ΕΠΗΞΑΜΕΝ ΕΙΣ ΤΟΥΣ ΜΑΛΘΑΚΕΣ...

Παλαιότερα, κάτι παραπλήσιο μου είχαν κάνει κι εμένα για ένα φεγγάρι. (Αγνοώ τους λόγους - Εν πάση περιπτώσει, το όλο θέμα είχε χάπυ εντ).

Τώρα το έκαναν σε ένα από τα μπλογκς της Λουκίας Ρικάκη. Αντιγράφω από το in.gr:

Αντιδράσεις έχουν προκαλέσει τα κριτήρια με τα οποία κρίνεται ως «απρεπές» το blog που έχει δημιουργήσει η σκηνοθέτις Λουκία Ρικάκη.

Όποιος επιχειρήσει να μπει στο ιστολόγιο youmymirror.blogspot.com, διαβάζει ένα κείμενο-προειδοποίηση της Google, το οποίο αναφέρει: «Προειδοποίηση περιεχομένου: Ορισμένοι αναγνώστες αυτού του ιστολογίου επικοινώνησαν με την Google, επειδή θεωρούν ότι το περιεχόμενό του είναι απρεπές. Γενικά, η Google ούτε αναθεωρεί ούτε επιδοκιμάζει το περιεχόμενο αυτού ή οποιουδήποτε ιστολογίου».

Εν συνεχεία, οι χρήστες του Διαδικτύου έχουν δύο επιλογές: είτε να επιλέξουν την εντολή «Κατανοώ και επιθυμώ να συνεχίσω» είτε την εντολή «Δεν επιθυμώ να συνεχίσω».

Σύμφωνα με τα Νέα, το θέμα άρχισε μετά την απόφαση ορισμένων επισκεπτών του Διαδικτύου -κακόβουλα ή για πλάκα, όπως λέει η σκηνοθέτις- να «λογοκρίνουν» το blog, διαφωνώντας με το περιεχόμενό του.

«Αφού γίνεται η συλλογή των flag (εργαλείο που δίνει τη δυνατότητα στους επισκέπτες να αντιδρούν στο περιεχόμενο ενός blog), εν συνεχεία αποφασίζεται η απαιτούμενη ενέργεια. Πιστεύουμε στην ελευθερία της έκφρασης ακόμα και όταν ένα blog περιέχει αύθαδες περιεχόμενο ή μη δημοφιλείς θέσεις. Συνειδητοποιούμε πως αυτό μπορεί να είναι απογοητευτικό και λυπούμαστε για την ενόχληση που προκαλεί» δήλωσε εκπρόσωπος της Google.

«Δεν έχω καμία αντίρρηση με την πρακτική της Google να διατηρεί ένα φίλτρο μέσα από το οποίο θα διακρίνει ποια blog περιέχουν άσεμνο περιεχόμενο. Η διαφωνία μου έγκειται στο γεγονός ότι δεν γνωρίζω πόσοι έκριναν το περιεχόμενο ως απρεπές, όπως επίσης και ότι δεν υπήρξε καμία ενημέρωση για τη συγκεκριμένη κίνηση εκ μέρους της εταιρείας» σχολιάζει η σκηνοθέτις.

Ανάμεσα στις ιστορίες που αναρτήθηκαν, υπάρχει και μία η οποία συνοδεύεται από ένα βίντεο στο οποίο φαίνονται οι γλουτοί μιας γυναίκας, όπως επίσης και η ψηφιακή αναπαράσταση ενός ανήλικου ντυμένου κοριτσιού. Αυτές οι εικόνες πιθανότατα προκάλεσαν τις αντιδράσεις κάποιων επισκεπτών.

Πάντα πίστευα ότι η λέξη "επισκέπτομαι" εμπεριέχει στη ρίζα της τη λέξη "σκέπτομαι". Ως εκ τούτου, τους συγκεκριμένους άτομους δεν θα τους ονόμαζα -ακριβώς- "επισκέπτες". Θα τους ονόμαζα (ξερωγώ) "μουσαφίρηδες" (πράγμα επίσης προβληματικό, εφόσον η λέξη "μουσαφίρης" μου θυμίζει συνειρμικά τη λέξη "μούσα". Τέλοσπάντων...)
Αλλά σε κάθε περίπτωση, είναι κακό πράμα η ύπαρξη τέτοιων επισκεπτών-μουσαφιραίων, γιατί υποδηλώνει και υπογραμμίζει το (γνωστό) γεγονός ότι ανάμεσά μας κυκλοφορούν κινούμενες όρθιες μάζες στόκων, έχοντες μία από τας εξής δύο μορφάς: Είτε του καλοκάγαθου βλακός που παίζει με το ψαλίδι, είτε του κακανάγαθου βλακός - σχιζοφρενούς λογοκριτού με το ψαλίδι.

