευδώνυμα Τάκης ή Παναγιώτης και φέρεται ως αρχηγός της ΟΠΛΑ Περιστερίου. Ο Διαμαντής είχε λάβει εντολή από το ΚΚΕ για τη συγκρότηση ανταρτικού σώματος στην περιοχή της Μονής Κλειστών.
Στην ομάδα συμμετείχαν Ι. Κοπανάς, 19 ετών εργάτης, Αντ. Μάρκου, 20 ετών μαθητής, Κ. Κοντοβαγγέλης 17 ετών άνεργος, Σπ. Κονδύλης, 20 ετών άνεργος, Ηλίας Κατσούρας 16 ετών μαθητής και Ι. Πολυκράτης 19 ετών. Στην πραγματικότητα η ομάδα, αν πρόκειται περί ομάδας, δεν πρόλαβε να αναπτύξει καμία δράση γιατί συνελήφθησαν όλα τα μέλη της.
Η σύλληψή της οφείλεται στην πρόωρη, κατά τα φαινόμενα, εμπλοκή της σε μάχη με μικτό απόσπασμα χωροφυλακής και ΜΑΥ ύστερα από πληροφορίες που τους έδωσε ένας αγρότης. Από την ανταλλαγή των πυροβολισμών σκοτώθηκε ο άνδρας των ΜΑΥ Γ. Χατζής και οι αντάρτες κατάφεραν να διαφύγουν. Ίσως οι ένοπλοι να αιφνιδιάστηκαν γι αυτό στον τόπο της συμπλοκής άφησαν σακάκια με σημειώσεις. Κι αυτές οδήγησαν τις διωκτικές αρχές στο Περιστέρι.
Οι πρώτοι που συνελήφθησαν ήταν ο Ιωσήφ Κοπανάς, που είχε τραυματιστεί από σφαίρα, και οι Αντων. Μάρκου και Κωνσταντίνος Κοντοβαγγέλης. Μετά δυο μέρες συνελήφθη στην Καλογρέζα όπου κρυβόταν ο Περ. Διαμαντής, ενώ ο δεκαεξάχρονος Ηλίας Τσατσούρος βρέθηκε να κρύβεται σε ένα ιχθυοπωλείο στην Κεντρική Αγορά της Αθήνας. Αμέσως μετά συνελήφθησαν και οι υπόλοιποι τρεις.
Ο φερόμενος ως αρχηγός Περ. Διαμαντής δηλώνει, σύμφωνα με την Ασφάλεια, ότι μόνος του οργάνωσε «τη συμμορία» και ξεκίνησε για το βουνό. Αυτή τη δήλωση, που όπως γράφει «φωτίζει πλήρως την αλήθεια» αδράχνει η «Ελεύθερη Ελλάδα» (14/10) και σημειώνει «Πρωτοβουλία καθαρώτατα ΑΤΟΜΙΚΗ, αποδείχνεται πως ήταν η ενέργεια των επτά ενόπλων της Χασιάς». Δεν τους αποκαλεί πια αντάρτες, όπως έκανε στα προηγούμενα φύλλα.
Οι προσπάθειες του ΚΚΕ να αποσείσει οποιαδήποτε ευθύνη από πάνω του δεν έχει αποτέλεσμα. Η κυβέρνηση έχει πάρει τις αποφάσεις της. «Ας είναι καλά τα παιδιά από το Περιστέρι, γράφει η «Ακρόπολη». Χάρις εις το αυθαδέστατο τόλμημά των εξυπνήσαμεν τέλος πάντων από τον λήθαργον – αν όπως νομίζομεν, αποτελεί αρχήν αφυπνίσεως.»
Στις 15 Οκτωβρίου, τέσσερις μέρες μετά το επεισόδιο της Χασιάς, ο Θ. Σοφούλης ανακοινώνει ότι θα εγκαθιδρυθούν στρατοδικεία και στην Αθήνα. Στις 17 επεκτείνονται τα έκτακτα μέτρα και στο τύπο. Στις 19 Οκτωβρίου ορίζονται τα μέλη του Στρατοδικείου και την ίδια μέρα απαγορεύεται η κυκλοφορία του «Ριζοσπάστη» και της «Ελεύθερης Ελλάδας».
Η δίκη των συλληφθέντων διεξάγεται την Πέμπτη 23 Οκτωβρίου, και οι διαδικασίες είναι συνοπτικές. Η δίκη ξεκινά το πρωί και τελειώνει σε εννέα ώρες.
Ο 22χρονος Π. Διαμαντής στην απολογία του (όπως μεταφέρεται από τον Ρίζο της Δευτέρας , 27/10/1947) δηλώνει ότι ήταν αντάρτης του ΕΛΑΣ στην Πελοπόννησο αλλά οι συνεχείς διωγμοί και τα κυνηγητά της αστυνομίας που ακολούθησαν αλλά και κι οι δολοφονίες των Χιτών τον ανάγκασαν να φύγει από την Αθήνα και να αναζητήσει την ελευθερία στο βουνό. Δήλωσε επίσης ότι εκείνη τη στιγμή δεν ήταν οργανωμένος.
