ΠΙΣΩ ΚΟΥΦΑΛΕΣ!!!

Ορέ τι'ναι τούτοι?
Μιλάμε, εκεί που εκαθόμην και έπινα τη μπύρα μου εν τω γνωστώ καφενείω της πλατείας, άξαφνα κάτι μαλάκες έκαμναν ξερωγώ μπομπιστική επίθεση εις το στέκι μεταναστών.
Εντάξει, κάτι τζάμια σπάσανε, μια ζαρντινιέρα κατεστράφη, ένα δεντράκι έπαθε ψυχικόν αλαλούμ, και άμα τη δει στραβά το δεντράκιον, θα τους πάρει και θα τους σηκώσει τους δράστες, διότι τα δεντράκια ουκ αστειεύονται!

Αλλά το μπούμ ήτο ηχηρότατον, και γενικά μου χάλασε την αίσθηση της μπύρας.

Ως εκ τούτου, το ζήτημα είναι πλέον προσωπικό:
Ή η μπύρα μου ή οι άθλιοι βομβισταί!
Προς τους οποίους απευθύνω την εξής προειδοποίηση:
"Μακριά από τα Εξάρχεια κουφάλες, και μακριά από τις εν Εξαρχείοις ζαρντινιέρες και τα εν Εξαρχείοις δεντράκια! Και βέβαια, μακριά από τα στέκια μας, κουφάλες!"

Αυτά. Συγχύστηκα που μου χαλάσανε την μπύρειον αίσθησιν και απόλαυσιν.
Και από τη μύτη να με πιάσει κανείς, θα εκραγώ!

Τώρα αν ήντονε ξερωγώ φασίστες ή όχι οι δράσται, αυτό θα φανεί.
Η μπύρα μου πάντως, ήτο Άμστελ... Κλαψ!

ΕΚΕΙ ΣΤΟΝ ΑΓΧΕΣΜΟ

(...) Φτάνοντας εκεί αφήσαμε το αμάξι και περπατήσαμε περίπου 500 μέτρα μέχρι να το βρούμε.

Η κατάβαση ήθελε αρκετή προσοχή γιατί είχε κάποια σημεία επικίνδυνα και γλιστερά.
Το θέαμα όμως που αντικρίσαμε μας αποζημίωσε....Μπροστά μας υπήρχε ένα ζωντανό σπηλαίο σε πλήρη λειτουργία! Σταλακτίτες ,σταλαγμίτες, διάφοροι σχηματισμοί έδιναν μορφή σε κάθε πέτρα παίζοντας με τα χρώματα αλλά και με τις σκέψεις μας (...)

Απόσπασμα από ένα όμορφο δημοσίευμα σχετικό με τη σπηλιά στα Τουρκοβούνια. Στο σφόδρα ενδιαφέρον μπλογκ της ομάδας Παυσανίας.

Θα το παρακολουθώ το εν λόγω μπλογκ. Λόγω του ότι μ' ενδιαφέρουν τα ενδιαφέροντά του (χώρια που μου ξυπνάνε αναμνήσεις).

RADIO REVOLT

Μυστήρια πράματα...
Μόλις πριν από λίγο πέρασα από ένα πράμα σαν φωτεινό μπαρ, που λεγόταν "Revolt". Θα έπρεπε να το έχω ξαναδεί, αλλά δεν το είχα ξαναδεί. Είπα να το επισκεφτώ αύριο.
Και μόλις μπήκα σπίτι, με ειδοποίησαν πως εν Σαλονίκη άνοιξε (δοκιμαστικές εκπομπές) το Radio-Revolt, διαδικτυακό ραδιόφωνο.
Τι στην ευχή, γέμισε ο κόσμος revolt?

Τεσπα, από το λίγο που άκουσα, το συνιστώ το Radio-Revolt. Μάλλον μόνο μουσική βάζει προς το παρόν, αλλά τι μουσική, ε?

RADIO REVOLT, λοιπόν. Ασυζητητί ή μετά συζητήσεως.

ΟΛΟΙ ΟΙ PRKLS ΤΟΥ ΝΤΟΥΝΙΑ...

Ας περιαυτολογήσω λίγο.

Τελικά δεν είμαστε μόνοι στο σύμπαν.
Τελικά, το σύμπαν δεν περιέχει μοναδικότητες.
Ας πούμε, δεν περιέχει μόνο έναν prkls.

Τελικά, το να σε λένε prkls είναι καλό σημάδι!!!
Δείχνει πως θα πας μπροστά στη ζωή σου!

Ας πούμε, αυτό εδώ το παληκάρι από τη Φινλανδία (που τα φτωχά φινλανδικά μου λένε πως ονομάζεται κι αυτός Prkls -εκτός κι αν το prkls σημαίνει κάτι κακό φινλανδιστί), ποζερίζοντας-ξεποζερίζοντας, καταφέρνει να δοξάζει το ένδοξο όνομα prkls, φροντίζοντας να μου μοιάσει και να ακολουθήσει τα βήματά μου!

Εύγε του!
Αξιόλογον βίδεον!
hate

ΚΟΛΕΞΙΟΝ 2009:
ΕΝΔΥΜΑΤΟΛΟΓΙΚΑΙ ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΔΙΑ ΤΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΟΝ

Σε πείσμα του ψύχους, σε πείσμα των ημερών και των νυχτών που όλα τα σκιάζει η φοβέρα και τα πλακώνει η σκλαβιά, ας εξετάσουμε μερικά όμορφα t-shirts για το καλοκαίρι:

Πρότασις Α: Μπλουζάκιον φέρον παράστασιν ιπταμένου ελικοπτέρου. Το μπλουζάκιον, λευκόν, εν αντιθέσει προς το σκούρον ελικόπτερον, είναι ένα σκέτον θαύμα κοντράστ!
Πρότασις Β: Μπλουζάκιον πρασίνου χρώματος, με απεικονιζόμενον ελικόπτερον. Κάτωθι του ελικοπτέρου, αναγράφεται η λέξις "HOPE" τουτέστιν "ΕΛΠΙΔΑ". Αμήν.
Πρότασις Γ: Έτερον μπλουζάκιον, καφετούλιον, όπου πάλι αναπαριστάται ελικόπτερον εν πτήσει. Το συνιστώ δια τας σκοτεινάς ώρας της νυκτός.
Πρότασις Δ: Έτερον μπλουζάκιον, με την επιγραφήν "I LOVE HELICOPTERS". To συνιστώ ανεπιφύλακτα! Θα είναι από τα must του καλοκαιριού!
Πρότασις Ε: Το επόμενον μπλουζάκιον, φέρει το μήνυμα: "Got Helicopter?" τουτέστιν μεθερμηνευόμενον "Παίζει κάνα ελικόπτερο?" ή ίσως: "Εσύ φρόντισες να έχεις ελικόπτερο?"
Θα φορεθεί πολύ, στους δύσκολους καιρούς που ζούμε...
Πρότασις ΣΤ: Τέλος, ο κάτωθι εικονιζόμενος νεαρός, ενδυματολογικώς αποτελεί δίδαγμα προς μίμησιν δι' όλους ημάς!
Ελπίζω να σας εβοήθησα εις τας ενδυματολογικάς σας αναζητήσεις...
Διότι βρε αδελφέ, ας το ρίξουμε και λίγο στη μόδα... Ας ξεφύγουμε και λίγο από τα τετριμμένα των δελτίων ειδήσεων...
Ναι, ας ξεφύγουμε από τα τετριμμένα των δελτίων ειδήσεων!
Το να ξεφύγουμε, να αφήσουμε τη φαντασία μας να δραπετεύσει από τα τετριμμένα είναι βασικό, διότι όπως είπε και ο ποιητής παλαιά:

"Δέκα λογιώ οι παληκαριές
οι εννιά να δραπετεύεις
και οι αγάπες δυό λογιώ
στη μια καλογερεύεις..."