Φανταζομαι ότι ήδη κοιμούνται ήσυχοι τώρα που κατήγγειλαν ακόμη μία απρέπεια!! με αυτον το τόσο 'ευπρεπή' τρόπο..Και η ομορφιά στη ζωη τους που κατοικεί άραγε?? την προσπερνούν φαντάζομαι γρήγορα μην τους κάψει το βλεμμα..Τόση ομορφια γυρω μας ειναι απρέπεια δεν κάνει να την κοιτάζουμε... γιατί μετά θα πρέπει ανάλογα να αλλάξουμε τη ζωη μας..μάλλον θλιβερός είναι ο ύπνος τους,παρόλα αυτα τους ευχόμεθα όνειρα γλυκά..

όπως το θέτει η ίδια η Λουκία Ρικάκη στο εν λόγω μπλογκ της.

ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ ΗΛΙΕ ΝΟΗΤΕ...

Κάνοντας μια ευλογκότσαρκα στα ευλόγια που σπανίως επισκέπτομαι, αλίευσα δύο συλλεκτικά δικαστικά διαμαντάκια από το ευλόγιον του Γιάννη του Σουηδού.

Το πρώτο διαμαντάκιον αφορά μια σοφή και πλήρη δικαίου, απόφαση του Μονομελούς πρωτοδικείου Ναυπλίου στις 1/7/2008 (πριν ένα τρίμηνο, δηλαδή), με την οποία απορρίφθηκε η αίτηση αγροτοκτηνοτρόφων της Αργολίδας για την ίδρυση σωματείου.
Η ίδρυση του εν λόγω σωματείου («Αγροτοκτηνοτροφικός Σύλλογος Αργολίδας») ορθώς εκρίθη αντισυνταγματική (είπαμε: δεν θα το κάνουμε αμέρικαν μπαρ σ' αυτό τον τόπο), με σοφά και διαυγή επιχειρήματα, του τύπου:

"...η διάταξη του καταστατικού, με την οποία σκοπείται "η ταξική συνειδητοποίηση του αγρότη" αντίκειται ευθέως προς τη δημόσια τάξη, δεδομένου ότι πουθενά στην ελληνική νομοθεσία δεν επιχειρείται διάκριση του Ελληνικού λαού σε κοινωνικές τάξεις..."

Σοφόν! Σοφότατον το σκεπτικόν!
Για λεπτομερή περιγραφή αυτής της θεόπνευστης δικαστικής αποφάσεως, κλικ στο σχετικό άρθρο του Ριζοσπάστη.

Ε, είδαν οι Δανοί δικαστές τη θεόπνευστη αυτή απόφαση, και σου λέει "Εμείς τι κάνουμε εδώ στη Δανία? Μπρίκια κολλάμε"?
Αποφάσισαν λοιπόν (στα πλαίσια της ευγενούς δικαστικής άμιλλας) να χώσουν έξι μήνες φυλακή σε δύο μέλη της (υπόπτου) οργανώσεως "Fighters and Lovers". Τα δύο αυτά μέλη της προαναφερθείσης σκοτεινής οργανώσεως, υπέπεσαν στο σοβαρότατο αδίκημα του να τυπώσουν μπλουζάκια που υποστήριζαν το "Λαικό Μέτωπο για την απελευθέρωση της Παλαιστίνης-PFLP" και το "FARC", το αντάρτικο στην Κολομβία. Τα χρήματα από τις πωλήσεις τα έστελναν, λέει, για ενίσχυση των οργανώσεων αυτών.
Όμως η Ευρωπαική ένωση έχει χαρακτηρίσει αυτές τις οργανώσεις τρομοκρατικές, και άπαξ και κοτζάμ Ε.Ε. τις έχει χαρακτηρίσει ως τρομοκρατικές, τότε βασιλική διαταγή και τα σκυλιά δεμένα, και τα χέρια των δικαστών λυμένα.
Διότι, τι μπλουζάκια και μάνδολες, εδώ μιλάμε για τρομοκράτες... και όσοι συμπαραστέκονται εις τους τρομοκράτες θα πατάσσονται ανηλεώς!
(Αχ, να'ξευρα σουηδικά, θα έκανα κλικ εδώ... και πόσο πιο ενημερωμένος θα ήμανε...
Ξεύρω όμως λίγα αγγλικούλια, οπότε βρήκα μια παμπάλαια -προ διετίας- άκρη επί του θέματος των δανέζικων τρομοκρατικών μπλουζακίων.
Εβοηθήθην και από αυτό εδώ, βέβαια...).

Και γενικώς με κάτι τέτοια ασχολούμαι τις ελεύθερες ώρες μου, αναλογιζόμενος αν ήντονε κόπανοι αυτοί που κατά καιρούς οραματίζοντο ένα καλύτερο μέλλον...