Ο 20χρονος Σ. Κονδύλης είπε ότι συμμετείχε στην αντίσταση, είχε καταδικαστεί σε θάνατο από τους Γερμανούς, συνελήφθη και βασανίστηκε στην Ασφάλεια, καταδικάστηκε άδικα σε δυο χρόνια φυλάκιση για φόνο που δεν έκανε, ενώ οι χίτες στη γειτονιά απειλούσαν τη ζωή του.
Όλοι οι κατηγορούμενοι δήλωσαν ότι δεν είχαν σχέση με το ΚΚΕ ή άλλο εαμικό κόμμα ή οργάνωση. Οι Κονδύλης και Διαμαντής δεν είχαν συνηγόρους υπεράσπισης. Κι αυτοί οι δυο καταδικάστηκαν τρις σε θάνατο. Οι άλλοι τέσσερις, δις σε θάνατο. Στη σύνθεση του εκτάκτου στρατοδικείου συμμετείχε ο, λοχαγός τότε, Φαίδων Γκιζίκης.
Η εκτέλεση της θανατικής καταδίκης των τεσσάρων από αυτούς όχι μόνο δεν αργεί αλλά μάλλον γίνεται εσπευσμένα. Ξημερώματα της 29ης Οκτωβρίου. Στο εκτελεστικό απόσπασμα οδηγούνται οι Π. Διαμαντής, Ι. Κοπανάς, Σπ. Κονδύλης, και Ι. Πολυκράτης. Η εκτέλεση γίνεται πίσω από το νοσοκομείο Σωτηρία «συνήθη τόπο εκτελέσεων» παρουσία πλήθους δημοσιογράφων και φωτογράφων γιατί στόχος είναι να δοθεί μεγάλη δημοσιότητα μέσω του τύπου.
Η «Ακρόπολις» αποφασίζει να κυκλοφορήσει, το μεσημέρι της ίδιας μέρας, έκτακτο παράρτημα! Το ασυνήθιστα εκτενές, για τέτοιου είδους καθημερινά γεγονότα, ρεπορτάζ της εφημερίδας περιγράφει λεπτό προς λεπτό και με ανατριχιαστικές λεπτομέρειες τη διαδικασία της εκτέλεσης. Το συνοδεύει με τέσσερις φωτογραφίες.
Την επομένη ακολουθούν και οι υπόλοιπες εφημερίδες. Τα χυδαία ρεπορτάζ προσπαθούν επιπλέον να παρουσιάσουν τους κατάδικους σαν κτήνη, αμετανόητα και θλιβερά ερπετά. Στον «Ρίζο της Δευτέρας» 3-11-1947 η εκτέλεση των τεσσάρων «πολιτών» εμφανίζεται σαν μικρή είδηση. Με την μοναδική επιπλέον πληροφορία ότι αρνήθηκαν να «τους δέσουν τους οφθαλμούς».
Το ρεπορτάζ της «Ακρόπολης»
Βραδυνή 29 Οκτωβρίου 1947
Αναγκαίο συμπλήρωμα:
Εξήντα επτά χρόνια μετά (σημείωση: 69 χρόνια πλέον), θα έπρεπε μια επιτροπή από το αριστερό κίνημα να ερευνήσει την υπόθεση και αποκαταστήσει τη μνήμη αυτών των αδικοχαμένων νέων από το Περιστέρι. Για να μην παραμένουν στα αζήτητα της ιστορίας.
Κι εδώ τελειώνει η αναδημοσίευση.
Ας βάλουμε κι ένα τραγουδάκι.
Πέμπτη, Οκτωβρίου 06, 2016
Λυσίου Λόγοι: Περί τραύματος εκ προνοίας
Έχοντας ασχοληθεί με τον λόγο του Λυσία "Προς Σίμωνα Απολογία" όπου το θέμα είναι οι (κυριολεκτικά) μέχρις εσχάτων άγριοι ερωτικοί καυγάδες ανάμεσα σε δυό αρχαίους Αθηναίους με αντικείμενο το λάγνο κορμί ενός πιτσιρικά, είναι πια καιρός να περάσουμε στην εξέταση των αρχαιελληνικών ριζών του άσματος "Αχ βρε παλιομισοφόρια".
Συγκεκριμένα, θα ασχοληθούμε με τον λόγο του Λυσία "Περί Τραύματος Εκ Προνοίας", όπου το θέμα είναι οι (κυριολεκτικά) μέχρις εσχάτων άγριοι ερωτικοί καυγάδες ανάμεσα σε δυό αρχαίους Αθηναίους με αντικείμενο το λάγνο κορμί μιας γυναίκας.