Και, εξαπανέκαθεν, οι ποιηταί έχουσι δίκαιον!!!

ΤΑ ΤΕΙΧΗ

Κάποτε, τα παλιά τα χρόνια, σε μια πόλη της μικρασίας, ο τοπικός ηγεμόνας έδειχνε με καμάρι τα λαμπρά και μεγαλειώδη τείχη της πόλεως, σ' έναν εξέχοντα Σπαρτιάτη που ήταν περαστικός από κείνα τα μέρη και φιλοξενούμενός του.
"Γαμάτα δεν είναι? Ε? Έχεις ξαναδεί τόσο μεγαλοπρεπή τείχη"? ρωτούσε ενθουσιασμένος ο τοπικός ηγεμόνας.
Αλλά ο Σπαρτιάτης φιλοξενούμενος, δεν έδειχνε να ψαρώνει με το μεγαλείο των τειχών. Κάποια στιγμή, μετά από μπόλικη σκέψη, ο Σπαρτιάτης απεφάνθη:
"Καλά, μιλάμε έχετε σούπερ-γουάου τείχη!!! Ούτε γυναίκες δεν θα μπορούσαν να φτιάξουν τόσο μεγαλειώδη τείχη!!!"

Ιστορικώς είναι βέβαιο ότι οι Σπαρτιάτες τιμούσαν τη γυναίκα περισσότερο από όσο οι υπόλοιποι γύρω τους. Επομένως, δεν υποτιμούσε τις γυναίκες με όσα είπε ο Σπαρτιάτης της ιστορίας μας. Κάτι άλλο εννοούσε.
Διότι το είχε πιάσει το νόημα του πολέμου ο Σπαρτιάτης: Είχε ψυλλιαστεί ότι η μόνη χρησιμότητα των τειχών, είναι να κάνουν εφευρετικότερους τους υποψήφιους κατακτητές.
Διότι τα τείχη είναι ένα αμυντικό κόλπο, δυνάμενο να παράσχει μια κάποια προσωρινή προστασία στα γυναικόπαιδα, που δεν κατέχουν την τέχνη του πολέμου. Όμως η προστασία αυτή, θα είναι μόνο προσωρινή. Δεν θα είναι αιώνια, ούτε η αντοχή των τειχών θα κρίνει την έκβαση του πολέμου.
Ο πόλεμος, κάθε είδους πόλεμος, δεν κρίνεται από τα αμυντικά κόλπα. Από τα -ένθεν και ένθεν- επιθετικά κόλπα κρίνεται. Και είναι η αποτελεσματική χρήση των επιθετικών κόλπων (και όπλων) που καθορίζει αν τελικά τα γυναικόπαιδα θα τη γλιτώσουν.

Όμως τα όπλα τα φοβάται ο κόσμος. Τα βαριέται.
Ξέρεις τι ανιαρό πράμα είναι να εκπαιδεύεσαι στα όπλα? Ξέρεις τι κουραστικό πράμα είναι να τα κουβαλάς? Ξέρεις τι κουραστικό πράμα είναι ο πόλεμος, αυτός ο "πατήρ των πάντων"?

Ο κόσμος δεν τον πάει τον "πατέρα των πάντων". Ο κόσμος προτιμά να φτιάχνει έναν άλλο, φανταστικό "πατέρα των πάντων", να τον ονομάζει "πατέρα παντοκράτορα" ή έστω "αέρα-πατέρα" (πράγμα σαφώς προτιμότερον και συμπαθέστερον δι' εμέ).
Και μετά, ο κόσμος αρέσκεται να φτιάχνει τείχη και να ζει σε μια αυταπάτη ασφάλειας.
Γενικά, ο κόσμος αρέσκεται να νιώθει γυναικόπαιδο.

Τα παλιά τα χρόνια, στην Ιερουσαλήμ αυτή τη φορά, οι εβραίοι (που δε φημιζόντουσαν για τις αρχιτεκτονικές τους αρετές -σε τσαντήρια ζούσαν οι άνθρωποι) αποφάσισαν να χτίσουν ένα φοβερό και τρομερό τείχος γύρω από την πόλη τους.
Το έχτισαν και ένιωσαν ασφαλείς.
Όμως ένας τυπάκος ονόματι ¨Τωβίας ο Αμμωνίτης" τους την είπε άσχημα:
"Καλά ρε μπαγλαμάδες", τους είπε. "Τόσο καραγκιόζηδες είστε? Δε βλέπετε ότι το τείχος που φκιάξατε είναι τόσο έτοιμόρροπη καραγκιοζαρία ώστε θα καταρρεύσει με το παραμικρό? Ότι ακόμα και μια αλεπουδίτσα αν ανέβει πάνω του, θα το γκρεμίσει"?

Εντάξει, πιθανότατα υπερέβαλλε λιγάκι ο τυπάκος ο Τωβίας ο Αμμωνίτης. Όμως την ουσία την είχε πιάσει: Οι άνθρωποι τη βρίσκουν όταν αμύνονται ηλιθιωδώς. Και αμύνονται ηλιθιωδώς, ακριβώς επειδή βαριούνται να πολεμήσουν.

Όταν οι Πέρσες κατηφόριζαν προς την Αθήνα για να αποκαταστήσουν την τάξη και να αποκαταστήσουν τον Ιππία, τον Ονομάκριτο και τ' άλλα καθάρματα, το μαντείο των Δελφών συμβούλεψε τους Αθηναίους: "Μάγκες, θα τη σκαπουλάρετε αν φτιάξετε ξύλινα τείχη".

Νιώθω βέβαιος ότι αρκετά ζωντόβολα Αθηναίοι θα τσάκωσαν επ' ώμου τσεκούρια και αλυσσοπρίονα και θα ξαμολήθηκαν στα ρουμάνια να μαζέψουν ξυλεία για τα τείχη.

Ευτυχώς υπήρξε ο Θεμιστοκλής που δεν ήταν ζωντόβολο, και ανθίστηκε ότι οι πόλεμοι και οι μάχες δεν κερδίζονται με τείχη, πόσο μάλλον με ξύλινα τείχη. Τέλοσπάντων, για να μην πάει κόντρα στην πλέμπα, τους έφτιαξε εκεί πέρα κάτι Μακρά Τείχη να'χουν να παίζουν, αλλά το βάρος το έριξε στην κατασκευή στόλου. Ονόμασε τα πλοία "ξύλινα τείχη" κι έτσι στάθηκε αποτελεσματικός και βγήκε νικητής αφενός, ενώ παράλληλα νόμιζε πως κανείς παπαδαριός της εποχής δεν μπορούσε να τον κατηγορήσει πως δεν ακολούθησε τη συμβουλή του μαντείου.

Σ' αυτό το τελευταίο, βέβαια, έπεσε έξω: Η πλέμπα, ναι μεν χάρηκε που νικήθηκαν οι Πέρσες, αλλά έχασε το ραχάτι της. Διότι που να τρέχουν να επανδρώνουν τις τριήρεις του στόλου... Πιο βολικά δεν θα ήταν αν ο Θεμιστοκλής αρκείτο στην κατασκευή ενός γαμάτου, τεμπέλικου ξύλινου τείχους? Άσε σου λέω, τους έβγαλε από το ραχάτι τους...
Και τον εξόρισαν στο τέλος (καλό κουμάσι κι ο λεγάμενος, μόλις τον εξόρισαν πήγε κι έγινε τοπάρχης και συνεργάτης των Περσών... Αλλά αυτό είναι άλλη ιστορία).