SICILO E ALTRI FRAMMENTI
(και άλλα weekend κομμάτια κι αποσπάσματα)

Και ναι μεν τυγχάνω καλεσμένος (από κάτι αδέρφια μετανάστες) να παρευρεθώ στο φεστιβάλ του Συνασπισμού (είπαμε, δεν είπαμε? Παρασκευο-Σαββατο-Κύριακο στο Πεδίο του Άρεως) όπου θεωρητικώς θα έχω τη δυνατότητα να απολαύσω οντότητες όπως ο Φοίβος Δεληβοριάς, ο Αργύρης Μπακιρτζής ή η Σωτηρία Λεονάρδου... (δεν αποκλείω και το ενδεχόμενο να προκύψει καμιά καλή συζήτηση... αλλά Συνασπισμός είναι αυτός... δεν του έχω και μεγάλη εμπιστοσύνη, χωρίς να αποκλείω τις εκπλήξεις)...

Όμως το μυαλό μου ήδη πετάει και ίπταται πάνω από το Ηρώδειο, όπου ο φοβερός και τρομερός 75χρονος νεανίας Ένιο Μορικόνε θα με μαγέψει, τη βλέπω εγώ τη δουλειά (28 και 29 του μήνα, ήτοι σχεδόν μεθαύριο) με τις κινηματογραφικές μουσικές του αφενός, αλλά και με το Σείκιλο.
(Αρχικές πληροφορίες περί Σεικίλου, ω! αναγνώστα, θα βρεις εδώ).

Όμως, μιας και παραπάνω ανέφερα τα αδέρφια μου τους μετανάστες, οφείλω να αναφερθώ και στο www.epanellinismos.com, κάποιοι θαμώνες του οποίου, πρόσφατα, με έχουν στολίσει με όχι και τόσο εύηχα επίθετα (πράγμα που δεν με απασχολεί -απόψεις είναι αυτές), ωστόσο τους ανθρώπους που το έστησαν τους είχα για πιο όμορφους και πιο ευγενείς και πιο δικά μας παιδιά απ' όσο αποδεικνύονται στο συγκεκριμένο κειμενάκιον περί "λαθρομεταναστών".

Είπαμε, το μυαλό μου ίπταται πάνω από το Ηρώδειο, έχει και συννεφιά, και υπό μία έννοια έπεσα από τα σύννεφα διαβάζοντας το συγκεκριμένο μνημειώδες κειμενάκιον, που καταλήγει με την φοβερή και τρομερή κατακλείδα: "Αν θέλεις να βοηθήσεις στους λαθρομετανάστες να ξέρεις ότι τροφοδοτείς τους αυριανούς δολοφόνους του παιδιού σου".

Δύσκολο άθλημα στις μέρες μας ο σκεπτικισμός... Καμιά φορά ξεπέφτει στην απλοϊκότητα... Και δεν υπάρχει χειρότερο πράμα από τον απλοϊκό σκεπτικισμό...

Αλλά εντάξει, δε θα πεθάνουμε κιόλας...

ΣΤΙΣ ΑΜΜΟΥΔΙΕΣ ΤΟΥ ΟΝΕΙΡΟΥ...

Μεταφερόμεθα νοητά στην αρχαία Αίγυπτο.
Δημοτικό σχολείο, μάθημα ιερογλυφικής ορθογραφίας.
Η δασκάλα υπαγορεύει και τα παιδάκια γράφουν ιερογλυφικά:
"Ο ένδοξος Φαραώ μας, Ραμσής Β’, γιός του Ώρου και της Ίσιδος, Θεός επί γης, το ίδιο δυνατός με τον Όσιρι, παντοδύναμος, πανέμορφος, αρρενωπότατος σαν τον..."
Από τα πίσω θρανία, ένας κουμπούρας μαθητής σηκώνει το χέρι του και ρωτάει:
"Κυρία, η λέξη "αρρενωπότατος" με πόσα αρχίδια γράφεται?"

Χτες έτυχε να ξανα-επισκεφτώ μια από τις πολλές ιστοσελίδες που εμπεριέχουν και αναλύουν "Το μυστήριο του ελληνικού αλφαβήτου".

Πάντα πίστευα ότι το ελληνικό αλφάβητο είναι ένα μυστήριο, υπό την έννοια ότι μπορούμε να το χρησιμοποιήσουμε για να γράψουμε μυστήρια πράματα. Μυστήρια πράματα, όπως αυτό εδώ.

Για κάποιους ανεξερεύνητους και αδιευκρίνιστους λόγους, κάθε φορά που αναφέρεται από κάποιον το συγκεκριμένο "μυστήριο του ελληνικού αλφαβήτου", έρχεται συνειρμικώς στη μνήμη μου το ανεκδοτάκιον με τα πιτσιρίκια που μαθαίνουν να γράφουν ιερογλυφικά.
Περίεργον πράμα οι συνειρμοί...