Η πρώτη εκτέλεση του έπους,
με ερμηνευτή τον Βασίλη Αυλωνίτη
Δυστυχώς, όπως και η Προς Σίμωνα Απολογία έτσι κι αυτός ο λόγος δεν σώθηκε ολόκληρος. Ωστόσο, κανένας σοβαρός μελετητής δεν αμφιβάλλει για τη σπουδαιότητα του συγκεκριμένου λόγου· κι αυτό γιατί (όπως και η Προς Σίμωνα Απολογία, βεβαίως, που γράφτηκε κι αυτή πάνω στην ακμή του Χρυσού Αιώνα), ο συγκεκριμένος λόγος, που κι αυτός γράφτηκε στην καρδιά του Χρυσού Αιώνα, με το περιεχόμενό του μας διδάσκει ότι αν θέλουμε κι εμείς σήμερα να ζήσουμε το μεγαλείο ενός σύγχρονου Χρυσού Αιώνα, θα πρέπει πρωτίστως να πλησιάσουμε τον τρόπο ζωής των ανθρώπων που μεγαλούργησαν τότε!
Δύο άγαμοι νέοι αγοράζουν μισή-μισή μια γυναίκα, παίζουν ξύλο, ο ένας καταγγέλλει τον άλλον ότι προσπάθησε να τον δολοφονήσει εκ προμελέτης, πάνε στο δικαστήριο, και το δικαστήριο κρίνει το ζήτημα της απόπειρας δολοφονίας. Το ζήτημα της από κοινού κατοχής μιας γυναίκας, δεν υφίσταται για το δικαστήριο. Το δικαστήριο θεωρεί φυσιολογικό δύο άγαμοι άνδρες να αποφεύγουν τα βάσανα του γάμου αρκούμενοι στην από κοινού αγορά μιας γυναίκας· ήταν κάτι συνηθισμένο.
Άλλοι δυο άγαμοι άνδρες, λογομαχούν για την καρδιά και για το σώμα ενός (ενδεχομένως ανήλικου) πιτσιρικά, πιάνονται στα χέρια, ο ένας κατηγορεί τον άλλο για απόπειρα φόνου εκ προμελέτης. Πάνε στο δικαστήριο και το δικαστήριο κρίνει το ζήτημα της απόπειρας δολοφονίας. Τα υπόλοιπα μέρη του ζητήματος αποτελούσαν καθημερινότητα (σκανδαλιστική καθημερινότητα αλλά καθημερινότητα) και το δικαστήριο δεν είχε λόγο να αναμιχθεί σε αυτά. Γούστα, σου λέει.
Έτσι φτιάχνονται οι Χρυσοί Αιώνες, αναγνώστη μου. Τέτοιες κοινωνίες είναι που βγάζουν Σωκράτηδες και Περικλήδες και Αισχύλους και Πλάτωνες και Ευριπίδηδες και Αριστοφάνηδες και Σοφοκλήδες. Αν πιστεύεις πως γίνεται αλλιώς, τι να σου πω, μπορεί και να 'χεις δίκιο. Στάθμισέ το μόνος σου, δεν ξέρω, αλλά η ιστορία λέει πως μόλις τα σταματήσεις αυτά, φεύγει ο Χρυσός Αιώνας και επέρχεται μεσαίωνας.
Το έπος ερμηνευμένο από τον Μπιθικώτση.
Σαφώς ανώτερη εκτέλεση.
Εδάφια 1-4.
Ο κατηγορούμενος αρχίζει να εξιστορεί την ιστορία μιας αντιδόσεως.
(Περί του τι ήταν η αντίδοσις, κλικ εδώ).
Προφανώς ο κατήγορος είχε οριστεί να είναι χορηγός στα Διονύσια. (Για τη λειτουργία των χορηγών στην αρχαία Αθήνα, κλικ εδώ). Εξίσου προφανώς, δήλωσε φτωχαδάκι και αντιπρότεινε ως χορηγό τον κατηγορούμενο. Σε αυτά τα πλαίσια ο κατηγορούμενος προέβη στην αντίδοση ("καὶ τὸ μὲν ζεῦγος καὶ τὰ ἀνδράποδα, καὶ ὅσα ἐξ ἀγροῦ κατὰ τὴν ἀντίδοσιν ἔλαβε" λέει ο κατηγορούμενος, κι εμείς μαθαίνουμε έτσι πως η συγκεκριμένη αντίδοσις αποτελείτο από δυό βόδια, μερικούς δούλους και ένα μέρος της σοδειάς του κατηγορουμένου).
Γαλαντόμος και κιμπάρης λοιπόν ο κατηγορούμενος.