Τέλος πάντων, με το πέρασμα του χρόνου οι Αθηναίοι ενίσχυσαν τα Μακρά Τείχη, κι άρχισαν να νιώθουν πολύ ασφαλείς.
Παπάρια ασφαλείς δηλαδή... Ήτοι, όταν ξέσπασε ο πελοπονησιακός πόλεμος, ναι μεν τα τείχη έκαναν τη δουλειά τους, αλλά τι να σου κάνουν τα τείχη όταν ξεσπάσει πανούκλα και χολέρα εντός τους... Άμα σε βάλει στο μάτι το θανατικό, τα τείχη ουδεμία προστασία σου παρέχουν...

Ώσπου, μια ωραία πρωία του 414 π.Χ. πάνω-κάτω, ο Σπαρτιάτης στρατηγός Λύσανδρος και οι συν αυτώ, νικήσανε τους Αθηναίους και τους ανάγκασαν να συνθηκολογήσουν και να φάνε στη μάπα για κάτι μήνες τους τριάκοντα τυράννους.
Οι βασικότεροι όροι της συνθηκολόγησης, είχαν να κάνουν με τα -πάσης φύσεως- τείχη των Αθηναίων:
Άρθρον πρώτον: Τα Μακρά Τείχη θα έπρεπε να γκρεμιστούν υπό τους ήχους της μουσικής των Spice Girls της εποχής.
Άρθρον δεύτερον: Τα "ξύλινα τείχη", ήτοι τα πλοία του στόλου της Αθήνας, θα έπρεπε να καούν -εκτός από δώδεκα. Το κάψιμο, θα συνοδευόταν από μουσική των Bananarama της εποχής.

Και πράγματι, ο Λύσανδρος "πολλὰς μὲν ἐξ ἄστεος μεταπεμψάμενος αὐλητρίδας, πάσας δὲ τὰς ἐν τῷ στρατοπέδῳ συναγαγών, τὰ τείχη κατέσκαπτε καὶ τὰς τριήρεις κατέφλεγε πρὸς τὸν αὐλόν, ἐστεφανωμένων καὶ παιζόντων ἅμα τῶν συμμάχων, ὡς ἐκείνην τὴν ἡμέραν ἄρχουσαν τῆς ἐλευθερίας".

Για τους Αθηναίους, μάλλον ήταν φρικτή εμπειρία το να ακούνε Spice Girls και Bananarama. Όμως το γκρέμισμα των τειχών (και το κάψιμο των ξύλινων τειχών) μάλλον τους ωφέλησε, δείχνοντάς τους το μάταιο των πραγμάτων.
Και την αστάθεια των τειχών.
Και τις υπόλοιπες ιδιότητες ων τειχών: Πιθανόν, ο Καβάφης εμπνεύστηκε το παρακάτω ποίημα από παλιό, λησμονημένο πλέον, λυπημένο σουξεδάκι που τραγουδούσαν οι Αθηναίοι στα σκυλάδικα, την ημέρα που τους κατέστρεφαν τα τείχη, την ίδια ημέρα που οι περισσότερο ψυλλιασμένοι την ονόμασαν υπαινικτικώς "ημέραν άρχουσαν της ελευθερίας" :

Τείχη
Χωρίς περίσκεψιν, χωρίς λύπην, χωρίς αιδώ
μεγάλα κ' υψηλά τριγύρω μου έκτισαν τείχη.

Και κάθομαι και απελπίζομαι τώρα εδώ.
Άλλο δεν σκέπτομαι: τον νουν μου τρώγει αυτή η τύχη·

διότι πράγματα πολλά έξω να κάμω είχον.
Α όταν έκτιζαν τα τείχη πώς να μην προσέξω.

Αλλά δεν άκουσα ποτέ κρότον κτιστών ή ήχον.
Ανεπαισθήτως μ' έκλεισαν από τον κόσμον έξω.

Έχουν αυτή την ιδιότητα τα τείχη: Μερικές φορές -ήγουν τις περισσότερες- είναι συζητήσιμο εάν κρατάνε τον κόσμο μακριά σου, ή αν κρατάνε εσένα μακριά από τον κόσμο. Γενικά, πρόκειται για δύο πράγματα ταυτόσημα, μόνο που το ένα βλέπει το ποτήρι μισογεμάτο, ενώ το άλλο βλέπει το ποτήρι μισοάδειο.
Και εξαρτάται από τον ποιητή να μας διευκρινίσει την αλήθεια, όπως μόνο αυτός τη γνωρίζει.

Ας πούμε, ο Μιχάλης Κατσαρός, σε ένα ποίημα που κάθε άλλο παρά τυχαία έχει τον τίτλο "Δωριείς", (και το οποίο επίσης πιθανότατα αποτελούσε έντεχνο σουξεδάκι που τραγούδαγαν οι Αθηναίοι καθώς έβλεπαν να τους γκρεμίζουν τα τείχη), λέει τα εξής:

ΔΩΡΙΕΙΣ
Μπορούσα βέβαια να βρίσκομαι πρώτος

ανάμεσα στους οπλισμένους Δωριείς

ντυμένος την περιλάλητη αμφίεσή τους

όπως εκείνος που ποζάριζε σ’ ένα μουσείο

ακίνητος - θυμίζοντας ένδοξους καταρράκτες.

Μπορούσα βέβαια

κι όχι τυχαία.


Όμως σε τι θα ωφελούσε την υπόθεσή μας

όλη μου η μεγαλοπρέπεια

όλες μου οι φωνές μέσα στα τείχη.

Οι ποταμοί θα γύριζαν κύκλο στα περιθώριά μου
οι ελπίδες μου φτηνές παλιές πραμάτειες -
να υποκρίνομαι τον άθεο και τον καταλυτή
εγώ ο πιο ειλικρινής νέος με τα όνειρα
ο θερμός ανταλουσιάνος
μέσα σ’ αυτά τα απαίσια σίδερα της πανοπλίας.

Για τούτο παρέμεινα με τα κουρέλια μου
όπως με γέννησε η Γαλλική επανάσταση
όπως με γέννησε η απελευθέρωση των νέγρων
όπως με γέννησες μάνα μου Ισπανία-
ένας σκοτεινός συνωμότης.

Εκείνοι το κατάλαβαν πρώτοι -
τα σιδερένια χέρια τους λέγανε προσευχές
κατέλαβαν τη μια πόλη μετά την άλλη
άφηναν φρουρούς παντού
κλείναν τις πύλες
οι πέτρινες εντολές περιφέρονταν σε λιτανεία -
ώσπου στο τέλος με ξέχασαν.

Και τώρα - απέξω απ’ τα στρατεύματα
κοιτάζω την ένδοξη πόλη
όπου ράθυμα πόρνη και δυναμίτης -
κοιτάζω τούτη την πολη που την περικυκλώσαν
τα φρούρια
αυτή που με γέννησε και δεν έχει πια όνομα
δεν έχει αναμμένη φωτιά -
κοιτάζω κι υψώνω θεριό τη φωνή μου
μήπως μ’ ακούσουν.

