ΓΙΝΕ ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΙΚΟΣ:
ΜΑΘΕ ΝΑ ΣΥΝΔΕΕΙΣ ΤΑ ΑΣΥΝΔΕΤΑ

Το εν λόγω μεγαλειώδες ρητόν, γεγραμμένον επί τοίχου τινος της Καισαριανής, πάντα μου ήρεσκεν. Εν προκειμένω, θα χρησιμοποιήσωμεν την λογική του ρητού, ίνα παντρέψωμεν τον αρχαίο ιστορικό Θουκυδίδη, με επεικειμένην εορταστικήν ραστώνη, που προβλέπεται να αφήσει ανυπεράσπιστα μερικά από τα πιο καλά παιδία του σήμερα.
(Στο χέρι μας είναι να γίνει αλλιώς).

(Θουκυδίδης, Ιστοριών Δ', )LXXX και εφεξής

Γιατί την ώρα που οι Αθηναίοι χτυπούσαν την Πελοπόννησο κι ιδιαίτερα τη λακωνική γη, οι Σπαρτιάτες ελπίζανε πως το καλύτερο μέσο να τους απομακρύνουν θα ήταν, αν ανταπέδιδαν σε κείνους τα χτυπήματα στέλνοντας στρατό στους συμμάχους της Αθήνας που, άλλωστε, ήταν πρόθυμοι να τον συντηρούν και τον ζητούσαν για να τους βοηθήσει ν' αποστατήσουν.
Ταυτόχρονα ήθελαν, με κάποια πιστευτή δικαιολογία, να στείλουν μακριά κάμποσους είλωτες, από φόβο μήπως, με την ευκαιρία που έδινε τη στιγμή εκείνη η κατοχή της Πύλου από τους Αθηναίους, επαναστατήσουν.
Γιατί και το ακόλουθο έκαμαν κάποτε, επειδή πάντα φοβούνταν την ορμή τους και το μεγάλο αριθμό τους (μόνιμη, άλλωστε, φροντίδα των Λακεδαιμονίων ήταν να φυλάγονται πάρα πολύ από τους είλωτες).
Προκήρυξαν πως, όσοι απ' αυτούς είχαν την αξίωση ότι πρόσφεραν μεγάλες υπηρεσίες στους Λακεδαιμονίους με την ανδρεία τους στους πολέμους, έπρεπε να παρουσιαστούν για να κριθούν και να απελευθερωθούν.
Στην πραγματικότητα ήθελαν να τους δοκιμάσουν, γιατί πίστευαν πώς όσοι, από γενναίο φρόνημα, θα είχαν την απαίτηση ν' απελευθερωθούν πρώτοι, αυτοί προπάντων θα ξεσηκώνονταν και για να τους επιτεθούν.
Ξεδιάλεξαν δυο περίπου χιλιάδες, οι οποίοι, νομίζοντας πως έχουν πια ελευθερωθεί, φόρεσαν στεφάνια και γυρόφερναν τα ιερά οι Σπαρτιάτες όμως, λίγο αργότερα, τους εξαφάνισαν και κανείς δεν έμαθε ποτέ πως εξόντωσαν τον καθένα.

Μιλ μερσί στο μπλογκ Αφαία, που το πρωτοδημοσίεψε.

Επίσης, σωστόν και χρήσιμον είναι να παραθέσω και το αρκετάάάά χρηστικόν κείμενον του συντρόφου προέδρου Κρείτωνος Κουσουράτου, που αν και είναι κείμενον κάποιων ημερών, διατηρεί τη φρεσκάδα του.