Όμως φαίνεται πως και ο κατήγορος ήταν υπεράνω χρημάτων. Δεν ήθελε λεφτά. Το μόνο που ήθελε ήταν μια μαμζελίτσα την οποία (τις υπηρεσίες της οποίας, δηλαδή) είχε αγοράσει ο κατηγορούμενος ("τὴν μὲν ἀντίδοσιν δι᾽ ἐκείνην φανερός ἐστι ποιησάμενος, τὴν δ᾽ αἰτίαν δι᾽ ἣν ἀπέδωκεν ἃ ἔλαβεν, οὐκ ἂν ἄλλην ἔχοι εἰπεῖν", λέει χαρακτηριστικά ο κατηγορούμενος, που τονίζει ότι η συμφωνία τους ήταν "κοινῇ ἡμᾶς χρῆσθαι" τη συγκεκριμένη μαμζελίτσα).
Η συμφωνία έκλεισε ενώπιον μαρτύρων, κατήγορος και κατηγορούμενος έγιναν φίλοι και όλα καλά.
Μάλιστα, ως απόδειξη της φιλίας τους, ο κατηγορούμενος υπενθυμίζει στο δικαστήριο όσα έγιναν στα Διονύσια:
Έφτασαν τα Διονύσια, όπου ο κατηγορούμενος ήταν χορηγός. Ο κατηγορούμενος και οι φίλοι του, λοιπόν, πρότειναν τον κατήγορο ως κριτή των Διονυσίων.
Πρόσεξε τώρα:
Κατήγορος και κατηγορούμενος ανήκαν σε διαφορετικές φυλές. (Για τις φυλές στην αρχαία Αθήνα, κλικ εδώ).
Ο κατήγορος λοιπόν, που είχε αρνηθεί την τιμή να είναι χορηγός στα Διονύσια, θα είχε τώρα την τιμή να είναι κριτής στα Διονύσια. Θα καθόταν στην εξέδρα των επισήμων, ας πούμε. Στις θέσεις των κριτών. Όλη η πόλη θα τον κοιτούσε με θαυμασμό.
Λέει λοιπόν ο κατηγορούμενος: Αν δεν ήμασταν φίλοι με τον κατήγορο, θα του έκανα τέτοια τιμή να τον υποδείξω ως κριτή στα Διονύσια στα οποία εγώ ήμουν χορηγός? Τι άλλη απόδειξη θέλετε για να πειστείτε ότι ήμασταν φίλοι?
Βέβαια, λέει και το άλλο: Ότι ο φίλος του ο κατήγορος, προκειμένου να προταθεί ως κριτής, είχε αναλάβει μια υποχρέωση: Να ψηφίσει ως νικήτρια των Διονυσίων τη φυλή του κατηγορουμένου και των φίλων του. (Είπαμε, κατήγορος και κατηγορούμενος ανήκαν σε διαφορετικές φυλές). Με λίγα λόγια, πήγαν να στήσουν το αποτέλεσμα... όπως θα λέγαμε σήμερα. Ο κατηγορούμενος και οι φίλοι του, λοιπόν, προκειμένου να προτείνουν ως κριτή τον κατήγορο, τον υποχρέωσαν να γράψει εκ των προτέρων το όνομα της φυλής τους στην πινακίδα που θα έριχνε στην "κάλπη", και μόνο όταν είδαν το σημαδεμένο ψηφοδέλτιο τον πρότειναν ως κριτή. (Και για να το λέει έτσι φόρα-παρτίδα ο κατηγορούμενος, αυτό σημαίνει ότι ήταν κάτι πολύ συνηθισμένο εκείνη την εποχή. Είπαμε: Έτσι χτίζονται Χρυσοί Αιώνες... Κι αν θέλουμε κι εμείς να χτίσουμε Χρυσούς Αιώνες ίσως πρέπει ν' αρχίσουμε να στήνουμε τα αποτελέσματα στα Διονύσια).
Όμως στην Αθήνα δεν ήταν εύκολο να στήσεις ένα αποτέλεσμα. Κι αυτό επειδή, δυστυχώς για τους τζαναμπέτηδες, πάντοτε μεσολαβούσε μια κλήρωση. Στα Διονύσια, ας πούμε, οι κριτές ήταν 10. Από τα 10 ψηφοδέλτια, λοιπόν, που έπεφταν στην "κάλπη", με κλήρωση ακυρωνόντουσαν τα 5 και έμεναν μόνο 5 βάσει των οποίων έβγαινε το αποτέλεσμα της ψηφοφορίας των κριτών.