ΠΟΠ ΘΕΟΛΟΓΙΚΕΣ ΑΝΑΖΗΤΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΔΙΑΜΑΧΕΣ

Μεσούντος του 1995 η Joan Osborne (αξιόλογος και αξιέραστος νεανις) εθεώρησε σκόπιμο να κυκλοφορήσει ένα άλμπουμ με τον τίτλο Relish. Στο εν λόγω άλμπουμ επεριλαμβάνετο μια ζόρικη μπαλαντίτσα, που άπτετο θεολογικών ζητημάτων. Έθετε το κεφαλαιώδες ερώτημα "What if God was one of us?" και ορισμένοι ακροαταί της μπαλαντίτσας άρχισαν να ψάχνονται σχετικά με το τι στάση θα όφειλαν να κρατήσουν "if God was one of us".
(Οι στίχοι του άσματος μπορούν να αναγνωσθούν εδώ. Μεταξύ άλλων, θέτουν θεμελιώδη ερωτήματα της μορφής:

If God had a name, what would it be?
And would you call it to his face
If you were faced with him in all his glory?
What would you ask if you had just one question?

And yeah yeah God is great
yeah yeah God is good
yeah yeah yeah yeah yeah

What if God was one of us
Just a slob like one of us
Just a stranger on the bus
Trying to make his way home

If God had a face what would it look like?
And would you want to see
If seeing meant that you would have to believe
In things like heaven and in Jesus and the saints and all the prophets?).

Όμως, στην πορεία της ανθρώπινης ιστορίας, είναι εξακριβωμένο το εξής γεγονός: Ενός θεολογικού ερωτήματος, μύρια ανάλογα θεολογικά ερωτήματα έπονται.

Στη συγκεκριμένη περίπτωση, ένας άνθρωπος με ψυχή και με βαθιά θεολογικά ενδιαφέροντα, (ο θρυλικός Bob Rivers) έθεσε εκ του ραδιοφωνικού άμβωνος το μέγα θεολογικό ερώτημα:
"What If God Smoked Cannabis?" θέτοντας όλους εμάς τους κοινούς θνητούς σε νέες θεολογικές αναζητήσεις, σε νέους θεολογικούς προβληματισμούς...
Διότι τα ερωτήματα που θέτει, όντας εξίσου ριζοσπαστικά με τα ερωτήματα του τραγουδιού της Joan Osborne, μας θέτουν όλους προ των ευθυνών μας, ενόψει της αιωνίου ζωής!
Ενδεικτικώς, ερωτά:

If God had long hair and a goatee,
And if his eyes looked pretty glazed...
If He looked spaced out would you buy his story?
Would you believe he had an eye infection?

And yeah, yeah, God he looks baked
And yeah, yeah, God He smells good,
And yeah, yeah, yeah yeah yeah...

What if God smoked cannabis?
Hit the bung like some of us?
Drove a tie-dyed microbus,
And he subscribed to Rolling Stone?

When God made this place,in the beginning,
Did He plant any seeds?
Or did he put them there for Adam and Eve,
So they'd be hungry for the apple that the snake
Was always offering?

Ενώ παρακάτω, στη συνέχεια του τραγουδιού, μας ερωτά στοχαστικά και χαρμολυπημένα:

What if God smoked cannabis?
Do you suppose he had a buzz
When he made the platypus
When he created earth, our home?
Does He like Pearl Jam or the Stones?
And do you think He rolls His own
Up there in heaven on the throne?
And when the saints go marching home,
Does he just sit and smoke a bone?

Δυστυχώς, όλα αυτά τα ερωτήματα είτε δεν θα απαντηθούν ποτέ, είτε θα απαντηθούν όταν πλέον δεν θα έχει καμιά σημασία...
Αυτή είναι η μοίρα των θεολογικών ερωτημάτων: Να έχουν καθυστερημένες απαντήσεις (ό,τι κι αν σημαίνει η λέξη "καθυστερημένες") ή να μην έχουν καθόλου απαντήσεις...

Εν πάση περιπτώσει, για όποιον θέλει να αισθανθεί λιγάκι αυτοσχέδιος θεολόγος μπαίνοντας στο κλίμα του εν λόγω τραγουδιού, αυτό το λινκ με μια οπτικοακουστική εκδοχή του άσματος, θα βοηθήσει πολύ.

Α, παρά λίγο να το ξέχναγα: Εδώ είναι και το βιντεάκιον από το αρχικό τραγουδάκιον της Joan Osbourne.

GUILTY OR NOT GUILTY???

Αθώος ο Σωκράτης, από Αμερικανικό δικαστήριο,
2.409 χρόνια μετά

Στην μεγάλη αίθουσα παραστάσεων του Σαιξπηρικού Θεάτρου της Ουάσιγκτον συγκεντρώθηκαν στα μέσα του Σεπτέμβρη κάπου οκτακόσιοι διακεκριμένοι Αμερικανοί νομομαθείς, ακαδημαϊκοί και άλλοι εμπειρογνώμονες που επανεξέτασαν τις κατηγορίες σε βάρος του Σωκράτη από την πόλη των Αθηνών το 399 π.Χ.
Η αναπαράσταση της πολύκροτης τούτης δίκης της αρχαιότητας έγινε υπό την αιγίδα του Πρέσβη της Ελλάδας στην Ουάσιγκτον, Αλέξανδρου Μαλλιά. Προήδρευσαν ο Αρεοπαγίτης Samuel Alito (φωτο), μέλος του Ανωτάτου Δικαστηρίου των Ηνωμένων Πολιτειών και οι ανώτατοι Αμερικανοί δικαστικοί Paul Michel, Rosemary Collyer, Brett Kavanaugh και Richard Leon.

