Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ ΕΝ ΕΛΛΑΔΙ
(μα καλά, κράτος δεν υπάρχει?)

Όπως είναι γνωστό, οι αρχαίοι ημών πρόγονοι ήταν σοφοί άνθρωποι.
Έφτιαχναν και πρωτότυπες λέξεις.
Μια από αυτές, ήταν η λέξη "Κράτος".

Όπως είναι γνωστό, οι αρχαίοι ημών πρόγονοι ζούσαν οργανωμένοι σε πόλεις.
Σήμερα βέβαια, εμείς λέμε πως ζούσαν οργανωμένοι σε πόλεις-κράτη, αλλά πιθανολογώ πως αν μας άκουγαν να λέμε κάτι τέτοιο, θα μας μούτζωναν οι αρχαίοι ημών πρόγονοι.
Διότι, το πιθανότερο είναι ότι ούτε καν γούσταραν να ακούν τη λέξη "κράτος". Με το όνομα "Κράτος", ονομάτιζαν μια σχεδόν αποτρόπαιη θεότητα, την οποία πιθανότατα πολύ θα γούσταραν να ξορκίσουν και να διώξουν από τις ζωές τους.

Με αυτό το σκεπτικό κάθησαν και σκάρωσαν την εξής γενεαλογία για το Κράτος:

Έφταξαν μια κόρη του Ωκεανού, η οποία λεγόταν "Στυξ" (ή Στύγα, αν θέλετε). Το όνομά της προέρχεται από το ρήμα "στυγέω" που σημαίνει: μισώ, απεχθάνομαι. Από εκεί προέρχεται και το επίθετο "στυγερός" (που το χρησιμοποιούμε και σήμερα: ο στυγερός φονιάς, ο στυγερός μπάτσος, κλπ).

Και, επειδή οι αρχαίοι ημών πρόγονοι όταν έλεγαν "Ωκεανός" εννοούσαν κάτι σαν ένα μεγάλο ποτάμι, να πούμε, υπέθεσαν ότι η κόρη του Ωκεανού, η Στυξ, δεν θα μπορούσε παρά να είναι κι αυτή ένα ποτάμι.

Αλλά όχι σαν τα άλλα ποτάμια: Τη Στύγα την τοποθέτησαν στην Κάτω Κόσμο, μαζί με κάτι ποταμάκια που κι αυτά είχαν αντίστοιχου φορτίου ονόματα:
"Αχέρων" από το "άχος", που σημαίνει "θλίψη".
"Κωκυτός" από το ρήμα "κωκύω" που σημαίνει "θρηνώ"
"Πυριφλεγέθων" (από το πυρ + φλεγέθω, δηλαδή αυτός που έχει πύρινες φλόγες).
Και βέβαια, κάπου δίπλα έρρεαν και τα νερά της Στυγός.

Αυτή τη Στύγα, λοιπόν, την έβαλαν να παντρεύεται έναν Τιτάνα, που λεγόταν Πάλλαντας. Από την ένωσή τους, απέκτησαν τέσσερα μυστήρια παιδάκια: Το Κράτος, τη Βία, το Ζήλο και τη Νίκη.

Τα δύο από αυτά τα παιδάκια, τα βρίσκουμε πολύ συχνά να συνεργάζονται:
Ας πούμε, στον "Προμηθέα Δεσμώτη", τη βρώμικη δουλειά του δεσίματος του Προμηθέα, την κάνουν από κοινού το Κράτος και η Βία.
Την είχαν ψυλιαστεί οι αρχαίοι ημών πρόγονοι: Όπου υπάρχει το κράτος, κάπου εκεί δίπλα υπάρχει και η βία. Ήτοι, τα δύο από τα παιδία της Στυγός (που είπαμε ότι το όνομά της σημαίνει "μίσος και απέχθεια").

Κατόπιν των ανωτέρω, ως γνήσιος απόγονος σοφών προγόνων, εθνικά σκεπτόμενος, πιστεύω πως είναι εξόχως λογικό κάποιος να απεχθάνεται τα δύο αυτά τέκνα της απέχθειας-Στυγός: Το Κράτος και τη Βία.

Όμως, το ζήτημα δεν είναι τόσο απλό!
Σύμφωνα με άλλες απόψεις, άλλων προγόνων μου, το Κράτος ήταν μπάσταρδο τέκνο της Στυγός με τον Δία.
Η συγκεκριμένη φράξια των προγόνων μου, μας αφήνει να υποθέσουμε ότι ο τιτάνας Πάλλαντας είχε άξιους και όμορφους απογόνους: Την Ηώ-Αυγή, και βέβαια τη Βία, τον Ζήλο και την Νίκη.
Εμμέσως, η άποψη αυτή μας ωθεί να υποθέσουμε ότι υπήρχε κάποια κοντρίτσα για κληρονομικά ζητήματα, ανάμεσα στα γνήσια παιδιά του Πάλλαντα και της Στυγός από τη μιά, και στο μούλικο παιδί: Το Κράτος.

Ενδεχομένως λοιπόν, αυτά που ζούμε τις τελευταίες μέρες, δεν είναι παρά ακόμα μια υλική φανέρωση αυτής της κοντρίτσας. Ήτοι, η Ηώ, (που για μερικούς εθεωρείτο αδερφή του Ήλιου), ο Ζήλος, η Νίκη και η Βία, συγκρούονται με το μπάσταρδο Κράτος.

Όποια από τις δύο μυθολογικές εκδοχές κι αν υιοθετήσουμε, βλέπουμε πως για τους αρχαίους, το Κράτος και η Βία είχαν άμεση συσχέτιση: Είτε ως συνεργάτες και σύμμαχοι, είτε ως εχθροί, όπου υπάρχει Κράτος υπάρχει και Βία.

Ίσως -ίσως λέω- αν καταργηθεί το κράτος, ίσως τότε να μην υπάρχει και βία.
Ίσως αυτό να εννοούσε και το άτομο που έγραψε -με μεγάλα, ωραία γράμματα- στην πλατεία Συντάγματος:
ΑΛΕΞΗ, ΜΗ ΦΟΒΑΣΑΙ! ΕΙΜΑΣΤΕ ΜΑΖΙ ΣΟΥ!
ΑΥΤΟ ΤΟ ΚΩΛΟΚΡΑΤΟΣ ΘΑ ΠΕΣΕΙ ΠΡΟΣ ΤΙΜΗΝ ΣΟΥ!