Η κίνηση μέσα στα τείχη μας είναι σημαντική

Είναι σαφές το συμπέρασμα του ποιητή: Αυτό που έχει σημασία για την πόλη που τον γέννησε και που δεν έχει πια όνομα ούτε αναμμένη φωτιά (αν και εσχάτως η εν λόγω πόλη απέκτησε ξανά αναμμένη φωτιά), ΔΕΝ είναι η ύπαρξη (ή η μη-ύπαρξη) τειχών. Αυτό που έχει σημασία, είναι η κίνηση εντός των τειχών.
Όσο υπάρχει κίνηση εντός των τειχών, υπάρχει και ελπίδα. Αν υπάρχει κίνηση εντός των τειχών, τότε και μόνο τότε τα τείχη έχουν αξία.

Ευχαριστώ που με διαβάσατε και γίνατε σοφότεροι.

ΓΡΑΜΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΗ ΓΗ

Πάνε αρκετά χρόνια από την εποχή που είχα πρωτοδιαβάσει το φοβερό και τρομερό βιβλίο του Μαρκ Τουέην "Γράμματα από τη Γη".
Η αλήθεια είναι ότι δεν το πολυθυμάμαι πλέον, κάπου το έδωσα -ή κάποιος μου το βούτηξε- αλλά σε γενικές γραμμές τα υπολείμματα της ανάμνησης του εν λόγω βιβλίου, μου ξυπνάνε ένα ευχάριστο συναίσθημα μνήμης.

Γενικά μιλώντας, η υπόθεση του βιβλίου είναι κάπως έτσι:
Ο αρχάγγελος Σαταν δεν εγκρίνει τις δημιουργίες-πατέντες του Δημιουργού, και αρχίζει τις ειρωνείες.
Ο Δημιουργός (που δεν σηκώνει ειρωνείες) πήρε ανάποδες και εξόρισε (που αλλού; Στο διάστημα) τον τέως αρχάγγελο Σαταν.
Σε κάποια δόση, ο Σαταν βαρέθηκε να κόβει μοναχικές βόλτες εξόριστος όπως ήταν στο διάστημα, και μας έσκασε μύτη στη Γη, όπου έκπληκτος συναντήθηκε με την "κορωνίδα της δημιουργίας του θεού": Τον άνθρωπο.

Και ήταν τότε η στιγμή που ενεπνεύσθη ο Σαταν την ιδέα να γράψει επιστολές στα παλιά κολητάρια του, τους αρχαγγέλους Μιχαήλ και Γαβριήλ, όπου εξιστορεί τις εντυπώσεις του από τη Γη, αλλά και γενικά, απ' όλη τη φάση που παίχτηκε.
Όταν διαβάζουμε λοιπόν τον τίτλο "Γράμματα από τη Γη", καλόν είναι να ξέρουμε ότι περί αυτών ακριβώς των επιστολών πρόκειται.

Ο επιμελής και φραγκάτος αναγνώστης, καλό θα ήταν να αναζητήσει το εν λόγω βιβλίο από τις εκδόσεις "Νεφέλη" (σε μετάφραση του Λουκά Θεοδωρακόπουλου).
Βέβαια, στους καιρούς που ζούμε, οι επιμελείς και φραγκάτοι αναγνώστες είναι είδος εν ανεπαρκεία, διότι που να βρει ο άλλος επιμέλεια στην ανάγνωση, την ώρα που έχει μύριες σκοτούρες στο κεφάλι του... (Σχετικά με την εξάλειψη των φραγκάτων "με τη φετινή την κρίση" δεν χρειάζεται να γίνω κουραστικός: ο κόσμος δεν έχει και πολλά φράγκα για αγορές βιβλίων).

Για τους ατιμέλητους και άφραγκους wannabe αναγνώστες, λοιπόν, έχω την εξής φαεινή ιδέα: Να κάνουν ένα ποντικο-κλικ εδώ, όπου θα συναντήσουν το αγγλικό κείμενο του Μάρκ Τουέην.
Έτσι, για να πάρουν μια ιδέα περί τίνος πρόκειται...

Διότι ήτο ωραίος ο Μαρκ Τουέην. Δικό μας παιδί ήτο ο παππούς...

ΕΝΑ ΑΠΟΜΕΣΗΜΕΡΟ ΣΤΗΝ ΚΑΙΣΑΡΙΑΝΗ...

Βαδίζοντας αμέριμνα εν τη οδώ Νέας Εφέσσου της Καισαριανής, εσυναντήθην (πρόσωπο με πρόσωπο) με κάποιον τοίχο, επί του οποίου ήτο επιγεγραμμένον το κάτωθι γουστόζικον σύνθημα:
ΞΕΦΤΙΛΑ ΑΝΑΓΝΩΣΤΗ ΤΗΣ ATHENS VOICE,
ΕΔΩ ΓΙΝΕΤΑΙ ΠΟΛΕΜΟΣ ΚΙ ΕΣΥ ΤΟ ΠΑΙΖΕΙΣ ΓΟΗΣ
Συμφωνώ και συγχαίρω τα παιδιά που το ενεπνεύσθησαν!

ΠΡΟΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΕΙΣ ΕΠΙΣΤΟΛΗ

Αφορμή για το παρόν ποστάκιον, αποτέλεσε το βίδεον που είδα σήμερα εις το ζόρικον μπλογκ του Ροϊδη. Το βίδεον, αποτελεί την ψυχή της δημοσιεύσεως υπό τον τίτλο "Η ομάδα «Ε» με φραπέ μέτριο, σε καφετέρια".

Πρόκειται για απόσπασμα από την προ εβδομάδος εκπομπή του Χαρδαβέλλα. Στα πλαίσια της εκπομπής, ο Φουράκης ανακοίνωσε πως οι Θεσσαλονικείς μπορούν από τούδε και στο εξής να συναντούν τους φοβερούς και τρομερούς "έψιλον" στην καφετέρια "Τζανή" στην Αρετσού.
(Το τελευταίο μέρος της εκπομπής, είχε τύχει να το δω παρέα με έναν αλλοδαπό φίλο, και κυλιόμασταν στο πάτωμα από τα γέλια).

Το πρόβλημα:
Το πρόβλημα είναι ότι δεν έχω ιδέα προς τα πού πέφτει η Αρετσού... πόσο μάλλον προς τα που πέφτει η εν λόγω καφετέρια... Απ' ό,τι κατάλαβα όμως, κάπου κοντά στη Σαλονίκη πρέπει να είναι.
Όμως, εγώ σπάνια ανεβαίνω στη Σαλονίκη.

Προτείνω λοιπόν εις τους Θεσσαλονικείς, να πάνε εις την εν λόγω καφετέρια και να εξηγήσουν εις τους "έψιλον" ότι δεν θα έπρεπε να λέγονται "έψιλον". Θα κουφαθούν βέβαια οι "έψιλον", αλλά θα τους βγει σε καλό: Θα μάθουν κάτι που αγνοούν.
Ναι, μα το Δία!
Εκτός πια κι αν οι "έψιλον" έχουν τελείως στην ξεφτίλα τον Πλάτωνα...