Με επιχειρήματα που άντλησαν μέσα από στοιχεία τα οποία περιέχονται στα «Απομνημονεύματα» του Ξενοφώντα και στα έργα του Πλάτωνος «Απολογία», «Κρίτων» και «Φαίδων», οι συνήγοροι της κατηγορούσας αρχής Betty Jo Christian και Pantelis Michalopoulos, από την δικηγορική εταιρεία Steptoe and Johnson, υποστήριξαν πως ο Σωκράτης ήταν εισηγητής «καινών δαιμονίων» και ασκούσε επιβλαβή επίδραση πάνω στους νέους.

Από την άλλη μεριά, οι συνήγοροι υπεράσπισης του Σωκράτη, Abe Krash, της δικηγορικής εταιρείας Arnold and Porter, και Abe Lowel, της δικηγορικής εταιρείας McDermond, Will and Emery, αντέκρουσαν τις κατηγορίες χρησιμοποιώντας επιχειρήματα επίσης βασισμένα στα ίδια κλασσικά ντοκουμέντα και υποστήριξαν ότι ο Σωκράτης καταδικάστηκε άδικα την εποχή που ζούσε.

Τις αγορεύσεις των συνηγόρων κατηγορίας και υπεράσπισης ακολούθησε συζήτηση με το κοινό, την οποία συντόνισε ο καθηγητής Alfonso Gomez-Lobo του Πανεπιστημίου Washington και μετά από την συζήτηση ήρθε η ώρα οι θεατές, που διαδραμάτιζαν ρόλο ενόρκων, να δώσουν την ετυμηγορία τους.

Η συντριπτική πλειοψηφία των 800ων Αμερικανών ενόρκων αποφάνθηκε ότι ο Σωκράτης είναι «Αθώος». Κατά την κρίση τους, ο Σωκράτης είναι μια από τις πιο εξέχουσες μορφές της ελληνικής και της παγκόσμιας φιλοσοφίας που με το θάρρος και την ηρεμία με την οποία αντιμετώπισε την άδικη ποινή του εξελίχτηκε σε θρυλικό ήρωα και μάρτυρα της φιλοσοφίας.

(Τα παραπάνω είναι μερική αναδημοσίευση από το πολύ καλό "taxalia - Τo N.1 BLOG ΤΗΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ". Για περισσότερα, εδώ: http://taxalia.blogspot.com/2008/09/2409.html

Αξιόλογη η πρωτοβουλία για τη δίκη, δε λέω όχι... (Αν και σε κάποιο φόρουμ πήρε το μάτι μου πως η απόφαση καλεί τους τυχόν ζώντες απογόνους του Σωκράτη να ζητήσουν αποζημίωση -δεν ξέρω αν πρόκειται για ράδιο αρβύλα).

Υποθέτω βάσιμα ότι σε καμιά δεκαριά χιλιάδες χρόνια θα γίνει αναψηλάφηση και της δίκης του Σαντάμ Χουσεϊν, ο οποίος ναι μεν ήταν κάθε άλλο παρά φιλόσοφος, υπήρξε όμως εκτελεσθείς, όπως και να το κάνουμε.

ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝΤΑ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑΤΑ

...Ναι, φίλε μου, διότι για μένα, ο έρωτας με όλα του τα φαινόμενα, και όχι ως μία έννοια ανεδαφικώς τυποποιημένη από την ηθική, ο έρωτας λοιπόν εν τη πληρότητί του, ο έρωτας ο αληθινός, ο έρωτας ο βιολογικός και πάσα ωστική φορά ή δύναμις είναι έν και το αυτό - δηλαδή ενέργεια ερωτική και ηδονική του σώματος και της ψυχής, τουτέστιν η πλήρης, ενιαία και αδιαίρετη ουσία, όχι μόνο του ατόμου, αλλά και της καθολικής υπάρξεως του κόσμου. Η ζωή για μένα, Σέργιε, είναι ο Έρως, αλλά ο Έρως πλήρης, με όλα του τα φαινόμενα αλληλένδετα, συνυφασμένα και συγκρατούντα την ολοκληρωτικήν υπόστασιν και μορφήν του. Ενώ εσύ, φίλε μου, βλέπεις με άγχος τα επιμέρους στοιχεία και ζητήματα ενός πλήρους και ακεραίου συνόλου, εν ώ επιτυγχάνομεν ή αποτυγχάνομεν, αναλόγως με τον βαθμόν εις τον οποίον δεχόμεθα ή δεν δεχόμεθα το σύνολον τούτο, και το άγχος σου αυτό, αγαπητέ μου, που δεν διαφέρει καθόλου από τον φόβο της κολάσεως των χριστιανών, σε εμποδίζει, Σέργιε, να δης τον έρωτα στα μάτια, δηλαδή να δης την ζωή εν τη υπερόχω και συμπαγεί, άνευ Καλού ή Κακού ακεραιότητί της, όταν, εν θριάμβω, μέσα από τους έρωτας και μέσα από τας μάχας, εν ηδονή και εν δυνάμει ολοκληρούμεθα...