Εν προκειμένω, ο κατήγορος ναι μεν έγινε κριτής στα Διονύσια και έκατσε στις θέσεις των κριτών και ψήφισε την φυλή του κατηγορουμένου, όμως, όπως λέει χαρακτηριστικά ο κατηγορούμενος για τον κατήγορο: "ἐβουλόμην δ᾽ ἂν μὴ ἀπολαχεῖν αὐτὸν κριτὴν Διονυσίοις, ἵν᾽ ὑμῖν φανερὸς ἐγένετο ἐμοὶ διηλλαγμένος, κρίνας τὴν εμὴν φυλὴν νικᾶν: νῦν δὲ ἔγραψε μὲν ταῦτα εἰς τὸ γραμματεῖον, ἀπέλαχε δέ". Με λίγα λόγια, η ψήφος του κατήγορου δεν ανήκε σε αυτές που κληρώθηκαν ως έγκυρες. Τζάμπα πήγε το στήσιμο του αποτελέσματος των Διονυσίων. (Και ναι, έτσι χτίζονται Χρυσοί Αιώνες: Πρωτίστως μέσω της κλήρωσης -που προφυλάσσει από τους τζαναμπέτηδες).
(Περισσότερα για τα Διονύσια, κλικ εδώ).
Ο κατηγορούμενος αρχίζει να εξιστορεί την ιστορία μιας αντιδόσεως.
(Περί του τι ήταν η αντίδοσις, κλικ εδώ).
Προφανώς ο κατήγορος είχε οριστεί να είναι χορηγός στα Διονύσια. (Για τη λειτουργία των χορηγών στην αρχαία Αθήνα, κλικ εδώ). Εξίσου προφανώς, δήλωσε φτωχαδάκι και αντιπρότεινε ως χορηγό τον κατηγορούμενο. Σε αυτά τα πλαίσια ο κατηγορούμενος προέβη στην αντίδοση ("καὶ τὸ μὲν ζεῦγος καὶ τὰ ἀνδράποδα, καὶ ὅσα ἐξ ἀγροῦ κατὰ τὴν ἀντίδοσιν ἔλαβε" λέει ο κατηγορούμενος, κι εμείς μαθαίνουμε έτσι πως η συγκεκριμένη αντίδοσις αποτελείτο από δυό βόδια, μερικούς δούλους και ένα μέρος της σοδειάς του κατηγορουμένου).
Γαλαντόμος και κιμπάρης λοιπόν ο κατηγορούμενος.
Όμως φαίνεται πως και ο κατήγορος ήταν υπεράνω χρημάτων. Δεν ήθελε λεφτά. Το μόνο που ήθελε ήταν μια μαμζελίτσα την οποία (τις υπηρεσίες της οποίας, δηλαδή) είχε αγοράσει ο κατηγορούμενος ("τὴν μὲν ἀντίδοσιν δι᾽ ἐκείνην φανερός ἐστι ποιησάμενος, τὴν δ᾽ αἰτίαν δι᾽ ἣν ἀπέδωκεν ἃ ἔλαβεν, οὐκ ἂν ἄλλην ἔχοι εἰπεῖν", λέει χαρακτηριστικά ο κατηγορούμενος, που τονίζει ότι η συμφωνία τους ήταν "κοινῇ ἡμᾶς χρῆσθαι" τη συγκεκριμένη μαμζελίτσα).
Η συμφωνία έκλεισε ενώπιον μαρτύρων, κατήγορος και κατηγορούμενος έγιναν φίλοι και όλα καλά.
Μάλιστα, ως απόδειξη της φιλίας τους, ο κατηγορούμενος υπενθυμίζει στο δικαστήριο όσα έγιναν στα Διονύσια:
Έφτασαν τα Διονύσια, όπου ο κατηγορούμενος ήταν χορηγός. Ο κατηγορούμενος και οι φίλοι του, λοιπόν, πρότειναν τον κατήγορο ως κριτή των Διονυσίων.
Πρόσεξε τώρα:
Κατήγορος και κατηγορούμενος ανήκαν σε διαφορετικές φυλές. (Για τις φυλές στην αρχαία Αθήνα, κλικ εδώ).
Ο κατήγορος λοιπόν, που είχε αρνηθεί την τιμή να είναι χορηγός στα Διονύσια, θα είχε τώρα την τιμή να είναι κριτής στα Διονύσια. Θα καθόταν στην εξέδρα των επισήμων, ας πούμε. Στις θέσεις των κριτών. Όλη η πόλη θα τον κοιτούσε με θαυμασμό.
Λέει λοιπόν ο κατηγορούμενος: Αν δεν ήμασταν φίλοι με τον κατήγορο, θα του έκανα τέτοια τιμή να τον υποδείξω ως κριτή στα Διονύσια στα οποία εγώ ήμουν χορηγός? Τι άλλη απόδειξη θέλετε για να πειστείτε ότι ήμασταν φίλοι?