Διότι (λέω και ξανα-λέω και ματα-ξανα-λέω) ότι κοτζάμ Πλάτωνας μας λέει σαφώς (σαφέστερα δεν γίνεται) πως η λέξη "έψιλον" είναι λάθος!
Συγκεκριμένα, στον διάλογο "Κρατύλος", βάζει τον Σωκράτη να ρίχνει την εξής ζόρικη αποκάλυψη:

"... τῶν στοιχείων ὀνόματα λέγομεν ἀλλ' οὐκ αὐτὰ τὰ στοιχεῖα, πλὴν τεττάρων, τοῦ Ε καὶ τοῦ Υ καὶ τοῦ Ο καὶ τοῦ Ω.
Τοῖς δ' ἄλλοις φωνήεσί τε καὶ ἀφώνοις περιτιθέντες ἄλλα γράμματα λέγομεν, ὀνόματα ποιοῦντες:
οἷον τὸ “βῆτα”: ὁρᾷς ὅτι τοῦ ἦτα καὶ τοῦ ταῦ καὶ τοῦ ἄλφα προστεθέντων οὐδὲν ἐλύπησεν, ὥστε μὴ οὐχὶ τὴν ἐκείνου τοῦ στοιχείου φύσιν δηλῶσαι ὅλῳ τῷ ὀνόματι οὗ ἐβούλετο ὁ νομοθέτης: οὕτως ἠπιστήθη καλῶς θέσθαι τοῖς γράμμασι τὰ ὀνόματα".
(Κρατύλος, 393d-393e)

Σα να λέμε (σε ρεμπέτικη μεταγλώττιση):

Όταν αναφέρουμε τα γράμματα του αλφαβήτου, για όλα χρησιμοποιούμε κάποιο όνομα, εκτός από τέσσερα γράμματα που τα λέμε απλώς χρησιμοποιώντας τον ήχο τους: Τα τέσσερα αυτά γράμματα είναι το Ε, το Υ, το Ο και το Ω.
Για όλα τα υπόλοιπα γράμματα, είτε φωνήεντα είτε σύμφωνα, χρησιμοποιούμε ονόματα, που τα φτιάχνουμε χρησιμοποιώντας συνδυασμούς διαφόρων γραμμάτων.
Για παράδειγμα, το "βήτα": βλέπεις ότι αν και προσθέσαμε στο "β" τα γράμματα "ήτα", "ταύ" και "άλφα", φτιάξαμε μια ζόρικη λέξη, τη λέξη "βήτα", που την κατασκεύασε ένας σούπερ-γουάου νομοθέτης, για να μας βοηθάει να καταλάβουμε τη φύση του στοιχείου "β".
Και, δεν θα ήταν ευγενικό να νομίζουμε πως ήταν κόπανος και καραγκιόζης ο νομοθέτης που έβαλε κάποια γράμματα να έχουν ονόματα και κάποια άλλα γράμματα να ΜΗΝ έχουν ονόματα παρά μόνο τον ήχο τους.

Φρονώ λοιπόν, ότι καλό θα ήτο να τη μάθουν αυτή την αλήθεια και οι εσπρεσσάκηδες και φραπεδόβιοι "έψιλον" της καφετέριας στην Αρετσού.
Εκτός κι αν έχουν στο φτύσιμο τον Πλάτωνα και το Σωκράτη...

Σε μια τέτοια περίπτωση, να βγούν να μας το πούν, να ξέρουμε κι εμείς σε ποιά καφετέρια θα πίνουμε τον καφέ μας όταν ανηφορίζουμε στη Σαλονίκη, βρε αδερφέ...

ΕΠΙΚΟΥΡΕΙΑ ΘΕΟΛΟΓΙΑ

Γενικά μιλώντας, για έναν παράξενο λόγο, από πιτσιρικάς που έκανα παρέα με κάτι τρότσκες οι οποίοι μελετούσαν τη διδακτορική διατριβή του Μαρξ και τα φιλοσοφικά τετράδια του Λένιν και τη Χεγκελιανή φιλοσοφία του δικαίου και κάτι τέτοια, μου είχε δημιουργηθεί η εντύπωση ότι ο παππούς Επίκουρος ήταν καρα-άθεος. Και πολύ τον θαύμαζα γι' αυτό.

Αργότερα, όταν έμαθα αξιοπρεπώς πέντε αρχαιοελληνικά κολυβογράμματα, είπα να δοκιμάσω να μεταφράσω κάτι τις το αρχαιοελληνικόν. Και ξεκίνησα με ένα ζόρικο κειμενάκιον: Μια επιστολή που έστειλε ο Επίκουρος σ΄'ένα φίλο του, τον Μενοικέα.

Αλλά έίδα το Χριστό φαντάρο και το σύμπαν ανάποδα, όταν έπεσα πάνω στην εξής φράση του κειμένου:

Ἃ δέ σοι συνεχῶς παρήγγελλον͵ ταῦτα καὶ πρᾶττε καὶ μελέτα͵ στοιχεῖα τοῦ καλῶς ζῆν ταῦτ΄ εἶναι διαλαμβάνων. Πρῶτον μὲν τὸν θεὸν ζῷον ἄφθαρτον καὶ μακάριον νομίζων͵ ὡς ἡ κοινὴ τοῦ θεοῦ νόησις ὑπεγράφη͵ μηθὲν μήτε τῆς ἀφθαρσίας ἀλλότριον μήτε τῆς μακαριότητος ἀνοίκειον αὐτῷ πρόσαπτε· πᾶν δὲ τὸ φυλάττειν αὐτοῦ δυνάμενον τὴν μετὰ ἀφθαρσίας μακαριότητα περὶ αὐτὸν δόξαζε. θεοὶ μὲν γὰρ εἰσίν· ἐναργὴς γὰρ αὐτῶν ἐστιν ἡ γνῶσις· οἵους δ΄ αὐτοὺς οἱ πολλοὶ νομίζουσιν͵ οὐκ εἰσίν· οὐ γὰρ φυλάττουσιν αὐτοὺς οἵους νομίζουσιν. ἀσεβὴς δὲ οὐχ ὁ τοὺς τῶν πολλῶν θεοὺς ἀναιρῶν͵ ἀλλ΄ ὁ τὰς τῶν πολλῶν δόξας θεοῖς προσάπτων. οὐ γὰρ προ λήψεις εἰσὶν ἀλλ΄ ὑπολήψεις ψευδεῖς αἱ τῶν πολλῶν ὑπὲρ θεῶν ἀποφάσεις. ἔνθεν αἱ μέγισται βλάβαι αἴτιαι τοῖς κακοῖς ἐκ θεῶν ἐπάγονται καὶ ὠφέλειαι. ταῖς γὰρ ἰδίαις οἰκειούμενοι διὰ παντὸς ἀρεταῖς τοὺς ὁμοίους ἀποδέχονται͵ πᾶν τὸ μὴ τοιοῦτον ὡς ἀλλότριον νομίζοντες.

Το οποίο το μεταγλώττισα (ρεμπέτικα) κάπως έτσι:

Όσα συνεχώς σου παράγγελνα, αυτά να κάνεις και να μελετάς, και να τα θεωρείς απαραίτητες προϋποθέσεις για να ζεις ζόρικα: Πρώτα απ' όλα, τον θεό να τον θεωρείς όν άφθαρτο και μακάριο, όπως δηλαδή τον θεωρεί κάθε λογικός άνθρωπος, και να μην του προσάπτεις οτιδήποτε αλλότριο προς την αφθαρσία του και αταίριαστο στη μακαριότητά του. Να δέχεσαι ως σωστό κάθε τι που μπορεί να διαφυλάξει ως ιδέα την άφθαρτη μακαριότητα του θεού. Γιατί οι θεοί όντως υπάρχουν, και θα ήμασταν άξιοι γιαουρτώματος αν δεν παραδεχόμασταν το ότι η ύπαρξή τους είναι τόσο φανερή ώστε να μπορούμε να τη γνωρίσουμε. Όμως οι θεοί ΔΕΝ είναι έτσι όπως νομίζουν οι μαζάνθρωποι. Πράγμα που έχει ως αποτέλεσμα, οι μαζάνθρωποι να πιστεύουν μεν στους θεούς, αλλά να πιστεύουν στους θεούς με τρόπους που είναι για τα πανηγύρια. Έχε λοιπόν υπόψη σου, μάγκα μου Μενοικέα, ότι ασεβής δεν είναι εκείνος που απορρίπτει τους θεούς των μαζανθρώπων. Το αντίθετο: Ασεβής είναι εκείνος που προσάπτει στους θεούς τις παπαριές που πιστεύουν οι μαζάνθρωποι. Οι μαζάνθρωποι δεν έχουν την παραμικρή ιδέα περί θεών, απλά πιστεύουν σε ένα μάτσο προλήψεις. Αυτές οι προλήψεις των μαζανθρώπων, είναι η βασική αιτία για την οποία οι θεοί ρίχνουν καρπαζιές στους μαζανθρώπους. Όμως οι θεοί ξηγιούνται καλά σε αυτούς που πιστεύουν σωστά και ξηγημένα θεολογικά πράματα. Βέβαια, οι μαζάνθρωποι, δεν πρόκειται να καταλάβουν τι σου λέω: Έχουν φάει χοντρό σκάλωμα με τις δικές τους αρετές που τις θεωρούν υπέρτατες, με αποτέλεσμα να νομίζουν πως και οι θεοί έχουν τις αρετές των μαζανθρώπων. Κάθε άλλη μορφή αρετής, οι μαζάνθρωποι τη θεωρούν αδιανόητη και ξένη προς τη φύση τους (κι αν ξέρουν τη φύση τους οι μαζάνθρωποι, να μου τρυπήσεις τη μύτη, μαγκίτη Μενοικέα).