Μα πείτε μου, δεν είναι ευχάριστη σύμπτωση το να αναζητάς σερφάροντας και να σερφάρεις αναζητώντας διάφορα ποδοσφαιρικά νέα, και άξαφνα να πέφτεις πάνω στον πρώτο τόμο του εξαιρετικού έργου "Μέγας Ανατολικός" του Ανδρέα Εμπειρίκου? Και μάλιστα να τον πετυχαίνεις σε ηλεκτρονική μορφή (καιρός ήταν) και (χαμογελώντας πονηρά κάτω απ' τα μουστάκια σου) να αρχίζεις να αναλογίζεσαι τις γκριμάτσες που θα κάνουν διάφοροι αγάμητοι όταν θα διαβάζουν....

Εν πάση περιπτώσει, μια στάση ένα κλικ εδώ (ήτοι στον πρώτο τόμο του έργου) κρίνω πως είναι κάτι επιβεβλημένο.

ΤΙ ΘΑ ΓΙΝΩ ΟΤΑΝ ΜΕΓΑΛΩΣΩ (μέρος νιοστόν)
(ΤΡΈΜΕ ΠΟΥΤΙΝ!!!)

Πάντοτε ήθελα να έχω ένα διαμερισματάκι με θέα το Μαυσωλείο του Λένιν. Έτσι, να πηγαίνω να επισκέπτομαι συχνάκις τη μουτράκλα του εν λόγω. Ωστόσο, μου εφαίνετο δύσκολον πράγμα, ελλείψει χρημάτων.
Ώσπου η έγκριτος Καθημερινή μου ήνοιξεν τα μάτια:

Αυτοκρατορικά χρυσόβουλλα, πατριαρχικά σιγίλια και οθωμανικά φιρμάνια περιλαμβάνονται στο νομικό οπλοστάσιο μονών του Αγίου Ορους, που διεκδικούν δεκάδες χιλιάδες στρέμματα γης. H πιο φιλόδοξη διεκδίκηση είναι αυτή της Μονής Ιβήρων, η οποία εγείρει απαίτηση για «φιλέτο» της Κόκκινης Πλατείας στη Μόσχα το οποίο οι μοναχοί υποστηρίζουν ότι τους ανήκει ως μετόχι. Λένε, μάλιστα, ότι ο Μπόρις Γέλτσιν τους είχε υποσχεθεί παραχώρηση ενός οικοδομικού τετραγώνου αλλά ο Πούτιν φέρεται ανένδοτος.

Ντροπή σου ρε Βλαδίμηρε με τις κοσμοσφαίρες σου και με τα αντιβαρυτικά τασάκια σου!!! Τι σου ζητάνε οι άνθρωποι? Ένα κομματάκι γης σου ζητάνε...
Δηλαδή έτσι θα μου ξηγηθείς και μένα, όταν σου παρουσιάσω τα σιγίλλια με τα οποία θα μου ανήκει -εξ αδιαιρέτου με τη μονή Ιβήρων- η άλλη μισή Κόκκινη πλατεία?

ΝΕΟ ΤΕΡΑΣΤΙΟ ΑΛΜΑ ΤΗΣ ΕΠΙΣΤΗΜΗΣ!!!
Gay scientists isolate Christian gene!!!

Ναι, είναι γεγονός!!!
Εκεί που όλοι έψαχναν το γονίδιο που κάνει τα παιδιά μας ομοφυλόφιλους... Εκεί που όλοι ελπίζαμε πως θα δούμε θεού πρόσωπο, εκεί που ελπίζαμε πως τα ομοφυλόφιλα παιδιά μας θα θεραπευθούν γονιδιακώς και θα γίνουν καλοί οικογενειάρχαι και καλοί χριστιανοί...

Άξαφνα, κάποιοι διακεκριμένοι γκέϊ επιστήμονες κατάφεραν να εντοπίσουν ακριβώς το αντίθετο: ήτοι να εντοπίσουν το γονίδιο που κάνει τα παιδιά μας να γίνονται χριστιανοί!!!!

Δείτε περισσότερες λεπτομέρειες, κλικάροντας εις το τήδε κείμενον αποκαλυπτικόνε βίδεον.

Τσκ, τσκ, τσκ... Τι σου είναι η επιστήμη.....