Βέβαια, λέει και το άλλο: Ότι ο φίλος του ο κατήγορος, προκειμένου να προταθεί ως κριτής, είχε αναλάβει μια υποχρέωση: Να ψηφίσει ως νικήτρια των Διονυσίων τη φυλή του κατηγορουμένου και των φίλων του. (Είπαμε, κατήγορος και κατηγορούμενος ανήκαν σε διαφορετικές φυλές). Με λίγα λόγια, πήγαν να στήσουν το αποτέλεσμα... όπως θα λέγαμε σήμερα. Ο κατηγορούμενος και οι φίλοι του, λοιπόν, προκειμένου να προτείνουν ως κριτή τον κατήγορο, τον υποχρέωσαν να γράψει εκ των προτέρων το όνομα της φυλής τους στην πινακίδα που θα έριχνε στην "κάλπη", και μόνο όταν είδαν το σημαδεμένο ψηφοδέλτιο τον πρότειναν ως κριτή. (Και για να το λέει έτσι φόρα-παρτίδα ο κατηγορούμενος, αυτό σημαίνει ότι ήταν κάτι πολύ συνηθισμένο εκείνη την εποχή. Είπαμε: Έτσι χτίζονται Χρυσοί Αιώνες... Κι αν θέλουμε κι εμείς να χτίσουμε Χρυσούς Αιώνες ίσως πρέπει ν' αρχίσουμε να στήνουμε τα αποτελέσματα στα Διονύσια).
Όμως στην Αθήνα δεν ήταν εύκολο να στήσεις ένα αποτέλεσμα. Κι αυτό επειδή, δυστυχώς για τους τζαναμπέτηδες, πάντοτε μεσολαβούσε μια κλήρωση. Στα Διονύσια, ας πούμε, οι κριτές ήταν 10. Από τα 10 ψηφοδέλτια, λοιπόν, που έπεφταν στην "κάλπη", με κλήρωση ακυρωνόντουσαν τα 5 και έμεναν μόνο 5 βάσει των οποίων έβγαινε το αποτέλεσμα της ψηφοφορίας των κριτών.
Εν προκειμένω, ο κατήγορος ναι μεν έγινε κριτής στα Διονύσια και έκατσε στις θέσεις των κριτών και ψήφισε την φυλή του κατηγορουμένου, όμως, όπως λέει χαρακτηριστικά ο κατηγορούμενος για τον κατήγορο: "ἐβουλόμην δ᾽ ἂν μὴ ἀπολαχεῖν αὐτὸν κριτὴν Διονυσίοις, ἵν᾽ ὑμῖν φανερὸς ἐγένετο ἐμοὶ διηλλαγμένος, κρίνας τὴν εμὴν φυλὴν νικᾶν: νῦν δὲ ἔγραψε μὲν ταῦτα εἰς τὸ γραμματεῖον, ἀπέλαχε δέ". Με λίγα λόγια, η ψήφος του κατήγορου δεν ανήκε σε αυτές που κληρώθηκαν ως έγκυρες. Τζάμπα πήγε το στήσιμο του αποτελέσματος των Διονυσίων. (Και ναι, έτσι χτίζονται Χρυσοί Αιώνες: Πρωτίστως μέσω της κλήρωσης -που προφυλάσσει από τους τζαναμπέτηδες).
(Περισσότερα για τα Διονύσια, κλικ εδώ).
Μια φάλτσα εκδοχή του έπους
από το Σαββόπουλο
Εδάφια 5-7
Εδώ ο κατηγορούμενος μπαίνει στην ουσία της κατηγορίας. Λέει κάτι απλό: Αν είχα πάει στο σπίτι του κατηγόρου για να τον σκοτώσω, δεν θα είχα πάρει μαζί μου κανένα σουγιά ή κάποιο άλλο φονικό όπλο? Ενώ τώρα τι με κατηγορεί? Ότι πήγα να τον σκοτώσω με μπουνιές? Κι ότι κάποια στιγμή βρήκα στην αυλή του ένα κεραμίδι και τον χτύπησα στο κεφάλι? Ε, δεν είναι σοβαρά πράγματα αυτά! Τουλάχιστον δεν είναι σοβαρά όσον αφορά την κατηγορία πως ενήργησα "εκ προνοίας". Εκ προμελέτης. Τι προμελέτησα δηλαδή? Προμελέτησα να υπάρχει ένα κεραμίδι στην αυλή του για να το πάρω να τον χτυπήσω? Ας σοβαρευτούμε!Και συνεχίζει: "Νῦν δὲ ὁμολογούμεθα πρὸς παῖδας καὶ αὐλητρίδας καὶ μετ᾽ οἴνου ἐλθόντες", λέει. Όπου το "νυν δε ομολογούμεθα" υπονοεί ότι προ ολίγου κάποιοι μάρτυρες κατέθεσαν πως ο κατηγορούμενος με μερικούς φίλους του, τύφλα στο μεθύσι, παρέα με κάτι σουρλουλούδες αυλητρίδες, πήγαν νυχτιάτικα στο σπίτι του κατήγορου όχι βέβαια για να τον σκοτώσουν αλλά -ενδεχομένως- για να γλεντήσουν όλοι μαζί, ο κατήγορος, ο κατηγορούμενος, οι φίλοι, οι αυλητρίδες και -προφανώς- και η επίμαχη γυναίκα για την οποία έγιναν όλα. Δεν θέλω να επεκταθώ, είναι προφανές το υπονοούμενο είδος της διασκέδασης.