Κάτι τέτοια θα έγραφε ο Επίκουρος αν ήντονε ρεμπέτης.
Αλλά και ως μη-ρεμπέτης, τα ίδια έγραψε.

Έκτοτε, σπάω το κεφάλι μου μπας και καταλάβω για ποιόν λόγο οι τρότσκες παλιόφιλοί μου σύστηναν τον Επίκουρο ως ψιλο- ή χοντρο-άθεο.

ΤΑ ΚΡΥΦΑ ΝΟΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΛΑΪΚΗΣ ΣΟΦΙΑΣ
(αλήθειες που μόνο ο Περίκαλλος φέρνει στο φως)

Τις προάλλες καθόμουν σ' ένα καφενείο. Η τηλεόραση έδειχνε έναν πρωθυπουργό ενός κράτους, να μιλάει και να εξαγγέλλει κάτι. Κάποιος θαμώνας που ήταν κοντά μου, παρακολουθούσε την τηλεόραση, και κάποια στιγμή, σιγοκουνώντας το κεφάλι ψιθυρίζει τη φράση: "Ένα αρχίδι κι ένα μύδι κάνουνε τον Αρχιμήδη". Γέλασα. Είχα καιρό να το ακούσω.

Όλοι μας κάποια στιγμή έτυχε ν' ακούσουμε την περιπαικτική φράση "Ένα αρχίδι κι ένα μύδι κάνουνε τον Αρχιμήδη". Πρόκειται για φράση με βαρύ σκωπτικό φορτίο, που -συνοδευόμενη από αργό κούνημα του κεφαλιού, ψιθυρίζεται συχνά από ανθρώπους οίτινες -εξ επαγγέλματος ή όχι- είναι υποχρεωμένοι να ακούν τα διαγγέλματα του εκάστοτε πρωθυπουργού (ή άλλου τινός).

Για το νόημα της φράσης, έτυχε να έχω συζητήσει με πολλούς έγκριτους συναδέλφους ερασιτέχνες γλωσσολόγους, εθν(ο)ικολόγους, ιστορικούς και λαογράφους, και έκπληκτος διαπίστωσα ότι ουδείς εξ αυτών γνώριζε τι ακριβώς δηλώνει αυτή η φοβερή φράση.
Ε, λοιπόν νομίζω πως ήρθε η ώρα να σπάσει το σκοτάδι της άγνοιας και να αποκαλυφθεί όλη η αλήθεια που οδήγησε το λαϊκό υποσεινήδητο στη δημιουργία της φράσης "Ένα αρχίδι κι ένα μύδι κάνουνε τον Αρχιμήδη".

Θα ξεκινήσουμε, εξετάζοντας το αρχίδι:
Όπως μαθαίνουμε από το λεξικό του Φωτίου (ο οποίος ήταν και κοτζάμ Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως, από τους λίγους μορφωμένους... Δεν ήταν παίξε-γέλασε ο Φώτιος), και πιο συγκεκριμένα στο λήμμα "Αρχίδια" :
"Αρχίδια, τας Αρχάς υποκοριζόμενοι λέγουσιν".
Που πα'να πει
"Αρχίδια είναι μια λέξη που τη χρησιμοποιούν ως υποκοριστικό για τις Αρχές".
Όπου ως αρχές εννοούνται οι δημόσιες αρχές, οι πρυτανικές αρχές, και γενικά οι αρχές με αυτή την έννοια.

Από αυτές τις Αρχές, προέρχεται και ο φοβερός "Αρχίδης" και τα παράγωγά του:
Ας πούμε, ο "σπουδαρχίδης" είναι ο τυπικός τύπος που καταβάλλει κάθε προσπάθεια, κάθε σπουδή ώστε να ανέλθει σε κάποια αρχή, σε κάποιο αξίωμα. Ένας σημαντικός αρχαίος ιστορικός λεγόταν Αγαθαρχίδης, και πιστεύω ότι πρέπει να ήταν περήφανος για το όνομά του.

Πιστεύω (και μαζί μου συμφωνούν και οι συνάδελφοι Τακουνάς και Μανάβης) ότι το "ένα αρχίδι" της λαϊκής φράσεως, έχει την έννοια που αναφέρει ο Πατριάρχης Φώτιος: Είναι ένα υποκοριστικό για τις Αρχές.

Δύο μύδια.
Αμφισβητώ το ότι η φράση αναφέρεται σε αυτά

Και αφού μελετήσαμε το μέχρι τούδε αμελέτητο αρχίδι, πάμε να δοκιμάσουμε το μύδι:
Θα διευκρινίσω εξαρχής ότι δεν πρόκειται για ένα από τα γνωστά μας θαλασσινά. Το "ένα μύδι" αποτελεί ένα αξιοπρόσεκτο προϊόν συγχισεως ανάμεσα στις λέξεις: "Μύδιον"=το μικρό ποντίκι" και "μύδι=το γνωστό μύδι" από τη μια, και της λέξης "Μήδεα" από την άλλη.
Ισχυρίζομαι ότι η λέξη "μύδι" έδωσε απλώς την ορθογραφία της στη λέξη "μήδεα".

Η λέξη "Μήδεα", είναι μια αρχαία γαμάτη λέξη, που τη χρησιμοποιούσαν συνήθως στον πληθυντικό: "Τα μήδεα". Σπανίως έλεγαν "το μήδος" ας πούμε. (Είχαν και τα γνωστά ντράβαλα με τους Μήδους οι αρχαίοι, και δε γούσταραν να μπερδεύονται, μάλλον... Διότι "το μήδος" και "ο Μήδος" άνετα προκαλούν σύγχυση).

Παρ' όλα αυτά, ο λαϊκός σοφός που δημιούργησε τη φράση που εξετάζουμε, πήρε άδεια από τη σημαία, τη γνωστή σημαία του υπερρεαλισμού που κυματίζει αγέρωχη πάνω στα οχυρά της λαϊκής σοφίας, και απέκτησε το δικαίωμα να μιλά για "ένα μύδι-μήδι-μήδεον" που συμβάλλει στη δημιουργία του Αρχιμήδη.

Όπου "Αρχιμήδης" θα μπορούσε να σημαίνει "αυτός που η ζωή του κυρι-αρχείται από μήδεα". Τι είναι όμως τα μήδεα?