ΤΟ ΠΑΙΔΙΟΝ, Η ΠΑΙΔΕΙΑ, ΤΟ ΠΕΔΙΟΝ, ΤΟ ΠΕΔΙΛΟΝ, Η ΤΡΟΧΟΠΕΔΗ, ΤΟ ΨΥΧΟΠΑΙΔΙ κλπ κλπ

Κάποια μέρα, προ μηνών, έτσι όπως ήμανε αραχτός και περίμενα κάποιο λεωφορείο στα ΚΤΕΛ της Αμαλιάδας, το βλέμμα μου ανεπαύθη ιλαρόν και ανάλαφρον, πάνω σε μια μαγική ταμπέλα:
"ΟΡΘΟΠΑΙΔΙΚΑ ΕΙΔΗ".
Πλήρης ιλαρότητος και χαβαλέ, άρχισσα να αναπτύσσω μίαν καινοφανή θεωρίαν εις τους συνταξιδιώτας μου, εξυμνών την νέαν αυτήν επιστήμην:
Την ΟΡΘΟΠΑΙΔΙΚΗΝ!
Άρχισα να εξηγώ εις τους συνταξιδιώτας μου, ότι η ορθοπαιδική αποτελεί τομήν εις την παιδαγωγικήν επιστήμην, ότι η ΟΡΘΟΠΑΙΔΙΚΗ αποτελεί μίαν νέαν εκπαιδευτικήν μέθοδον, ήτις τυγχάνει εξέλιξις μιας παλαιοτέρας, ευρύτατα διαδεδομένης εκπαιδευτικής μεθόδου:

Παλιά, όταν ήμανε πιτσιρής μαθητάκος του δημοτικού, ο διασκαλάκος υπέβαλλε τους απειθάρχους μαθητάς εις την εξής βάσανον:
"Για τιμωρία, σήκω και στάσου όρθιος δίπλα στον πίνακα!".
Και ο μαθητάκος ο απείθαρχος, εσηκώνετο και εστέκετο όρθιος, συνήθως κάνοντας γκριμάτσες και χλευαστικάς κινήσεις πίσω από την πλάτην του δασκαλάκου.
Τι εποχές... Πλάκα είχε. Ορθοπαιδική και ορθοπαιδευτική πλάκα.

Εκείνη τη μέρα λοιπόν, εν Αμαλιάδι, ήρχισα εξηγών ότι η "ορθοπαιδική" αποτελεί την σύγχρονον εξέλιξιν εκείνης της μεθόδου.

Από τότε και μετά, άρχισα να βλέπω συνεχώς μπροστά μου ορθοπαιδικούς.
Μέχρι τότε, είχα συνηθίσει να βλέπω ορθοπεδικούς. Με έψιλον.

Ορθοπαιδικούς (με άλφα-ιώτα), δεν είχα ξανα-ματα-συναντήσει, ή δεν είχα προσέξει την ύπαρξίν των. Τώρα όμως που μου είχε μπει η ιδέα, διαπίστωνα έντρομος ότι οι ορθοπαιδικοί είναι παντού!
Κάθε γωνιά και προπατζήδικο, κάθε οδός και ορθοπαιδικός!

Μιλάμε, χιλιάδες ορθοπαιδικοί.
Είμεθα κυκλωμένοι από ορθοπαιδικούς, ενώ οι λιγοστοί εναπομείναντες ορθοπεδικοί αμύνονται σθεναρά, υπερασπιζόμενοι το έψιλον της ορθοπεδικής.
Πρόκειται για σημαντική μάχη...

Ευελπιστούσα ότι τελικώς οι ορθοπεδικοί θα νικήσουν τους ορθοπαιδικούς.
Πλην -φεύ!- δεν υπάρχει τέτοια ελπίς!
Ψάχνοντας, εδιαπίστωσα ότι η "Άσπρη Λέξη" έχει ασχοληθεί με το ζήτημα και το ιστορικό του ζητήματος. Για όσους βαριούνται να κάνουν κλικ στην Άσπρη Λέξη, παραθέτω εδώ το ρεζουμέ της ιστορίας:

Από το έτος 1995 και μετά ενέσκηψε μια ανεξήγητη μόδα γραφής της Ορθοπεδικής με «αι» (Ορθοπαιδική) προς μίμησιν με το «ae» των Βρεττανών Αγγλοσαξώνων (Orthopaedics). Πρωτεργάτες αυτής της υποκίνησης της «αλλαγής» ήταν μάλλον κάποιοι καθηγητές Ορθοπεδικής που αποφάσισαν να ενασχοληθούν προφανώς και με γλωσσολογικά θέματα θέτοντας την υπόθεση στην ΕΕΧΟΤ προς επίλυση. Η ΕΕΧΟΤ διά του τότε Προέδρου της απευθύνθηκε σε 3 Καθηγητές γλωσσολογίας (Μπαμπινιώτης, Χρηστίδης και Πετρούνιας) οι οποίοι γνωμοδότησαν επιστημονικώς (διαθέτω τα κείμενα των 3 γνωμοδοτήσεων σε αρχείο Word). Tελικά μετά από πολλές αναβολές και καθυστερήσεις η ΕΕΧΟΤ έθεσε το θέμα σε ψηφοφορία Γενικής Συνέλευσης, όπου με ... πλειοψηφία «αποφασίσθηκε» η «Ορθοπεδική» να γράφεται πλέον ως «Ορθοπαιδική».