Εδάφια 8-9
Εδώ ο κατηγορούμενος ανεβάζει στροφές. Εκεί που ως τώρα περιέγραφε τον κατήγορο ως φίλο του, ξαφνικά τον ονομάζει "ὑπὸ τῆς ἀνθρώπου παρωξυμμένο, ὀξύχειρα λίαν καὶ πάροινο": Τρελαμένο από τη μαμζελίτσα, τσαμπουκά και μπεκρή, δηλαδή.
Αλλά τον λέει και καραγκιόζη που "οὐκ αἰσχύνεται τραύματ᾽ ὀνομάζων τὰ ὑπώπια καὶ ἐν κλίνῃ περιφερόμενος καὶ δεινῶς προσποιούμενος": κάτι μώλωπες από τις μπουνιές που έφαγε τους ονομάζει τραύματα και γυρνάει με το φορείο παριστάνοντας τον ετοιμοθάνατο, προκειμένου να πείσει τον κόσμο ότι ο κατηγορούμενος πήγε να τον σκοτώσει. Κι όλα αυτά "ἕνεκα πόρνης ἀνθρώπου, ἣν ἔξεστιν αὐτῷ ἀναμφισβητήτως ἔχειν ἐμοὶ ἀποδόντι τἀργύριον". Εξαιτίας εκείνης της πουτάνας, που αν τη θέλει είναι όλη δική του, αρκεί να μου δώσει τα μισά από τα λεφτά που είχα δώσει για να αγοράσω τις υπηρεσίες της. Η οποία, μας δουλεύει κιόλας: "ἡ δὲ τοτὲ μὲν ἐμὲ περὶ πολλοῦ τοτὲ δὲ τοῦτόν φησι ποιεῖσθαι, βουλομένη ὑπ᾽ ἀμφοτέρων ἐρᾶσθαι", λέει χαρακτηριστικά, εμπνέοντας τον λαϊκό βάρδο να φτιάξει το γνωστό άσμα "Μια γυναίκα δύο άντρες, κομπολόι δίχως χάντρες".
Εδάφια 10-17
Εδώ ο κατηγορούμενος περνάει σε μια άλλη πτυχή του ζητήματος.
Όπως έχουμε ήδη γράψει στην "Προς Σίμωνα Απολογία", στην Αθήνα μόνο οι δούλοι επιτρεπόταν να υποστούν βασανιστήρια κατά τη διάρκεια ανάκρισης σχετικής με ιδιωτικές υποθέσεις. Μόνο οι δούλοι. Όχι οι ελεύθεροι.
Φαίνεται λοιπόν πως ο κατήγορος, πιθανότατα επειδή ήταν σφόδρα ερωτευμένος με τη μαμζελίτσα, δήλωσε πως η περίοδος της δουλείας της τελείωσε και ήταν πλέον ελεύθερη και όχι δούλη. Λέει σχετικά ο κατηγορούμενος αναφερόμενος στον κατήγορο: "οὗτος οὐκ ἠθέλησεν ἐκ τῆς ἀνθρώπου ποιήσασθαι τὸν ἔλεγχον, καὶ μὴ τοσοῦτον ἰσχῦσαι τοὺς τούτου λόγους, ὅτι φησὶν αὐτὴν ἐλευθέραν εἶναι".
Ουσιαστικά λέει στους δικαστές "εγώ ένα πράγμα ξέρω: Τη μαμζελίτσα την πλήρωσα για να μου κάνει μια συγκεκριμένη δουλειά. Κι εφ' όσον όποιος πληρώνεται για να κάνει μια συγκεκριμένη δουλειά είναι δούλος, άρα κι αυτή είναι δούλη. Και ως δούλη θα έπρεπε να βασανιστεί για να πει την αλήθεια, ότι, δηλαδή, την έχουμε μισή-μισή εγώ και ο κατήγορος. Κι αν αυτός της έδωσε την ελευθερία της, εγώ δεν της έδωσα καμιά ελευθερία και θέλω να τη βασανίσω για να πει την αλήθεια".