Ας εξετάσουμε πως χρησιμοποιεί τη λέξη "Τα μήδεα", ο αρχαίος επικός ποιητής Ησίοδος (που δεν ήταν δα και κανένας χιουμορίστας... Έπη έγραφε ο άνθρωπος):

Βάζει η Ησίοδος σε κάποια φάση (Έργα και Ημέραι, 54) τον Δία να λέει στον Προμηθέα:
"Ιαπετιονίδη, πάντων περί μήδεα ειδώς..."
σα να λέμε "Γιε του Ιαπετού εσύ που είσαι ξέρεις τα πάντα σε τεχνάσματα, πονηριές, μηχανές και κόλπα μυστήρια..."
Γιατί κάτι τέτοιο είναι η μία έννοια της λέξεως "τα μήδεα": Τεχνάσματα, πονηριές, μηχανές και κόλπα μυστήρια. Εκ του ρήματος "μέδω" που το χρησιμοποιούσαν για να αποδώσουν έννοιες του στυλ "εξουσιάζω, διαφεντεύω, βασιλεύω κλπ".

Από αυτό το "μέδω" και από αυτά τα "μήδεα" προέκυψαν ονόματα όπως "Παλαμήδης", "Μήδεια", αλλά και τα ονόματα Προμηθεύς, Επιμηθεύς κλπ κάπου εκεί δίπλα προέκυψαν, μαζί με την Μήτιδα, τον αγκυλομήτη και τ' άλλα παιδιά.
Από την ίδια ρίζα παράγονται και λέξεις όπως "μέτρον", "μέδιμνος", "μετρητά" και λοιπές λέξεις που αφορούν την ιδιοκτησία -η οποία, σύμφωνα με μια άποψη, είναι κλοπή.
Από τη μετοχή του "μέδω" προκύπτει "ο μέδων", δηλαδή ο άρχοντας, βασιλιάς, ο εξουσιαστής, ο Λαο-μέδων κλπ αλλά και "η μέδουσα", δηλ. το γνωστό τέρας που έπρεπε οπωσδήποτε να αποκεφαλιστεί, ή η ενοχλητική μέδουσα όπως την εννοούμε στη θάλασσα σήμερα.

Όμως ο Ησίοδος είναι που αναφέρει και μια άλλη σημασία στη λέξη "μήδεα". Συγκεκριμένα λέει ότι μια μέρα ο Κρόνος τσάκωσε στο χέρι
"άρπην μακρήν καρχαρόδοντα" και "μήδεα πατρός εσσυμένως ήμησε" (Ησιόδου θεογονία, 179-181)
ήτοι ο Κρόνος βούτηξε ένα δρεπάνι κοφτερό και άρχισε με ορμή να θερίζει τα γεννητικά όργανα του πατέρα του, του Ουρανού.
Παρατηρούμε ότι εδώ η λέξη "μήδεα" σημαίνει όλο το σετ των γεννητικών οργάνων του άντρα και όχι μόνο τ' αρχίδια (για τα οποία είπαμε πως ο Πατριάρχης Κων/λεως Φώτιος τα θεωρεί υποκοριστικό των Αρχών).

Τα συγκεκριμένα "μήδεα" είναι πρόγονος αυτού που λέμε σήμερα "μεζέδες", εφόσον οι μεζέδες στην αρχαιότητα λεγόντουσαν μήδεα, και μεταφορικώς τα ανδρικά γεννητικά όργανα λεγόντουσαν μήδεα-μεζεδάκια.
Εξ ου και η φράση των φορολογουμένων προς τον εκάστοτε πρωθυπουργό που ανεβάζει την φορολογία: "Τσίμπα ένα μεζεδάκι" -και χρησιμοποιώντας διάφορα μήδεα-τεχνάσματα, καταφέρνουν να έχουν αφορολόγητα εισοδήματα, αναγκάζοντας την Αρχή του υπουργείου οικονομικών να έχει μήδεα εισπράξεις.

Εφόσον το λέει ο θείος Ησίοδος, είναι σαφές πως η λέξη "μήδεα" έχει διπλή ταυτότητα: Σημαίνει αφενός τεχνάσματα, πονηριές και τέτοια, και αφετέρου σημαίνει τα αντρικά γεννητικά όργανα.
(Πιθανώς -αλλά όχι πολύ πιθανώς- η λαϊκή σοφία παρατήρησε ότι, εξαιρετικά συχνά, τα αποτελέσματα των τεχνασμάτων και της πονηριάς, είναι gtp).

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ-ΑΠΟΚΩΔΙΚΟΠΟΙΗΣΗ:
Αυτό λοιπόν που θέλει να πει η φράση "Ένα αρχίδι κι ένα μύδι κάνουνε τον Αρχιμήδη", είναι πως:
Αρκεί να υπάρξουν ταυτόχρονα (ή σε μορφή "2 σε 1")
ένας σοφός πολιτικός ανήρ (ένα αρχίδι)
και ένας αρρενωπός επιστήμονας επιπέδου (κι ένα μήδι)
για να προχωρήσει η επιστήμη που θα επιλύσει τα υπάρχοντα προβλήματα, ίσως δημιουργώντας νέα, μεγαλύτερα (κάνουνε τον Αρχιμήδη).
Ή κάτι τέτοιο, τέλος πάντων.

Έτσι λέει, κουνώντας μελαγχολικά το κεφάλι του, ο λαϊκός θυμόσοφος κάθε φορά που ακούει τον εκάστοτε πρωθυπουργό να εξαγγέλλει τα εκάστοτε εξαγγελόμενα.

Ευχαριστώ που με διαβάσατε και γίνατε σοφότεροι.

ΑΝΗΛΙΚΟΙ "ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΕΣ"...

Εις το φύλλον υπ' αριθμ. 852 (της 4/2/2009) της εφημερίδος "Εργατική Αλληλεγγύη", δημοσιεύεται το εξής ενδιαφέρον κειμενάκιον (με το οποίο συμβαίνει να συμφωνώ σχεδόν καθ' ολοκληρίαν) :

Γ.Π., γονιός ανήλικης "τρομοκράτισσας"

Έντεκα ανήλικα παιδιά στη Λάρισα κατηγορούνται σαν τρομοκράτες. Διάβασα το κατηγορητήριο κατά των παιδιών: «Συγκρότησαν ομάδα προσώπων (οργάνωση) που λειτουργούσε σε οργανωμένη βάση... που επεδίωκε τη διάπραξη εμπρησμών και παραβάσεων σχετικά με τις εκρηκτικές ύλες...Υπόταξαν την κατ΄ ιδίαν βούλησή τους στη βούληση της εγκληματικής οργάνωσης... κατείχαν ποικίλα τεχνικά μέσα πάσης φύσεως, με τα οποία παρεμβάλλονταν στους ασυρμάτους της αστυνομίας. Η ομάδα είχε δυνατότητα να εναλλάσσεται και ν΄ αντικαθιστά τα μέλη της χωρίς η ίδια να υφίσταται αλλαγή...»

Ρώτησα τους δικηγόρους:-Υπάρχουν κάποια στοιχεία και τα λένε αυτά; Οι δικηγόροι απάντησαν: OΧΙ, ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΣΤΟΙΧΕΙΑ. Ρώτησα: Πως τα λένε τότε αυτά; Οι δικηγόροι ΣΗΚΩΣΑΝ ΤΟΥΣ ΩΜΟΥΣ ΜΕ ΕΥΛΟΓΟ ΥΦΟΣ.