Έτυχε να απουσιάζω από αυτή τη Γενική Συνέλευση της ΕΕΧΟΤ, αλλά πληροφορήθηκα ότι ως συνήθως παρευρίσκονταν 50-100 άτομα από το σύνολο των 1500 περίπου Ελλήνων Ορθοπεδικών (τότε). Ετσι έχουμε πλέον την παγκόσμια πρωτοτυπία για το βιβλίο ρεκόρ Γκίνες, να τεκμηριώνεται η ορθογραφία μιάς λέξης ενδεικτικής επαγγέλματος και επιστήμης, με δημοκρατικές διαδικασίες!!! Τι άλλο θα δούμε πλέον σ’ αυτή τη χώρα!

Είμαι εκστατικός και εκστασιασμένος!
Με φτιάχνουν κάτι τέτοια!
Θέλω να χορέψω έναν καρσιλαμά!

ΤΟ ΞΟΡΚΙ ΓΙΑ ΤΙΣ ΑΡΡΩΣΤΕΙΕΣ

Εις το χωριό αυτό, το αίμα σου, όσον παραιώνιον και αν τύχει να είναι, πιστεύει και αυτό ότι ανήκει εις νέας και νεανικάς φλέβας και κυκλοφορεί ζωηρότερον. Ευθυμείς. Δεν την βαριέσαι, ούτε σε βαριέται η ζωή. Και αρχίζεις την συνδιάλεξιν με την γριά κουμπάρα (η νέα σου ετοιμάζει την αθάνατην άσπρην χωρικήν φρικασάδα διά το μεσημέρι).

-Μ' αφήνεις κουμπάρα, σε μιαν άκρη της αυλής ν' ανάψω αυτήν την αφάνα?
-Και δεν την ανάβεις? Θα ψήσεις τίποτις? Δεν είναι ανάγκη...
-Καλέ όχι δα! Έτσι για να ιδώ τη φλόγα της που θα πάει χιλιόγλωσση τον ανήφορο, σα Βενέτικο χρυσάφι.
-Μπά!

Και το ελαφρόν μειδίαμα που προσπαθεί να μετριάσει την έκφρασιν της ματιάς της, με αναγκάζει να υποστηρίξω το άτομόν μου, γενικεύων το πράγμα:

-Έτσι είμαστε, κυρά κουμπάρα, εμείς οι καλαμαράδες: ζεβζέκηδες. Μα να σου πω και τ' άλλο? Ο φιλάργυρος -ο τσιγκούνης να πούμε- που καμαρώνει τα φλουριά της κάσας του, χωρίς να βάζει χερικό απάνω τους, τι άλλο κάνει? Αυτός μάλιστα καμιά φορά ψοφάει της πείνας...
-Τι κάνεις εκεί? Με χαρτί πολεμάς ν' ανάψεις την αφάνα? Δεν παίρνεις ένα αναμμένο κλαρί? Βασιλική! Φέρε του κουμπάρου...
-Όχι, δεν είναι ανάγκη... Θέλω με τα σπίρτα μου και με το κομμάτι αυτό της εφημερίδας ν' ανάψω τη φωτιά.

Και διά να εξουδετερώσω κάπως το δεύτερον μειδίαμά της, το οποίον εχάθη σε μιαν έκρηξιν καγχασμού:

-Αυτό το κομμάτι της εφημερίδας, κυρά κουμπάρα μου που λες, μιλάει για ένα σωρό αρρώστειες της Αθήνας, και θέλω να το κάψω, περνώντας το από τις τρείς φλόγες...
-Αααα! Τώρα κατάλαβα τι κάνεις. Ξόρκι! Τό'κανε και η μακαρίτισσα η μάνα μου αυτό. Έκαιγε τη ρετσέτα του γιατρού! Καλά κάνεις... Καλά κάνεις...
-Άκου να στις διαβάσω τις αρρώστειες πριν να τις κάψω: Μονή Βατοπεδίου, Βιστονίδα, Καχριμάκης, Βουλγαράκης, ανεργία, μίζες, Τσουκάτος, Ζίμενς, ντοπαρίσματα, Τσίπρας, ακρίβεια, Αμπχαζία, Οσετία, πείραμα του CERN...
-Μπα, μπα! Ξορκισμένες να'ναι!!! Κάφ'τες κουμπάρε μου, κάφ'τες γρήγορα! Καλά τους κάνεις! κάφ'τες!

(πρόκειται για ένα κείμενο του Δ. Γρ. Καμπούρογλου, από τον "Αναδρομάρη της Αττικής". Όπως είναι οφθαλμοφανές, μερικές σειρές προς το τέλος του κειμένου υπέστησαν τη βέβηλη παρέμβασή μου. Α, ναι, και καλό χειμώνα να'χουμε).