Είναι εμφανές ότι ο κατηγορούμενος την μισεί. Προφανώς τη μισεί επειδή εκείνη τον έφτυσε κατάμουτρα και προτίμησε τον κατήγορο. Με συνέπεια τον καυγά, εξ αιτίας του οποίου καυγά βρίσκεται τώρα κατηγορούμενος για απόπειρα ανθρωποκτονίας εκ προθέσεως. Ω, ναι, πόσο την μισεί... Ζει για να την βασανίσει.
Εδάφια 18-20
Επίλογος. Ο κατηγορούμενος ξέρει πως όσα είπε δεν είναι και πολύ πειστικά. Λέει χαρακτηριστικά: "μὴ ζητεῖτε τούτων ἔτι μείζους πίστεις: οὐ γὰρ ἂν ἔχοιμι εἰπεῖν ἀλλ᾽ ἢ ταύτας". Μη μου ζητάτε περισσότερες αποδείξεις. Δεν έχω. Αν είχα, θα τις έφερνα, βέβαια.
Ξέρει όμως ότι αν χάσει τη δίκη, θα χάσει την περιουσία του και θα εξοριστεί. Αν οι δικαστές τον καταδικάσουν, την έβαψε. Πρέπει να κλείσει την αγόρευσή του όσο πιο εντυπωσιακά γίνεται.
Μη έχοντας κάτι καλύτερο για να κλείσει τον λόγο, ο λογογράφος Λυσίας καταφεύγει στο έσχατο καταφύγιο: "πρὸς οὖν παίδων καὶ γυναικῶν καὶ θεῶν τῶν τόδε τὸ χωρίον ἐχόντων ἱκετεύω ὑμᾶς καὶ ἀντιβολῶ, ἐλεήσατέ με". Ο άνθρωπος πρέπει να εμφανιστεί ως εμφανέστατα θεοσεβής, ως κάποιος που πιστεύει στις αξίες της οικογένειας.
Με αυτή την επίδειξη θεοσέβειας, τελειώνει ο λόγος.
Αφήνοντάς μας με την απορία: Ποιά να ήταν άραγε η απόφαση του δικαστηρίου?
Ο Κ.Θ. Αραπόπουλος που είναι πιο αρμόδιος από εμένα, συμπεραίνει πως
"Ο λόγος είναι διδακτικότατος διά την ηθικήν κατάστασιν των Αθηνών κατά την εποχήν εκείνην, διότι δύο άνδρες διατηρούν κοινήν γυναίκα. Είναι δε και οι δύο διάδικοι άγαμοι και διά τοιούτων μέσων ήθελον να αποφεύγουν τους οικογενειακούς κόπους. (...) Επειδή πρόκειται περί δίκης ένεκα εταίρας και ο οίνος συνέβαλεν όχι ολίγον εις τα τραύματα και η αιτία ήτο δυσανάλογος προς την ποινήν, δύναταί τις να συμπεράνη, ότι και προς τούτον ο Άρειος Πάγος συμπεριεφέρθη μετ' επιεικίας".
Δευτέρα, Οκτωβρίου 03, 2016
Την κάτσανε οι βιομήχανοι αν διαδηλώσουν...
Λέω καμιά φορά να περιορίσω σε θέματα διαχρονικού ενδιαφέροντος τις δημοσιεύσεις μου εδώ μέσα. Βαριές ή αλαφριές φιλοσοφίες κι έτσι.
Όμως είναι μερικές φορές η ίδια η επικαιρότητα με αναγκάζει ν' ασχοληθώ μαζί της, υπό την έννοια ότι μερικές φορές η επικαιρότητα μοιάζει να είναι ένα πράμα σαν έργο τέχνης. Μερικές φορές η επικαιρότητα είναι τόσο ανεπανάληπτη που λες "ρε μπας και το μεγαλείο της μείνει στην αιωνιότητα"?
Ένα τέτοιο πράγμα παίχτηκε σήμερα με μια ανακοίνωση του Υπουργείου Προστασίας του Πολίτη (όπως λέμε Υπουργείο Αγάπης).
«Το Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη αναλαμβάνει την πολιτική ευθύνη για την περιορισμένη χρήση χημικών κατά τη διάρκεια διαδήλωσης συνταξιούχων σήμερα, 3 Οκτωβρίου 2016, στη συμβολή της λεωφόρου Βασ. Σοφίας με την οδό Ηρώδου Αττικού.
Μετά το σημερινό περιστατικό, δόθηκε εντολή να απαγορευτεί κάθε χρήση δακρυγόνων σε διαδηλώσεις εργαζομένων και συνταξιούχων».
Τη διάβασα την ανακοίνωση, την ξαναδιάβασα... Και είπα να τη δημοσιεύσω εδώ μέσα.
Έχει όλες τις προϋποθέσεις να θεωρηθεί κάτι σαν έργο τέχνης.
Κακής τέχνης, αλλά τέχνης τελοσπάντων.
Τραγούδι.
Τα όνειρα που χτίζονται.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις
(
Atom
)