Ποιο είναι το νόημα αυτής της υπόθεσης; Απευθύνονται όχι μόνο στα παιδιά, όχι μόνο στους γονείς, αλλά σ΄ όλους τους πολίτες. Μας λένε κατάμουτρα: Καθίστε καλά! Είμαστε εξουσία και κάνουμε ό,τι θέλουμε! Παρανομούμε, καταχρόμαστε τη θέση μας! Σας καταστρέφουμε τα παιδιά! Μην κουνιέστε! Σκύψτε το κεφάλι και ίσως έτσι αλλάξουμε το κατηγορητήριο και καταδικάσουμε τα παιδιά σας σε μικρότερες ποινές. Εδώ δεν λειτουργεί η δικαιοσύνη! Εδώ λειτουργεί η εξουσία! Η ανεξέλεγκτη εξουσία!

Πρέπει να τους απαντήσουμε.Όλοι οι δημοκράτες πολίτες πρέπει να δώσουμε απάντηση: Δεν είμαστε «κάφροι»! Είμαστε πολίτες! Έχουμε δικαιώματα!

Απαιτούμε να λειτουργήσει η δικαιοσύνη! Χωρίς δικαιοσύνη δεν υπάρχει κοινωνία! Πάρτε πίσω το κατηγορητήριο. Αφήστε τους συλληφθέντες. Τιμωρήστε τους εγκληματίες. ΤΩΡΑ...

Κατηγορούν τα παιδιά μας για τρομοκράτες με ανύπαρκτα στοιχεία. Προσπαθούν να τα καταστρέψουν για πολιτικές επιδιώξεις. Παρακαλώ πάρτε θέση.Συμπαρασταθείτε. Το θέμα αφορά κάθε δημοκράτη πολίτη αυτής της χώρας Πρέπει να τους κολλήσουμε στον τοίχο. Δεν πρέπει;

Ως απλός μπλόγκερ που φέρει το παρατσούκλιον "prkls", αναδημοσιεύω το παραπάνω κειμενάκιον-επιστολή, επειδή τυχαίνει να είμαι της γνώμης ότι εις το ακροτελεύτιον ερώτημα της επιστολής, η απάντησίς μας οφείλει να είναι εμφατικώς καταφατική.

ΜΙΑ ΕΥΜΟΡΦΟΣ ΟΛΟΗΜΕΡΟΣ ΕΚΔΗΛΩΣΙΣ

Την εσπέραν της Παρασκευής που επέρασε, και μεσούσης της συνελεύσεως των κατοίκων του Παγκρατίου που θέλουν να προστατέψουν από τα φαραωνικογενή δημαρχο-κακλαμάνεια σχέδια το Άλσος Παγκρατίου, έφτασεν εις τας χείρας μου το εξής ενδιαφέρον κείμενον:

Η ΕΞΕΓΕΡΣΗ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΙΚΟΝΑ ΣΤΙΣ ΕΙΔΗΣΕΙΣ...
Η δολοφονία του 15χρονου Αλέξη Γρηγορόπουλου και η κοινωνική εξέγερση που εκφράστηκε με πολύμορφο τρόπο σ' όλες τις εκφάνσεις της ζωής μας, δεν είναι θέαμα για κατανάλωση ούτε μια "γλυκιά ανάμνηση". Είναι η πραγματικότητα που δημιουργήσαμε όλοι εμείς που βγήκαμε στους δρόμους, συγκρουστήκαμε και σπάσαμε την βιτρίνα της "ησυχίας-τάξης-ασφάλειας" που μας πνίγει. Και η πραγματικότητα αυτή, χτύπησε την πόρτα όλων...
...ΣΤΟΝ ΔΡΟΜΟ ΓΕΝΝΙΟΥΝΤΑΙ ΣΥΝΕΙΔΗΣΕΙΣ...
Οι δημόσιοι χώροι και τα κατειλημμένα δημαρχεία σε κάθε γειτονιά γέμισαν με τις κραυγές των εξεγερμένων και έγιναν σημεία συνάντησης, αμφισβήτησης και αντίστασης. Από το κατειλημμένο ΚΕΠ Χαλανδρίου και το "απελευθερωμένο" δημαρχείο Αγίου Δημητρίου μέχρι την κατάληψη του Πολιτιστικού Κέντρου Βύρωνα και τις λαϊκές συνελεύσεις στο Ταπητουργείο, η ανάγκη να συνδέσουμε τους τοπικούς αγώνες για την επανοικειοποίηση των δημοσίων χώρων και την προστασία του περιβάλλοντος με την κοινωνική αντίσταση στην κρατική καταστολή και την εργοδοτική τρομοκρατία και ασυδοσία είναι πλέον γεγονός. Η συνάντησή μας στους δρόμους του Βύρωνα, της Καισαριανής και του Παγκρατίου μας έδειξε ότι η οργάνωση και η αντίσταση στις γειτονιές μας απέναντι σ' ό,τι μας καταπιέζει είναι μια ανάγκη που, περισσότερο από ποτέ, αναδεικνύεται ως επιτακτική. Απέναντι στο ζοφερό παρόν και μέλλον που διαμορφώνουν για εμάς χωρίς εμάς, εμείς επιλέγουμε τον δρόμο της αντίστασης, της αλληλεγγύης και της διεκδίκησης της ζωής μας στις γειτονιές μας. Ως κάτοικοι του Βύρωνα, της Καισαριανής και του Παγκρατίου, συναντιόμαστε, συζητάμε και δρούμε:
ενάντια στην κρατική καταστολή
ενάντια στην εργοδοτική τρομοκρατία και τις απολύσεις
ενάντια στην εμπορευματοποίηση των δημοσίων χώρων και την ιδιώτευση του καθενός...
...για την άμεση απελευθέρωση των συλληφθέντων της εξέγερσης
για την απελευθέρωση των δημοσίων χώρων
για την ελευθερία όλων μας!

Καλούμε όλους τους κατοίκους του Βύρωνα, της Καισαριανής και του Παγκρατίου (και όχι μόνο) να γίνουν συμμέτοχοι σ' αυτόν τον αγώνα.

Καλούμε σε ολοήμερη δράση στο Στέκι Νεολαίας στο Ταπητουργείο Βύρωνα
την Κυριακή 8-2-2009

12.00 "Από τον Αη Γιάννη και το Σκοπευτήριο μέχρι το Άλσος Παγκρατίου και την Περιφερειακή Υμηττού. Οι δημόσιοι χώροι και οι αγώνες για την υπεράσπισή τους". Ανοιχτή συζήτηση

15.00 Συλλογικό φαγοπότι. Μαγειρεύουμε και τρώμε όλοι μαζί

19.00 Συναυλία αλληλεγγύης και οικονομικής ενίσχυσης στους διωκόμενους της εξέγερσης.

ΚΑΤΟΙΚΟΙ ΒΥΡΩΝΑ, ΚΑΙΣΑΡΙΑΝΗΣ, ΠΑΓΚΡΑΤΙΟΥ

Προσωπικώς, ως γνωστός λάτρης και φαν του συλλογικού φαγοποτίου, σκέπτομαι πολύ σοβαρά (σε βαθμόν βεβαιότητος) να παραστώ εις την εν λόγω ολοήμερον εκδήλωσιν, αφού πρώτα ξεπετάξω τας μυστηριώδεις μου προετοιμασίας εν όψει της σεληνιακής εκλείψεως που -ως γνωστόν- θα λάβει χώραν το απογευματάκι της 9ης ενεστώτος μηνός, ήτοι τη Δευτέρα. Άλλωστε, στο Ταπητουργείο έχω να πάω χρόνια και ζαμάνια, και μου έχει λείψει λιγουλάκι...